Migotanie przedsionków u otyłego pacjenta leczonego riwaroksabanem

A 47-year-old, obese man (body mass index 36 kg/m2), with paroxysmal atrial fibrillation (AF), was admitted to hospital because of poorly tolerated recurrence of AF episode (heart rate 130 bpm). Patient was chronically treated with rivaroxaban 20 mg qd. Due to often recurrence of arrhythmia, extremely badly tolerated (European Heart Rhythm Association [EHRA] IV) together with signs of tachycardia-induced cardiomyopathy (left ventricular ejection fraction 40%) restoration of sinus rhythm and radiofrequency ablation (circumferential pulmonary vein isolation) were performed. Before procedures, efficacy of anticoagulation treatment was proved by transesophageal echocardiogram revealing no cloth in left atrial appendage. Non-vitamin K oral antagonist anticoagulants are safe and effective medications, even with standard dosing in obese patients.Otyły (wskaźnik masy ciała 36 kg/m2) 47-letni mężczyzna z napadowym migotaniem przedsionków (AF) został przyjęty z powodu kolejnego, źle tolerowanego napadu AF (rytm serca do 130/min). Pacjent był leczony przewlekle riwaroksabanem w dawce 20 mg/dobę. Ze względu na częste nawroty arytmii i jej znaczną objawowość (IV klasa wg European Heart Rhythm Association [EHRA]), a także objawy tachykardiomiopatii (frakcja wyrzutowa lewej komory 40%), zdecydowano o wykonaniu kardiowersji i ablacji okrążającej żyły płucne. Skuteczność leczenia przeciwkrzepliwego potwierdzono w echokardiograficznym badaniu przezprzełykowym, w którymi nie uwidoczniono materiału zatorowego w uszku lewego przedsionka. Doustne antykoagulanty niebędące antagonistami witaminy K są bezpiecznymi i skutecznymi lekami, nawet w przypadku standardowego dawkowaniu u otyłych pacjentów

The role of the CJEU case law concerning the free movement of goods in the European Union

Celem pracy jest analiza orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w zakresie swobody przepływu towarów. W części teoretycznej przedstawiono instytucję Trybunału Sprawiedliwości UE oraz historię integracji gospodarczej w Europie. W realizacji celu badawczego zastosowano analizę prawa UE, literaturę przedmiotu, analizę orzecznictwa. Trybunał wydając orzeczenia w ramach pytań prejudycjalnych, tworzy interpretację traktatowych przepisów prawa europejskiego, wprowadza definicję towaru, formułuje zakres obowiązywania instytucji swobody przepływu towarów.The purpose of this thesis is to analyze the jurisprudence of the European Court of Justice concerning the free movement of goods. The thesis consists of a description of the institution of the European Court of Justice and the history of European economy integration. In order to conduct the research, the author analyzed EU law, related literature and the analysis of jurisprudence. In preliminary ruling, The European Court of Justice creates the interpretation of European treaty law, defines the “good” and formulates a range of institution of the free movement of goods

Heart Failure with Improved Ejection Fraction: Insight into the Variable Nature of Left Ventricular Systolic Function

The progress of contemporary cardiovascular therapy has led to improved survival in patients with myocardial disease. However, the development of heart failure (HF) represents a common clinical challenge, regardless of the underlying myocardial pathology, due to the severely impaired quality of life and increased mortality comparable with malignant neoplasms. Left ventricular ejection fraction (LVEF) is the main index of systolic function and a key predictor of mortality among HF patients, hence its improvement represents the main indicator of response to instituted therapy. The introduction of complex pharmacotherapy for HF, increased availability of cardiac-implantable electronic devices and advances in the management of secondary causes of HF, including arrhythmia-induced cardiomyopathy, have led to significant increase in the proportion of patients with prominent improvement or even normalization of LVEF, paving the way for the identification of a new subgroup of HF with an improved ejection fraction (HFimpEF). Accumulating data has indicated that these patients share far better long-term prognoses than patients with stable or worsening LVEF. Due to diverse HF aetiology, the prevalence of HFimpEF ranges from roughly 10 to 40%, while the search for reliable predictors and genetic associations corresponding with this clinical presentation is under way. As contemporary guidelines focus mainly on the management of HF patients with clearly defined LVEF, the present review aimed to characterize the definition, epidemiology, predictors, clinical significance and principles of therapy of patients with HFimpEF

