Appeal control of an invalid decision by a court of first instance as the guarantee of the principle of truth

The paper presents the problem of appeal control of an invalid decision by a court of first instance as the guarantee of the principle of truth. The principle of truth is the guiding principle of criminal procedure, which means that the issue of guarantees is of paramount importance. In this paper such guarantees are understood as those institutions which serve the principle in practice. The main issues presented include the rights of the courts in appeal proceedings, possible judicial decisions and evidence proceedings in the appeal process. The paper discusses appeal proceedings based on art. 438 p.3 of the Polish Code of Criminal Procedure (Dz.U.2016.1749). Considerations expressed in the paper result from the examination of cases brought before Łódź Regional Court and Piotrków Trybunalski Regional Court. The author analyses the guarantee of the principle of truth in terms of changes made to the law and detailed examination of related case files.Niniejszy artykuł powstał w ramach projektu badawczego pt. „Czy polski model postępowania odwoławczego w sprawach karnych jest rzetelny?” (konkurs „OPUS 8”) finansowanego przez Narodowe Centrum Nauki zgodnie z umową nr UMO-2014/15/B/HS5/[email protected] Niegierewicz – asystentka w Katedrze Postępowania Karnego Uniwersytetu w Białymstoku.Adrianna Niegierewicz – Assistant in the Department of Criminal Procedure at the University of Bialystok.Uniwersytet w BiałymstokuCieślak M., Zagadnienia dowodowe w procesie karnym, Warszawa 1955.Fingas M., Orzekanie reformatoryjne w instancji odwoławczej w polskim procesie karnym, Warszawa 2016.Gaberle A., Waltoś S. (red.), Środki zaskarżenia w procesie karnym – Księga pamiątkowa ku czci Prof. Zbigniewa Dody, Kraków 2000.Gil D. (red.), Problemy kontroli decyzji procesowych, cykl – Współczesne problemy wymiaru sprawiedliwości VII, Lublin 2017.Grzegorczyk T. (red.), Kodeks postępowania karnego. Tom I. Artykuły 1-467. Komentarz, Lex.Grzegorczyk T. (red.), Polski proces karny i materialne prawo karne w świetle nowelizacji z 2013 r. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Januszowi Tylmanowi z okazji Jego 90. Urodzin, Warszawa 2014.Grzegorczyk T., Podstawowe kierunki projektowanych zmian procedury karnej, „Państwo i Prawo” 2012, z. 11.Hermeliński W., Nita B., Orzekanie reformatoryjne na podstawie nowych ustaleń faktycznych w postępowaniu karnym, „Państwo i Prawo” 2009, z. 4.Izydorczyk I., Granice orzekania sądu odwoławczego w polskiej procedurze karnej, Łódź 2010.Kremens K., Skorupka J. (red.), Pojęcie, miejsce i znaczenie prawdy materialnej w polskim procesie karnym, Wrocław 2013.Kruszyński P. (red.), Wykład prawa karnego procesowego, Postępowanie odwoławcze, Białystok 2004.Kulesza C., Starzyński P., Postępowanie karne, Warszawa 2017.Lach A. (red.), Środki zaskarżenia po nowelizacji kodeksu postępowania karnego, Toruń 2015.Murzynowski M., Istota i zasady procesu karnego, Warszawa 1984.Skorupka J., O sprawiedliwości procesu karnego, Warszawa 2013.Świecki D., Apelacja w postępowaniu karnym, Warszawa 2012.Świecki D., Postępowanie odwoławcze w sprawach karnych. Komentarz i orzecznictwo. Komentarz do art. 438 kpk., wyd. III, Lex.Świecki D., Postępowanie odwoławcze w sprawach karnych, Warszawa 2016.Świerk M., Postępowanie dowodowe przed sądem, „Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych” 2015, z. 2.Waltoś S., Hofmański P., Proces karny. Zarys systemu, Warszawa 2016.Wąsek-Wiaderek M., Zasada równości stron w polskim procesie karnym w perspektywie prawnoporównawczej, Kraków 2003.Wiliński P. (red.), Obrońca i pełnomocnik w procesie karnym po 1 lipca 2015 r. Przewodnik po zmianach, Warszawa 2015.23111112

The Participation of a Social Factor in Criminal Proceedings Against the Background of Court Jurisdiction

