Öğretim Metodlarından Ahlak Eğitimine

Verilen ahlak eğitiminde temel etmen olarak okulun toplumsal bir özellik taşıması - ilkesi ayrıntıları bakımından değil de genel esprisi bakımından - öğretim metotları sorununa da uygulanabilir. Böylece, zihin uğraşısı ve salt öğrenme yerine, yapma (inşa etme) ve yayma (başkalarına aktarma) önem kazanmış olur. İlk iki metodun, zihin uğraşısı ile salt öğrenmenin, aslında ne kadar bireysel olduğunu ve farkına varılmasa bile çocuğun hüküm verme ve eyleme geçme bakımından izlediği yollara nasıl belirli ve etkili biçimde yön verdiğini anlayamıyoruz. Aynı kitapları okumak, arka arkaya hergün aynı dersleri hazırlamak ve ezbere tekrar etmekle uğraşan kırk çocuğu gözlerinizin önüne getiriniz

Çocuk Kitaplarını Tanıtan İlginç Bir Eser

Bu yazıyla 1979 Uluslararası Çocuk Yılını kutlama hazırlıkları çerçevesinde UNESCO nun öncülüğü ve desteğiyle yayımlanmış olan bir eseri —Türkçeye çevrilmesi olasılığı zayıf ve edinme imkanı da güç olduğu için ilgili okurlara tanıtmak istiyorum

Ödev Hazırlama ve Ders Çalışma

Öğrenciler zamanlarının büyük bir bölümünü ya ödev yapmak ya da yoklama ve sınavlara hazırlanmak amacıyla dershane veya okul-dışı çalışmalara ayırırlar. Ödev hazırlamaya ve ders çalışmaya yönelik çabaların verimli olabilmesi, şüphesiz, birtakım bilgi, beceri ve alışkanlıklar edinilmiş olmasına bağlıdır. Halbuki büyük bir öğrenci kitlesinin «ders çalışma» ve «ödev hazırlama» ile ilgili temel bilgi ve becerilerden yoksun olduğu bir gerçektir. Biz bu yazımızda bu konuda önemli gördüğümüz bazı hususlara değinmek istiyoruz

Araştırıya Dayalı Sorun-Çözme Yöntemi

Sorun-çözmeye dayalı öğretim yönteminin yapısıyla ilgili klasik açıklamayı yapan Dewey olmuştur. Dewey, sorunun aritmetik veya tarih gibi okul programında yer alan bir dersle ilgili olarak değil, bir yaşantıyla, öğrenci bakımından onu düşünmeye zorlayan tereddütlerle karşı karşıya getiren çalışma veya oyun sırasında yararlandığı araçları kullanırken ortaya çıkması gerektiğini söyler. Sorunun, sadece öğretmenin veya ders kitabının sorunu olmaktan çok, öğrencinin sorunu olması tercih edilir. Bundan sonra atılacak adım, çalışmayı veya oyunu daha fazla sürdürme gücünü durduran veya yok eden kararsızlığın ne olduğunu belirlemek ve onu tanımlamaktır. Üçüncü aşamada, sorunun olası çözüm yollarını göstermeye yarayacak veriler için araştırma yapılması gerekecektir. Bu aşamadan tam anlamıyla yararlanabilmek için öğretmenin, öğrencinin karşılaştığı sorun üzerinde hazır çözüm yollarına pek fazla bel bağlamasına izin vermemesi çok yerinde olur; çünkü öğrenci araçları ereklere uyarlamanın bir yolunu ancak kişisel çabasıyla bularak güçlükler üzerinde düşünme disiplinini öğrenecektir

Ders Programı Üzerine

Bir kez eğitici sürecin ereği veya yönü belirlendikten sonra atılacak ilk adım, şüphesiz, yöntemler ve araçlar konusunda bir karara varmak olacaktır. Bunlar arasında en önce dikkat edilmesi gerekeni, ders programı (öğretim programı, müfredat programı, İng. «curriculum») dır. Latince kökenine göre «curriculum» sözcüğü, koşuyolu, bir kimsenin tıpkı bir yarışta olduğu gibi belli bir amaca erişmek için izleyeceği yol anlamına gelmektedir. Bu yol mecazi, zamanla eğitim diline girmiştir; bugün İngilizcede ders programı için «curriculum», bazen de «course of study» sözcükleri kullanılır. Hangi sözcük kullanılır ise kullanılsın maksat, eğitimin amaç veya hedefine erişmek için öğrenci ve öğretmenin üzerinde ilerleyeceği yolu belirtmektir. Bu nedenle, herkesin değişik amaçlar ve ereklere göre, değişik bir yol izleyeceğini söylemeye bile gerek yoktur. Ders programı, önceden tespit edilen amaca öylesine bağlıdır ki programda yer alan konuları öğrenmekle bir kimsenin hedeflerine ulaşmış olmasının gerçekte aynı şey olduğunun anlaşılması hiç de şaşırtıcı değildir. Gerçekten, biraz önce belirtildiği gibi, erek ile ders programı arasındaki ilişki o kadar sıkıdır ki ders programının, ereklerin veya değerlerin kapsamlı ve açık olarak kaleme alınmış biçiminden başka bir şey olmadığı bile söylenebilir

Demokrasi

Başlıca eğitim felsefelerinin çoğunu alttan alta destekleyen toplumsal felsefe ne faşizm ne de komünizimdir, ancak demokrasidir. Demokrasinin kendisine ait olduğu savını ileri süren her eğitim felsefesi, herhalde değişik nedenlerle böyle davranmakta ise de bu değişikliklere rağmen tümü için üzerinde sistemli bir açıklama ve yorumlama yapmaya değer ortak bir payda var gibidir. Belki demokratik eğitim felsefesinin özü, en iyi biçimde, iki Yunanca kökün birleşmesiyle yapılan bir isim tamlaması olan ve halk tarafından yönetim anlamına gelen «demokrasi» sözcüğünün yapısından anlaşılabilir. Eğer halk kendi kendini yönetecek ve artık bundan sonra krallar, müstebit hükümdarlar, beysoylular (aristokratlar), takımerki (oligarşi) yöneticileri veya sözü geçen zenginler (plütokratlar) tarafından yönetilmeyecekse göreve hazırlanmak için kendisini eğitmek zorundadır. Kendi-kendini yönetme özlemi ne kadar yüce sayılsa da halk, bilgi ve eğitimden yoksun kaldığı sürece kendisine verilen siyasal gücün güvenilmez koruyucusu durumuna düşer. Halkın iktidar sorumluluğunu yüklenmesi sadece siyasal bir formül değil, aynı zamanda bir yaşama yoludur. Nitekim demokrasi yalnız devlete deği, fakat aileye, okula ve başka toplumsal kurumlara da uygulanan bir kuraldır

Okulöncesi Eğitimi ve İlköğretim Arasındaki İlişki

Geçen on yıl içinde okulöncesi eğitimine kamuoyunca, siyasal makamlarca ve araştırıcılarca oldukça önem verilmiştir. Bunun birçok nedeni vardır. «Çocuk insanın babasıdır» biçiminde söylenegelen eski bir atasözünün ve hayatın ilk yıllarının gerek kişisel gelişme ve öğrenme bakımından, gerek ulusal, toplumsal ve ekonomik politika bakımından önemli olduğu düşüncesinin giderek benimsenmesi, okulöncesi etkinlikler için istemde bulunulmasına ve bu etkinliklere karşı ilgi duyulmasına yol açmıştır