Drobnokomórkowy rak płuca charakteryzuje się dynamicznym przebiegiem ze skłonnością do wczesnego uogólnienia.
W chwili rozpoznania u większości chorych występują objawy kliniczne, a najbardziej typowym obrazem radiograficznym są
zmiany w okolicy wnęki płuca lub śródpiersia. Celem badań oceniających zaawansowanie nowotworu powinno być
w pierwszym rzędzie wykluczenie obecności przerzutów do odległych narządów. Podstawową metodą leczenia wszystkich
chorych jest wielolekowa chemioterapia, a preferowanym schematem - skojarzenie cisplatyny i etopozydu. W ograniczonej
postaci choroby chemioterapię należy kojarzyć z jednoczesnym napromienianiem klatki piersiowej. U wszystkich chorych
uzyskujących całkowitą odpowiedź wskazane jest elektywne napromienianie mózgu. Chirurgiczne leczenie jest możliwe
u niewielkiej części chorych z nowotworem w I stopniu zaawansowania według klasyfikacji TNM, a resekcja powinna być zawsze skojarzona z chemioterapią. W postaci uogólnionej stosuje się wyłącznie chemioterapię. Chorzy z długim czasem
przeżycia po leczeniu powinni być starannie obserwowani w kierunku wtórnych nowotworów.Small-cell lung cancer is characterized by an aggressive clinical course with high tendency for early dissemination. At
presentation, patients are usually symptomatic and with hilar or mediastinal mass at radiography. Staging should be focused
on identifying any evidence of distant spread. Chemotherapy including cisplatin and etoposide is a cornerstone of treatment
for all patients. Limited-stage disease should be managed by chemotherapy combined with concurrent chest irradiation. All
patients who achieve complete response should be considered for elective cranial irradiation. Surgical treatment may be
used in highly selected patients with TNM stage I disease, and surgery should always be combined with chemotherapy.
Extensive-stage disease should be managed by multi-agent chemotherapy alone. Long-term survivorus should undergo
careful monitoring for development of a second primary tumour
