Szybkie protezowanie i kompleksowa rehabilitacja po amputacji kończyn dolnych : najważniejsze składniki postępowania fizjoterapeutycznego

W pracy przedstawiono model rehabilitacji i szybkiego protezowania po amputacji kończyn dolnych. Wskazano zalety prowadzenia usprawniania chorego po amputacji w wyspecjalizowanym ośrodku kompleksowej rehabilitacji, począwszy od pierwszych dni hospitalizacji, aż do momentu uzyskania optymalnej sprawności fizycznej i samodzielności, pozwalających na jego opuszczenie. Uwzględniono oferowane pacjentom wsparcie psychologiczne. Przedstawiona została specyfika zakresu działań fizjoterapeuty zarówno w rehabilitacji, jak i protezowaniu pacjentów. Wskazano rolę wczesnego protezowania, prezentując kolejne etapy powstawania protezy tymczasowej, a później definitywnej, począwszy od pobrania miary, wykonania pozytywu kikuta, a następnie poszczególnych elementów protezy, aż do zakończenia jej regulacji, połączenia definitywnego wszystkich jej części i wykończenia. Opisane i pokazane zostały przykładowe rozwiązania protetyczne dla zaaparatowania kikuta o nieregularnym kształcie. Zaznaczono istotę prawidłowego układania kikuta w profilaktyce przeciw powstawaniu przykurczy, oraz jego bandażowania, w walce z obrzękiem pooperacyjnym, w celu ograniczenia dolegliwości bólowych, przyspieszenia gojenia się rany pooperacyjnej i formowania kikuta. Wyszczególnione zostały kolejne etapy uruchamiania pacjenta, pionizacji i nauki chodu, wraz z poruszaniem się po schodach, nierównym podłożu i pokonywaniem przeszkód oraz rodzaje wykonywanych ćwiczeń kinezyterapeutycznych i najczęściej stosowanych zabiegów fizykoterapeutycznych. Omówiono formy prowadzonych z pacjentami zajęć aktywności sportowo-rekreacyjnej i działań integracyjnych, mających na celu jak najlepsze przygotowanie pacjenta do samodzielnego życia. Dodatkowo przedstawiony został zakres działań ergoterapeuty, z uwzględnieniem przeprowadzanych przez niego wizyt w domu pacjenta, w celu przystosowania warunków mieszkaniowych do nowych potrzeb chorego. Na końcu, na przykładzie opisu przypadku pacjenta w zaawansowanym wieku, z długo gojącym się kikutem, pokazano cały proces szybkiego protezowania i kompleksowej rehabilitacji od dnia przyjęcia do ośrodka rehabilitacji aż do momentu definitywnego zaprotezowania. i uzyskania pełnej samodzielności.In this paper, a model of rehabilitation and immediate prosthesis fitting following lower limb amputation was presented. Advantages of amputee’s treatment in a specialised centre for comprehensive rehabilitation, beginning with the first days of hospitalisation up to the point of achievement of optimal physical fitness and independence allowing hospital discharge, were emphasised. Psychological support offered to the patients was addressed. Peculiar character of physiotherapist’s range of activity both in patients’ rehabilitation and prosthesis fitting was presented. The role of early prosthesis application was emphasised by presenting successive stages of fabrication of the temporary and then the definitive prosthesis, from taking the measure, formation of stump positive and, subsequently, of particular components of the prosthesis, up to its regulation, definitive assembly of all parts and finishing. Examples of prosthetic solutions for instrumentation of irregularly shaped stumps were described and shown. The essence of correct stump positioning for preventing contractures as well as its bandaging to combat post-operation oedema, to reduce pain, accelerate post-surgery wound healing and stump formation was denoted. Successive stages of patient’s mobilisation, assuming the erect posture and gait learning, including walking on a stairway, uneven ground and overcoming obstacles, as well as types of the performed kinesitherapeutic exercises and most frequently used physiotherapeutic procedures were distinguished. Forms of sport-recreational treatment and integration activities aiming at patient’s best possible preparation for independent life were discussed. Additionally, the spectrum of ergotherapist’s activities, including patient home visits to adjust household conditions to new patient’s needs, was presented. Finally, based on a case report of a patient in advanced age with prolonged stump healing, the whole process of immediate prosthetic fitting and comprehensive rehabilitation, starting with the day of admission to the rehabilitation centre up to the point of definitive application of the prosthesis and achievement of complete independence, was described

Does scoliosis-specific exercise treatment in adolescence alter adult quality of life?

