Treatment results at 20 years and prognostic factors in post-mastectomy irradiated breast cancer patients

Wstęp. W ostatnich 20 latach nastąpił znaczny postęp w diagnostyce i leczeniu chorych na raka piersi. Do leczenia uzupełniającego wprowadzono antracykliny i taksany (AT). Celem pracy jest ocena wyników leczenia chorych po radykalnej mastektomii i radioterapii pooperacyjnej przed erą AT. Oceniono częstość występowania późnych powikłań leczenia.Materiał i metody. Analizą retrospektywną objęto 470 kolejnych kobiet chorych na raka piersi w stopniach I–III B po mastektomii radykalnej, napromienianych w Centrum Onkologii w latach 1985–1994. Mediana wieku wynosiła 56 lat (przedział: 26–77). Przerzuty w węzłach chłonnych pachowych po operacji (pN1-2) rozpoznano u 80%, a u pozostałych 20% przerzutów nie stwierdzono (pN0). Chemioterapię według programu CMF lub Ansfielda zastosowano u 32%, a hormonoterapię tamoksyfenem u 39% chorych. Mediana obserwacji dla chorych żyjących wynosiła 17,5 roku. Krzywe przeżycia całkowitego (PC) i bezobjawowego (PB) obliczano metodą Kaplana-Meiera, do analizy czynników rokowniczych zastosowano model proporcjonalnego ryzyka Coxa. Do oszacowania funkcji skumulowanego odsetka nawrotów lokoregionalnych (SONLR) zastosowano metodę wydarzeń konkurujących (CRM — competing risks method).Wyniki. 10- i 20-letnie PB i PC chorych wynosiły odpowiednio: 32% i 19%; 40% i 24%. 10- i 20-letni SONLR oraz konkurujących wydarzeń: przerzutów odległych, zgonów z nieustalonej przyczyny, raka drugiej piersi, innego nowotworu złośliwego wyniosły odpowiednio: 21% i 21%; 36% i 40%; 7,3% i 11,3%; 3,2% i 4,7%; 1,3% i 1,8%. W ciągu pierwszych 5 lat pojawiło się 69%, w ciągu 10 lat 86%, a po 10 latach 14% nawrotów raka piersi. Potwierdzono, że najsilniejszym czynnikiem wpływającym zarówno na ryzyko nawrotu, jak i zgonu była liczba zajętych przez przerzuty węzłów chłonnych, usuniętych podczas mastektomii radykalnej — powyżej trzech (p = 0,0001). Nie wykazano podobnej różnicy w grupie chorych z pN0 vs pN1-3 (p > 0,18). Z późnych powikłań związanych z leczeniem rozpoznano: obrzęk kończyny górnej u 13,6% chorych i porażenie splotu barkowego u 0,9% chorych. U jednej chorej po 19 latach od napromieniania rozpoznano, w obszarze spadku dawki, płaskonabłonkowego raka płuca.Wnioski. 1. Z dzisiejszego punktu widzenia uzyskane odległe wyniki leczenia chorych na raka piersi napromienianych po mastektomii świadczą o małej skuteczności ówczesnego leczenia.2. Pięcioletni okres obserwacji chorych na raka piersi jest zbyt krótki do oceny wyników leczenia, gdyż nawet po 10 latach ryzyko nawrotu lub zgonu z powodu raka piersi jest wysokie.Introduction. In the last 20 years, anthracycline and taxanes (AT) have been implemented in breast cancer treatment.The aim of this work is to estimate the prognostic factors and long-term disease-free survival in breast cancer patientsafter radical mastectomy and postoperative radiotherapy before implementation of AT.Material and methods. The retrospective analysis included 470 post-mastectomy breast cancer patients in stage I–IIIB consecutively irradiated in the Cancer Center and Institute of Oncology in Warsaw from 1985 to 1994. The women were aged 26–77 years with a median of 56 years, and there were 80% with pN1-2 stage, and 20% with pN0. Simultaneously with radiotherapy 32% of patients received chemotherapy (CMF and/or Ansfield’a regimen) and 39% hormonotherapy (Tamoxifen). The median follow-up was 17.5 years. Disease free survival (DFS) and overall survival (OS) were analyzed by the Kaplan-Meier method, and prognostic factors were studied using the Cox’s proportional hazards regression model. To assess the function of the cumulative percentage of loco-regional recurrences (CPLRR) the competing risk method was used.Results. 10-and 20-year DFS and OS rates were respectively 32% and 19%; 40% and 24%. 10-year and 20-year CPLRR rates and competing events: distant metastases, deaths from unknown causes, cancer of the second breast and other malignant tumours were respectively: 21% and 21%; 36% and 40%; 7.3% and 11.3%; 3.2% and 4.7%; 1.3% and 1.8%. Within the first 5 years, 69%, in 10 years 86%, and after 10 years 14% of breast cancer failures occurred. It was confirmed, that the strongest prognostic factor influencing both the DFS and OS was the number of involved axillary lymph nodes — above three (p = 0.0001). There were no statistically significant differences in the groups of patients with pN0 vs pN1-3 in both PB and PC. The presence of lymphoedema of the upper extremity and brachial plexopathy was correlated with post-mastectomy radiotherapy in 13.6% and 0.9% of patients. In one patient after 19 years of irradiation, squamous cell lung cancer was diagnosed in an area of low dose.Conclusions. Post-mastectomy treatment resulted in a not very satisfactory survival of breast cancer patients. The 5-year follow-up period for breast cancer patients is too short to assess the results of the treatment, because even after 10 years the probability of recurrence or death due to breast cancer is high