The paper presents problems associated with the perception of the participation of the social factor in a criminal trial compared to the existing jurisdiction of common courts and the Supreme Court. The article is an attempt to assess the extent and type of participation of social factors in criminal proceedings, pointing out both new opportunities and constraints for all participants in the process. These issues will also be examined on the basis of jurisprudence.Izabela Urbaniak-Mastalerz: [email protected] Niegierewicz: [email protected] Urbaniak-Mastalerz - Uniwersytet w BiałymstokuAdrianna Niegierewicz - Uniwersytet w BiałymstokuBoratyńska K.T., Chojniak Ł., Jasiński W., Postępowanie karne, Warszawa 2012.Daszkiewicz W., Proces karny. Część ogólna, t. I, Poznań 1996.Dudka K., Praktyka stosowania nieizolacyjnych środków zapobiegawczych w polskim procesie karnym, Warszawa 2016.Garlicki L., Polskie prawo konstytucyjne: zarys wykładu, Warszawa 2006.Grzegorczyk T., Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. I, wydanie 6, Warszawa 2014.Górski A. (red.), Prawo o ustroju sądów powszechnych. Komentarz, Lex 2013.Hofmański P., Sadzik E., Zgryzek K., Kodeks postępowania karnego, Tom 1, Komentarz do artykułów 1-296, wydanie 4, Warszawa 2011.Krudysz M., Wpływ zakazu reformationis in peius na skład sądu pierwszej instancji ponownie rozpoznającego sprawę, LEX/el. 2015.Krześnicki I., Ławnik ludowy, czyli ławnik, „Rzeczpospolita” 2003, nr 6.Marszał K., Proces karny, Katowice 2013.Marszał K., Proces karny. Zagadnienia ogólne, Katowice 2008.Murzynowski A., Istota i zasady procesu karnego, Warszawa 1984.Pacura M., Dostęp ławników do informacji niejawnych, Lex/el. 2014.Prusak F., Czynnik społeczny w procesie karnym, Warszawa 1975.Sakowicz A. (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, wydanie 7, Warszawa 2016.Stefański R.A., Przegląd uchwał Izby Karnej i Wojskowej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego procesowego za 2000 r., WPP 2001, nr 2.Tomkiewicz M., Udział przedstawiciela społecznego w procesie karnym, „Prokuratura i Prawo” 2012, nr 7/8.Urbaniak-Mastalerz I., Część IV – Regulaminy, wzory pism, formularze, (w:) Kulesza C., Kużelewski D., Pilitowski B. (red.), Współpraca Organizacji Społecznej z Wymiarem Sprawiedliwości. Poradnik, Białystok 2015.Waltoś S., Hofmański P., Proces karny. Zarys systemu, wydanie 12, Warszawa 2016.Waltoś S., W dziesięciolecie obowiązywania Kodeksu postępowania karnego, „Państwo i Prawo” 2009, nr 4.Wieczorek K., Udział czynnika społecznego w orzekaniu w polskim i amerykańskim procesie, Warszawa 2012.Woźniewski K., 12.5. Przedstawiciel społeczny, (w:) System Prawa Karnego Procesowego, C. Kulesza (red.), t. VI, Warszawa 2016.Zimna M., Wyłączenie jawności rozprawy jako gwarancja ochrony interesów uczestników postępowania karnego, „Prokuratura i Prawo” 2016, nr 9.81-9

The Participation of a Social Factor in Criminal Proceedings in the Light of Court Judicature

