Czy enoksaparyna podana dożylnie może zastąpić heparynę niefrakcjonowaną u pacjentów poddawanych pierwotnej interwencji wieńcowej z powodu zawału serca z uniesieniem odcinka ST? Badanie ATOLL

Zgodnie z aktualnymi zaleceniami heparyna niefrakcjonowana jest lekiem z wyboru w profilaktyce przeciwzakrzepowej u pacjentów z rozpoznanym zawałem serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI) poddawanym pierwotnym interwencjom wieńcowym. Ze względu na trudności w codziennej praktyce klinicznej, związane z zastosowaniem heparyny niefrakcjonowanej poszukuje się alternatywnych metod terapeutycznych. Badanie ATOLL jest pierwszą randomizowaną wieloośrodkową analizą, której celem jest ocena skuteczności i bezpieczeństwa stosowania heparyn drobnocząsteczkowych w profilaktyce przeciwzakrzepowej u pacjentów z rozpoznanym STEMI poddawanym pierwotnym interwencjom na naczyniach wieńcowych. (Folia Cardiologica Excerpta 2010; 5, 6: 383–387

Fixed-dose combinations of antihypertensive agents — angiotensin-converting enzyme inhibitor and calcium-channel blocker — in hypertensive therapy

Nadciśnienie tętnicze rozpoznaje się u około 1/3 dorosłej populacji polskiej. Prawidłowa kontrola ciśnienia tętniczego wiąże się z obniżeniem ryzyka występowania niekorzystnych zdarzeń sercowo-naczyniowych. Do uzyskania optymalnej kontroli ciśnienia tętniczego często konieczne jest wdrożenie terapii kilkoma lekami przeciwnadciśnieniowymi. W niniejszym artykule autorzy podjęli próbę przeglądu aktualnego piśmiennictwa dotyczącego zastosowania preparatów złożonych z inhibitora konwertazy angiotensyny oraz antagonisty wapnia w terapii nadciśnienia tętniczego.Arterial hypertension is diagnosed by 1/3 adult population of Poland. Effective blood pressure control lead to risk reduction of adverse cardiac events. Very often optimal hypertension therapy require usedof few agents. In this article authors presented actually literature about fixed-dose agents, composed of angiotensin-converting enzyme inhibitor and calcium-channel blocker in hypertensive therapy

Zastosowanie ablacji prądem o częstotliwości radiowej w terapii nadkomorowych zaburzeń rytmu

Supraventricular tachycardia has been frequentlyseen during daily clinical practice. Development ofminimally invasive methods of therapy, also techniquesof the radiofrequency ablation, caused thatthey are real alternative for longstanding, associatedwith adverse drugs reactions, pharmacotherapy.In this article we focused on the link between currentstudies and guidelines, especially on the useof radiofrequency catheter ablation to treat the supraventriculartachycardia.Nadkomorowe zaburzenia rytmu są częstym problememspotykanym w codziennej praktyce klinicznej.Rozwój metod małoinwazyjnych, w tym technikprzezskórnej ablacji prądem o częstotliwości radiowej,sprawił, że stają się one realną alternatywą dla,często długoletniej, związanej z występowaniemdziałań niepożądanych, farmakoterapii.W niniejszym artykule podjęto próbę opisania aktualnychbadań i zaleceń dotyczących zastosowaniaprzezskórnej ablacji prądem o częstotliwościradiowej w terapii u pacjentów z najczęściej spotykanymiw codziennej praktyce nadkomorowymizaburzeniami rytmu

Redukcja ekspozycji na promieniowanie podczas ablacji migotania przedsionków z wykorzystaniem systemu elektroanatomicznego 3D zintegrowanego z fluoroskopią w codziennej praktyce klinicznej

