The effects of acute and chronic estrogen deficiency on glucose and lipid profile in ovariectomized rats.

زمینه و هدف: اواریکتومی یک مدل تجربی استاندارد منوپوز در جوندگان، جهت بررسی یائسگی در خانم ها است. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات کاهش حاد و مزمن استروژن روی فراسنجه های چربی و گلوکز سرم در موش های صحرایی اواریکتومی شده بود. روش بررسی: این مطالعه تجربی بر روی 24 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار در سه گروه هشت تایی انجام شد. گروه اول: گروه شاهد جراحی، گروه دوم: موش های صحرایی اواریکتومی شده ( به مدت 5 هفته)، گروه سوم: موش های صحرایی اواریکتومی شده ( به مدت 55 هفته). در پایان مطالعه نمونه خون موش های صحرایی هر گروه از بطن راست اخذ و فراسنجه های چربی همچون: کلسترول تام، تری گلیسیرید، کلسترول لیپوپروتئین های با چگالی بالا، کلسترول لیپوپروتئین های با چگالی پایین و گلوکز ناشتای خون به روش آنزیمی اندازه گیری شد. لیپوپروتئین های با دانسیته بسیار پایین و شاخص آتروژنیک بر اساس روش های محاسباتی تعیین شد. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که کاهش کوتاه مدت استروژن بعد از اواریکتومی موجب افزایش گلوکز خون، تری گلیسیرید، لیپوپروتئین های با دانسیته بالا، لیپوپروتئین با دانسیته پایین، نسبت تری گلیسیرید به لیپوپروتئین با دانسیته بالا و شاخص آتروژنیک در مقایسه با گروه موش های صحرایی با کاهش طولانی مدت استروژن می شود (05/0>P). نتیجه گیری: این نتایج پیشنهاد می کند، کاهش طولانی مدت استروژن موجب بهبود سطوح گلوکز و پروفایل های چربی در مقایسه با موش های صحرایی با کاهش کوتاه مدت استروژن می شود

Low dose effects of ethanol on suckling rats: Enzymes activity, histological alterations and growth parameters.

زمینه و هدف: غلظت های پایین اتانول می توانند از طریق جفت به جنین و از طریق شیر مادر به نوزاد تازه متولد شده منتقل شوند. این مطالعه با هدف بررسی اثرات دوزهای مختلف اتانول در طول دوره شیردهی بر تغییرات آنزیمی، بافتی و شاخص های رشد نوزادان شیرخوار در موش صحرایی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 21 سر موش صحرایی ماده بالغ نژاد ویستار به سه گروه شامل دو گروه تیمار و یک گروه شاهد تقسیم شدند. به گروه های تیمار از روز یک زایمان تا روز 24 شیردهی آب آشامیدنی به همراه اتانول با غلظت حجمی 2 و 4 درصد تجویز شد و گروه شاهد تنها به آب آشامیدنی دسترسی داشتند. از هر گروه، 9 سر نوزاد موش صحرایی 25 روزه انتخاب و فعالیت سرمی آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز، گاماگلوتامیک ترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، آلکالین فسفاتاز، لاکتات دهیدروژناز، کراتین فسفوکیناز، نیتروژن اوره خون و کراتینین اندازه گیری شدند. همچنین مطالعات آسیب شناسی بر روی بافت های مغز، کبد و کلیه انجام شد. داده ها به کمک آزمون های آماری آنالیزواریانس و تست دانت در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در گروه های تجربی میزان فعالیت سرمی آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، نیتروژن اوره خون، کراتین فسفوکیناز و آلکالین فسفاتاز اختلاف معنی داری را نسبت به گروه شاهد نشان ندادند (05/0P). مطالعات هیستوپاتولوژیک آسیب های مختلفی را در بافت مغز، کبد و کلیه نوزادان در معرض اتانول 4 حجمی را نشان داد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، مصرف نوشیدنی های الکلی در دوران شیردهی می تواند ضایعات جبران ناپذیری بر روی نوزاد داشته باشد

The effect of acryl amide on tissue changes, blood and enzymatic parameters in male rats.

