Type and frequency of autoimmune diseases coexisting with LADA

Wstęp. Liczne doniesienia dowodzą częstego współistnienia cukrzycy typu 1 i chorób z autoagresji (AD). Cel pracy. Ustalenie rodzaju chorób autoimmunizacyjnych i częstości ich współwystępowania z cukrzycą LADA w materiale własnym. Materiał i metody. 32 chorych (17 K; 15 M), w wieku 28–77 lat (56,3 ± 12,4) z rozpoznaniem L ADA potwierdzonym obecnością przeciwciał anty-GAD. Retrospektywna analiza obrazu klinicznego, chorób współistniejących, badań hormonalnych i immunologicznych oraz leczenia. Wyniki. Współistnienie AD i LADA stwierdzono u 46,9% chorych (n = 15; 11 K i 4 M). U 12 osób z LADA (37,5%) rozpoznano jedną z chorób autoimmunizacyjnych tarczycy: u ośmiu chorobę Hashimoto (25%), u czworga chorobę Gravesa (12,5%). U czworga chorych (12,5%) cukrzycy towarzyszyło bielactwo, u jednej łuszczyca, u dwojga niedokrwistość A–B. U 11 chorych (34,4%) współistniała z LADA tylko jedna choroba z au­toagresji: u pięciu choroba Hashimoto, u trojga choroba Gravesa, u pozostałych trojga odpowiednio łuszczyca, bielactwo i niedokrwistość A–B. Równoczesne współistnienie trzech chorób z autoagresji stwierdzono u dwojga chorych, cztery choroby z autoagresji: u jednego chorego; i pięć AD u jednego chorego. Autoimmunologiczny zespół wielogruczołowy (AZW) rozpoznano u 12 chorych, u 11 chorych — AZW typu 3 (LADA + wole Hashimoto u siedmiorga i L ADA wraz z chorobą Gravesa u czterech chorych). U jednej chorej L ADA była składową APS typu 2 i współistniała z chorobą Addisona, wolem Hashimoto, niedoczynnością przytarczyc i przedwczesnym wygasaniem jajników. Porównano częstość współwystę­powania LADA i AD w dwóch grupach chorych, różniących się mianem przeciwciał anty-GAD. Wniosek. Współistnienie chorób z autoagresji, najczęściej chorób tarczycy, stwierdzano u około połowy chorych z LADA, częściej u kobiet i osób z wyższym mianem anty-GAD.Introduction. Several data confirm frequent coexistence of type 1 diabetes and autoimmune diseases (AD). Aim of the study. Aim of the study was to determine the type and frequency of AD coexisting with LADA. Material and methods. 32 patients (17 F; 15 M) aged 28–77 y (mean 56.3 ± 12.4) with LADA, confirmed by the presence of anti-GAD antibod­ies. A retrospective analysis of the clinical picture, medical history, hormonal and immunological tests and treatment. Results. The coexistence of LADA and AD was found in 46.9% of cases (n = 15; 11 F, 4 M). In 12 patients with LADA (37.5%) it was one of autoimmune thyroid diseases: in 8 (25%) Hashimoto’s disease and in 4 (12.5%) — Graves’ disease. In 4 pts (12.5%) diabetes was accompanied by vitiligo, in 1 — by psoriasis and in 2 — by anemia A–B. In 11 pts (34.4%) LADA coexisted with only one AD. In 5 cases it was Hashimoto’s thyroiditis, in 3 — Graves’ disease and in the remaining 3 respectively: psoriasis, vitiligo and anemia A–B. The coexistence of 3 AD was found in 2 pts, 4 AD — in 1 patient and 5 AD — in 1 patient. Autoimmune polyglandular syndrome (APS) was diagnosed in 12 pts: APS type 3 in 11 cases (LADA + Hashimoto in 7 pts and LADA + Graves’ disease in 4 pts.). In one case LADA was a part of APS type 2 and coexisted with Addison’s disease, Hashimoto goiter, hypoparathyroidism and premature ovarian failure. We compared the frequency of co-occurrence of LADA and AD in 2 groups of pts, depending on the anti-GAD. Conclusion. The incidence of AD, most common thyroid disease, was found in about half of the patients with LADA, more frequently in women and people with higher anti-GAD antibodies