Evaluation of early breast cancer treatment effects and prognostic factors with special reference to steroid and HER2 receptors

Wstęp. Dobór leczenia uzupełniającego chorych na wczesnego raka piersi po operacji oszczędzającej zależy od wielu czynników prognostycznych, a szczególnie od układu receptorów steroidowych (URS) i HER2. Celem pracy jest ocena skuteczności leczenia chorych poprzez zbadanie przeżycia bezobjawowego (PB) i ryzyka nawrotu lokoregionalnego raka piersi, jak również analiza wpływu klasycznych czynników prognostycznych z uwzględnieniem URS i HER2 na PB chorych przed erą leczenia trastuzumabem. Materiał i metoda. Badaniem objęto kolejnych 615 kobiet chorych na wczesnego inwazyjnego raka piersi leczonych metodą oszczędzającą w Centrum Onkologii w Warszawie w latach 2003–2006. U 40% chorych stosowano uzupełniającą chemioterapię drugiej i trzeciej generacji, a u 28% hormonoterapię. Po operacji i zakończeniu chemioterapii stosowano radioterapię piersi metodą hipofrakcjonacji dawki w czasie 3–4 tygodni. W badaniu uwzględniono następujące czynniki prognostyczne: wiek chorych, stan hormonalny, strona leczonej piersi, pT, pN, typ histopatologiczny raka, G, obecność komponentu raka przedinwazyjnego w raku inwazyjnym, rozmiar marginesów wokół usuniętego guza i 4 podtypy raka piersi różniące się URS i HER2 — luminalny (ER dodatni i/lub PGR dodatni) HER2 ujemny, luminalny (ER dodatni i/lub PGR dodatni) HER2 dodatni, trójujemny i nieluminalny (ER ujemny i/lub PGR ujemny) HER2 dodatni. W analizie statystycznej krzywe przeżycia obliczano metoda Kaplana-Meiera, do oceny ryzyka nawrotu wykorzystano metodę konkurujących ryzyk, a czynniki prognostyczne badano w modelu proporcjonalnego ryzyka Coxa. Mediana obserwacji wynosiła 8 lat. Wyniki. Prawdopodobieństwo 8-letniego przeżycia bezobjawowego i ryzyko nawrotu lokoregionalnego wyniosły odpowiednio: 89%; 4,6%. Potwierdzono negatywny wpływ na ryzyko niepowodzenia w leczeniu raka piersi dla następujących czynników prognostycznych: młodego wieku, liczby zajętych przez przerzuty węzłów chłonnych (powyżej trzech) i niskiego stopnia zróżnicowania raka (G3). Nie stwierdzono istotnego statystycznie wpływu podtypów biologicznych na skuteczność leczenia ani w analizie jednoczynnikowej, ani wieloczynnikowej — test log-rank p = 0,19. Wykazano jednakże występowanie ujemnego trendu prawdopodobieństwa przeżycia bez niepowodzenia dla podtypów biologicznych w następującym porządku: luminalny HER2 (ujemny), luminalny HER2 (dodatni), trójujemny i nieluminalny HER2 (dodatni) — test log-rank dla trendu p = 0,03). Analiza rozkładu badanych czynników prognostycznych potwierdziła, że u chorych w podtypie biologicznym trójujemnym i neluminalnym HER2 (dodatnim) znamiennie częściej niż w typach luminalnym HER2 (ujemnym) i luminalnym HER2 (dodatnim), stwierdza się młodsze chore, z większym guzem, i większą niż 3 liczbą węzłów chłonnych z przerzutami w jamie pachowej i z częstszym rozpoznawanym rakiem niskozróżnicowanym G3. Wnioski. 1. Wysokie prawdopodobieństwo 8-letniego przeżycia bezobjawowego chorych i niskie ryzyko nawrotu lokoregionalnego raka piersi upoważnia do pozytywnej oceny leczenia oszczędzającego w Centrum Onkologii w latachIntroduction. Choice of adjuvant systemic therapy in early breast cancer patients followed breast conserving surgery depends on many prognostic factors especially from steroid (estrogen receptor — ER; progesterone receptor — PR) and HER-2 receptor status. Purpose. To evaluate the treatment we determined disease free survival (DFS) and the risk of local recurrence and examined the influence of classical prognostic factors with special consideration of the biological subtype of breast cancer on DFS before the era of trastuzumab treatment. Patients and methods. Consecutively 615 female patients with early invasive breast cancer received breast conservative treatment between 2003 and 2006 in the Oncological Center in Warsaw. Data were prospectively collected. Adjuvant systemic therapy of second and third generation in 40% of patients had been given and in 28% of patients hormonotherapy was applied. After surgery and chemotherapy, irradiation with mild hypofractionation during 3 or 4 weeks was used. The following prognostic factors were included in the study: age, menopausal status, breast laterality, pT, pN, histology, grade, EIC, margins, and four biological subtypes: Luminal (ER positive and/or PR positive) HER-2 negative, Luminal (ER positive and/or PR positive) HER-2 positive, Triple-Negative, Non-Luminal (ER positive and/or PR positive) HER-2 positive. Survival curves were obtained using the Kaplan Maier method. To analyse time to recurrence, the competing risk method was performed. To study the influence of prognostic factors on DFS the proportional hazards model of Cox was used. The median follow-up time was 8 years. Results. The 8-year DFS and cumulative loco-regional recurrence (CLRR) rate were 89% and 4.6% respectively. The significant factors influencing DFS were: young age of patients, number of involved nodes above three and grade 3 histological malignancy. Biological subtypes of breast cancer were not significant predictors for DFS in the univariate or multivariate analysis — logrank test: p = 0.19. It was shown, however, the probability of occurrence of the negative trend DFS for biological subtypes in the following order: Luminal HER2 (negative), Luminal HER2 (positive), Triple-negative and Nonluminal HER2 (positive) — logrank test for trend: p = 0.03. The analysis examined the distribution of prognostic factors and confirmed that in biological subtype Triple-negative and Nonluminal HER2 (positive) significantly more often than in the types of Luminal HER2 (negative) and Luminal HER2 (positive), were younger patients, with larger tumour, with more than 3 involved nodes and grade 3 histological malignancy. Conclusions. 1. High probability of 8-year DFS and low CLRR rate of breast cancer indicated a positive assessment of conserving therapy at the Cancer Center in Warsaw between 2003–2006. 2. Despite aggressive treatment the strongest prognostic factors still remain: the young age of patients, the number of involved lymph node in the axillary fossa greater than three and low differentiation of cancer G3. 3. The worst prognosis is for patients diagnosed with breast cancer in subtype Nonluminal HER2 (positive), and this justifies the introduction of molecular targeted therapies aimed at HER2.

