Zastosowanie systemu proksymalnej protekcji mózgowej Mono Mo.MA w leczeniu świeżej niedrożności tętnicy kręgowej

Głównym ograniczeniem zabiegów przezskórnej rewaskularyzacji tętnic kręgowych jest zjawisko embolizacji okołozabiegowej do tętnic mózgowych zaopatrujących tylny krąg unaczynienia mózgu i ryzyko wystąpienia udaru mózgu. Opisano zabieg skutecznej rekanalizacji tętnicy kręgowej u chorego z obustronną niedrożnością tętnic kręgowych i objawami niedokrwienia mózgu z wykorzystaniem nowego systemu protekcji mózgowej Mono Mo.Ma i czasowym odwróceniem przepływu w tętnicy kręgowej.The major concern in performing percutaneous procedures for the treatment of vertebrobasilar obstructive disease is the risk of embolic phenomena. We describe the successful treatment of a symptomatic patient with bilateral vertebrobasilar disease utilizing a new proximal protection device, Mono Mo.Ma

Zastosowanie nowego systemu protekcji dystalnej (FiberNet®) podczas angioplastyki pomostów żylnych

Percutaneous intervention in saphenous vein grafts is associated with a high risk of distal embolisation by plaque material, ‘no flow’ phenomenon and clinical complications such as myocardial infarction or death. According to randomised trial evidence, intervention in a degenerated vein graft should be performed using an embolic protection device (EPD), since this strategy significantly reduces periprocedural and 30 day adverse event rate. FiberNet® is a novel distal protection system with unique characteristics of a low crossing profile (0.031’’ for vessel size 3.5–5 mm), ‘cotton wool’-like three dimensional design and a small pore size (40 µm). The FiberNet® does not require a separate delivery sheath and self-achieves its optimal apposition to the vessel wall; the EPD system also contains a dedicated aspiration catheter. We present the use of FiberNet® in a 77 year-old patient who had undergone coronary artery bypass grafting 20 years ago and currently presented with CCS class III angina due to a significant stenosis of the saphenous vein graft to the marginal branch. The procedure involved the use of a novel mesh-covered stent (MGuard®) designed to ‘trap’ the plaque material between the stent and the vessel wall. It was technically successful and clinically uncomplicated, and the patient remains well six months later

Strategia zachowawcza w leczeniu ostrego zespołu wieńcowego bez uniesienia odcinka ST

Wstęp: Wyniki leczenia pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym bez uniesienia odcinka ST (NSTACS) niezakwalifikowanych do leczenia inwazyjnego (InvS) nie są dobrze poznane. Cel: Ocena wczesnego wyniku klinicznego strategii zachowawczej (ConS) zastosowanej w nieselekcjonowanej grupie pacjentów z NSTACS. Materiał i metody: Retrospektywnie przeanalizowano 526 pacjentów z NSTACS. Spośród tej grupy 335 (63.7%) pacjentów zostało pierwotnie zakwalifikowanych do ConS, pozostałych 191 (36.3%) poddano InvS. Wyniki: Głównymi czynnikami wykluczającymi z InvS w grupie pacjentów z NSTACS były: stopień ryzyka wg skali TIMI ≤ 4 (88,0%), brak zgody pacjenta na interwencję (3,9%) i obrzęk płuc (3,0%). Przy przyjęciu 11 (5,8%) pacjentów poddanych InvS prezentowało objawy wstrząsu kardiogennego. Śmiertelność 30-dniowa wśród pacjentów z NSTACS w grupach ConS i InvS wyniosła odpowiednio 6,0% i 10,5% (p = 0,061), a wśród chorych bez wstrząsu kardiogennego poddanych InvS 7,9% (p = 0,40 vs ConS). Podczas hospitalizacji u 27 (8,1%) pacjentów poddanych ConS i 7 (3,7%) leczonych inwazyjnie rozwinęły się objawy niewydolności serca (klasa 2–4 wg Killipa) (p = 0,049). W grupie pacjentów poddanych InvS objawy wstrząsu kardiogennego przy przyjęciu (OR 49,5, 95% CI 125–234,2, p < 0,0001), a w grupie pacjentów poddanych ConS objawy niewydolności serca podczas hospitalizacji (OR 27,4, 95% CI 4,8–155,2, p = 0,003) w sposób niezależny determinowały 30-dniową śmiertelność (c-statystyka 0.70). Wnioski: Najczęstszą przyczyną dyskwalifikacji pacjentów z NSTACS jako kandydatów do leczenia inwazyjnego było wyjściowo oszacowane niskie ryzyko powikłań, a zastosowane kryteria kwalifikacji wiązały się z brakiem istotnej różnicy w 30-dniowej śmiertelności wśród pacjentów poddanych obu strategiom terapeutycznym. Wystąpienie objawów niewydolności serca po kwalifikacji u pacjentów poddanych strategii zachowawczej było niezależnym czynnikiem ryzyka zgonu do 30. dnia.Background: Clinical outcomes of patients with non-ST-segment elevation acute coronary syndrome (NSTACS) disqualified from an invasive strategy (InvS) remain incompletely understood. Aim: To investigate short-term results of a conservative strategy (ConS) in a real-life population of patients with NSTACS. Material and methods: 526 patients with NSTACS were retrospectively analysed. Of these, 335 (63.7%) patients were initially qualified for the ConS. In the remaining 191 (36.3%) patients an InvS was applied. Results: The most frequent reasons for disqualification from an InvS in NSTACS patients were TIMI risk score ≤ 4 (88.0%), lack of patient consent (3.9%) and pulmonary oedema (3.0%). In the group of InvS, cardiogenic shock on admission was found in 11 (5.8%) patients. In patients who underwent ConS and InvS 30-day mortality rate was 6.0 and 10.5% (p = 0.061), respectively, whereas 30-day mortality in non-shock patients assigned to InvS was 7.9% (p = 0.40 vs. ConS). During primary hospitalization, 27 (8.1%) patients with ConS and 7 (3.7%) with InvS developed symptoms of heart failure (Killip 2-4) (p = 0.049). In the group of InvS, cardiogenic shock on admission (OR 49.5, 95% CI 125-234.2, p < 0.0001) and in patients treated conservatively heart failure during hospitalization (OR 27.4, 95% CI 4.8-155.2, p = 0.003) were independent predictors of 30-day mortality (c-statistics 0.70). Conclusions: In NSTACS patients, low risk of complications at baseline was the main reason for disqualification from InvS. The mortality rate within 30 days did not differ significantly between the two therapeutic groups. Symptoms of heart failure during hospitalization were an independent predictor of death within 30 days in NSTACS patients disqualified from InvS

Transradial approach for carotid artery stenting in a patient with severe peripheral arterial disease

We present a case of a 73-year-old man with critical bilateral internal carotid artery stenosis, recent right hemisphere stroke and severe peripheral artery disease in whom right internal carotid artery stenting (RICA-CAS) was performed successfully via a right transradial approach