Comparison of cytotoxic effect of β-cyclodextrin and dextran micelles loaded with doxorubicin in KG-1 cells

زمینه و هدف: آنتراسیکلین ها درمان اصلی لوسمی حاد میلوژنز می باشند، اما استفاده از آن ها به دلیل عوارض جاننی محدود شده است. استفاده از میسل های پلیمری برای دارورسانی هدفمند دوکسوروبیسین توسط گیرنده های فولات برای لوسمی حاد میلوژنز می تواند این عوارض را کاهش دهد. این مطالعه با هدف مقایسه سمیت سلولی میسل های تهیه شده از بتاسیکلودکسترین و دکستران حاوی دوکسوروبیسین بر رده ی سلولی KG-1 انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، کونژوگه های رتینوئیک اسید/ سیکلودکسترین/ فولیک اسید و رتینوئیک اسید/ دکستران/ فولیک اسید به روش استریفیکاسیون تهیه شدند. بارگیری دارو در میسل ها به روش انحلال مستقیم انجام شد. نانوذرات میسلی بهینه سازی شده براساس اندازه ذره ای، پتانسیل زتا، اندکس پلی دیسپرسیتی، کارایی بارگیری و کارآیی رهش دوکسوروبیسین انتخاب شدند. جهت مطالعه اثر ممانعت از رشد سلولی بر رده سلولی KG-1 از روش رنگ سنجی MTT استفاده شد. یافته ها: دوکسوروبیسین بارگیری شده در نانو ذرات بهینه تهیه شده از کونژوگه ی رتینوئیک اسید/ سیکلودکسترین/ فولیک اسید در غلظت g/mlµ377/0، دارای اثر ممانعت از رشد سلولی حدود 5/10 برابر دوکسوروبیسین آزاد، 3 برابر دوکسوروبیسین بارگیری شده در میسل های رتینوئیک اسید/ سیکلودکسترین و 3/8 برابر دوکسوروبیسین بارگیری شده در میسل های رتینوئیک اسید/ دکستران/ فولیک اسید بود (05/0>P). دوکسوروبیسین بارگیری شده در نانو ذرات بهینه تهیه شده از کونژوگه رتینوئیک اسید/ دکستران/ فولیک اسید در غلظت g/mlµ377/0، دارای اثر ممانعت از رشد سلولی حدود 3/1 برابر دوکسوروبیسین آزاد و 2/1 برابر دوکسوروبیسین بارگیری شده در میسل های رتینوئیک اسید/ دکستران بود (05/0>P). نتیجه گیری: نانو ذرات تهیه شده از سیکلودکسترین حاوی دوکسوروبیسین اثربخشی بیشتری علیه سلول های سرطانی KG-1 نسبت به نانو ذرات تهیه شده از دکستران حاوی دوکسوروبیسین و داروی آزاد دارد