Decannulation factors in patients after serious brain injuries

Background. Patients with a long term tracheotomy (longer than 4 weeks) are quite frequent patients in the Neurorehabilitation Wards. These are especially patients after serious traumatic brain injuries, ischemic or hemorrhagic strokes, ischemic brain injuries and others. A correct multidisciplinary treatment requires a very close cooperation of: physiotherapists, neurologists, laryngologists and speech therapists. The aim of our study was to analyze factors that may influence positive decanulation in patients with tracheotomy performed because of the traumatic brain injury, stroke or cardiac arrest. Methods. Our material includes 127 patients hospitalized in our Department of Rehabilitation between 2002 and 2005. All of them had tracheotomy performed after the brain injury. We analyzed factors like: age, sex, cause of tracheotomy, GCS scale, duration of tracheotomy, concomitant diseases, microbiology examination of the bronchial secretion and the influence of these factors on decanulation. Results. We confirmed that young age (less than 40), traumatic brain injury and short time of tracheotomy are the positive decannulation factors.Background. Patients with a long term tracheotomy (longer than 4 weeks) are quite frequent patients in the Neurorehabilitation Wards. These are especially patients after serious traumatic brain injuries, ischemic or hemorrhagic strokes, ischemic brain injuries and others. A correct multidisciplinary treatment requires a very close cooperation of: physiotherapists, neurologists, laryngologists and speech therapists. The aim of our study was to analyze factors that may influence positive decanulation in patients with tracheotomy performed because of the traumatic brain injury, stroke or cardiac arrest. Methods. Our material includes 127 patients hospitalized in our Department of Rehabilitation between 2002 and 2005. All of them had tracheotomy performed after the brain injury. We analyzed factors like: age, sex, cause of tracheotomy, GCS scale, duration of tracheotomy, concomitant diseases, microbiology examination of the bronchial secretion and the influence of these factors on decanulation. Results. We confirmed that young age (less than 40), traumatic brain injury and short time of tracheotomy are the positive decannulation factors

Recommendations on the treatment of basal cell carcinoma and squamous cell carcinoma prepared by the Oncology Department of the Polish Dermatology Society and the Melanoma Academy Department of the Polish Society of Oncological Surgery

Basal cell carcinoma (BCC) and squamous cell carcinoma (SCC) are the most frequent malignant neoplasms among Caucasian patients. Despite the fact that they seldom metastasise and are not directly fatal, they constitute a significant clinical issue. Such cancers infiltrate surrounding tissues and destroy the surrounding structures, e.g. bones and cartilages, as a result of which such structures develop into severe aesthetic defects and significantly deteriorate the life quality of the patients. Among patients from the high-risk group (namely patients under chronic immunosuppression or those genetically predisposed to develop UV-induced skin cancers) skin cancers may be aggressive and fatal. The Oncology Department of the Polish Dermatology Society (Polish: Sekcja Onkologiczna Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego — PTD) and the Melanoma Academy Department of the Polish Society of Oncological Surgery (Polish: Sekcja Akademia Czerniaka Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej — PTChO), based on the current European guidelines, American recommendations of the National Comprehensive Cancer Network (revision 1.2015), and interventional reviews of publications elaborated by the Cochrane Skin Group, attempted to systemise the diagnostic and therapeutic procedures and determine homogenous rules of primary and secondary prevention in patients suspected/diagnosed with a basal cell or squamous cell carcinoma. This paper presents actual recommendations regarding skin cancer diagnosis and treatment, taking all related benefits and challenges into consideration, as well as recommendations for post-treatment patient monitoring

Diagnosis and treatment of basal cell and squamous cell carcinoma and melanoma of the skin recommended by the Oncology Section of the Polish Dermatology Society as well as the Melanoma Academy Section of the Polish Society of Oncological Surgery

