Effects of different types of refractive errors on bilateral amblyopia

Objectives: Identifying effects of different types of refractiveerrors on final visual acuity and stereopsis levels inpatients with bilateral amblyopia.Materials and methods: Patients with bilateral amblyopialower than ≥1.5 D anisometropia were included. Thepatients were classified according to the level of sphericalequivalent (0-4 D and >4 D of hypermetropia), the levelof astigmatism (below and above 2D in positive cylinder)and type of composed refractive error [<4 D of hypermetropiaand < 2 D of astigmatism (group I), > 4 D of hypermetropiaand < 2 D of astigmatism (group II), and < 4 Dhypermetropia and > 2 D of astigmatism (group III)]. Initialand final binocular best corrected visual acuities (BCVA)were compared between groups.Results: The initial binocular BCVA levels were significantlylower in patients with > 4 D of hypermetropia(p=0.028), without correction after treatment (p=0.235).The initial binocular BCVA was not different betweenastigmatism groups, but final BCVA levels were significantlylower in 4-6D of astigmatism compared with 2-4D of astigmatism (p=0.001). During comparison of composedrefractive errors, only the initial binocular BCVAwas significantly lower in group I compared to group II(p=0.015). The final binocular BCVA levels were not differentbetween groups I and III (p>0.05).Conclusions: Although the initial BCVA is lower in patientswith higher levels of hypermetropia, the response ofpatients to treatment with glasses is good. The responseof patients with high levels of astigmatism seems to belimited. J Clin Exp Invest 2012; 3(4): 467-471Key words: Amblyopia, isoametropic amblyopia, hypermetropia,refractive amblyopia, visual acuit

Optical coherence tomography findings in a case with congenital retinoschisis

Konjenital retinoskizis (KR), retina katmanlarında ayrışma ile karakterize olan ve X’e bağlı resesif geçiş gösteren genetik bir hastalıktır. Adolesan çağda ve genç erişkin yaştaki erkeklerde görülen en sık maküler distrofi olan hastalıkta hastalar en sık görme kaybı yakınması ile başvurmaktadırlar. Oftalmolojik muayenede hastalığın özgün bulgusu, retinanın tüm tabakalarında gelişebilen mikrokistlerin sebep olduğu iki taraflı foveomaküler skizistir. Olguların yaklaşık yarısında, tabloya periferal retinoskizis de eşlik etmektedir. Optik Koherens Tomografi (OKT) incelemeleri KR’li hastalarda retinal mikroyapıların ve laminasyonun girişimsel olmayan bir yöntemle detaylı olarak incelenebilmesine imkan vermektedir. Bu çalışmada KR tanısı olan bir olgunun OKT bulguları tartışılmıştır