Objective. Health-related quality of life in adults, who in adolescence participated in a scoliosis-specific exercise program, was not previously studied. Design. Cross-sectional study, with retrospective data collection. Material and Methods. Homogenous groups of 68 persons (43 women) aged 30.10 (25–39) years, with mild or moderate scoliosis, and 76 (38 women) able-bodied persons, aged 30.11 (24–38) years, who 16.5 (12–26) years earlier had completed scoliosis-specific exercise or observation regimes, participated. Their respiratory characteristics did not differ from predicted values. The WHOQOL-BREF questionnaire, Oswestry Disability Questionnaire, and pain scale (VAS) were applied. Results. The transformed WHOQOL-BREF scores ranged from 54.6 ± 11.19 in the physical domain in the mild scoliotic subgroup to 77.1 ± 16.05 in the social domain in the able-bodied subgroup. The ODQ values did not generally exceed 5.3 ± 7.53. Inter- and intragroup differences were nonsignificant. Age, marital status, education, and gender were significantly associated with the ODQ scores. Significant association between the ODQ and WHOQOL-BREF social relationships domain scores with the participation in exercise treatment was found. Conclusions. Participants with the history of exercise treatment generally did not differ significantly from their peers who were only under observation. This study cannot conclude that scoliosis-specific exercise treatment in adolescence alters quality of life in adulthood