Rak podstawnokomórkowy (BCC— basal cell carcinoma) oraz rak kolczystokomórkowy (SCC — squamous cell carcinoma) są najczęściej występującymi nowotworami złośliwymi występującymi u osób rasy kaukaskiej. Pomimo że rzadko prowadzą do powstawania przerzutów i zgonu chorego, to stanowią jednak bardzo istotny problem kliniczny, ponieważ charakteryzują się naciekaniem i niszczeniem sąsiadujących tkanek i struktur, co sprawia, że stają się powodem poważnych defektów estetycznych i znacząco upośledzają jakość życia chorych. U pacjentów w trakcie przewlekłej immunosupresji lub z genetyczną predyspozycją mogą mieć jednak agresywny i prowadzący do śmierci przebieg. Z tego powodu Sekcja Onkologiczna Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego oraz sekcja Akademia Czerniaka Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej, na podstawie aktualnych wytycznych europejskich, rekomendacji amerykańskich National Comprehensive Cancer Network (wersja 1.2015) oraz interwencyjnych recenzji publikacji opracowanych przez Cochrane Skin Group, podjęła próbę usystematyzowania zasad postępowania diagnostyczno-terapeutycznego oraz ustalenia jednorodnych zasad prewencji pierwotnej i wtórnej u pacjentów z podejrzeniem/rozpoznaniem raka podstawnokomórkowego lub kolczystokomórkowego. W pracy przedstawiono aktualne zalecenia dotyczące rozpoznania i leczenia raków skory, uwzględniając korzyści oraz problemy z nim związane, a także wytyczne monitorowania pacjentów po terapii.  Basal cell carcinoma (BCC) as well as the squamous cell carcinoma (SCC) are the most frequent malignant neoplasms among Caucasian patients. Despite the fact, that they seldom metastasise and are not directly fatal, they constitute a significant clinical issue. Such cancers infiltrate surrounding tissues and destroy the surrounding structures, e.g., bones and cartilages. This results in such structures developing severe defects and significantly reduces the quality of life of the patients. Those with chronic immunosuppresion or a genetic predisposition to develop UV-induced skin cancer are at risk of dying, particularly if the cancer is aggressive. The Oncology Department of the Polish Dermatology Society (Polish: Sekcja Onkologiczna Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego — PTD) as well as the Melanoma Academy Department of the Polish Society of Oncological Surgery (Polish: sekcja Akademia Czerniaka Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej — PTChO), basing on the current European guidelines, American recommendations of the National Comprehensive Cancer Network (revision 1.2015) and interventional reviews of publications elaborated by the Cochrane Skin Group, attempted to systemise the diagnostic and therapeutic procedures and o determine rules for primary and secondary prevention in patients suspected/diagnosed with a basal cell or squamous cell carcinoma. The paper presents recommendations regarding diagnosis and treatment of skin cancers, taking all related benefits and challenges into consideration, as well as recommendations for post treatment patients monitoring

Recommendations on the treatment of basal cell carcinoma and squamous cell carcinoma prepared by the Oncology Department of the Polish Dermatology Society and the Melanoma Academy Department of the Polish Society of Oncological Surgery

Rak podstawnokomórkowy (BCC) oraz rak kolczystokomórkowy (SCC) są najczęściej występującymi nowotworami złośliwymi u osób rasy kaukaskiej. Pomimo że rzadko prowadzą do powstawania przerzutów i zgonu chorego, to stanowią jednak bardzo istotny problem kliniczny, ponieważ charakteryzują się naciekaniem i niszczeniem sąsiadujących tkanek i struktur, co sprawia, że stają się powodem poważnych defektów estetycznych i znacząco upośledzają jakość życia chorych. U pacjentów w trakcie przewlekłej immunosupresji lub z genetyczną predyspozycją mogą mieć jednak agresywny i prowadzący do śmierci przebieg. Z tego powodu Sekcja Onkologiczna Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego oraz Sekcja Akademia Czerniaka Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej, na podstawie aktualnych wytycznych europejskich, rekomendacji amerykańskich National Comprehensive Cancer Network (wersja 1.2015) oraz interwencyjnych recenzji publikacji opracowanych przez Cochrane Skin Group, podjęła próbę usystematyzowania zasad postępowania diagnostyczno-terapeutycznego oraz ustalenia jednorodnych zasad prewencji pierwotnej i wtórnej u pacjentów z podejrzeniem/rozpoznaniem raka podstawnokomórkowego lub kolczystokomórkowego. W pracy przedstawiono aktualne zalecenia dotyczące rozpoznania i leczenia raków skóry, uwzględniając korzyści oraz problemy z nim związane, a także wytyczne monitorowania pacjentów po terapii.Basal cell carcinoma (BCC) and squamous cell carcinoma (SCC) are the most frequent malignant neoplasms among Caucasian patients. Despite the fact that they seldom metastasise and are not directly fatal, they constitute a significant clinical issue. Such cancers infiltrate surrounding tissues and destroy the surrounding structures, e.g. bones and cartilages, as a result of which such structures develop into severe aesthetic defects and significantly deteriorate the life quality of the patients. Among patients from the high-risk group (namely patients under chronic immunosuppression or those genetically predisposed to develop UV-induced skin cancers) skin cancers may be aggressive and fatal. The Oncology Department of the Polish Dermatology Society (Polish: Sekcja Onkologiczna Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego — PTD) and the Melanoma Academy Department of the Polish Society of Oncological Surgery (Polish: Sekcja Akademia Czerniaka Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej — PTChO), based on the current European guidelines, American recommendations of the National Comprehensive Cancer Network (revision 1.2015), and interventional reviews of publications elaborated by the Cochrane Skin Group, attempted to systemise the diagnostic and therapeutic procedures and determine homogenous rules of primary and secondary prevention in patients suspected/diagnosed with a basal cell or squamous cell carcinoma. This paper presents actual recommendations regarding skin cancer diagnosis and treatment, taking all related benefits and challenges into consideration, as well as recommendations for post-treatment patient monitoring