Regional Strain Pattern Index—A Novel Technique to Predict CRT Response

Background: Cardiac resynchronization therapy (CRT) improves outcome in patients with heart failure (HF) however approximately 30% of patients still remain non-responsive. We propose a novel index—Regional Strain Pattern Index (RSPI)—to prospectively evaluate response to CRT. Methods: Echocardiography was performed in 49 patients with HF (66.5 ± 10 years, LVEF 24.9 ± 6.4%, QRS width 173.1 ± 19.1 ms) two times: before CRT implantation and 15 ± 7 months after. At baseline, dyssynchrony was assessed including RSPI and strain pattern. RSPI was calculated from all three apical views across 12 segments as the sum of dyssynchronous components. From every apical view, presence of four components were assessed: (1) contraction of the early-activated wall; (2) prestretching of the late activated wall; (3) contraction of the early-activated wall in the first 70% of the systolic ejection phase; (4) peak contraction of the late-activated wall after aortic valve closure. Each component scored 1 point, thus the maximum was 12 points. Results: Responders reached higher mean RSPI values than non-responders (5.86 ± 2.9 vs. 4.08 ± 2.4; p = 0.044). In logistic regression analysis value of RSPI ≥ 7 points was a predictor of favorable CRT effect (OR: 12; 95% CI = 1.33–108.17; p = 0.004). Conclusions: RSPI could be a valuable predictor of positive outcome in HF patients treated with CRT

Cardiac implantable electronic devices procedures and their recipients characteristic during COVID-19 pandemic: 3.8 million population analysis

Background: Coronavirus disease 2019 (COVID-19) pandemic disorganised healthcare systems and has caused a reduction in the number of hospitalizations and procedures. Cardiac implantable electronic device (CIED) procedure rates and clinical characteristics of their recipients were compared in corresponding weeks of 2019 and 2020 were analyzed.Methods: The database of the National Health Fund (NHF) in Poland was retrospectively analyzed. 3206 patients who underwent CIED implantation in the Silesia — a region in Southern Poland comprising an adult population of 3.8 million between 12th and 31st week of 2020. Patients were classified into groups: the recipient of an implantable cardioverter-defibrillator or cardiac resynchronization therapy group (ICD/CRT) or pacemaker group (PM).Results: During the pandemic a reduction of 39.38% of implantations was observed compared to the same period in 2019 (1210 vs. 1996 patients) and had impacted both groups. Two phases lasting 10 weeks each could be distinguished: total lockdown (maximal reduction) and the recovery phase with growing numbers of procedures. Patient baseline characteristics (sex, age, comorbidities) who were implanted during the COVID-19 pandemic did not differ from the 2019 period. The rate of peri-procedural mortality was also similar.Conclusions: During COVID-19 pandemic period a reduction in CIED implantations of all types was observed. Despite the decreased number of performed CIED implants, no differences in baseline patient characteristics were observed

Dylatacja naczyń wywołana przepływem i współwystępowanie czynników ryzyka sercowo-naczyniowego