Introduction. Fluoroscopy integration with three dimensional (3D) electroanatomical mapping system may allow dose reduction while invasive electrophysiological procedures. In this retrospective study we present real-population experience with integrated model. Material and methods. Ninety-six patients with paroxysmal atrial fibrillation (AF) after radiofrequency pulmonary vein isolation have been analyzed. In 48 patients, 3D mapping system integrated with fluoroscopy (Carto 3 UniVu) has been used. Clinical and peri-procedural data, inclusive, fluoroscopy time and dose, in-hospital complications and efficacy rate at 6 months have been compared. Results. Patients treated with classic 3D mapping system were significantly older (p = 0.036). Both fluoroscopy mean time (11.6 ± 4.3 vs. 6.7 ± 2.9 minutes, p < 0.05) and a median of the fluoroscopy dose [460.0 (IQR: 288.0–785.5) vs. 271.0 (IQR 145.0–535.0) mGy, p < 0.05] have been significantly reduced by using Carto3 UniVu. Total procedure time was comparable between groups. Periprocedural complications and recurrence of clinical arrhythmia rate in 6-month follow-up were comparable. Conclusions. Utilization of novel 3D mapping systems with classic fluoroscopy integration supports the radiation time and the dose reduction during AF ablation procedure, without any adverse impact on the total procedure time, complication or success rate. This real-life population results corresponds with previously presented prospective studies.Wstęp. Integracja obrazu fluoroskopowego z systemem obrazowania elektroanatomicznego 3D może zmniejszać ekspozycję na promieniowanie jonizujące podczas zabiegów elektrofizjologicznych. W tym retrospektywnym badaniu zaprezentowano wyniki stosowania zintegrowanego systemu elektroanatomicznego u pacjentów poddawanych ablacji migotania przedsionków w codziennej praktyce. Materiał i metody. Przeanalizowano 96 pacjentów z napadowym migotaniem przedsionków poddanych zabiegowi izolacji żył płucnych prądem o częstotliwości radiowej. U 48 z nich wykorzystano system elektroanatomiczny 3D zintegrowany z fluoroskopią (Carto 3 UniVu). U pozostałych zastosowano klasyczny system elektroanatomiczny 3D (Carto 3). Analizie poddano dane kliniczne, a także okołozabiegowe, w szczególności dawkę i czas skopii, a także częstość powikłań i nawrotu arytmii w okresie 6 miesięcy. Wyniki. Pacjenci leczeni z użyciem klasycznego systemu 3D byli istotnie starsi (p = 0,036). We wszystkich przypadkach uzyskano całkowitą izolację żył płucnych. Zarówno średni czas skopii (11,6 ± 4,3 vs. 6,7 ± 2,9 min; p &lt; 0,05), jak i mediana dawki (460,0 [IQR 288,0–785,5] vs. 271,0 [IQR 145,0–535,0] mGy; p &lt; 0,05) były istotnie mniejsze u pacjentów w grupie, w której stosowano Carto 3 UniVu. Całkowity czas zabiegu w obu grupach był porównywalny. Częstości powikłań okołozabiegowych oraz nawrotu klinicznej arytmii były porównywalne w obu grupach. Wnioski. Wykorzystanie nowego systemu elektroanatomicznego 3D zintegrowanego z klasyczną fluoroskopią pozwala na zmniejszenie ekspozycji na promieniowanie jonizujące podczas zabiegów ablacji migotania przedsionków, nie wpływając jednocześnie negatywnie na czasu zabiegu, ryzyko komplikacji czy skuteczność. Dane te, uzyskane w toku codziennej praktyki, korespondują z wcześniejszymi dowodami uzyskanymi z badań klinicznych

Tkanka tłuszczowa w niewydolności serca - wróg czy przyjaciel?