Efekt uczenia się testu marszowego 6-minutowego u zdrowych młodych osób

Introduction: The six-minute walk test is a standardised and frequently used measure of tolerance for exercise. It is usually applied to patients with disorders of the respiratory and circulatory systems. Researchers differ in their opinion about whether what is referred to as the learning effect exists, and consequently, whether a preliminary test should be conducted prior to the actual test. Aim: The aim of this study was to determine whether a learning effect occurs in the six-minute walk test, by conducting the test twice with healthy young persons for whom the test should not constitute an excessive strain. The obtained results will be used for further research aimed at assessing the learning effect in patients with interstitial lung diseases. Material and Methods: The study participants comprised 30 students of physiotherapy at the University of Physical Education in Krakow (22 women and 8 men) aged between 20 to 26 years (with a mean age of 23.2 ± 1.56 years). The participants underwent two trials of the six-minute walk test at an interval of at least 15 minutes (i.e., after the following parameters had returned to their resting val­ues: exhaustion, shortness of breath, heart rate, and blood pressure). Both trials of the test were conducted in the same conditions. None of the study participants were informed about the aim of the experiment. Results: The mean of the six-minute walk distance among all study participants was 748.13 ± 56.81 m in the first trial and 773.88 ± 70.32 m in the second trial. Thus, a statistically significant difference was found in the walk distance of the first and the second trial. Most participants (90%) improved their distance in the second trial. a statistical analysis showed that the difference in the ob­tained distance between Trial 1 and Trial 2 was statistically significant among all participants and for both men and women (p&amp;lt;0.05), even though as much as 80% of the participants declared after the first trial that they would be unable to walk faster. The mean dif­ferences between Trials 1 and 2 for the entire sample amounted to 25.75 ± 34.85 m. Conclusions: The results indicate the existence of the learning effect in the six-minute walk test among young healthy persons. Conse­quently, a preliminary test should be conducted with the study participants prior to the main test, as a routine procedure to prevent an incorrect interpretation of the results. The analysis should be based on the results obtained in the second test. This will guarantee the elimination of the learning effect and the correct interpretation of the potential improvement in the achieved distance as an ef­fect of physical training or a therapeutic procedure. Further research should involve testing for the existence of the learning effect in persons with a decreased tolerance for exercise and/or with different chronic disorders of the respiratory system.Wprowadzenie: 6-minutowy test marszowy jest ustandaryzowanym i często stosowanym miernikiem tolerancji wysiłku. Stosuje się go zazwyczaj u chorych ze schorzeniami układu oddechowego oraz układu krążenia. Istnieją różnice poglądów na temat istnienia tzw. efektu uczenia się, a co za tym idzie konieczności wykonywania testu próbnego przed wykonaniem właściwej próby. Cel: Celem pracy było sprawdzenie, czy występuje efekt uczenia w dwukrotnie przeprowadzonym teście 6-minutowego marszu u młodych, zdrowych osób, dla których test 6-minutowego marszu nie powinien być zbyt dużym obciążeniem. Otrzymane wyniki wykorzystane będą w kolejnych badaniach, mających na celu ocenę efektu uczenia u chorych z chorobami śródmiąższowymi płuc. Metody: Badaniami objęto 30 studentów kierunku Fizjoterapia Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie (22 kobiety i 8 mężczyzn) w wieku od 20 do 26 lat (średnia 23,2 ± 1,56 lat). Badanie polegało na przeprowadzeniu dwóch prób testu 6-minutowego marszu w co najmniej 15-minutowym odstępie (po powrocie do wartości spoczynkowych parametrów: zmęczenia, duszności, tętna i ciśnienia krwi tętniczej). Warunki przeprowadzania obu prób były identyczne. Żadnej spośród badanych osób nie udzielono informacji na temat celu przeprowadzanego doświadczenia. Wyniki: Średni dystans marszu 6-minutowego w całej grupie wyniósł: w pierwszej próbie 748,13 ± 56,81, w drugiej 773,88 ± 70,32. Wykazano istotną statystycznie różnicę w dystansie marszu 6-minutowego zarówno w pierwszym, jak i w drugim teście marszowym. Większość badanych osób (90%) poprawiło swój dystans w drugiej próbie marszowej. Analiza statystyczna wykazała, że różnica w uzyskanych dystansach próby 1 i 2 jest istotna statystycznie zarówno w całej grupie, jak i w grupach kobiet i mężczyzn (p < 0,05), pomimo że aż 80% badanych stwierdziło po 1 próbie, że nie było w stanie iść szybciej. Średnia różnica między rezultatem 1 i 2 próby dla całej grupy wynosiła 25,75 ± 34,85 m. Wnioski: Wyniki niniejszego badania wskazują na istnienie w grupie młodych, zdrowych osób efektu uczenia w przypadku testu marszu 6-minutowego. W związku z tym, w celu uniknięcia niewłaściwej interpretacji wyników testu, konieczne jest w tej grupie osób wykonywanie próby wstępnej przed testem właściwym jako rutynowej procedury. Do analizy powinno się brać pod uwagę wyniki drugiej próby. Zagwarantuje to wyeliminowanie efektu uczenia i właściwe zinterpretowanie ewentualnej poprawy dystansu jako efektu treningu fizycznego/procedury terapeutycznej. W dalszej kolejności konieczne jest także sprawdzenie istnienia efektu uczenia u osób z obniżoną tolerancją wysiłku i/lub z różnymi przewlekłymi schorzeniami układu oddechowego

Evaluation of same antropometric and clinical parameters in children with cystic fibrosis

The aim of this study was to evaluate some antropometric and clinical parameters in children with cystic fibrosis.Studies involved 34 patients with cystic fibrosis:13 girls(38.24%)and 21 boys (61.76%)intheageof 6 to 18 (x &plusmn; SD = 12 &plusmn; 3,12 lat). Variables: antropometric measurements (height, body weight, circumference of the chest), spirometry, 6 minute walkin test (6MWT), pulse oximetry had been measured for 4 consecutive years. Significant difference was found in dynamics of change of body weight in boys with cystic fibrosis in comparison with healthy boys in the age: 9-11 and 12-14 ( p< 0,001 and p< 0,03 respectively). Analogous differences were found in: dynamics of change of height in girls with cystic fibrosis in comparison to healthy girls in the age 12-14 (

Evaluation of some antropometric and clinical parameters in children with cystic fibrosis