Radiochemioterapia niedrobnokomórkowego raka płuca w skojarzeniu z immunoterapią

W pracy przedstawiono aktualne zalecenia leczenia niedrobnokomórkowego raka płuca w stadium zaawansowania miejscowego z zastosowaniem radiochemioterapii i immunoterapii

Radiochemioterapia w skojarzeniu z immunoterapią — opis przypadku chorego z niedrobnokomórkowym rakiem płuca

Opis przypadku 75-letniej chorej z rozpoznanym płaskonabłonkowym rakiem płuca, z wznową po 6 latach od radyklanego leczenia operacyjnego. Chora w III stopniu zaawansowania klinicznego została zakwalifikowana do skojarzonego leczenia jednoczasową chemioradioterapią z konsolidującą immunoterapią. Chora otrzymała zaplanowaną dawkę radioterapii i zaplanowane dawki należne chemioterapii. W trakcie leczenie wystąpił odczyn popromienny 2. stopnia ze strony przełyku, wymagający leczenia z koniecznością hospitalizacji i podawaniem płynów dożylnie. W ocenie tomografią komputerową po zakończonej chemioradioterapii uzyskano regresję w ramach stabilizacji według kryteriów RECIST 1.1. Chora planowo rozpoczęła konsolidującą immunoterapię

Wewnątrzczaszkowa aktywność brygatynibu i algorytm postępowania u chorych z oligoprogresją

Molecularly targeted drugs have significantly improved the survival of non-small cell lung cancer patients with mutations in the ALK, EGFR and ROS1 genes. Next-generation tyrosine kinase inhibitors have greater efficacy within the central nervous system. Observations to date suggest that systemic treatment may be continued, provided that benefit in the remaining lesions is confirmed, although the appropriate treatment has not been evaluated prospectively. In the case described here, the patient received brigatinib and when one of the metastatic lesions enlarged, local treatment in the form of stereotactic radiotherapy was applied and systemic treatment was continued. The present study justifies the choice of a treatment with high efficacy and, at the same time, an acceptable toxicity profile for a young patient in good general condition with a long expected survival time.Leki ukierunkowane molekularnie istotnie poprawiły przeżywalność chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca z mutacjami w genach ALK, EGFR i ROS1. Inhibitory kinaz tyrozynowych kolejnych generacji charakteryzują się większą skutecznością w obrębie ośrodkowego układu nerwowego. W przypadku wystąpienia oligoprogresji dotychczasowe obserwacje wskazują na możliwość kontynuowania leczenia systemowego pod warunkiem potwierdzenia korzyści w zakresie pozostałych zmian chorobowych, aczkolwiek właściwe postępowanie nie było oceniane prospektywnie. W opisanym przypadku chora otrzymywała brygatynib i w momencie powiększenia się jednej ze zmian przerzutowych zastosowano leczenie miejscowe pod postacią radioterapii stereotaktycznej i kontynuowano leczenie systemowe. W niniejszej pracy uzasadniono wybór leczenia o wysokiej skuteczności i jednocześnie o dopuszczalnym profilu toksyczności dla osoby młodej, w dobrym stanie ogólnym, z długim przewidywanym czasem przeżycia.

Elderly Patients with Locally Advanced and Unresectable Non-Small-Cell Lung Cancer May Benefit from Sequential Chemoradiotherapy