DİYABETİK MAKÜLER ÖDEM TEDAVİSİNDE NANOPARTİKÜLER KARBONİK ANHİDRAZ İNHİBİTÖR ETKİNLİĞİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi BAP Koordinasyon Birimi tarafından desteklenmiştir.Diabetic Retinopathy (DRP) is a clinical picture formed by all structural and functional changes in the retinal layer of the eye due to diabetes. Intravitreal injections are the gold standard treatment option for DRP, which is the most important cause of blindness in the world between the ages of 20-74. Within the scope of thesis studies; for the treatment of DRP, acetazolamide loaded cyclodextrin nanoparticle (ACZ-CD-NP) formulations to be applied intravitreally have been developed and the release and characterization studies of these nanoparticles have been carried out. The efficacy and toxicity of developed and characterized ACZCD-NPs have been investigated in in vitro and in vivo DRP disease model. In vitro efficacy was evaluated by TEER tests and permeability tests in the DRP disease model developed in the HRMEC cell line.Within the scope of in vivo studies, the therapeutic effect of intravitreal ACZ-CD-NP application have been evaluated in rabbit eyes with a DRP disease model by fundus examination, color fundus photography (CFF), Optical Coherence Tomography (OCT), Fundus Fluorescein Angiography (FFA) and Fundus Fluorophotometry (FFFM). In vitro toxicity was evaluated with the MTT test performed on HRMEC cell line, and within the scope of in vivo toxicity studies, anterior segment and posterior segment examination results and intraocular pressure measurements were evaluated in rabbits treated with intravitreal ACZ-CD-NP. When the results obtained from the studies were evaluated, it was determined that the intravitreal application of ACZ-CD-NP showed a significant therapeutic effect in the DRP disease model and did not cause any toxic effects on the eye tissues.Diyabetik Retinopati (DRP), diyabete bağlı olarak gözün retina tabakasında gelişen tüm yapısal ve fonksiyonel değişikliklerin oluşturduğu klinik bir tablodur. Dünyada 20-74 yaş arasındaki körlüklerin en önemli sebebi olan DRP tedavisinde altın standart tedavi seçeneği intravitreal enjeksiyonlardır. Tez çalışmaları kapsamında; DRP tedavisinde kullanılmak üzere intravitreal yolla uygulanacak asetazolamid yüklü siklodekstrin nanopartikül (ACZ-CD-NP) formülasyonları geliştirilmiş ve bu nanopartiküllerin salım ve karakterizasyon çalışmaları yapılmıştır. Geliştirilen ve karakterize edilen ACZ-CD-NP’lerin in vitro ve in vivo DRP hastalık modelinde etkinliği ve toksisitesi incelenmiştir. İn vitro etkinlik, HRMEC hücre hattında geliştirilmiş DRP hastalık modelinde, TEER testleri ve geçirgenlik testleri ile değerlendirilmiştir. İn vivo çalışmalar kapsamında, DRP hastalık modeli oluşturulmuş tavşan gözlerinde intravitreal ACZ-CD-NP uygulamasının tedavi edici etkisi,fundus muayenesi, renkli fundus fotoğrafı (RFF), Optik Koherens Tomografi (OKT), Fundus Fluoresein Anjiografi (FFA) ve Fundus Florofotometri (FFFM) tetkikleri ile değerlendirilmiştir. İn vitro toksisite, HRMEC hücre hattında yapılan MTT testi ile değerlendirilmiş, in vivo toksisite çalışmaları kapsamında da intravitreal ACZ-CD-NP uygulanan tavşanlarda ön segment ve arka segment muayene sonuçları ve göz içi basıncı ölçümleri değerlendirilmiştir. Çalışmalardan elde edilen sonuçlar değerlendirildiğinde intravitreal ACZ-CD-NP uygulamasının DRP hastalık modelinde anlamlı düzeyde tedavi edici etki gösterdiği ve göz dokuları için herhangi bir toksik etkiye yol açmadığı tespit edilmiştir

Nanoteknoloji Bazlı İlaç Taşıma Sistemlerinin Göze İlaç Uygulamalarında, Transkleral Geçiş Üzerine Etkisinin Değerlendirilmesi