The aim of this study was to evaluate some antropometric and clinical parameters in children with cystic fibrosis. Studies involved 34 patients with cystic fibrosis: 13 girls (38.24%) and 21 boys (61.76%) in the age of 6 to 18 (x ± SD = 12 ± 3,12 lat). Variables: antropometric measurements (height, body weight, circumference of the chest), spirometry, 6 minute walkin test (6MWT), pulse oximetry had been measured for 4 consecutive years. Significant difference was found in dynamics of change of body weight in boys with cystic fibrosis in comparison with healthy boys in the age: 9 -11 and 12 – 14 ( p< 0,001 and p< 0,03 respectively). Analogous differences were found in: dynamics of change of height in girls with cystic fibrosis in comparison to healthy girls in the age 12-14 (p<0.05) and in boys with cystic fibrosis in comparision to healthy boys in the age 9-11 (p< 0.001). Significant changes were observed in values of FEV1 and FVC EX in consecutive 4 years of observation (p<0.002) and p<0.002 respectively). Loss of saturation in subjects during 6 MWT was significant (p< 0,001); (x=2.69%). The mean of oxygen arterial blood saturation was 96.44% (initial level); 93.75% (post-test levels). There was correlation between the post – test level of saturation and circumference of the chest in girls with cystic fibrosis

Phantom phenomena and body scheme after limb amputation: A literature review

Phantom phenomena are subject of various, often inconsistent, descriptions, and new concepts and treatment approaches emerge. The aim of the study is to describe contemporary terminology and developments in the field, and to share personal experience. A review of English and French language literature, published prior to 27th February, 2012, extracted from PubMed/MEDLINE, Google.fr, GoogleScholar databases, and by hand searching of selected full text papers and textbooks with correspondence to personal clinical experience was performed. The terminology and classification of phantom phenomena sensations, relations between intensity and character of phantom pain to the etiology and level of amputations, as well as the influence of presence and intensity of pre-operative limb pain and post-operative stump pain on phantom phenomena are described. The benefits of mirror therapy and early introduction of prosthesis and applying functional prosthesis are also presented, with a glance at other conservative and surgical treatment approaches

Mechanisms responsible for reducing intermittent claudication as a result of treadmill training

Intermittent claudication, according to the Fontaine classification, is a classical symptom of stage II peripheral arterial occlusive disease (PAOD) of the lower limbs. It results from the progression of atherosclerosis leading to the narrowing and complete occlusion of arteries. It manifests with pain in the muscles of the lower limbs which forces the patients to interrupt their current activity. Supervised treadmill training is believed to lead to the most favourable outcomes in the form of improved pain-free walking distance and maximum walking distance. The improvement in pain related to intermittent claudication and in functional performance are probably the combined effect of various mechanisms in response to the exercise training. The most important mechanisms include: improved skeletal muscle metabolism, favourable haemorheologic changes, delayed progression of atherosclerosis, peripheral blood flow adaptation, improved economics of walking, and changed perception of pain. The role of these mechanisms and their contribution to the improved functional performance in this group of patients are not unequivocally established and continue to be disputable. In this paper we review and discuss the mechanisms responsible for improving walking distance observed during walking exercises in patients with intermittent claudication. Acta Angiol 2010; 16, 2: 49-66Zgodnie z klasyfikacją Fontaine&#8217;a chromanie przestankowe jest klasycznym objawem II stopnia miażdżycy zarostowej tętnic kończyn dolnych. Jest skutkiem postępu procesu miażdżycowego doprowadzającego do zwężenia i zamknięcia światła tętnic. Przejawia się bólem mięśni kończyn dolnych podczas marszu, który zmusza chorego do przerwania wysiłku. Podstawowe elementy leczenia zachowawczego pacjentów z miażdżycą naczyń obwodowych to zaprzestanie palenia tytoniu i rozpoczęcie leczenia wysiłkiem. Uważa się, że najbardziej korzystny efekt w postaci zwiększania dystansu pokonywanego bez bólu i maksymalnego dystansu marszu przynosi nadzorowany trening marszowy na bieżni. Zmniejszenie dolegliwości bólowych związanych z chromaniem przestankowym i poprawa możliwości funkcjonalnych chorych są najprawdopodobniej łącznym efektem działania różnych mechanizmów w odpowiedzi na zastosowany trening. Spośród najważniejszych mechanizmów wymienia się: poprawę metabolizmu mięśni szkieletowych, korzystne zmiany hemoreologiczne, hamowanie progresji miażdżycy, zmiany adaptacyjne przepływu obwodowego, poprawę ekonomii chodu oraz zmianę percepcji bólu. Rola tych mechanizmów oraz ich udział w zakresie poprawy możliwości funkcjonalnych w tej grupie chorych nie są jednoznaczne i stanowią nadal przedmiot dyskusji. W pracy zebrano i omówiono poznane dotychczas mechanizmy poprawy dystansu marszu obserwowane podczas treningu marszowego u pacjentów z chromaniem przestankowym. Acta Angiol 2010; 16, 2: 49-6