Non-compliance, czyli dlaczego nawet najlepszy lek bywa nieskuteczny

Introduction. The term „compliance” is translated into Polish in the medical community as treatment adherence. Non-compliance is a major cause of failure in chronic diseases treatment. Aim of the study. Evaluate the phenomenon of non-compliance with treatment patients. Material and methods. The study included 120 subjects (78 female and 42 male) at age between 19 to 87 years old (43.9 ± 17.2 on average). A method of proprietary questionnaire was used. Results. In the study group, 53.3% of respondents reported problems with the regular intake of drugs. The most common cause of non-compliance is to forget about taking the drug, which declares 43.3% of respondents. In the patients, the number of medications taken by them is too large for 13.3% of them. Conclusions. The task of a doctor is to seek to simplify a therapy, which may contribute to better patient compliance with a doctor.Wstęp. Termin compliance tłumaczy się w środowisku medycznym jako przestrzeganie zaleceń terapeutycznych. Nieprzestrzeganie zaleceń terapeutycznych (non-compliance) jest jedną z głównych przyczyn nieskuteczności leczenia chorób przewlekłych. Cel pracy. Ocena zjawiska nieprzestrzegania zaleceń terapeutycznych wśród pacjentów. Materiał i metody. Badaniem objęto 120 osób (78 K i 42 M) w wieku od 19 do 87 lat (średnio 43,9 ± 17,2). Zastosowano metodę autorskiego kwestionariusza ankiety. Wyniki. W badanej grupie 53,3% respondentów zgłasza problemy z regularnym przyjmowaniem leków. Najczęstszą przyczyną niestosowania się do zaleceń lekarskich jest zapominanie o zażyciu leku, co deklaruje 43,3% badanych. W opinii 13,3% pacjentów przyjmowana liczba tabletek jest zbyt duża. Wnioski. Zadaniem lekarza jest dążenie do uproszczenia leczenia, co może przyczynić się do lepszej współpracy pacjenta z lekarzem w zakresie przestrzegania zaleceń terapeutycznych

Oncogenic osteomalacia — detection of the tumour site upon physical examination

Ostemalacja onkogenna jest rzadkim zespołem paranowotworowym wynikającym z obecności guza produkującego fosfatoniny. Pacjenci bez właściwej diagnozy i leczenia cierpią na silne bóle kości, nawracające patologiczne złamania i osłabienie mięśni przez miesiące, a nawet lata. Guz jest zwykle niewielki i może występować w różnych miejscach. Najczęstszym typem nowotworu powodującego onkogeniczną osteomalację jest wariant mezenchymalny w tkankach miękkich. Nasze badanie ma na celu przedstawianie przypadku klinicznego 50-letniej pacjentki z onkogeniczną osteomalacją u której w badaniu fizykalnym znaleźliśmy guz w tkance podskórnej okolicy prawej łopatki, co skróciło czas wdrożenia odpowiedniego leczenia do jednego tygodnia. Na tym przykładzie chcielibyśmy podkreślić rolę badania fizykalnego jako ważnego etapu w procesie diagnostycznym tej rzadkiej choroby i zalecić usuwanie łatwo dostępnych guzów bez przeprowadzania zaawansowanych badań obrazowych jako szybkie, skuteczne i korzystne ekonomicznie postępowanie.Not required for Clinical Vignette

Informacja dotycząca leczenia w relacji lekarz-pacjent

Introduction. Information connected with treatment, especially concerning potential side effects of medication, is an important part of physi­cian-patient relationship. Aim of the study. Evaluate patients opinions in area of information concerning medication obtained from physician. Material and methods. The study included 120 subjects (78 women and 42 men) at age between 19 and 87 years old. A method of proprietary questionnaire was used. Results. 78.3% of patients always or often are informed by physician about the aim of advised treatment, 93.3% are given information about the way of administration of medications. 25% studied persons always or often were aware of the potential adverse effects connected with treatment, 24.2% are never informed about this risk; 59.2% of patients would like to be informed about side effects of drugs, 47.5% of studied persons expect information on how medication works, this kind of knowledge is especially sought by younger patients. Conclusions. Physicians have informed the patients about adverse effects connected with treatment too seldom. This should encourage doctors to put more attention to this part of therapeutic process. Patients, especially younger ones, expect clear information about the treatment, particularly regarding the way a drug works and its potential side effects. Fulfillment of this expectations will result in respecting patient’s rights as well as will help avoid medical errors.Wstęp. Informacja dotycząca ordynowanego leczenia, w szczególności dotycząca działań niepożądanych leków, jest ważnym elementem właściwej relacji lekarz-pacjent. Cel pracy. Analiza opinii pacjentów o otrzymywanych informacjach o celu, działaniu i możliwych skutkach niepożądanych proponowanego leczenia oraz tego, jakich informacji pacjent oczekuje od lekarza. Materiał i metody. Badaniem objęto 120 osób (78 K i 42 M) w wieku od 19 do 87 lat (średnio 43,9 ± 17,2). Zastosowano metodę autorskiego kwestionariusza ankiety. Wyniki poddano analizie statystycznej. Wyniki. W trakcie wizyty w gabinecie 78,3% badanych zawsze lub często otrzymywało od lekarza informacje o celu zaleconego leczenia, 93,3% o sposobie dawkowania leków; 25% badanych zawsze lub często jes t uprzedzanych o działaniach niepożądanych leków, a kolejne 24,2% nie otrzymywało takiej informacji nigdy; 59,2% badanych chciałoby otrzymywać informacje o efektach ubocznych terapii, 47,5% pacjentów oczekuje także informacji o działaniu leków, w tej grupie przeważają pacjenci młodsi. Wnioski. Informacja dotycząca możliwych zdarzeń niepożądanych zalecanego leczenia przekazywana jest podczas wizyty lekarskiej zbyt rzadko. Fakt ten powinien skłonić lekarzy do zwrócenia większej uwagi na ten aspekt procesu terapeutycznego. Pacjenci, szczególnie w młodszych grupach wiekowych, oczekują jasno sprecyzowanych informacji o leczeniu, szczególnie o działaniu leku, w tym niepożądanym. Spełnienie tych oczekiwań będzie nie tylko realizacją praw pacjenta, ale także pozwoli lekarzowi uniknąć informacyjnego błędu medycznego