Czerniaki skóry — zasady postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w 2016 roku

Dermoscopy is currently the standard method for clinical differential diagnosis of cutaneous melanoma and for qualifying a lesion for excisional biopsy. Full thickness excisional biopsy of suspicious melanomatous skin lesions likely to be diagnosed as early melanomas is crucial in establishing diagnosis and defining prognostic factors. Early diagnosis and surgical removal of cutaneous melanoma not only improves patients’ prognosis, but it is also associated with approximately 90% likelihood of cure. Next steps in the therapeutic management of cutaneous melanoma following excisional biopsy are radical scar excision with adequate margins and sentinel lymph node biopsy. Radical lymph node dissection is recommended in case of regional lymph node metastases. High-risk patients (lymph node involvement and/or ulcerated primary lesion) should be advised to participate in prospective clinical trials on adjuvant therapy. Melanoma patients with distant metastases are still characterized by poor outcomes. In patients with metastatic disease testing for the presence of BRAF gene mutation is mandatory Patients with metastatic disease should be considered for participation in clinical trials. Long-term survival is confined to selected group of patients undergoing resection of isolated metastatic lesions. In systemic — mainly first-line — therapy of patients with BRAF V600 mutation BRAF inhibitor — vemurafenib or dabrafenib (preferentially in combination with MEK inhibitor) may be employed and independently of mutational status immunotherapy with anti-PD-1 antibodies (nivolumab or pembrolizumab), eventually ipilimumab (anti-CTLA4 antibody) may be used.Podstawą klinicznej diagnostyki różnicowej i kwalifikacji do biopsji wycinającej jest obecnie dermoskopia. Dla ustalenia rozpoznania i określenia najważniejszych czynników rokowniczych podstawowe znaczenie ma biopsja wycinająca podejrzanych w kierunku wczesnego czerniaka zmian barwnikowych skóry (wycięcie całej grubości skóry i powierzchownej warstwy tkanki tłuszczowej). Wczesne rozpoznanie i chirurgiczne usunięcie czerniaka nie tylko poprawia rokowanie, ale daje szansę wyleczenia około 90% chorych. Kolejne etapy postępowania terapeutycznego obejmują kwalifikację chorych do radykalnego wycięcia blizny po biopsji wycinającej z właściwymi marginesami oraz wykonania biopsji węzła wartowniczego. W przypadku przerzutów w regionalnych węzłach chłonnych postępowaniem z wyboru jest wykonanie radykalnej limfadenektomii. Zaleca się włączanie chorych na czerniaki skóry o wysokim ryzyku nawrotu (przerzuty w węzłach chłonnych i/lub owrzodzenie pierwotnej zmiany) do prospektywnych badań klinicznych nad leczeniem uzupełniającym. Obecność przerzutów odległych wiąże się ze złym rokowaniem. W sytuacji uogólnienia nowotworu jest konieczne wykonanie badania w kierunku mutacji genu BRAF. Długoletnie przeżycia dotyczą głównie chorych poddanych resekcji pojedynczych ognisk przerzutowych. W leczeniu systemowym — przede wszystkim pierwszej linii — u chorych z obecnością mutacji BRAF V600 znajduje zastosowanie inhibitor BRAF — wemurafenib lub dabrafenib (preferencyjnie w skojarzeniu z inhibitorem MEK) oraz — niezależnie od statusu mutacji BRAF — immunoterapia przeciwciałami anty-PD-1 (niwolumab lub pembrolizumab), ewentualnie ipilimumab (przeciwciało anty-CTLA4)