Chitosan nanoparticles were synthesized and bevasizumab was loaded to this chitosan nanoparticles in the present thesis. Characterization of bevacizumab loaded chitosan nanoparticles were made and the size of the bevacizumab loaded chitosan nanoparticles were measured between the range of 80-380 nm in Atomic force microscope and zeta sizer. Drug loading capacity was measured as 38±22.In in vitro studies it was observed that amount of drug release was increased after fifth day of injection and continued during 3 weeks. In vivo studies of these bevacizumab loaded chitosan nanoparticle were studied. Loaded nanoparticles were injected as subtenon injections to rabbit eyes. No infectious or inflamatory reactions were developed during follow up period. Immunohistochemical sections showed some degree transport of bevacizumab loaded chitosan nanoparticles transport through sclera. After subtenon bevacizumab loaded chitosan nanoparticle injections serum and vitreus samples were obtained from the rabbits at first, third, fifth and seventh days. The values compared to those of rabbits that were applied free subtenon bevacizumab injection. Elevation of vitreus bevacizumab levels were observed earlier in bevacizumab loaded chitosan nanoparticle injected rabbits compared to free bevacizumab injected rabbits. Serum bevacizumab levels of bevacizumab loaded chitosan nanoparticle injected rabbits were lower that those of free bevacizumab injected rabbits.Bu tez kapsamında, kitosan nanopartiküller sentezlenerek ve bu nanopartiküllere bevasizumab yüklenmiş ve bevasizumab yüklü kitosan nanopartiküllerin karakterizasyon çalışmaları yapılmıştır. Atomik kuvvet mikroskobu ve zeta sizer ile yapılan ölçümlerde bevasizumab yüklü kitosan nanopartiküllerin boyutları 80-380 nm olarak ölçülmüştür. İlaç yükleme verimi 38±22 olarak hesaplanmıştır. Hazırlanan bevasizumab nanopartiküllerin in vitro salım çalışmaları yapılmıştır. Yüklü nanopartiküllerin 3 haftalık izleminde, ilaç salımının 5. günden sonra artmaya başladığı ve izlem yapılan 3 hafta boyunca ilaç salımının devam ettiği izlenmiştir. İn vivo çalışmalarda, yüklü nanopartiküller tavşan gözlerine subtenon olarak enjekte edilmiştir. Enjeksiyon sonrası takip süresinde herhangi bir enfeksiyon veya inflamatuar reaksiyon gelişmemiştir. İmünohistokimyasal incelemelerde yüklü nanopartiküllerin sklera duvarında bir miktar ilerlediği gözlemlenmiştir. Bevasizumab yüklü nanopartikül enjekte edilen deney hayvanlarından enjeksiyon sonrası 1, 3, 5 ve 7. gün alınan örneklerde vitreus serum ve vitreus bevasizumab düzeyleri ölçülmüş ve serbest bevasizumab enjekte edilen gözlerden alınan örnekle karşılaştırılmıştır. Yüklü nanopartikül enjekte edilen gözlerde vitreus bevasizumab konsantrasyonunun, serbest bevasizumab enjekte edilen gözlere oranla daha erken yükseldiği izlenmiştir.Yüklü nanopartikül enjekte edilen grupta serum bevasizumab konsantrasyonunun serbest bevasizumab enjekte edilen gruba oranla daha düşük olduğu gözlenmiştir

Optical coherence tomography findings in oguchi disease

Oguchi hastalığı, konjenital durağan gece körlüğünün otozomal resesif geçiş gösteren nadir bir formudur. Hastalarda retina periferinde tipik altın sarısı renk değişimi gözlenir. Uzun süreli karanlık adaptasyonundan sonra bu renk değişimi kaybolarak, retina normal rengine döner ve bu durum ‘Mizue Nakamura’ fenomeni olarak adlandırılır. Nadir görülen bu hastalıkta klinik bulgular ayrıntılı olarak tanımlanmışsa da optik koherans tomografi (OKT) incelemeleri yenidir. Bu çalışmada gece görme azlığı şikayeti ile başvuran ve Oguchi hastalığı tanısı alan bir hastanın özellikle OKT bulguları tartışılmıştır

Preparation and Characterization of Nanoparticular Systems For Topical Treatment of Ocular Infections

