Niewydolność serca jako niezależny czynnik prognostyczny w leczeniu tętniaka aorty brzusznej sposobem wewnątrznaczyniowym

Endovascular aneurysm repair (EVAR) has been accepted as an alternative to traditional open surgery in selected patients. Now it is a widely accepted standard. In case of contraindications for open repair, after accomplishing including criteria for EVAR, the patient can be treated by this method. Despite the minimally invasiveness of this treatment, several complications may occur during or after EVAR. Complications arise from the limitations of the method and improper patient selection. We report a case of patient with heart failure and complications after EVAR

The molecular basis of conformational instability of the ecdysone receptor DNA binding domain studied by in silico and in vitro experiments

The heterodimer of the ecdysone receptor (EcR) and ultraspiracle (Usp), members of the nuclear receptors superfamily, regulates gene expression associated with molting and metamorphosis in insects. The DNA binding domains (DBDs) of the Usp and EcR play an important role in their DNA-dependent heterodimerization. Analysis of the crystal structure of the UspDBD/EcRDBD heterocomplex from Drosophila melanogaster on the hsp27 gene response element, suggested an appreciable similarity between both DBDs. However, the chemical denaturation experiments showed a categorically lower stability for the EcRDBD in contrast to the UspDBD. The aim of our study was an elucidation of the molecular basis of this intriguing instability. Toward this end, we mapped the EcRDBD amino acid sequence positions which have an impact on the stability of the EcRDBD. The computational protein design and in vitro analyses of the EcRDBD mutants indicate that non-conserved residues within the α-helix 2, forming the EcRDBD hydrophobic core, represent a specific structural element that contributes to instability. In particular, the L58 appears to be a key residue which differentiates the hydrophobic cores of UspDBD and EcRDBD and is the main reason for the low stability of the EcRDBD. Our results might serve as a benchmark for further studies of the intricate nature of the EcR molecule

Rak pęcherzykowy tarczycy z przerzutami do wątroby — diagnostyka, leczenie i prognoza

  Follicular thyroid carcinoma (FTC) is the second most common type of thyroid cancer (TC) and accounts for approximately 10% of all TC cases. Liver metastases are a rare presentation in 0.5–1% of follicular thyroid cancers, usually occurring in the setting of widely disseminated FTC disease, and their presence is associated with poor prognosis. Until now, there have been only 30 cases of FTC liver metastases described in the literature. Herein, we review publications and describe diagnostic tools that may be used in the diagnosis and follow-up of FTC metastases to the liver, including biopsy and imaging techniques like US, CT, MRI, SPECT, PET, and radioiodine scintigraphy. We also present and discuss current methods of treatment, e.g. TSH suppressive therapy with levothyroxine, surgery, radiofrequency ablation (RFA), transarterial embolisation (TAE), liver transarterial chemoembolisation (TACE), chemotherapy with cisplatin and doxorubicin, treatment with Indium- 111-octreotide (or its analogues), and tyrosine kinase inhibitors (sorafenib, sunitinib). At the end we describe the course, results of diagnostics, and treatment in a patient with large multiple FTC metastases to the liver. (Endokrynol Pol 2016; 67 (3): 332–347)    Rak pęcherzykowy tarczycy (FTC) jest drugim najczęstszym typem raka tarczycy (TC) i stanowi około 10% wszystkich TC. Przerzuty do wątroby występują w 0,5–1% przypadków FTC, zwykle w przypadku znacznie zaawansowanej choroby nowotworowej i wiążą się ze złą prognozą. Do tej pory, tylko 30 przypadków FTC z przerzutami do wątroby zostało opisanych w literaturze. W niniejszej pracy dokonano przeglądu literatury i opisu metod diagnostycznych jakie mogą być użyte w badaniu i kontroli przerzutów FTC do wątroby, w tym biopsji, technik obrazowych, takich jak: USG, KT, MRI, SPECT, PET i scyntygrafii jodowej. Zaprezentowano i omówiono aktualne metody leczenia: terapię L-tyroksyną w dawce supresyjnej, leczenie operacyjne, ablację prądem o częstotliwości fal radiowych (RFA), embolizację przeztętniczą (TAE), przeztętniczą chemoembolizację, chemioterapię z użyciem cisplatyny i doksyrubicyny, leczenie z użyciem analogów somatostatyny w tym octreotydu znakowanego izotopem indu 111In, czy terapię z użyciem inhibitorów kinazy tyrozynowej (sorafenib, sunitynib). Na końcu opisano przebieg choroby, wyniki badań diagnostycznych i podjęte leczenie u chorej z ogromnymi mnogimi przerzutami FTC do wątroby. (Endokrynol Pol 2016; 67 (3): 332–347)