The role of the primary care outpatient clinic in the promotion of healthy nutrition – preliminary reports

Background. Understanding the principles of prophylaxis, and awareness of the importance of proper nutrition in maintaining wellbeing should be a part of every doctor–patient relationship. Objectives . An evaluation of the sources of knowledge and access to information about healthy nutrition in primary care outpatient clinics. Material and methods . The study comprised 222 subjects (150 women and 72 men) aged 18–87 years (median 47.5). The study used a self-prepared questionnaire. Results . 97.7% of the patients (n = 217) were aware of the impact of diet on health, of which only 9.9% (n = 22) knew the rules of healthy nutrition well, 55.4% (n = 123) had knowledge at a medium level, and 31.1% (n = 69) at a low level. Dietary mistakes were more frequently reported by men (p = 0.001), and lack of time (38.2%; n = 85) and knowledge (29.3%; n = 65) were reported as the main reasons. The Internet (64.9%; n = 144) is the main source of knowledge about healthy nutrition. It is used mainly by younger people (78.9% < 50 years; n = 97 vs. 47.5% ≥ 50 years; n = 47; p < 0.001). People ≥ 50 years prefer to talk with a doctor (22.2%; n = 22 vs. 4.9%; n = 6; p < 0.001). Patients expect to get dietary education in their primary care outpatient clinic in the form of leaflets (58.6%; n = 130), posters (25.7%; n = 57), conversation with a doctor (36.9%; n = 82), and consultation with a nutritionist (33.3%; n = 74). Significantly more women want to get information directly from a doctor (p = 0.01). Conclusions . The primary care outpatient clinic is an important source of information on healthy nutrition. Patients expect access to information in the form of leaflets and medical or dietary consultations conducted in a family doctor’s practice. We should consider the implementation of educational programmes on the principles of healthy nutrition in primary care outpatient clinics

Ocena poziomu wiedzy z zakresu udzielania pierwszej pomocy na przykładzie pacjentów SPSK-4 w Lublinie

Celem badania było sprawdzenie wiedzy i opinii pacjentów na temat zasad udzielenia pomocy w sytuacji zagrożenia zdrowia i życia. Materiały i metody badawcze: badaniem objęto 100 osób (68K i 32M) w wieku od 17 do 84 lat (średnio 50,1±16,9). Zastosowano metodę autorskiego kwestionariusza ankiety audytoryjnej, składającej się z 19 pytań. Wyniki: wśród badanych 47% uznało swoją wiedzę na temat udzielania pierwszej pomocy za niewystarczającą. Tendencja do lepszej samooceny zasobów wiedzy rosła wraz ze wzrostem poziomu wykształcenia ankietowanych. Większość ankietowanych nigdy nie brało udziału w szkoleniach dotyczących pierwszej pomocy, przy czym 87% z nich deklarowała chęć pogłębienia swojej wiedzy. Jedynie 36% badanych wyraziło opinię, iż w sytuacji zagrożenia życia bez problemu udzieliliby pomocy każdej osobie. 18% pacjentów nie udzieliłoby pomocy w sytuacji nagłej, przy czym 93% respondentów jest świadoma faktu obowiązku udzielenia pomocy w sytuacji tego wymagającej. Znajomość numerów telefonów alarmowych deklarowało od 72 do 85% badanych. Wnioski: stan wiedzy z zakresu pierwszej pomocy jest niezadawalający. Wśród osób posiadających wiedzę na temat pierwszej pomocy przedmedycznej przeważały osoby młodsze. Najczęstszą przyczyną nieudzielenia pierwszej pomocy jest strach przed popełnieniem błędu oraz brak wiedzy i umiejętności dotyczących czynności ratunkowych, co potwierdza potrzebę stałej i powtarzanej edukacji społecznej