Czerniaki skóry — zasady postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w 2016 roku

Dermoscopy is currently the standard method for clinical differential diagnosis of cutaneous melanoma and for qualifying a lesion for excisional biopsy. Full thickness excisional biopsy of suspicious melanomatous skin lesions likely to be diagnosed as early melanomas is crucial in establishing diagnosis and defining prognostic factors. Early diagnosis and surgical removal of cutaneous melanoma not only improves patients’ prognosis, but it is also associated with approximately 90% likelihood of cure. Next steps in the therapeutic management of cutaneous melanoma following excisional biopsy are radical scar excision with adequate margins and sentinel lymph node biopsy. Radical lymph node dissection is recommended in case of regional lymph node metastases. High-risk patients (lymph node involvement and/or ulcerated primary lesion) should be advised to participate in prospective clinical trials on adjuvant therapy. Melanoma patients with distant metastases are still characterized by poor outcomes. In patients with metastatic disease testing for the presence of BRAF gene mutation is mandatory Patients with metastatic disease should be considered for participation in clinical trials. Long-term survival is confined to selected group of patients undergoing resection of isolated metastatic lesions. In systemic — mainly first-line — therapy of patients with BRAF V600 mutation BRAF inhibitor — vemurafenib or dabrafenib (preferentially in combination with MEK inhibitor) may be employed and independently of mutational status immunotherapy with anti-PD-1 antibodies (nivolumab or pembrolizumab), eventually ipilimumab (anti-CTLA4 antibody) may be used.Podstawą klinicznej diagnostyki różnicowej i kwalifikacji do biopsji wycinającej jest obecnie dermoskopia. Dla ustalenia rozpoznania i określenia najważniejszych czynników rokowniczych podstawowe znaczenie ma biopsja wycinająca podejrzanych w kierunku wczesnego czerniaka zmian barwnikowych skóry (wycięcie całej grubości skóry i powierzchownej warstwy tkanki tłuszczowej). Wczesne rozpoznanie i chirurgiczne usunięcie czerniaka nie tylko poprawia rokowanie, ale daje szansę wyleczenia około 90% chorych. Kolejne etapy postępowania terapeutycznego obejmują kwalifikację chorych do radykalnego wycięcia blizny po biopsji wycinającej z właściwymi marginesami oraz wykonania biopsji węzła wartowniczego. W przypadku przerzutów w regionalnych węzłach chłonnych postępowaniem z wyboru jest wykonanie radykalnej limfadenektomii. Zaleca się włączanie chorych na czerniaki skóry o wysokim ryzyku nawrotu (przerzuty w węzłach chłonnych i/lub owrzodzenie pierwotnej zmiany) do prospektywnych badań klinicznych nad leczeniem uzupełniającym. Obecność przerzutów odległych wiąże się ze złym rokowaniem. W sytuacji uogólnienia nowotworu jest konieczne wykonanie badania w kierunku mutacji genu BRAF. Długoletnie przeżycia dotyczą głównie chorych poddanych resekcji pojedynczych ognisk przerzutowych. W leczeniu systemowym — przede wszystkim pierwszej linii — u chorych z obecnością mutacji BRAF V600 znajduje zastosowanie inhibitor BRAF — wemurafenib lub dabrafenib (preferencyjnie w skojarzeniu z inhibitorem MEK) oraz — niezależnie od statusu mutacji BRAF — immunoterapia przeciwciałami anty-PD-1 (niwolumab lub pembrolizumab), ewentualnie ipilimumab (przeciwciało anty-CTLA4)