In this study, the active ingredient of besifloxacin was loaded into PLGA nanoparticles and the usability of the obtainednanoparticles as a controlled drug release system for the treatment of bacterial conjunctivitis was investigated. Besifloxacin was selected because it does not contain a systemic formulation and is effective against both gram-positive andgram-negative pathogens. After topical application, besifloxacin was loaded into PLGA nanoparticles and tested for effectiveness in order to prolong the residence time of besifoxacin. For this purpose, besifloxacin loaded PLGA nanoparticles werecharacterized and toxicity and in vitro release studies were performed. Nanoparticles were characterized as morphologicalstructure by scanning electron microscopy (SEM), size and charge analysis by Zeta Sizer and physicochemical structure byFourier Transform Infrared Spectrometry (FTIR). According to the Zeta Sizer results, the nanoparticles have a mean sizeof 200nm and the SEM images support the results. It was determined that 40% of the initial concentration of besifloxacinactive substance was loaded on PLGA nanoparticles as a result of the determination of the amount of drug found in thesupernatant. The release pattern of besifloxacin from the nanoparticles was not found to be burst effect but was releasedin a slower and more controlled manner.Çalışmada, PLGA nanopartiküllere besifloksasin etken maddesi yüklenmiş ve elde edilen yapının bakteriyel konjuktivit tedavisi için kontrollü ilaç salım sistemi olarak kullanılabilirliği araştırılmıştır. Besifloksasin, sistemik bir formülasyon içermediği ve hem gram-pozitif hem de gram-negative patojenlere karşı etkili olduğu için seçilmiştir. Topikal uygulama sonrasında, besifoksasinin uygulama bölgesindeki kalım süresini uzatmak amacıyla besifloksasinin nanopartiküllere yüklenmiş ve etkinliği test edilmiştir. Bu amaçla, besifloksasin yüklü PLGA nanopartiküller karakterize edilmiş, toksisite ve in vitro salım çalışmaları yapılmıştır. Nanopartiküller, morfolojik yapısı taramalı elektron mikroskobu, boyut ve yük analizi Zeta Sizer, fizikokimyasal yapısı Fourier Dönüşümü Kızılötesi Spektrometresi (FTIR) ile karakterize edilmiştir. Zeta Sizer sonuçlarına göre nanopartiküllerin ortalama 200nm boyutuna sahip olduğu belirlenmiştir ve SEM görüntüleri de sonuçları destekler niteliktedir. Nanopartikül yıkama solüsyonunda bulunan ilaç miktarının belirlenmesi sonucu, başlangıçtaki besifloksasin aktif madde konsantrasyonunun %40’ının PLGA nanopartiküllere yüklendiği tespit edilmiştir. Nanopartiküllerden besifloksasinin salım profili, ani bir salım şeklinde olmayıp daha yavaş ve kontrollü bir şekilde salındığı görülmüştür

Collagen Cross-linking in Keratoconus Patients with Thin Corneas: Short-Term Results

Pur po se: To study the effectiveness and safety of corneal collagen cross-linking with hypoosmolar riboflavin solution applied to keratoconus patients with thin corneas. Ma te ri al and Met hod: In this retrospective study, medical records of keratoconus patients planned for cross-linking surgery and having thinnest corneal thickness (TCT) less than 400 μm after corneal epithelial removal were reviewed. There were 12 patients and 16 eyes in the study cohort. After the epithelium was removed, hypoosmolar solution was applied for 30 minutes and pachymetric measurements were taken. If corneal thickness became more than 400 μm, the cross-linking procedure was started; if not, hypoosmolar solution was continued until corneal thickness reached 400 μm. Maximum keratometry values (K Max), pachymetric measurements, uncorrected distance visual acuities (UDVA), and corrected distance visual acuities (CDVA) were recorded. Comparison between preoperative measurements and measurements taken in sixth postoperative month were performed. Re sults: The mean TCT was 422.75±26.98 μm preoperatively (max: 450, min: 360). The mean TCT was reduced to 373.63±22.41 μm after epithelium was removed (max: 398, min: 325). There was a statistically significant difference between preoperative K max (62.62±5.09) and postoperative K max (61.55±5.80), (p=0.03). On the other hand, the difference between preoperative-postoperative UDVA (p=0.29) and preoperative-postoperative CDVA was not significant (p=058). There were no cases with significant corneal opacity or with any other complication. Dis cus si on: Corneal collagen cross-linking with hypoosmolar riboflavin solution in keratoconus patients with thin corneas is an effective procedure and can be considered as safe regarding preservation of visual acuities and absence of significant corneal opacity. (Turk J Ophthalmol 2012; 42: 316-2