Background: Since flow-mediated dilatation (FMD) is influenced by different factors, its clinical usefulness and validation is widely discussed.Aim: To assess the major factors that determine FMD values in a wide range of subjects with and without cardiovascular (CV) risk factors/diseases (CVRF/CVD).Methods and results: 617 consecutive patients (mean age: 50.1 ± 14.9 years, males: 349/56.5%) hospitalised between 2005 and 2011 were enrolled into the study. Demographic data and CVRF/CVD with a significant impact on FMD values were analysed: hyperlipidaemia, active smoking, arterial hypertension, coronary artery disease, diabetes mellitus and heart valve disease. The population was divided depending on the number of coexisting CVRF/CVD (0-, 1-, 2-, 3-, 4-, 5-CVRF/CVD groups). The median FMD value in the entire group of patients was 10% (5–17). An analysis of the FMD percentage in particular groups showed significantly higher FMD values in patients without any CVRF/CVD (group 0), as well as in patients with one coexisting CVRF/CVD (group 1) compared to the other groups. The presence of two or more CVRF/CVD was not associated with a significantly higher FMD reduction. The analysis of patients with only one CVRF/CVD revealed the lowest FMD values in patients with coronary artery disease.Conclusions: FMD is related to the number of traditional CVRF/CVDs; however, coronary artery disease has the most significant influence on FMD decrease among analysed factors. The value of FMD assessment in high risk patients is limited. Wstęp: Wiele czynników wpływa na dylatację naczyń wywołaną przepływem (FMD), a ich kliniczna przydatność jest wciąż powszechnie dyskutowana.Cel: Celem pracy było ustalenie wpływu współwystępowania istotnych czynników ryzyka/chorób sercowo-naczyniowych (CVRF/CVD) na wartości FMD.Metody i wyniki: Do badania włączono 617 chorych (śr. wiek 50,1 ± 14,9 roku, płeć męska: 349/56.5%), hospitalizowanych w Klinice Kardiologii w latach 2005–2011. Analizie poddano współistniejące CVRF/CVD o potencjalnym wpływie na FMD: hipelipidemię, aktywne palenie tytoniu, nadciśnienie tętnicze, chorobę wieńcową, cukrzycę typu 2 i wady zastawkowe serca. Populację badaną podzielono ze względu na liczbę współistniejących CVRF/CVD (grupy 0-, 1-, 2-, 3-, 4-, 5-CVRF/CVD). Mediana procentowej zmiany wartości FMD w całej grupie badanej wynosiła 10% (5–17). Analiza w poszczególnych grupach wykazała natomiast znacząco wyższe wartości FMD wśród chorych bez CVRF/CVD (grupa 0), a także z jednym współistniejącym CVRF/CVD (grupa 1), w porównaniu z pozostałymi grupami. Współwystępowanie dwóch i więcej CVRF/CVD niewiązało się z większą redukcją FMD. Wyniki uzyskano niezależnie od wieku, płci, wskaźnika masy ciała i wyjściowej średnicy tętnicy ramiennej. Wnioski: Wartość FMD jest związana z liczbą powszechnie uznanych CVRF/CVD. Chorzy z dwoma CVRF/CVD charakteryzują się znacząco niższym FMD; jednak dalszy wzrost liczby współistniejących CVRF/CVD nie wiąże się z proporcjonalnym spadkiem FMD. Znaczenie FMD w przypadku chorych obarczonych dużym ryzykiem sercowo-naczyniowym wydaje się ograniczone

Original articlePredictors of long-term outcome in patients with left ventricular dysfunction following coronary artery bypass grafting