Analiza uwarunkowań jakości życia u chorych z chromaniem przestankowym poddawanych nadzorowanemu treningowi na bieżni

Wstęp. Zaburzenia układu sercowo-naczyniowego w ostatnim czasie stały się obszarem zainteresowań osób skupiających się na ocenie jakości życia pacjentów. Holistyczna ocena stanu pacjenta sprowadza się nie tylko do sfery biologicznej, ale także skupia się nad samopoczuciem i możliwościami funkcjonalnymi chorego. Cel pracy. Celem pracy była analiza predyktorów jakości życia u pacjentów z chromaniem przestankowym poddawanych nadzorowanemu treningowi na bieżni. Badania miały opisać związek pomiędzy treningową zmianą dystansu chromania, a aktualnym samopoczuciem chorego. Materiał i metody. Do badań włączono 19 kolejnych osób z chromaniem przestankowym, leczonych w Poradni Angiologicznej Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. Badania pro-wadzono w okresie od 03.2017 do 04.2018. Kryterium włączenia do badań stanowiło potwierdzone rozpoznanie PAD w skali Rutherforda 2 i 3. Pacjenci zostali poddani nadzorowanemu treningowi na bieżni przez okres 3 miesięcy (3 treningi tygodniowo; łącznie 36). Chory kontynuował wysiłek na bieżni do po-jawienia się bólu o średnim natężeniu, następnie odpoczywał do całkowitego ustąpienia dolegliwości bólowych. W celu oceny aktualnego samopoczucia chorych, przeprowadzono autorski kwestionariusz jakości życia przed rozpoczęciem treningu, po 18 i 36 treningu. Wyniki. Stwierdzono występowanie istotnej różnicy w ocenie satysfakcji życiowej między pierwszym i trzecim pomiarem (p=0,048), przeciętna różnica wyniosła ok. 10 pkt na 175. Wykazano występowanie dodatniej zależności między wielkością zmiany dystansu, a poprawą jakości życia chorego (p=0,02). Wyznaczono równanie regresji liniowej, które pozwoliło określić wpływ takich zmiennych jak: wiek, płeć, status palenia, BMI, czas trwania choroby na poprawę jakości życia pacjentów z chromaniem przestankowym poddawanych nadzorowanemu treningowi na bieżni. Wnioski. Potreningowa poprawa dystansu chromania wpływa na poprawę jakości życia u pacjentów z miażdżycą kończyn dolnych. Wzmacnia to argument o zasadności rozpowszechnienia nadzorowanego treningu na bieżni, jako jednej z ważnych składowych leczenia zachowawczego osób z miażdżycą za-rostową kończyn dolnych.Introduction: Cardiovascular system disorders have recently become more popular for people explore the quality of life of patients. Holistic assessment of their condition is not only to the biological sphere, but also focuses on the patient's well-being and functional abilities. Aim of the study. The subject of the study was an analysis of predictors of life’s quality for patients with intermittent claudication undergoing supervised treadmill training. The research described the relationship between the training change in the distance of claudication and the patient's current well-being. Material and methods. The study included 19 people with intermittent claudication treated at the Angiological Clinic of the University Hospital in Krakow. The research was last from 03.2017 to 04.2018. The inclusion criterion was the confirmed diagnosis of PAD in the Rutherford 2 and 3 scale. The patients have undergone supervised treadmill training for 3 months (3 trainings a week, total 36). The patient continued his effort on the treadmill until a medium intensity pain appeared, then he rested until the pain subsided completely. In order to assess the current well-being of the patients, an original quality of life questionnaire was made before the training, after 18th and 36th training. Results. There was a significant difference in the assessment of life satisfaction between the first and third measurement (p = 0.048), the average difference was about 10 pts to 175. There was a positive relationship between the distance change and the quali-ty of life (p = 0.02). The linear equation regression was detemined, which allowed to determine the influence of such variables as: age, sex, smoking status, BMI, duration of the disease on improving the quality of life of patients with intermittent claudication undergoing supervised treadmill training. Conclusions. The posttraining improvement of claudication distance improves the quality of life in patients with atherosclerosis of the lower limbs. It is a strong argument that supervised treadmill training should be a one of the important components of the conservative treatment of people with peripheral artery disease

