Hypersensitivity pneumonitis recognised by open lung biopsy in patients of Institute of Tuberculosis and Lung Diseases

Diagnosis of hypersensitivity pneumonitis (HP) is made on the basis of a combination of clinical features connected with the exposition to organic dusts, radiographic abnormalities, lung function tests and immunological tests. Open lung biopsy (OLB) and histological examination is not necessary and is indicated mainly in chronic and subacute form of HP. In the chronic form of HP symptoms often do not show a temporal relationship with antigen exposure and errors occur especially if specific questions are not asked about exposure to antigen if HP. The aim of this paper was to analyse whether OLB was necessary in all patients in whom HP was recognised just after this procedure. Material included 21 patients in whom microscopic examination suggested HP among 258 pts in whom OLB was performed in the period of 1998-2003 . There were 13 men and 8 women at the age of 18 to 65 years, mediana 42 years. Results: We found 3 groups of pts. Group "+" included 9 exposed pts. They were asked and confirmed contact with birds, hay and 7 of them observed correlation between exposition and symptoms. The second Group "-" included 7 pts who were asked about exposition and who answered in the negative. In all of them HRCT scans suggested HP. Restriction was below 70% of VC in 3 pts. The third Group "0" included 5 pts who were not asked about exposition and correlation with symptoms. Two from them lived in the rural area. Conclusions: Open lung biopsy was not necessary for 6 patients in Group "+", because then had enought symptoms to recognise HP. In 3 patients of Group "+" and in 5 of Group "0" OLB could be not necessary because specificanamnesis and additional examinations were not collected. OLB was necessary method for 7 patients in Group "-"

Lymph nodes associated in regional spread of non-small cell lung cancer metastases — topography, imaging and invasive diagnostic methods

Poszczególne grupy węzłów chłonnych zaangażowane w regionalny odpływ chłonki z płuca zostały wyróżnione na podstawie danych klinicznych na potrzeby oceny zaawansowania niedrobnokomórkowego raka płuca, a podział ten odbiega od przedstawianego w podręcznikach klasycznej anatomii. Aktualna klasyfikacja International Association for the Study of Lung Cancer wyróżnia 14 oddzielnych grup węzłów chłonnych, z czego grupy 1, 2, 4, 8–14 są węzłami parzystymi (strony prawej i lewej). Poszczególna grupa węzłów chłonnych ma swoją szczegółową charakterystykę topograficzną. Większość płuca drenowana jest poprzez sieć podopłucnowych naczyń chłonnych do węzłów grupy 10 i 11, które najczęściej stanowią pierwszą stację dla szerzenia się przerzutów. Kolejnymi grupami zaangażowanymi w odpływ chłonki są węzły śródpiersia. Dane te przekładają się na ocenę zaawansowania nowotworu (staging) zgodnie z klasyfikacją TNM. W poniższym artykule omawiamy szczegółową topografię poszczególnych grup węzłowych, klasyczną oraz alternatywne drogi odpływu chłonki z płuc, przy czym tłumacząc wiele zaskakujących klinicznych obserwacji w szerzeniu się przerzutów, prezentujemy metody obrazowania w tomografii komputerowej oraz użyteczność pozytonowej tomografii emisyjnej. Artykuł przedstawia również możliwość inwazyjnej diagnostyki omawianych grup węzłów — techniki mediastinoskopii oraz coraz szerzej rozpowszechnione endoskopowe metody małoinwazyjne.Each group of hilar and mediastinal lymph nodes was defined because of specific clinical needs in terms of non-small cell lung cancer lymphatic spread patterns. This classification varies from the one found in anatomy textbooks. The most up-to-date classification was presented by the Association for the Study of Lung Cancer and it describes fourteen separate groups of nodes, in which lymph node groups 1, 2, 4, 8–14 are paired (i.e. right and left sided). Each group has its own characteristics. Most lung tissue is drained throughout subpleural lymphatic vessels to eventually meet in hilar nodes of groups 10 and 11, which are said to be most often the prime station for lung cancer metastases. Next, the lymph runs to mediastinal lymph nodes. This phenomenon has its consequences in TNM classification of lung cancer. In this article we describe detailed topographical features of each lymph node group, present normal and alternative pathways for the lymph drainage, and explain all unexpected clinical observations in the spread of lymphatic metastases. In addition the role of computed tomography and usefulness of positron emission tomography in assessing the nodes is discussed. Finally, we present diagnostic methods, with mediastinoscopy as the best, and we acknowledge the widespread use of the less-invasive endoscopic methods

Drobnokomórkowy rak płuca - zalecenia diagnostyczno-terapeutyczne Polskiej Grupy Raka Płuca

