Nagła głuchota - stan naglący nie tylko dla otolaryngologa

Celem pracy było przybliżenie lekarzowi rodzinnemu problemów diagnostyczno-klinicznych, które wiążą się z nagłym niedosłuchem czuciowo-nerwowym (SSNHL, sudden sensorineural hearing loss). Autor omawia epidemiologię, etiologię, objawy, czynniki ryzyka wystąpienia SSNHL oraz przekazuje podstawowe informacje dotyczące sposobów postępowania diagnostycznego i metod leczenia tego schorzenia. Przedstawia również czynniki pomocne lekarzowi w ustaleniu rokowania dotyczącego stanu narządu słuchu po zakończeniu leczenia. Podsumowując, autor podkreśla ważną rolę lekarza rodzinnego we wczesnej diagnostyce SSNHL

Współczesne możliwości diagnostyki i terapii guzów kąta mostowo-móżdżkowego

Autorzy dokonali przeglądu piśmiennictwa dotyczącego diagnostyki i sposobów leczenia osłoniaków nerwu przedsionkowego. Są to guzy łagodne, rozwijające się w przewodzie słuchowym wewnętrznym i/lub kącie mostowo-móżdżkowym. Ich objawy kliniczne zależą od wielkości, umiejscowienia i charakteru wzrostu. Wczesne objawy (otologiczne) obejmują: postępujący niedosłuch odbiorczy, złe zrozumienie mowy, szumy uszne i zaburzenia równowagi. Późniejsze objawy (neurologiczne) to: zaburzenia czynności nerwów V i VII, rzadziej nerwów IX, X i XI. Inne, znacznie rzadsze objawy (neurochirurgiczne), takie jak: bóle głowy, nudności, wymioty, zaburzenia ostrości wzroku, zaburzenia węchu, świadczą o znacznym zaawansowaniu nowotworu, będąc już objawami nadciśnienia czaszkowego. Diagnostyka opiera się na badaniach audiologicznych (audiometria tonalna i słowna) i radiologicznych (TK, MRI z kontrastem). Możliwości leczenia osłoniaków nerwu przedsionkowego to: mikrochirurgia, radioterapia (radioterapia stereotaktyczna, radiochirurgia stereotaktyczna) i obserwacja z okresową kontrolą obrazu MRI z kontrastem. Autorzy na podstawie najnowszego piśmiennictwa dokonali krytycznej analizy zalet i wad każdej z tych metod, ze szczególnym uwzględnieniem radiochirurgii stereotaktycznej, jako najskuteczniejszej i najbezpieczniejszej metody leczenia małych i średnich (≤ 3 cm) osłoniaków nerwu przedsionkowego. Twórcy artykułu podsumowali pracę uwagami skierowanymi do lekarzy rodzinnych, uczulając ich na wczesne objawy guzów kąta mostowo-móżdżkowego, w tym osłoniaków nerwu przedsionkowego

Leczenie zachowawcze niektórych chorób ucha wewnętrznego

Leczenie większości chorób ucha wewnętrznego jest zachowawcze. Autorzy dokonali przeglądu podstawowych sposobów dostarczania leków do ucha wewnętrznego, czyli drogi systemowej, przez zwiększenie utlenowania tkanek i drogi transtympanalnej (dobębenkowej). Sporządzona przez autorów analiza postępów w leczeniu wybranych chorób ucha wewnętrznego wykazała wyższą skuteczność oraz precyzję terapii transtympanalnej niż systemowej. Autorzy przedstawili główne kierunki badań doświadczalnych i klinicznych prowadzonych nad patofizjologią zaburzeń ucha wewnętrznego, sygnalizując trwającą ewolucję sposobów terapii ucha wewnętrznego od metod objawowych w kierunku przyczynowych

Rola lekarza rodzinnego na wczesnym etapie dochodzenia epidemiologicznego zakażenia HIV

Autorzy przedstawiają opis dwojga dzieci zakażonych HIV, obserwowanych i leczonych w Klinice Chorób Zakaźnych Akademii Medycznej w Gdańsku w okresie od 1991 roku do 2006 roku, a urodzonych przez matki nieświadome swojego zakażenia HIV. Przez pierwszych kilkanaście miesięcy życia dzieci były intensywnie leczone z powodu uporczywych, nawracających kandydoz jamy ustnej i bardzo częstych infekcji górnych dróg oddechowych. Intensywność tych objawów zwróciła uwagę lekarzy, w tym lekarzy rodzinnych, na możliwość zakażenia dzieci HIV. Badania potwierdziły ich podejrzenia, a wsteczne dochodzenie epidemiologiczne wykazało zakażenie HIV u matek. Autorzy dochodzą do wniosku, że zmiany w obrębie jamy ustnej mogą być pierwszym objawem zakażenia HIV u dziecka, a w diagnostyce różnicowej nawracających kandydoz jamy ustnej należy uwzględnić możliwość zakażenia HIV. Ponadto podkreślają oni rolę lekarza rodzinnego we wczesnym etapie dochodzenia epidemiologicznego zakażenia HIV u dziecka, a następnie jego matki. Forum Medycyny Rodzinnej 2008, tom 2, nr 1, 84–8