Teleportation of geometric structures in 3D

Simplest quantum teleportation algorithms can be represented in geometric terms in spaces of dimensions 3 (for real state-vectors) and 4 (for complex state-vectors). The geometric representation is based on geometric-algebra coding, a geometric alternative to the tensor-product coding typical of quantum mechanics. We discuss all the elementary ingredients of the geometric version of the algorithm: Geometric analogs of states and controlled Pauli gates. Fully geometric presentation is possible if one employs a nonstandard representation of directed magnitudes, formulated in terms of colors defined via stereographic projection of a color wheel, and not by means of directed volumes.Comment: typos corrected, one plot remove

Intrinsically disordered N-terminal domain of the Helicoverpa armigera Ultraspiracle stabilizes the dimeric form via a scorpion-like structure

Nuclear receptors (NRs) are a family of ligand-dependent transcription factors activated by lipophilic compounds. NRs share a common structure comprising three domains: a variable N-terminal domain (NTD), a highly conserved globular DNA-binding domain and a ligand-binding domain. There are numerous papers describing the molecular details of the latter two globular domains. However, very little is known about the structure-function relationship of the NTD, especially as an intrinsically disordered fragment of NRs that may influence the molecular properties and, in turn, the function of globular domains. Here, we investigated whether and how an intrinsically disordered NTD consisting of 58 amino acid residues affects the functions of the globular domains of the Ultraspiracle protein from Helicoverpa armigera (HaUsp). The role of the NTD was examined for two well-known and easily testable NR functions, i.e., interactions with specific DNA sequences and dimerization. Electrophoretic mobility shift assays showed that the intrinsically disordered NTD influences the interaction of HaUsp with specific DNA sequences, apparently by destabilization of HaUsp-DNA complexes. On the other hand, multi-angle light scattering and sedimentation velocity analytical ultracentrifugation revealed that the NTD acts as a structural element that stabilizes HaUsp homodimers. Molecular models based on small-angle X-ray scattering indicate that the intrinsically disordered NTD may exert its effects on the tested HaUsp functions by forming an unexpected scorpion-like structure, in which the NTD bends towards the ligand-binding domain in each subunit of the HaUsp homodimer. This structure may be crucial for specific NTD-dependent regulation of the functions of globular domains in NR

Drobnokomórkowy rak płuca - zalecenia diagnostyczno-terapeutyczne Polskiej Grupy Raka Płuca

Drobnokomórkowy rak płuca charakteryzuje się dynamicznym przebiegiem ze skłonnością do wczesnego uogólnienia. W chwili rozpoznania u większości chorych występują objawy kliniczne, a najbardziej typowym obrazem radiograficznym są zmiany w okolicy wnęki płuca lub śródpiersia. Celem badań oceniających zaawansowanie nowotworu powinno być w pierwszym rzędzie wykluczenie obecności przerzutów do odległych narządów. Podstawową metodą leczenia wszystkich chorych jest wielolekowa chemioterapia, a preferowanym schematem - skojarzenie cisplatyny i etopozydu. W ograniczonej postaci choroby chemioterapię należy kojarzyć z jednoczesnym napromienianiem klatki piersiowej. U wszystkich chorych uzyskujących całkowitą odpowiedź wskazane jest elektywne napromienianie mózgu. Chirurgiczne leczenie jest możliwe u niewielkiej części chorych z nowotworem w I stopniu zaawansowania według klasyfikacji TNM, a resekcja powinna być zawsze skojarzona z chemioterapią. W postaci uogólnionej stosuje się wyłącznie chemioterapię. Chorzy z długim czasem przeżycia po leczeniu powinni być starannie obserwowani w kierunku wtórnych nowotworów. Forum Medycyny Rodzinnej 2008, tom 2, nr 1, 56-6

Small-cell lung cancer. Diagnostic and therapeutic recommendations of Polish Lung Cancer Group

Drobnokomórkowy rak płuca charakteryzuje się dynamicznym przebiegiem ze skłonnością do wczesnego uogólnienia. W momencie rozpoznania u większości chorych występują objawy kliniczne, a najbardziej typowym obrazem radiograficznym są zmiany w okolicy wnęki płuca lub śródpiersia. Celem badań oceniających zaawansowanie nowotworu powinno być przede wszystkim wykluczenie obecności przerzutów do odległych narządów. Podstawową metodą leczenia wszystkich chorych jest wielolekowa chemioterapia, a preferowanym schematem - skojarzenie cisplatyny i etopozydu. W ograniczonej postaci choroby chemioterapię należy kojarzyć z jednoczesnym napromienianiem klatki piersiowej. U wszystkich chorych uzyskujących całkowitą odpowiedź wskazane jest elektywne napromienianie mózgu. Chirurgiczne leczenie jest możliwe u niewielkiej części chorych z nowotworem w I stopniu zaawansowania według klasyfikacji TNM, a resekcja powinna być zawsze skojarzona z chemioterapią. W postaci uogólnionej stosuje się wyłącznie chemioterapię. Chorych z długim czasem przeżycia po leczeniu należy poddać wnikliwej obserwacji w kierunku wtórnych nowotworów pierwotnych.Small-cell lung cancer is characterised by an aggressive course with high tendency for early dissemination. At presentation, patients are usually symptomatic and with hilar or mediastinal mass at radiography. Staging should be focused on identifying any evidence of distant spread. Chemotherapy including cisplatin and etoposide is a cornerstone of treatment for all patients. Limited-stage disease should be managed by chemotherapy combined with concurrent chest irradiation. All patients who achieve complete response should be considered for elective cranial irradiation. Surgical treatment may be used in highly selected patients with TNM stage I disease, and surgery should always be combined with chemotherapy. Extensive-stage disease should be managed by multi-agent chemotherapy alone. Long-term survivors should undergo careful monitoring for development of a second primary tumour