Concurrent chemoradiotherapy is recommended for locally advanced and unresectable non-small-cell lung cancer (NSCLC), but radiotherapy alone may be used in patients that are ineligible for combined-modality therapy due to poor performance status or comorbidities, which may concern elderly patients in particular. The best candidates for sequential chemoradiotherapy remain undefined. The purpose of the study was to determine the importance of a patients’ age during qualification for sequential chemoradiotherapy. The study enrolled 196 patients. Older patients (age > 65years) more often had above the median Charlson Comorbidity Index CCI > 4 (p < 0.01) and Simplified Charlson Comorbidity Index SCCI > 8 (p = 0.03), and less frequently the optimal Karnofsky Performance Score KPS = 100 (p < 0.01). There were no significant differences in histological diagnoses, frequency of stage IIIA/IIIB, weight loss, or severity of smoking between older and younger patients. Older patients experienced complete response more often (p = 0.01) and distant metastases less frequently (p = 0.03). Univariable analysis revealed as significant for overall survival: age > 65years (HR = 0.66; p = 0.02), stage IIIA (HR = 0.68; p = 0.01), weight loss > 10% (HR = 1.61; p = 0.04). Multivariable analysis confirmed age > 65years as a uniquely favorable prognostic factor (HR = 0.54; p < 0.01) independent of lung cancer disease characteristics, KPS = 100, CCI > 4, SCCI > 8. Sequential chemoradiotherapy may be considered as favorable in elderly populations

Influence of selected individual clinical factors on reproducibility of radiation fields in patients treated due to gynecologic cancers