Creation of the English-language versions of the articles published in the „Białostockie Studia Prawnicze” [Białystok Legal Studies] funded under the contract no. 548/P-DUN/2016 and 548/1/P-DUN/2016 from resources of the Minister of Science and Higher Education dedicated to the popularisation of science.The paper presents the problem of the perceived participation of social factor in a criminal trial compared to the existing jurisdiction of common courts and the Supreme Court. The article is an attempt to assess the extent and type of participation of social factor in criminal proceedings, pointing out both new opportunities and constraints for all participants to the process. These issues will also be examined on the basis of jurisprudence.Izabela Urbaniak-Mastalerz: [email protected] Niegierewicz: [email protected] Urbaniak-Mastalerz - University of BiałystokAdrianna Niegierewicz - University of BiałystokBoratyńska K.T., Chojniak Ł., Jasiński W., Postępowanie karne, Warszawa 2012. Daszkiewicz W., Proces karny. Część ogólna, tom I, Poznań 1996.Dudka K., Praktyka stosowania nieizolacyjnych środków zapobiegawczych w polskim procesie karnym, Warszawa 2016.Garlicki L., Polskie prawo konstytucyjne: zarys wykładu, Warszawa 2006.Grzegorczyk T., Kodeks postępowania karnego. Komentarz, tom I, Warszawa 2014.Górski A. (ed.), Prawo o ustroju sądów powszechnych. Komentarz, Lex 2013.Hofmański P., Sadzik E., Zgryzek K., Kodeks postępowania karnego, Tom 1, Komentarz do artykułów 1-296, Warszawa 2011.Krudysz M., Wpływ zakazu reformationis in peius na skład sądu pierwszej instancji ponownie rozpoznającego sprawę, LEX/el. 2015.Krześnicki I., Ławnik ludowy, czyli ławnik, “Rzeczpospolita” 2003, No. 6.Marszał K., Proces karny, Katowice 2013.Marszał K., Proces karny. Zagadnienia ogólne, Katowice 2008.Murzynowski A., Istota i zasady procesu karnego, Warszawa 1984.Pacura M., Dostęp ławników do informacji niejawnych, Lex/el. 2014.Prusak F., Czynnik społeczny w procesie karnym, Warszawa 1975.Sakowicz A. (ed.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2016.Stefański R.A., Przegląd uchwał Izby Karnej i Wojskowej Sądu Najwyższego w zakresie prawa karnego procesowego za 2000 r., “WPP” 2001, No. 2.Tomkiewicz M., Udział przedstawiciela społecznego w procesie karnym, “Prokuratura i Prawo” 2012, No. 7/8.Urbaniak-Mastalerz I., Część IV – Regulaminy, wzory pism, formularze, (in:) C. Kulesza, D. Kużelewski, B. Pilitowski (eds.), Współpraca Organizacji Społecznej z Wymiarem Sprawiedliwości. Poradnik, Białystok 2015.Waltoś S., Hofmański P., Proces karny. Zarys systemu, Warszawa 2016.Waltoś S., W dziesięciolecie obowiązywania Kodeksu postępowania karnego, “Państwo i Prawo” 2009, No. 4.Wieczorek K., Udział czynnika społecznego w orzekaniu w polskim i amerykańskim procesie, Warszawa 2012.Woźniewski K., Przedstawiciel społeczny, (in:) C. Kulesza (ed.), System Prawa Karnego Procesowego, tom VI, Warszawa 2016.Zimna M., Wyłączenie jawności rozprawy jako gwarancja ochrony interesów uczestników postępowania karnego, “Prokuratura i Prawo” 2016, No. 9.21 en779

Criminal Liability of a Person Preparing a False Private Opinion for the Purposes of a Criminal Trial

W artykule analizie poddano możliwość ponoszenia przez biegłego prywatnego odpowiedzialności karnej za sporządzenie fałszywej opinii prywatnej przedłożonej organowi procesowemu w toku postępowania karnego przez stronę tego postępowania. Przeprowadzona analiza przesłanek strony podmiotowej oraz przedmiotowej przestępstwa stypizowanego w art. 233 § 4 i 4a oraz w art. 271 § 1 Kodeksu karnego pozwoliła na udzielenie odpowiedzi na zasadnicze pytanie: czy tzw. biegły prywatny może ponosić odpowiedzialność karną za sporządzenie nieprawdziwej opinii prywatnej, ewentualnie czym ta odpowiedzialność jest uwarunkowana. Autor prezentuje także wyniki ogólnopolskich badań ankietowych przeprowadzonych wśród sędziów wydziałów karnych, w części dotyczącej ponoszenia odpowiedzialności karnej przez biegłych prywatnych.With the amendment to the Code of Criminal Procedure introduced by the Act of 27 September 2013 amending the Act - Code of Criminal Procedure and some other acts (Journal of Laws of 2013, item 1247, as amended), the legislator changed Art. 393 § 3 of the Code of Criminal Procedure, introducing the possibility of using a private opinion in the course of criminal proceedings. Such a possibility may result in the appearance of unreliable and false private opinions in the evidence. In this context, the aim of the article is to answer the question: can the author of a false private opinion used in criminal proceedings be criminally liable for drawing up such an opinion under Art. 233 of the Penal Code, and if so, what is this liability conditioned by? The article presents the results of a nationwide survey conducted among judges of criminal departments, and an analysis of the premises of the offence Art. 233 § 1 or 4, 4a of the Criminal Code. The article contains de lege ferenda conclusions