Stany nagłe w Podstawowej Opiece Zdrowotnej: 61-letni pacjent z migotaniem przedsionków rozpoznanym po raz pierwszy w POZ. Opis przypadku

Atrial fibrillation is the most common supraventricular tachyarrhythmia. The prevalence of atrial fibrillation in the general population in the first years of the 21st century was estimated at 0.5–1%. It is estimated that currently as many as 400,000 people suffer from atrial fibrillation in Poland. Therefore, the current epidemiological, clinical and social picture of this disease should be sought. The article presents a clinical case of a 61-year-old patient with atrial fibrillation diagnosed for the first time in the General Practitioner’s office. The patient required an urgent transfer to the Cardiology Depar tment in order to make a decision to restore the sinus rhythm of the heart and determine further treatment. The article discusses the etiology, treatment and possible complications of atrial fibrillation with an emphasis on a number of information particularly useful for primary care physicians.Migotanie przedsionków jest najczęstszą tachyarytmią nadkomorową. Częstość występowania migotania przedsionków w populacji ogólnej w pierwszych latach XXI wieku określano na 0,5-1%. Szacuje się, że obecnie w Polsce na migotanie przedsionków choruje aż 400 000 osób. Z tego względu należy dążyć do posiadania aktualnego epidemiologicznego, klinicznego i społecznego obrazu tego schorzenia. W artykule przedstawiono przypadek kliniczny 61- letniego pacjenta z pierwszy raz w życiu zarejestrowanym migotaniem przedsionków w gabinecie lekarza POZ. Pacjent wymagał pilnego przekazania do Oddziału Kardiologicznego w celu podjęcia decyzji o umiarowieniu rytmu serca i ustaleniu dalszego leczenia. W pracy omówiono etiologię, leczenie oraz możliwe powikłania migotania przedsionków z naciskiem na szereg informacji szczególnie przydatnych dla lekarzy POZ

Pericarditis or myocarditis : still a clinical problem

Pericarditis and myocarditis are diseases of a similar etiology and clinical image, and they often overlap. Depending on the clinical manifestation, there is pericarditis with simultaneous involvement of the heart muscle (myopericarditis), or myocarditis with pericardial involvement (perimyocarditis). The paper presents a case of a young patient with myopericarditis, with attention to the electrocardiographic image and parameters of myocardial damage

Treatment of tobacco addiction : outline of issues

Wprowadzenie i cel pracy. Zespół uzależnienia od nikotyny jest stanem zależności od tej substancji; osoba paląca często nie jest w stanie porzucić nałogu mimo znajomości faktu jego szkodliwego wpływu na zdrowie. Celem pracy było przystępne, zwięzłe opisanie metod stosowanych przez lekarzy oraz psychologów, aby pomóc pacjentom w porzuceniu palenia tytoniu. Skrócony opis stanu wiedzy. Istotna jest identyfikacja osób palących tytoń (szczególnie wśród pacjentów ze schorzeniami kardiologicznymi, pulmonologicznymi, nowotworami), aby umożliwić im uzyskanie porad i zaproponować adekwatne leczenie. Pacjenci palący powinni otrzymać wsparcie i mieć dostęp do odpowiedniej farmakoterapii: nikotynowej terapii zastępczej, warenikliny i buproprionu. Leki te można stosować, w zależności od nasilenia nałogu, w monoterapii lub w połączeniach. Do oceny uzależnienia od tytoniu przydatny jest kwestionariusz Fagerströma (6 pytań). W zerwaniu z nałogiem istotna jest motywacja; jej siłę można ocenić np. przy użyciu kwestionariusza wg Schneider (12 pytań). Aby przynieść oczekiwany skutek, terapia uzależnienia często powinna mieć formę zarówno psychoterapii, jak i farmakoterapii. W obrębie psychoterapii dobre efekty można odnieść dzięki terapii poznawczo-behawioralnej (CBT) opartej na procesie uczenia się. Podsumowanie. Osoba paląca wyroby tytoniowe zazwyczaj potrzebuje kilku prób, aby wyjść z nałogu i często jest to proces długotrwały. Nierzadko konieczny jest kontakt zarówno z psychologiem (odpowiednia psychoterapia, szczególnie CBT), jak i lekarzem (farmakoterapia) - takie połączenie terapii daje najlepsze efekty.Introduction and Objective. Nicotine addiction syndrome is a state of nicotine dependence. The smoker cannot quit the addiction despite its harmful effects on health. The aim of the study was to briefly describe the methods used by physicians and psychologists to help patients quit smoking. Brief description of the state of knowledge. It is important to identify smokers (especially among patients with cardiological, pulmonary and cancerous diseases) to enable them to obtain advice and offer adequate treatment in order to quit smoking. Smokers should receive support and have an access to appropriate pharmacotherapy: nicotine replacement therapy, varenicline and buproprion. These drugs can be used, depending on the severity of addiction, as monotherapy or in combinations. The Fagerström questionnaire (6 items) is useful for assessing tobacco dependence. In quitting the addiction, motivation is important, and its strength may be assessed using the Schneider questionnaire (12 items). To be effective, addiction treatment should often take the form of both psychotherapy and pharmacotherapy. With regard to psychotherapy, good results can be achieved using cognitivebehavioural therapy based on learning processes. Conclusions. A smoker usually requires several attempts to recover from the addiction, and this is often a long-term process. It is often necessary to consult both a psychologist (appropriate psychotherapy) and a physician (to obtain pharmacotherapy). This combination of therapy provides the best results

Mortality in patients after acute myocardial infarction managed by cardiologists and primary care physicians : a systematic review