Introduction: Accurate reproducibility of the radiation field in all stages of radiotherapy is the basic condition for curing cancer permanently while preserving vital surrounding tissues and organs. The progress in information technology has made it possible to replace time-consuming and less accurate portal imaging that uses radiograms with electronic systems for recording and processing images of the radiation beam. Such devices detect possible geometric errors more effectively and enable their verification even during a single radiation fraction. The fact that the precision and individualization of contemporary radiotherapy is aimed at as well as new technical possibilities motivated the authors to search for individual patient-related factors that influence the reproducibility of radiation fields in individual radiotherapy sessions. Aim: The aim of the paper was to assess the influence of selected individual clinical factors on the reproducibility of the radiation field in patients treated due to gynecologic cancers. Material: The material comprised 88 patients with cervical and endometrial cancers in FIGO stages I, II and III, treated in the Department of Teleradiotherapy of Maria Skłodowska-Curie Memorial Cancer Center and Institute of Oncology in Warsaw, Poland. The radiotherapies conducted were radical, primary and adjuvant following previous surgical treatment. Method: Patients received irradiation according to the treatment plans with 6 and 15 MeV X-ray photons with a total dose of 45–60 Gy, 1.5–2.5 Gy in 12–39 (mean 25) fractions. In order to compare patient set-up accuracy with the reference positioning stored in the Vision system, verification images were made during subsequent radiation fractions with the use of electronic portal imaging system from the PA 0° and lateral 90° directions of radiation beams. Differences in relation to the reference images in three directions were compared and entered into tables. The reaction threshold was assumed when the differences between the simulator images and portal images in any of the examined directions were >7 mm. Then, following an error analysis, set-up was verified and corrected simultaneously (online). The size of displacement with respect to the reference image and the mean displacement value were specified in every patient for each of the three directions. For the purposes of the statistical analysis, a displacement vector was determined that expressed total displacement of a patient during radiotherapy with respect to the reference images. A description of the studied group of patients based on clinical features was presented in the table. It includes the performance status, body mass index, diagnosis, stage of the disease, data concerning combination treatment with radiotherapy, including previous surgical treatment and chemotherapy, as well as aggravation of early radiation reactions of the urinary bladder and intestine. The authors analyzed the influence of the selected individual clinical factors on the reproducibility of the radiation field, which was expressed with the displacement vector. The chi-square test of dependence was used to assess correlations between the value of the displacement vector and the aforementioned clinical and pathological features. The level of statistical significance of p = 0.05 referred to all comparisons. Results: The analysis involved 382 portal images that verified patient set-up, based on which a total of 1528 measurements were performed according to the above mentioned principles. For each analyzed patient, the value of the displacement vector was calculated. The mean value for all patients was 0.44 (0.02–1.82, standard deviation 0.27). The chi-square test of dependence revealed a statistically significant influence of obesity expressed as the body mass index (BMI) (p = 0.003), presence of early intestinal radiation reactions (p = 0.034) and previous surgical treatment (p = 0.046) on worse reproducibility of radiation fields expressed as the value of the displacement vector. Conclusions: Obesity expressed as the body mass index (BMI) ≥30.0, presence of acute intestinal radiation reactions during radiotherapy and surgical treatment conducted at the first stage of treatment deteriorate the reproducibility of the