زمینه و هدف: آکریل آمید یک ترکیب شیمیایی است و در اثر پخت غذاهای نشاسته ای و سرخ کردن سیب زمینی تولید می شود. این مطالعه با هدف بررسی اثرات خوراکی آکریل آمید بر تعدادی از آنزیم های بیوشیمیایی خون، پارامترهای خونی و تاثیرات پاتولوژیک آن بر بافت های مغز، کبد و کلیه موش های صحرایی نر انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 20 موش صحرایی نر در دو گروه تقسیم شدند. گروه مورد آکریل آمید با دوز روزانه 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و گروه کنترل آب مقطر به مدت 40 روز دریافت کردند. در پایان دوره مطالعه، بصورت تصادفی از هر گروه 6 سر موش انتخاب و پس از بیهوشی، نمونه خون جهت مطالعات خون شناسی و بررسی فعالیت تعدادی از آنزیم های سرمی گرفته شد. همچنین نمونه بافت های کبد، کلیه، مغز و عضلات برای بررسی آسیب های بافتی جمع آوری شدند. برای تحلیل داده ها از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف و آزمون تی مستقل استفاده شد. یافته ها: آکریل آمید باعث کاهش معنی دار در فعالیت سرمی آلانین آمینوترانسفراز نسبت به گروه کنترل شد (05/0>P)، اما تغییری در پروتئین کل، نیتروژن اوره خون، کراتینین و پارامترهای خونی نسبت به گروه کنترل مشاهده نشد (05/

Antidepressant- like effect of essential oil of Lavandula angustifolia Mill and Citrus bigaradia Duh in mice.

زمینه و هدف: اسطوخدوس و بهارنارنج دارای ترکیبات فلاونوئیدی بوده ودر طب سنتی ایران به عنوان آرام بخش استفاده می‌شوند. این مطالعه به منظور تعیین و مقایسه اثرات ضد افسردگی اسانس اسطوخدوس و بهارنارنج بر موش‌های سوری بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 54 سر موش سوری به 9 گروه 6‌تایی تقسیم شدند. گروه یک: گروه کنترل دریافت کننده نرمال سالین، گروه دوم ،سوم، چهارم و پنجم بترتیب اسانس اسطوخودوس با دوزهای 25، 50، 75 و 100 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و گروه های ششم، هفتم و هشتم اسانس بهارنارنج با دوزهای 25، 50 و 100 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و گروه نهم ایمی پرامین با دوز 15 میلی گرم بازای هر کیلوگرم بصورت داخل صفاقی دریافت کردند. در همه گروه‌ها آزمون شنای اجباری انجام وزمان بی حرکتی توسط نرم افزار SPSS و آزمون آماری ANOVA و دانکن آنالیز شدند. یافته ها: اسطوخودوس با دوز 25 میلی‌گرم بازای هر کیلوگرم وزن بدن مدت زمان بی‌حرکتی را نسبت به گروه کنترل کاهش داد (05/P <) اما با دوز 100 میلی‌گرم بازای هر کیلوگرم وزن بدن مدت زمان بی‌حرکتی را نسبت به گروه کنترل افزایش داد(01/P <) . همچنین بهارنارنج با دوز 25، 50 و 100 میلی‌گرم بازای هر کیلوگرم وزن بدن مدت زمان بی‌حرکتی را نسبت به گروه کنترل تغییر نداد (05/P >). نتیجه‌گیری: گیاه اسطوخدوس و بهارنارنج دارای اثرات ضد افسردگی هستند و ممکن است با خاصیت آنتی اکسیدانی در ارتباط باشد

Histopathologic effects of methadone on central nervous system of mice newborns in suckling period

زمینه و هدف: متادون از جمله داروهای ضد درد اوپیوئیدی است که به صورت رایج برای سم زدایی بیماران وابسته به مواد افیونی و تسکین دردهای مزمن مورد استفاده قرار می گیرد. این مطالعه با هدف بررسی هیستوپاتولوژیک تاثیرات متادون بر سیستم اعصاب مرکزی نوزادان موش سوری در طول دوره شیرخواری انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد 28 سر موش ماده بالغ آبستن نژاد سوری به طور تصادفی به 4 گروه 7 تایی تقسیم شدند. پس از زایمان موش های مادر گروه های تیمار، متادون را به مدت 25 روز متوالی به روش داخل صفاقی به میزان 3، 6 و 9 میلی گرم به ازاء هر میلی گرم وزن بدن و موش های گروه کنترل آب مقطر را به همان روش دریافت نمودند. در روز بیست و هفتم، نوزادان توزین شدند و پس از بیهوشی با کلروفرم مغز از حفره جمجمه خارج و جهت مطالعه ی آسیب شناسی، مقاطع بافتی تهیه و به روش هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی، و مورد مطالعه ی میکروسکوپی قرار گرفتند. داده ها به کمک آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه و شفه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بر اساس نتایج بدست آمده مصرف متادون باعث کاهش وزن و طول تاجی – دنبالچه ای و افزایش درصد وزن مغز به بدن گردید (001/0