Introduction Mortality following acute myocardial infarction (AMI) remains high despite of progress in invasive and noninvasive treatments. Objectives This study aimed to compare the outcomes of ambulatory treatment provided by cardiologists versus general practitioners (GPs) in post‑AMI patients. Patients and methods We conducted a systematic search in 3 electronic databases for interventional and observational studies that reported all‑cause mortality, mortality from cardiovascular causes, stroke, and myocardial infarction at long‑term follow‑up following AMI. We assessed the risk of bias of the included studies using the Risk of Bias in Nonrandomized Studies of Interventions (ROBINS‑I) tool. For randomized trials, we used the revised Cochrane risk of bias tool (RoB 2.0). Results Two nonrandomized studies fulfilled the inclusion criteria. We assessed these studies as having a moderate risk of bias. We did not pool the results owing to significant heterogeneity between the studies. Patients consulted by both a cardiologist and a GP were at lower risk of all‑cause death as compared with patients consulted by a cardiologist only (risk ratio [RR], 0.92; 95% CI, 0.85–0.99). Patients consulted by a cardiologist with or without GP consultation were at lower risk of all‑cause death compared with those consulted by a GP only in both studies (RR, 0.8; 95% CI, 0.75–0.85 and RR, 0.44; 95% CI, 0.41–0.47). Conclusions Patients after AMI consulted by both a cardiologist and a GP may beat lower risk of death compared with patients consulted by a GP or a cardiologist only. However, these findings are based on moderate‑quality nonrandomized studies. We found no evidence on the relation between the specialization of the physician and the risk of cardiovascular death, stroke, or myocardial infarction in AMI survivors

Dylematy czasu pandemii COVID-19 — ostry zespół wieńcowy, wirusowe zapalenie mięśnia sercowego czy jedno i drugie?

In December 2019, a new virus was identified – SARS-CoV-2 (Severe acute respiratory syndrome coronavirus 2), which quickly became the cause of a global pandemic. Due to the high infectivity of this virus, it was necessary to develop specific patterns of management for patients with acute cardiac problems dangerous to their health and life, associated with this pathogen. We present a middle-aged female infected with SARS-CoV-2, where acute coronary syndrome (ACS) was suspected due to reported chest pain, elevated cardiac markers and the presence of risk factors for ischemic heart disease. However, the coronary angiography did not show any atherosclerotic changes and, therefore, myocardial infarction with non-obstructive coronary arteries (MINOCA) was diagnosed. Myocarditis secondary to SARS-CoV-2 infection could be a possible cause of ACS during COVID-19 pandemic.In December 2019, a new virus was identified – SARS-CoV-2 (Severe acute respiratory syndrome coronavirus 2), which quickly became the cause of a global pandemic. Due to the high infectivity of this virus, it was necessary to develop specific patterns of management for patients with acute cardiac problems dangerous to their health and life, associated with this pathogen. We present a middle-aged female infected with SARS-CoV-2, where acute coronary syndrome (ACS) was suspected due to reported chest pain, elevated cardiac markers and the presence of risk factors for ischemic heart disease. However, the coronary angiography did not show any atherosclerotic changes and, therefore, myocardial infarction with non-obstructive coronary arteries (MINOCA) was diagnosed. Myocarditis secondary to SARS-CoV-2 infection could be a possible cause of ACS during COVID-19 pandemic

Tracheobronchopathia osteochondroplastica — case report and literature review

Tracheobronchopatia osteochondroplastyczna (TBO) jest rzadką chorobą o niejasnej etiologii, charakteryzującą się powstawaniem mnogich, chrzęstnych i chrzęstno-kostnych guzków w błonie podśluzowej tchawicy i dużych oskrzeli. Przebieg kliniczny choroby jest zwykle łagodny, ale zwężenie dróg oddechowych może powodować przewlekłe, niespecyficzne objawy kliniczne. Przedstawiono przypadek 50-letniego mężczyzny z przewlekłą dusznością wysiłkową i widocznym w badaniach obrazowych zwężeniem tchawicy. Przyczyną objawów była TBO.Tracheobronchopathia osteochondroplastica (TBO) is a rare disease of unknown etiology characterised by a formation of multiple, cartilaginous and osteocartilaginous submucosal nodules in the trachea and major bronchi. The course of the disease is usually benign but the narrowing of the respiratory tract can lead to chronic non-specific clinical symptoms. We present a case of a 50-year old man with chronic exertional dyspnoea and stenosis of the trachea visible in imaging tests, in whom the symptoms were caused by TBO

Zapalenie osierdzia czy mięśnia sercowego — problem wciąż aktualny

Zapalenie osierdzia i zapalenie mięśnia sercowego są schorzeniami o podobnej etiologii, zbliżonym obrazie klinicznym i często współwystępują. W zależności od tego, który obraz kliniczny dominuje, stwierdza się albo zapalenie osierdzia z jednoczesnym zajęciem mięśnia sercowego (myopericarditis), albo zapalenie mięśnia sercowego z towarzyszącym zajęciem osierdzia (perimyocarditis). W pracy przedstawiono przypadek młodego pacjenta z rozpoznaniem myopericarditis, ze zwróceniem uwagi na obraz elektrokardiograficzny i markery uszkodzenia miokardium.Zapalenie osierdzia i zapalenie mięśnia sercowego są schorzeniami o podobnej etiologii, zbliżonym obrazie klinicznym i często współwystępują. W zależności od tego, który obraz kliniczny dominuje, stwierdza się albo zapalenie osierdzia z jednoczesnym zajęciem mięśnia sercowego (myopericarditis), albo zapalenie mięśnia sercowego z towarzyszącym zajęciem osierdzia (perimyocarditis). W pracy przedstawiono przypadek młodego pacjenta z rozpoznaniem myopericarditis, ze zwróceniem uwagi na obraz elektrokardiograficzny i markery uszkodzenia miokardium