radiation field in a statistically significant way in patients treated due to gynecologic cancers.Wstęp: Dokładna odtwarzalność obszaru napromieniania we wszystkich etapach radioterapii jest podstawowym warunkiem trwałego wyleczenia przy jednoczesnym oszczędzeniu ważnych dla zdrowia otaczających tkanek i narządów. Postęp techniki informatycznej pozwolił zastąpić czasochłonną i mniej dokładną metodę obrazowania portalowego z użyciem radiogramów systemami elektronicznej rejestracji i przetwarzania obrazu wiązki promieniowania. Urządzenia te skuteczniej wykrywają zaistniałe błędy geometryczne i pozwalają weryfikować je nawet w czasie tej samej frakcji napromieniania. Dążenie do zwiększenia precyzji i indywidualizacji nowoczesnej radioterapii oraz nowe możliwości techniczne skłoniły autorów do poszukiwania indywidualnych czynników związanych z pacjentem, które wpływają na odtwarzalność pól napromieniania w poszczególnych seansach radioterapii. Cel pracy: Celem pracy jest ocena wpływu wybranych indywidualnych czynników klinicznych na odtwarzalność obszaru napromieniania u chorych leczonych z powodu nowotworów ginekologicznych. Materiał: Analizowany materiał stanowiło 88 kolejnych chorych na raka szyjki i trzonu macicy w I, II i III stopniu zawansowania wg FIGO, leczonych w Zakładzie Teleradioterapii Centrum Onkologii – Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie. Stosowano napromienianie z założeniem radykalnym, pierwotne i uzupełniające po uprzednim leczeniu chirurgicznym. Metoda: Chore były napromieniane według planów leczenia fotonami X o energii 6 i 15 MeV, dawką całkowitą 45–60 Gy, frakcjonowaną 1,5–2,5 Gy w 12–39 (średnia 25) frakcjach. W czasie kolejnych frakcji napromieniania w celu porównania poprawności ułożenia chorej w stosunku do ułożenia referencyjnego zapisanego w systemie Vision wykonano obrazy weryfikacyjne w elektronicznym systemie obrazowania portalowego z kierunków wejścia wiązek PA 0° i bok 90°. Różnice w stosunku do obrazów referencyjnych w trzech kierunkach zostały porównane i zapisane w tabelach. Przyjęto próg reagowania, gdy różnice między obrazem uzyskanym z symulatora i z obrazu portalowego w dowolnym z badanych kierunków wynosiły >7 mm, wówczas podejmowano po analizie błędów weryfikację ułożenia z korektą jednoczasową (online). U wszystkich chorych określono dla każdego z trzech kierunków wielkość przesunięcia względem obrazu referencyjnego i średnią wartość przesunięcia. Na potrzeby analizy statystycznej wyznaczono wektor przesunięcia wskazujący całkowite przesunięcie chorego w trakcie napromieniania względem obrazów referencyjnych. Charakterystykę badanej grupy chorych pod względem cech klinicznych zestawiono w tabeli, uwzględniając stopień sprawności, indeks masy ciała, rozpoznanie, stopień zaawansowania nowotworu, stosowane leczenie skojarzone z radioterapią, w tym przebyty zabieg chirurgiczny i chemioterapię, nasilenie wczesnych odczynów popromiennych ze strony pęcherza moczowego i jelit. Analizowano wpływ wybranych czynników klinicznych na odtwarzalność obszaru napromieniania wyrażoną wartością wektora przesunięcia. Testem zależności chi-kwadrat oceniono korelację pomiędzy wartością wektora przesunięcia a wymienionymi cechami klinicznymi i patologicznymi. We wszystkich porównaniach przyjęto poziom istotności statystycznej p = 0,05. Wyniki: Poddano analizie 382 obrazy portalowe weryfikujące ułożenie pacjentek, na których dokonano łącznie 1528 pomiarów według powyższych zasad. Obliczono dla każdej analizowanej chorej wartość wektora przesunięcia. Średnia wartość dla wszystkich chorych wynosiła 0,44 (0,02–1,82, odchylenie standardowe 0,27). Testem zależności chi-kwadrat wykazano znamienny statystycznie wpływ otyłości wyrażonej wskaźnikiem masy ciała (BMI) (p = 0,003), występowania wczesnego odczynu popromiennego z jelit (p = 0,034) oraz przebytego leczenia chirurgicznego (p = 0,046) na gorszą odtwarzalność pól napromieniania wyrażoną wartością wektora przesunięcia. Wnioski: Otyłość wyrażona wskaźnikiem masy ciała BMI ≥30,0, wystąpienie ostrego odczynu popromiennego z jelit w trakcie radioterapii oraz przebyty w pierwszym etapie leczenia zabieg chirurgiczny istotnie statystycznie pogarszają odtwarzalność obszaru napromieniania u chorych leczonych z powodu nowotworów ginekologicznych