Wrażenia fantomowe u chorych po amputacji kończyn : artykuł poglądowy

Amputacja prowadząca do utraty części ciała wiąże się nie tylko ze znacznymi kosztami ekonomicznymi, ale i poważnymi konsekwencjami natury medycznej i społeczno-psychologicznej. Jest ostatecznym środkiem mającym na celu ochronę życia lub poprawę jego jakości. Do najtrudniejszych wyzwań, z jakimi przychodzi mierzyć się osobom po amputacji należy zaliczyć zaakceptowanie zmian we własnej fizjonomii oraz wynikające z nich, ograniczenia życiowe. Pacjent po amputacji ma przed sobą niezwykle trudny okres adaptacyjny, w trakcie którego powinien dążyć do maksymalnego stopnia samodzielności. Niestety duża ich grupa zmaga się także z różnego rodzaju doznaniami i dolegliwościami bólowymi umiejscowionymi w obrębie utraconej kończyny - tak zwanymi wrażeniami fantomowymi. Jest to szczególna grupa odczuć o zróżnicowanym charakterze "umiejscowionych" w obrębie utraconej kończyny. Występowanie zespołu kończyny fantomowej u pacjentów po amputacjach jest niezwykle częste. Problem ten dotyka od 45% do nawet 98% z nich po amputacji jednej lub obu kończyn górnych i dolnych. Głównym celem artykułu było opisanie wrażeń fantomowych, obserwowanych u chorych po amputacji kończyn w świetle aktualnej literatury. Przedstawiono definicję wrażeń fantomowych i ich rodzaje, rys historyczny, hipotetyczne patomechanizmy, czynniki wpływające na częstość i intensywność wrażeń fantomowych oraz dostępne sposoby leczenia. Praca powstała w oparciu o liczne źródła tekstowe i doświadczenia własne.Amputation leading to the loss of a body part is associated not only with significant economic costs, but also serious consequences of medical and socio-psychological nature. It is the ultimate means to save a life or improve its quality. The most difficult challenges faced by amputees include accepting changes regarding their own physiognomy and the resulting life restrictions. The patient subjected to amputation is faced with an extremely difficult adaptation process, during which s/he should strive for a maximum degree of independence. Unfortunately, a large group of patients also struggles with various types of sensations and pain located within the lost limb - i.e., so-called phantom phenomena. This is a special group of phenomena of diverse nature, "located" within the lost limb. The occurrence of phantom limb syndrome in amputee patients is extremely common. This problem affects from 45% to even 98% of patients after amputation of one or both upper and lower limbs. The main purpose of this article is to describe phantom phenomena observed in patients after limb amputation in light of current literature. The definition, historical outline, types of phantom phenomena are presented, as well as hypothetical pathomechanisms, factors influencing the frequency and intensity of phantom phenomena and available treatment methods. The work was based on numerous text sources and the author’s own experience

The significance of selected psychopathological and personality variables in the course of allergic and non-allergic asthma

Aim. The aim of this study was to carry out a comparative analysis of selected psychopathological and personality variables in patients with allergic and non-allergic asthma, as well as an attempt to determine the significance and strength of these variables in the clinical picture of both forms of the disease. Methods. In all patients structured anamnesis, basic spirometry, and dyspnea measurement were carried out. The level of anxiety was determined using Spielberger’s questionnaire. The intensity of depression was evaluated with Beck’s Inventory. Neuroticism and extroversion- introversion were assessed by Eysenck’s Inventory. The I-E scale was used to determine the perception of the locus of control. Results. The lack of significant differences in the area of psychopathological and personality variables was found between the two types of asthma. The gender differentiated patients with respect to psychopathology. The intensity of extroversion correlated with the duration of the disease. In the case of neuroticism, the clinical form of the disease was associated with blurring the differences between genders. The intensity of dyspnea and the spirometric results correlated with the psychological background of the disease. Conclusions. No significant differences in the area of psychopathology and personality dimensions between the groups of patients with allergic and non-allergic asthma were found although psychological variables are associated with the course of asthma in adults