Wstęp: Pomimo wielu badań poświęconych poszukiwaniu markerów zagrożenia u chorych po zawale serca z dysfunkcją lewej komory, istnieje sporo kontrowersji na ten temat. Szczególną, odrębną grupę tworzą chorzy po chirurgicznej rewaskularyzacji mięśnia sercowego. Cel: Jednoośrodkowa, prospektywna analiza przeżywalności oraz znaczenia prognostycznego danych klinicznych i nieinwazyjnych wskaźników w przewidywaniu śmiertelności ogólnej (ang. all-cause mortality, ACM) i zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych (ang. cardiovascular mortality, CVM) u chorych z pozawałową dysfunkcją lewej komory po chirurgicznej rewaskularyzacji mięśnia sercowego (CABG). Metody: Badana populacja obejmowała 61 osób po zawale serca [wiek 59±9 lat, 49 mężczyzn, frakcja wyrzutowa lewej komory (LVEF) 33±6%] włączanych do badania w okresie 6–12 miesięcy po CABG, a następnie obserwowanych prospektywnie przez okres 4–61 miesięcy (mediana 46). Analizowano dane demograficzne, kliniczne, w tym stosowane leki, LVEF, dyspersję repolaryzacji (QTd ł80 ms), szerokość zespołów QRS >120 ms lub obecność późnych potencjałów komorowych (LP), przedwczesne pobudzenia komorowe (PVC) ł10/godz., epizody nieutrwalonego częstoskurczu komorowego (nsVT) i parametr czasowy zmienności rytmu zatokowego SDRR Ł70 ms. Oceniano częstość wystąpienia ACM i CVM, a następnie określono znaczenie prognostyczne wymienionych wskaźników. Wyniki: Zmarło 14 chorych, w tym 10 z przyczyn sercowo-naczyniowych. Jednoczynnikowa analiza Coksa wykazała, że czynnikami zwiększającymi ryzyko wystąpienia zgonu (zarówno ACM, jak i CVM) są: niepełna rewaskularyzacja, stopień nasilenia dławicy, obecność niewydolności serca, niższa LVEF, stosowanie azotanów, naparstnicy lub diuretyków oraz obecność LP lub poszerzenie zespołu QRS. Współistnienie obniżenia LVEF Ł30% z obecnością LP lub poszerzeniem QRS powodowało istotne zwiększenie ryzyka CVM (HR=10,73, p=0,0238). W wieloczynnikowej analizie Coksa połączenie stopnia nasilenia dławicy i obniżenia LVEF cechowało się największą wartością predykcyjną dla ACM i CVM, a pozytywna i negatywna wartość przewidywania wynosiły odpowiednio: 42,9% i 95,7% oraz 50,0% i 97,9%. Wnioski: Obecność dużego stopnia dysfunkcji lewej komory w połączeniu z gorszą klasą wydolności wieńcowej u chorych z pozawałowym uszkodzeniem lewej komory leczonych CABG cechuje się największą siłą predykcyjną śmiertelności całkowitej i sercowo-naczyniowej. Wydaje się również, że obecność LP lub poszerzonych zespołów QRS u chorych z LVEF Ł30% powinna skłaniać do rozważenia potrzeby implantacji kardiowertera-defirbylatora serca. Pomimo wprowadzania nowych parametrów oceny zagrożenia zgonem, podstawowe dane kliniczne i echokardiograficzne mają nadal największe znaczenie w ocenie ryzyka u chorych z pozawałowym uszkodzeniem mięśnia sercowego po przebytym CABG. Wydaje się również, że powszechnie stosowane nieinwazyjne wskaźniki ryzyka cechują się mniejszą siłą predykcyjną u chorych po CABG leczonych beta-blokerami.Background: Prognostic significance of clinical and non-invasive risk markers in patients after surgical revascularisation remains unclear, especially in post-infarction patients with left ventricular (LV) dysfunction. Aim: The single-centre, prospective study was designed to assess survival and the predictive power of several clinical and non- -invasive risk markers of all-cause (ACM) and cardiovascular mortality (CVM) in post-CABG patients with LV dysfunction. Methods: A cohort of 61 patients (age 59±9 years, 49 males, LVEF 33±6%) 6-12 months after CABG was prospectively followed for a median of 46 months. Demographics, clinical data, medication, LVEF, QRS>120 ms or late potentials (LP) presence, QT dispersion ł80 ms, premature ventricular contractions (PVC) ł10/h, non-sustained ventricular tachycardia (nsVT), and SDNN Ł70 ms in ambulatory ECG were analysed. The ACM and CVM were evaluated. The prognostic value of analysing parameters was determined. Results: Fourteen patients died, 10 of them due to cardiovascular causes. Univariate Cox analysis showed that incomplete revascularisation, history of angina, heart failure, low LVEF, use of nitrates, digitalis or diuretics, and presence of LP or prolongation of QRS complex were predictors of poor outcome. Combination of angina and low LVEF was the best model in a multivariable Cox analysies for the prediction of both types of death. Conclusions: The present study showed that in post-CABG patients with LV dysfunction, angina class and low LVEF are the main predictors of ACM and CVM. Combination of LVEF 120 ms or LP may also be helpful in the identification of high-risk subjects. Other common non-invasive risk markers, particularly arrhythmic and autonomic, seem to lose some of their predictive power in patients after CABG and receiving beta-blocking agents

The usefulness of telemedicine devices in patients with severe heart failure with an implanted cardiac resynchronization therapy system during two years of observation

Background: Heart failure (HF) remains a disease with a poor prognosis. Telemonitoring is a medical service aimed at remote monitoring of patients.Aim: The study aimed to identify the clinical relevance of non-invasive telemonitoring devices in HF patients.Methods: Sixty patients aged 66.1 (11) years, with left ventricular ejection fraction (LVEF) 26.3 (6.8)% underwent cardiac resynchronization therapy (CRT) implantation. They were randomly allocated to the control (standard medical care) or study (standard medical care + telemonitoring device) groups. During the follow-up (24 months), the patients in the study group provided body mass and blood pressure, along with electrocardiogram on a daily basis. The data were transferred to the monitoring center and consulted with a cardiologist. Transthoracic echocardiography and a 6-minute walk test were performed before and 24 months after CRT implantation.Results: During the two-year observation, the composite endpoint (death or HF hospitalization) occurred in 21 patients, more often in the control group (46.8% vs. 21.4%; P = 0.026). In univariate analysis: the use of telemetry (hazard ratio [HR], 0.2; 95% confidence interval [CI], 0.07–0.7; P = 0.004), the presence of coronary heart disease (HR, 41.4; 95% CI, 3.1–567.7; P = 0.005), hypertension (HR, 0.24; 95% CI, 0.07–0.90; P = 0.035), and patient’s body mass (HR, 0.36; 95% CI, 0.14–0.92; P = 0.03) were related to the occurrence of the composite endpoint.Conclusions: The use of a telemonitoring device in CRT recipients improved the prognosis in 2-year observation and contributed to the reduction of HF hospitalization

Analiza rozpowszechnienia i czynników predykcyjnych różnych stylów radzenia sobie ze stresem w grupie pacjentów z niewydolnością serca z upośledzoną funkcją skurczową lewej komory (CAPS-LOCK-HF)