Performance-Status Deterioration during Sequential Chemo-Radiotherapy as a Predictive Factor in Locally Advanced Non-Small Cell Lung Cancer

The role of sequential chemoradiotherapy in non-small cell lung cancer (NSCLC) patients who are not eligible for concurrent therapy has not been clearly defined. The aim of this study was to determine the usefulness of Karnofsky performance status (KPS) monitoring and to define the factors determining clinical deterioration during sequential chemoradiotherapy in patients treated from July 2009 to October 2014. The study included 196 patients. The clinical stage was defined as III A in 94 patients (48%) and III B in 102 patients (52%). Reduced KPS was found in 129 patients (65.8%). Baseline KPS had no significant prognostic significance. Deterioration of KPS during chemoradiotherapy was observed in 53 patients (27%) and had a negative predictive value for both worse-progression free survival (HR = 1.44; 95% CI: 1.03–1.99; p = 0.03) and overall survival (HR = 1.42; 95% CI: 1.02–1, 99; p = 0.04). The deterioration of KPS correlated with the disease control rate 6 weeks after the end of chemoradiotherapy (p = 0.0085). The risk of KPS worsening increased with each subsequent day between the end of chemotherapy and the start of radiotherapy (OR = 1.03; 95%CI: 1.01–1.05; p = 0.001), but decreased with each year of older age of patients (OR = 0.94, 95% CI: 0.9–0.98, p = 0.009). The time between the end of chemotherapy and the start of radiotherapy determined the prognosis of NSCLC after chemoradiotherapy. It should be adjusted to the age of patients

Beta Blockers with Statins May Decrease All-Cause Mortality in Patients with Cardiovascular Diseases and Locally Advanced Unresectable Non-Small-Cell Lung Cancer after Chemoradiotherapy

The study was conducted in the era when maintenance immunotherapy with durvalumab was not available in clinical practice after chemoradiotherapy (CRT) in unresectable non-small-cell lung cancer (NSCLC). The main aim of the study was to check whether the presence of cardiovascular diseases (CVD) and their pharmacotherapy affects the overall survival (OS) in such NSCLC patients undergoing sequential CRT. The group of 196 patients were analyzed: 101 patients with CVD (51.53%) and 95 patients with other reasons of qualification for sequential CRT (decreased performance status, older age, and other non-cardiovascular co-morbidities). Although patients with CVD were more often in older age, and they more often experienced cardiac and nephrological complications (p p = 0.047), three (HR = 0.33; 95%CI: 0.13–0.81; p = 0.015) and even four (HR = 0.45; 95%CI: 0.22–0.97; p = 0.027) years of follow-up. The benefit in OS remained significant in 101 patients with CVD treated with beta-blockers (HR = 0.65; 95%CI: 0.43–0.99; p = 0.045), and eventually statin, throughout the whole follow-up (log-rank p < 0.05). Further prospective studies are necessary to confirm the role of beta-blockers and statins in reduction of mortality in NSCLC patients undergoing radical CRT