Antibiotic susceptibility among antibiotic resistant salmonellae isolated from children (0-2 years) affected by diarrhea in Shahrekord and resistance factor transmissibility to E.Coli k12

زمینه و هدف: بر اساس یافته های موجود و گزارشات مکرر مبنی بر حضور چشمگیر عفونت های سالمونلایی ناشی از سویه های مقاوم و برای مشخص نمودن وضعیت اسهال های سالمونلایی کودکان، توزیع سروتیپ های سالمونلا، تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی آنها و نحوه انتقال مقاومت به باکتریE. Coli k12 در شهرستان شهرکرد، این بررسی از ابتدای بهار 78 تا اواخر پاییز 79 صورت پذیرفت. مواد و روشها: در کل این دوره زمانی 400 نمونه مدفوع مربوط به کودکان مبتلا به اسهال اخذ شده و به روش کلاسیک جستجوی سالمونلاها در محیط های کشت باکتریایی کشت و پس از جدا سازی و تشخیص، به روش کافمن وایت تعیین سروتیپ شده و در نهایت در آزمون بیوگرام به روش دیسک انتشاری تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی گردیدند. نتایج: از بین نمونه های اخذ شده تعداد 7 نمونه سالمونلا جدا گردید که متعاقب تایپینگ سالمونلاهای جدا شده مشخص گردید که یک نمونه سالمونلا تیفی و 6 نمونه دیگر سالمونلا پاراتیفی B می باشد. جهت انجام آزمون آنتی بیوگرام از دیسک های آنتی بیوتیکی که بیشتر در درمان اسهال کودکان کار برد دارند استفاده گردید و نتایج حاکی از آن بود که سفتی زوکسیم، سفتریاکسون، سفازولین سدیم و کلرامفنیکل هم چنان کارآیی لازم را بر سالمونلاهای مورد مطالعه در این تحقیق داشته اند. هم چنین در انتقال تجربی عامل مقاومت از سالمونلاهای جدا شده به باکتری E.Coli k12مشاهده شد که مقاومت به پنی سیلین و آمپی سیلین در تمامی موارد مطالعه منتقل گردیده بود نتیجه گیری: نتایج این تحقیق خود تائید دیگری بر منع تجویز بی رویه داروها که از اصلی ترین علل گسترش مقاومت دارویی است می باشد

Protective effect of mummy on gentamicin induced nephrotoxicity in rats

Background and purpose: Gentamicin, an aminoglycoside antibiotic, is used in treatment of Gram-negative infections. However, its usefulness is restricted by its nephrotoxicity. The present study aimed to evaluate the potential protective effects of mummy and Vit E against gentamicin-induced nephrotoxicity in rats. Materials and methods: In this experimental study, 36 adult albino Wistar rats were divided into six groups: Group 1 received 1 ml normal saline intra-peritoneal once daily. Group 2 was treated with gentamicin 100mg/kg daily IP and served as experimental group. Group 3 received Vit E 250 mg/kg/day IM and gentamicin 100 mg/kg/day IP. Groups 4, 5 and 6 were treated with gentamicin 100 mg/kg and mummy at daily dosages of 1000, 500 and 250 mg/kg orally, respectively. All groups had daily treatments for 28 days. At the end of treatment, blood samples were taken for measurement of serum creatinine, blood urea nitrogen (BUN), albumin, electrolytes, malondialdehyde (MDA) and ferric reducing antioxidant power (FRAP) using standard methods. Also, right kidneys were removed for histological evaluation. Results: Mummy at 1000 and 500 mg/kg and Vit E (250 mg/kg) significantly reduced gentamicin-induced increases in BUN, MDA and histological changes. Furthermore, mummy at 1000 mg/kg increased FRAP compared to other concentrations. Conclusion: Our results suggest that mummy and Vit E therapy improved gentamicin induced nephrotoxicity via inhibition of lipid peroxidation. © 2016, Mazandaran University of Medical Sciences. All rights reserved

Histopatological and biochemical effects of subcute toxicity of lemon balm hydroalcoholic extract on liver and kidney tissues in the surri mice