Epidemiologia zawrotów głowy i zaburzeń równowagi

Zawroty głowy i zaburzenia równowagi są subiektywnymi objawami nieprawidłowej czynności układu równowagi składającego się z błędnika, nerwu przedsionkowego, jądra przedsionkowego i zespołu ośrodków oraz połączeń między nimi w móżdżku, narządu wzroku oraz receptorów czucia głębokiego (proprioreceptorów). W niniejszej pracy dokonano przeglądu piśmiennictwa dotyczącego epidemiologii zawrotów głowy i zaburzeń równowagi, przedstawiając ponadto ich etiopatogenezę, istniejące podziały i związek zawrotów głowy z innymi chorobami oraz metody prowadzenia badań epidemiologicznych. Najczęstszą przyczyną zawrotów głowy i zaburzeń równowagi są schorzenia ucha wewnętrznego (50%), rzadziej przyczyny psychologiczno-psychiatryczne (15%), zaburzenia neurologiczne (5%) oraz niskie ciśnienie krwi i niepożądanie działanie leków (5%). U około 25% chorych nie udaje się ustalić etiologii zawrotów głowy. Zawroty głowy i zaburzenia równowagi są dolegliwościami występującymi zarówno w przebiegu schorzeń niegroźnych (częściej), jak i groźnych chorób, zagrażających życiu (rzadko). Forum Medycyny Rodzinnej 2010, tom 4, nr 5, 356-36

Polskie populacyjne epidemiologiczno-kliniczne badanie zawrotów głowy i zaburzeń równowagi — mieszkańcy miasta i gminy Bytów

Autorzy przeprowadzili populacyjne, epidemiologiczno-kliniczne badania wśród 4799 mieszkańców miasta i gminy Bytów. Wykazali, że zawroty głowy i zaburzenia równowagi występują częściej u osób starszych, 2-krotnie częściej u kobiet; u osób młodych mają charakter vertigo, u osób po 50. roku życia postać disequilibrium, u ponad połowy są wywoływane ruchami głowy bądź całego ciała, występują częściej u chorujących na nadciśnienie tętnicze, cukrzycę, hipercholesterolemię, niedoczynność tarczycy, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia psychiczne (depresja), występują częściej u kobiet stosujących leki antykoncepcyjne i osób przyjmujących leki przeciwpadaczkowe. Autorzy wykazali, że u większości chorych prawdopodobnym miejscem uszkodzenia układu równowagi była jego część ośrodkowa, a najczęściej stwierdzaną przyczyną zawrotów głowy i zaburzeń równowagi — przyczyna otologiczna

Etiopatogeneza, diagnostyka i leczenie choroby Méniére’a

Autorzy przedstawili podstawowe teorie dotyczące etiopatogenezy choroby Méniére’a oraz współczesne sposoby jej diagnostyki, różnicowania i leczenia. Podkreślili trudności stojące przed klinicystami zajmującymi się tą chorobą, wynikające z nieznajomości jej etiopatogenezy

Autoimmunizacyjna choroba ucha wewnętrznego - wyzwanie nie tylko dla lekarza rodzinnego

Autorzy dokonali przeglądu najnowszego piśmiennictwa dotyczącego autoimmunizacyjnej choroby ucha wewnętrznego (AIED). Dane dotyczące epidemiologii, obrazu klinicznego, współczesnej diagnostyki laboratoryjnej, sposobów rozpoznawania i leczenia tej choroby poprzedzono danymi dotyczącymi immunopatologii ucha wewnętrznego oraz informacjami na temat możliwości oddziaływania układu immunologicznego na narząd słuchu i równowagi. W podsumowaniu pracy autorzy przekazali dla lekarza rodzinnego kilka praktycznych rad dotyczących możliwości i ograniczeń lekarza pierwszego kontaktu w rozpoznaniu AIED

Acute fading velatopharyngeal incompetence in a five year old child

Autorzy przedstawiają przypadek 5-letniego dziecka, u którego nagle wystąpiły objawyniewydolności podniebienno-gardłowej (niewyraźna mowa, krztuszenie się w czasie spożywaniapokarmów). Trwająca 10 dni rehabilitacja foniatryczna doprowadziła do ustąpieniadolegliwości.The authors present a case of a five year old child who experienced symptoms of velatopharyngealincompetence (slurred speech, choking during food consum ption). A tenday long phoniatric rehabilitation led to abatement of the symptoms

The modern indications for cochlear implantation

Celem pracy jest przedstawienie nowoczesnych wskazań do leczenia głuchoty u osób dorosłych metodą implantacji ślimakowej. Głównymi wskazaniami do zastosowania wszczepu ślimakowego są znaczny lub głęboki obustronny niedosłuch odbiorczy przy braku korzyści ze stosowania aparatów słuchowych. W procesie kwalifikacji chorego do implantacji istotne są oceny audiologiczna, otoneurologiczna, otochirurgiczna, radiologiczna, logopedyczna oraz psychologiczna. Autorzy przedstawiają ogólne zasady działania implantu ślimakowego oraz technikę operacyjną. Przedstawiono zasady rehabilitacji chorego po operacji, w której uczestniczy zespół złożony z audiologa, inżyniera biomedycznego, logopedy i psychologa.The aim of this paper was describing the modern indications for deafness treatment in adults with cochlear implantation method. The main indications for cochlear implant are considerable and profound sensorineural hearing loss with no benefit from hearing aid use. The examination by audiologist-otoneurologist, radiologist, speech therapist and psychologist is very important during qualification process for cochlear implantation. The authors present general principles of cochlear implant action and surgical technique. The rules of postoperative rehabilitation are also presented where take p art team collected with audiologist, biomedical engineer, speech therapist and psychologist