Background and aim: We aimed to evaluate the prevalence and determinants of different stress coping strategies in Polish patients suffering from heart failure with reduced ejection fraction (HFREF). Methods: This manuscript is a sub-study of the CAPS-LOCK-HF multicentre psychological status assessment of patients with HFREF. Patients with > six-month history of HFREF and clinical stability for ≥ three months and left ventricular ejection fraction (LVEF) < 45% were enrolled in the study. Demographic and clinical variables were obtained from medical records, while a standardised Coping Inventory for Stressful Situations (CISS) was applied to all subjects. Results: The study comprised 758 patients (599 men; 79%) with a median age of 64 years (IQR 58–71). Median LVEF was 33% (25–40). Subjects most commonly used task-oriented coping strategies (median CISS score 55 points; IQR 49–61), followed by avoidance (45 points; 39–50) and emotion-oriented coping strategies (41 points; 34–48). Distraction-based avoidance coping strategies (20 points; 16–23) were more pronounced than social diversion strategies (16 points; 14–19). Multiple regression analysis showed that higher New York Heart Association (NYHA) class and lower systolic blood pressure were independent predictors of task-oriented style. Emotion-oriented coping was more common among females and higher NYHA classes, and in patients who did not take angiotensin-converting enzyme inhibitors. Patients who used avoidance-oriented strategies were more frequently those in sinus rhythm on assessment and those who had less history of neoplastic disease. Conclusions: Patients with HFREF most commonly use favourable task-oriented coping strategies. However, female patients and those with higher NYHA classes tend to use potentially detrimental emotion-oriented coping strategies.Wstęp: Rozpoznanie niewydolności serca (HF) stanowi dla pacjentów znaczne obciążenie psychiczne, które uruchamia różne mechanizmy radzenia sobie ze stresem i może wpływać na odległe wyniki leczenia tej jednostki chorobowej.  Cel: Celem badania była ocena rozpowszechnienia oraz charakterystyka różnych stylów radzenia sobie ze stresem w grupie polskich pacjentów z HF z upośledzoną funkcją skurczową lewej komory (HFREF). Metody: Niniejszy artykuł stanowi część wieloośrodkowego badania o akronimie CAPS-LOCK-HF oceniającego psychologiczny stan pacjentów z HFREF. Kryteria włączenia uwzględniały > 6-miesięczny wywiad HFREF i stabilny stan kliniczny przez ≥ 3 miesiące poprzedzające przyjęcie, a także obniżoną frakcję wyrzutową lewej komory (LVEF) < 45%. Dane na temat demograficznych i klinicznych zmiennych zostały zaczerpnięte z dostarczonej dokumentacji medycznej. Wszyscy pacjenci zostali poddani zestawowi testów psychologicznych z uwzględnieniem Kwestionariusza Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych (CISS). Wyniki: Do badania włączono 758 osób (599 mężczyzn; 79%). Mediana wieku wyniosła 64 (58–71) lata, a mediana LVEF — 33% (25–40%). Pacjenci z HFREF najczęściej posługiwali się zadaniowym stylem radzenia sobie ze stresem (55 pkt; 49–61 pkt), a rzadziej stylem zorientowanym na unikanie (45 pkt; 39–50 pkt) i emocje (41 pkt; 34–48 pkt). W przypadku stylu zorientowanego na unikanie pacjenci częściej wykorzystywali jego podtyp polegający na angażowaniu się w czynności zastępcze (20 pkt; 16–23 pkt), niż podtyp związany z poszukiwaniem kontaktów towarzyskich (16 pkt; 14–19 pkt). Analiza regresji wieloczynnikowej wykazała, że niezależnymi predyktorami stylu zorientowanego na zadanie były wyższa klasa czynnościowa wg New York Heart Association (NYHA) i niższe skurczowe ciśnienie tętnicze krwi. Styl zorientowany na emocje częściej występował u kobiet, w zakresie wyższych przedziałów klasy NYHA i u pacjentów nieprzyjmujących inhibitorów konwertazy angiotensyny. Pacjenci wybierający styl zorientowany na unikanie częściej cechowali się obecnością rytmu zatokowego i brakiem choroby nowotworowej w wywiadzie. Wnioski: Chorzy z HFREF najczęściej posługiwali się zadaniowym stylem radzenia sobie ze stresem. Niemniej jednak, w grupie kobiet i u pacjentów z większym natężeniem objawów dominował potencjalnie niekorzystny styl zorientowany na emocje