Small-cell lung cancer diagnostic and therapeutic recommendations of Polish Lung Cancer Group

Drobnokomórkowy rak płuca charakteryzuje się dynamicznym przebiegiem ze skłonnością do wczesnego uogólnienia. W chwili rozpoznania u większości chorych występują objawy kliniczne, a najbardziej typowym obrazem radiograficznym są zmiany w okolicy wnęki płuca lub śródpiersia. Celem badań oceniających zaawansowanie nowotworu powinno być w pierwszym rzędzie wykluczenie obecności przerzutów do odległych narządów. Podstawową metodą leczenia wszystkich chorych jest wielolekowa chemioterapia, a preferowanym schematem - skojarzenie cisplatyny i etopozydu. W ograniczonej postaci choroby chemioterapię należy kojarzyć z jednoczesnym napromienianiem klatki piersiowej. U wszystkich chorych uzyskujących całkowitą odpowiedź wskazane jest elektywne napromienianie mózgu. Chirurgiczne leczenie jest możliwe u niewielkiej części chorych z nowotworem w I stopniu zaawansowania według klasyfikacji TNM, a resekcja powinna być zawsze skojarzona z chemioterapią. W postaci uogólnionej stosuje się wyłącznie chemioterapię. Chorzy z długim czasem przeżycia po leczeniu powinni być starannie obserwowani w kierunku wtórnych nowotworów.Small-cell lung cancer is characterized by an aggressive clinical course with high tendency for early dissemination. At presentation, patients are usually symptomatic and with hilar or mediastinal mass at radiography. Staging should be focused on identifying any evidence of distant spread. Chemotherapy including cisplatin and etoposide is a cornerstone of treatment for all patients. Limited-stage disease should be managed by chemotherapy combined with concurrent chest irradiation. All patients who achieve complete response should be considered for elective cranial irradiation. Surgical treatment may be used in highly selected patients with TNM stage I disease, and surgery should always be combined with chemotherapy. Extensive-stage disease should be managed by multi-agent chemotherapy alone. Long-term survivorus should undergo careful monitoring for development of a second primary tumour

Security theory and practice: Stablisation and reconstrution of post-conlict areas in the 21st century

Wprowadzenie: Cieszymy się, że możemy skierować do Państwa rąk kolejny numer periodyku „Bezpieczeństwo.Teoria i Praktyka”, tym razem poświęcony problematyce stabilizacji i odbudowy obszarów pokonfliktowych w XXI w. Podjęty temat jest niezwykle ważny, ponieważ żyjemy w czasach nieuporządkowanego świata, w którym liczba konfliktów zbrojnych o różnej skali i charakterze oraz wynikające z nich konsekwencje wpływają destrukcyjnie na ład międzynarodowy.Umiędzynarodowienie konfliktów wewnętrznych pełni często funkcję instrumentalną w grze, której stawką jest zajęcie przez dane państwo właściwego – z punktu widzenia jego decydentów – miejsca w nowym systemie ról międzynarodowych. Przykładem tego jest wojna domowa w Syrii, którą Jerzy Zdanowski w artykule rozpoczynającym tom traktuje jako „wojnę zastępczą”. Krótko przedstawia także istotę rekonstrukcji obszarów pokonfliktowych, czym jako badacz rozwija myśli pułkownika Piotra Gąstała, wieloletniego żołnierza i dowódcy Jednostki Wojskowej GROM, który podczas swojej służby przebywał w niejednym państwie dotkniętym konfliktem zbrojnym i wojną oraz ich skutkami. W udzielonym wywiadzie odnosi się on do zagadnienia stabilizacji ze swojej perspektywy – praktyka, któremu nie raz, na terenie prowadzenia działań wojskowych, przyszło mierzyć się z tym wszystkim, co kryje się pod tym pojęciem. Należy przy tym uwzględnić, że jako żołnierz jednostki specjalnej wykonywał tam specyficzne działania. O tym, jak podchodzą do nich nie tylko praktycy, ale i badacze, pisze Piotr Orłowski, analizując znaczenie sił specjalnych jako narzędzia stabilizacji na obszarach pokonfliktowych