Recommendations for diagnosis and therapy of cutaneous melanoma

Podstawą klinicznej diagnostyki różnicowej czerniaków skóry i kwalifikacji do biopsji wycinającej jest obecnie dermoskopia. Dla ustalenia rozpoznania i określenia najważniejszych czynników rokowniczych podstawowe znaczenie ma biopsja wycinająca podejrzanych w kierunku wczesnego czerniaka zmian barwnikowych skóry (wycięcie całej grubości skóry i powierzchownej warstwy tkanki tłuszczowej). Wczesne rozpoznanie i chirurgiczne usunięcie czerniaka nie tylko poprawia rokowanie, ale daje szansę wyleczenia około 90% chorych. Kolejne etapy postępowania terapeutycznego obejmują kwalifikację chorych do radykalnego wycięcia blizny po biopsji wycinającej z właściwymi marginesami oraz wykonania biopsji węzła wartowniczego. W przypadku przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych postępowaniem z wyboru jest wykonanie radykalnej limfadenektomii. Zaleca się włączanie chorych na czerniaki skóry o wysokim ryzyku nawrotu (przerzuty do węzłów chłonnych i/lub owrzodzenie pierwotnej zmiany) do prospektywnych badań klinicznych nad leczeniem uzupełniającym. Obecność przerzutów odległych wiąże się ze złym rokowaniem. W sytuacji uogólnienia nowotworu konieczne jest wykonanie badania w kierunku mutacji genu BRAF. Długoletnie przeżycia dotyczą głównie chorych poddanych resekcji pojedynczych ognisk przerzutowych. W systemowym leczeniu — przede wszystkim pierwszej linii — u chorych z obecnością mutacji BRAF V600 znajduje zastosowanie inhibitor BRAF — wemurafenib lub dabrafenib (preferencyjnie w skojarzeniu z inhibitorem MEK) oraz — niezależnie od statusu mutacji BRAF — immunoterapia przeciwciałami anty-PD-1 (niwolumab lub pembrolizumab), ewentualnie ipilimumab (przeciwciało anty-CTLA4).Dermoscopy is currently the standard method for clinical differential diagnosis of cutaneous melanoma and for qualifying a lesion for excision biopsy. Full thickness excision biopsy of suspicious melanomatous skin lesions is likely to be diagnosed as early melanomaand is crucial in establishing diagnosis and defining prognostic factors. Early diagnosis and surgical removal of cutaneous melanoma not only improves prognosis, but it is also associated with approximately 90% likelihood of cure. Next steps in the therapeutic management of cutaneous melanoma following excision biopsy are radical scar excision with adequate margins and sentinel lymph node biopsy. Radical lymph node dissection is recommended in case of regional lymph node metastases. High-risk patients (lymph node involvement and/or ulcerated primary lesion) should be advised to participate in prospective clinical trials on adjuvant therapy. Melanoma patients with distant metastases are still characterised by poor outcomes. In patients with metastatic disease testing for the presence of BRAF gene mutation is mandatory Patients with metastatic disease should be considered for participation in clinical trials. Long-term survival is confined to selected group of patients undergoing resection of isolated metastatic lesions. In systemic (mainly first-line) therapy of patients with BRAF V600 mutation BRAF inhibitor, vemurafenib or dabrafenib (preferentially in combination with MEK inhibitor) may be employed and independently of mutational status immunotherapy with anti-PD-1 antibodies (nivolumab or pembrolizumab), and eventually ipilimumab (anti-CTLA4 antibody) may be used

Impact of atmospheric circulation on the occurrence of very strong and extreme cold stress in Poland

The primary objective of the study was the determination of the spatial and multiannual variability of occurrence of days with very strong and extreme cold stress in Poland according to the Universal Thermal Climate Index (UTCI), as well as determination of baric conditions favouring their occurrence. The study was based on data from the years 1966/67 to 2018/19 from the Institute of Meteorology and Water Management – National Research Institute and National Centre for Environmental Prediction/National Centre for Atmospheric Research (NCEP/NCAR). The research showed a statistically significant decrease in the number of days with very strong and extreme cold stress on half of the analysed stations, and a slight tendency or no changes on the remaining stations. The occurrence of days with extreme cold stress in Poland, as revealed by the analysis was primarily related to the presence of high-pressure systems blocking zonal circulation. The study resulted in the designation of three circulation types, i.e. two types related to anticyclonic systems and one cyclonic type