Background and aims: Lemon balm (Melissa officinalis) in many countries is used as a nerve calming, spasmolytic, and antibacterial agent. Anyway, more investigations are needed to determine toxic effects of this plant. In this study, we investigated the effects of lemon balm hydroalcoholic extract on some biochemical enzymes and tissue changes (in kidney and liver) in mice. Methods: In this experimental study, 21 male mice were randomly divided into three groups of seven mice each. Group I was treated with normal saline as control and experimental groups II and III were treated with hydroalcoholic extract of lemon balm daily for two weeks intraperitoneally in doses of 0.450 and 1.350 g/kg, respectively. At the end of the experimental period (15 days), blood samples were obtained from the heart and centrifuged, and then the sera were evaluated to determine the concentrations of aspartate aminotransferase, alanine aminotransferase, alkaline phosphatase, creatinine, and urea using autoanalyzer and commercial kits. In addition, the liver and kidney tissues were removed and examined after fixation in formalin buffer 10% and hematoxyline-eosin staining. The data were analyzed at a significance level of p<0.05 by one-way ANOVA, Tukey's post hoc test, and Kruskal-Wallis. Results: Lemon balm caused a significant reduction in alanine aminotransferase and alkaline phosphatase levels compared to the control group. Also, it showed a dose-dependent effect. Furthermore, lemon balm extract had no effect on the amount of urea and creatinine compared to the control group. Histopathological changes of the liver and kidney in the groups that received different doses of the extract showed mild, moderate, and severe tissue injuries. Conclusion: The biochemical analysis in this study indicates that the extract of lemon balm causes liver tissue damage in mice therefore, plant’s consumption in high doses should be avoided

Effect of experimental diabetes mellitus on some biochemical parameters and histopathological changes in pancreas, liver, kidney, and lung in ovariectomized rats

Background and purpose: Menopause is a physiological process and diabetes is a metabolic disease that occurs more frequently in older women. The present study investigated the effects of diabetes on some biochemical parameters and histopathological changes in ovariectomized rats. Materials and methods: Thirty two adult female rats were divided into four groups of 8 and studied for 55 weeks. The animals were assigned into a control group, an ovariectomized group (55 weeks), a third group in which diabetes was induced in the last 5 weeks of the study in rats with intact ovary. The next group included ovariectomized rats (for 55 weeks) in which diabetes was induced in the last 5 weeks of the study. Pathological alterations of liver, kidney, pancreas, lung and some serum biochemical parameters were determined in each group at the end of the study. Results: Diabetic and diabetic ovariectomized rats showed increase in serum levels of blood glucose, AST, ALT, GGT, ALP, calcium, urea, TG and HDL compared with the control group (P< 0.05). Increased serum levels of LDH, TG, cholesterol, HDL, LDL were seen in ovariectomized rats compared with the control group (P< 0.05). Pathological examinations revealed changes in all groups except in the control group. Conclusion: Our findings suggest that long term reduction of estrogen in ovariectomized diabetic rats can reduce the serum levels of glucose, AST, ALT, GGT, urea, VLDL and triglycerides compared with non ovariectomized diabetic rats

Effect of oral administration and topical application of melissa officinalis ethanolic extract on wound healing and serum biochemical changes in alloxan-induced diabetic rats

Background and purpose: Diabetes mellitus is a metabolic disorder with several complications, such as delayed wound healing. The aim of this study was to evaluate the efficacy of oral administration and topical application of hydroalcoholic extract of Melissa officinalis on cutaneous wound healing and serum biochemical changes in alloxan-induced diabetic rats. Materials and methods: In this experimental study thirty-six Wistar rats were randomly divided into three groups of control, diabetic control, and diabetic treatment. After anesthesia, full-thickness pieces of skin (25×25 mm) were removed from upper dorsal part of the rats. Subsequently, 24 h after the operation, the wounds of the diabetic group were locally treated with topical application of 5% cream and oral administration of Melissa officinalis extract (2500 mg/kg) was performed by gavage, daily for three weeks. The control and diabetic control groups received no treatment. The wound surface areas were measured using linear and photographic methods on days 4, 7, 14, and 21. Incisional biopsies were performed to evaluate the wound healing rate and for histopathologic examination. Finally, blood samples were taken to measure the serum glucose level and biochemical factors including triglycerides, total cholesterol, high-density lipoprotein, serum glutamic pyruvic transaminase, and serum glutamic oxaloacetic transaminase using standard methods. Results: According to the results, administration of Melissa officinalis extract significantly reduced glucose, total cholesterol, low-density lipoprotein, and creatine phosphokinase levels in the diabetic group (P<0.05). Additionally, the histopathological study showed that the collagen fibers density and wound healing increased in the diabetic treatment group. Conclusion: As the findings indicated, oral and topical administrations of Melissa officinalis extract accelerated the wound healing process and may act as an cardioprotective agent