Drobnokomórkowy rak płuca charakteryzuje się dynamicznym przebiegiem ze skłonnością do wczesnego uogólnienia. W chwili rozpoznania u większości chorych występują objawy kliniczne, a najbardziej typowym obrazem radiograficznym są zmiany w okolicy wnęki płuca lub śródpiersia. Celem badań oceniających zaawansowanie nowotworu powinno być w pierwszym rzędzie wykluczenie obecności przerzutów do odległych narządów. Podstawową metodą leczenia wszystkich chorych jest wielolekowa chemioterapia, a preferowanym schematem - skojarzenie cisplatyny i etopozydu. W ograniczonej postaci choroby chemioterapię należy kojarzyć z jednoczesnym napromienianiem klatki piersiowej. U wszystkich chorych uzyskujących całkowitą odpowiedź wskazane jest elektywne napromienianie mózgu. Chirurgiczne leczenie jest możliwe u niewielkiej części chorych z nowotworem w I stopniu zaawansowania według klasyfikacji TNM, a resekcja powinna być zawsze skojarzona z chemioterapią. W postaci uogólnionej stosuje się wyłącznie chemioterapię. Chorzy z długim czasem przeżycia po leczeniu powinni być starannie obserwowani w kierunku wtórnych nowotworów. Forum Medycyny Rodzinnej 2008, tom 2, nr 1, 56-6

The role of systemic therapies of non-small cell lung cancer and malignant pleural mesothelioma: updated expert recommendations

Rak płuca jest w Polsce najczęstszą przyczyną zgonów nowotworowych. Około 85% wszystkich nowotworów płuca stanowi rak niedrobnokomórkowy (NDRP), w którym leki cytotoksyczne i ukierunkowane molekularnie odgrywają coraz większą rolę. W pracy przedstawiono oparte na obecnej wiedzy zalecenia dotyczące stosowania tych metod w praktyce klinicznej u chorych na NDRP oraz na złośliwego międzybłoniaka opłucnej.Lung cancer is the leading cause of cancer related death in Poland. About 85% of all lung cancer constitutes non-small cancer (NSCLC), in which the role of cytotoxic and molecularly targeted drugs is increasing. This article presents the current evidence-based recommendations for the use of these methods in clinical practice in NSCLC and malignant pleural mesothelioma

The role of systemic therapies of non-small cell lung cancer and malignant pleural mesothelioma: updated expert recommendations

Rak płuca jest w Polsce najczęstszą przyczyną zgonów nowotworowych. Około 85% wszystkich nowotworów płuca stanowi rak niedrobnokomórkowy (NDRP), w którym leki cytotoksyczne i ukierunkowane molekularnie odgrywają coraz większą rolę. W pracy przedstawiono oparte na obecnej wiedzy zalecenia dotyczące stosowania tych metod w praktyce klinicznej u chorych na NDRP oraz na złośliwego międzybłoniaka opłucnej.Lung cancer is the leading cause of cancer related death in Poland. About 85% of all lung cancer constitutes non-small cancer (NSCLC), in which the role of cytotoxic and molecularly targeted drugs is increasing. This article presents the current evidence-based recommendations for the use of these methods in clinical practice in NSCLC and malignant pleural mesothelioma

Small-cell lung cancer. Diagnostic and therapeutic recommendations of Polish Lung Cancer Group

Drobnokomórkowy rak płuca charakteryzuje się dynamicznym przebiegiem ze skłonnością do wczesnego uogólnienia. W momencie rozpoznania u większości chorych występują objawy kliniczne, a najbardziej typowym obrazem radiograficznym są zmiany w okolicy wnęki płuca lub śródpiersia. Celem badań oceniających zaawansowanie nowotworu powinno być przede wszystkim wykluczenie obecności przerzutów do odległych narządów. Podstawową metodą leczenia wszystkich chorych jest wielolekowa chemioterapia, a preferowanym schematem - skojarzenie cisplatyny i etopozydu. W ograniczonej postaci choroby chemioterapię należy kojarzyć z jednoczesnym napromienianiem klatki piersiowej. U wszystkich chorych uzyskujących całkowitą odpowiedź wskazane jest elektywne napromienianie mózgu. Chirurgiczne leczenie jest możliwe u niewielkiej części chorych z nowotworem w I stopniu zaawansowania według klasyfikacji TNM, a resekcja powinna być zawsze skojarzona z chemioterapią. W postaci uogólnionej stosuje się wyłącznie chemioterapię. Chorych z długim czasem przeżycia po leczeniu należy poddać wnikliwej obserwacji w kierunku wtórnych nowotworów pierwotnych.Small-cell lung cancer is characterised by an aggressive course with high tendency for early dissemination. At presentation, patients are usually symptomatic and with hilar or mediastinal mass at radiography. Staging should be focused on identifying any evidence of distant spread. Chemotherapy including cisplatin and etoposide is a cornerstone of treatment for all patients. Limited-stage disease should be managed by chemotherapy combined with concurrent chest irradiation. All patients who achieve complete response should be considered for elective cranial irradiation. Surgical treatment may be used in highly selected patients with TNM stage I disease, and surgery should always be combined with chemotherapy. Extensive-stage disease should be managed by multi-agent chemotherapy alone. Long-term survivors should undergo careful monitoring for development of a second primary tumour