Starzenie się społeczeństwa i udoskonalanie metod leczniczych powoduje, że przewlekła niewydolność serca stanowi coraz częstszy problem kliniczny. Udokumentowanym czynnikiem rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego jest otyłość. Można przypuszczać, że nadmierna masa ciała u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca pogarsza rokowanie. W wielu badaniach epidemiologicznych nie potwierdzono tego przypuszczenia, sugerując istnienie tak zwanego paradoksu otyłości. Wyróżnia się tkanki tłuszczowe brunatną i białą. Biała tkanka tłuszczowa pełni funkcje magazynujące oraz posiada zdolności endokrynne. Brunatna tkanka tłuszczowa występuje u wszystkich nowo narodzonych ssaków, w tym u człowieka. Jej podstawową funkcją jest produkcja ciepła na drodze bezdrżeniowej termogenezy. Termin adiposopatia określa patologiczny stan tkanki tłuszczowej powstały w przebiegu przewlekłego dodatniego bilansu energetycznego i objawia się zaburzeniami funkcji tkanki. Obserwuje się przede wszystkim wzrost produkcji adipokin przez adipocyty, nasilenia chemotaksji komórek układu odpornościowego do tkanki tłuszczowej, prowadzący do rozwoju przewlekłego procesu zapalnego w obrębie tkanki. Ponadto zjawiskiem towarzyszącym rozwijającej się adiposopatii jest hiperleptynemia z ośrodkową opornością oraz spadek produkcji adiponektyny przez adipocyty. W niniejszej pracy przedstawiono zarys metabolizmu tkanki tłuszczowej w warunkach fizjologicznych, podstawowe nieprawidłowości tego metabolizmu w przebiegu przewlekłego dodatniego bilansu energetycznego oraz u osób z niewydolnością serca. Obecnie nie poznano dokładnie mechanizmu tak zwanego paradoksu otyłości w niewydolności serca. (Folia Cardiologica Excerpta 2010; 5, 4: 232-241

One-Year Outcome of Glycoprotein IIb/IIIa Inhibitor Therapy in Patients with Myocardial Infarction-Related Cardiogenic Shock

Background: We aimed to evaluate the effect of intravenous glycoprotein IIb/IIIa receptor inhibitors (GPIs) on in-hospital survival and mortality during and at the 1-year follow-up in patients undergoing percutaneous coronary intervention (PCI) for myocardial infarction (MI) complicated by cardiogenic shock (CS), who were included in the Polish Registry of Acute Coronary Syndromes (PL-ACS). Methods: From 2003 to 2019, 466,566 MI patients were included in the PL-ACS registry. A total of 10,193 patients with CS received PCI on admission. Among them, GPIs were used in 3934 patients. Results: The patients treated with GPIs were younger, had lower systolic blood pressure on admission, required inotropes and intra-aortic balloon pump (IABP) support more frequently, and showed a lower efficacy of coronary angioplasty. In both groups, the same rates of in-hospital adverse events were observed. A lower mortality rate was reported in the group treated with GPIs 12 months after admission (54.9% vs. 57.9%, p = 0.002). Therapy with GPI was an independent factor reducing the risk of mortality in the 12-month follow-up. Conclusions: The addition of GPIs to the standard pharmacotherapy combined with PCI in patients with MI and CS on admission reduced the risk of death in the 12-month follow-up period without increasing in-hospital adverse event rates

Stabilna choroba wieńcowa &#8212; jak optymalizować terapię?

Stabilna choroba wieńcowa (SCAD) to zespół objawów klinicznych, takich jak uczucie dyskomfortu w klatce piersiowej, żuchwie, barku, plecach lub kończynach górnych, spowodowanych wysiłkiem lub stresem emocjonalnym, ustępujący po odpoczynku lub po przyjęciu nitrogliceryny. Częstość choroby wieńcowej zwiększa się z wiekiem, a obecnie szacuje się, że w populacji europejskiej wynosi ona 20 000– 40 000 na milion osób. W codziennej praktyce klinicznej niedokrwienie mięśnia sercowego najwcześniej można rozpoznać za pomocą badania echokardiograficznego, nieco później przy użyciu EKG, a objawy kliniczne(ból) występują na końcu kaskady zdarzeń. Obecna klasyfikacja zawansowania SCAD jest oparta na 4-stopniowej skali zaproponowanej przez Canadian Cardiovascular Society. Podstawami terapii SCAD są prewencja i ograniczenie czynników ryzyka: zaprzestanie palenia tytoniu, regularna aktywność fizyczna, zmniejszenie nadmiernej masy ciała oraz odpowiednia dieta. Poprawę rokowania powodują leczenie zaburzeń gospodarki lipidowej i węglowodanowej oraz normalizacja wartości ciśnienia tętniczego. Poprawę komfortu życia uzyskuje się przez stosowanie leków zwiększających perfuzję wieńcową i zmniejszających zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen. U chorych, u których mimo optymalnej farmakoterapii i modyfikacji czynników ryzyka nadal występują dolegliwości stenokardialne ograniczające aktywność życiową oraz jeśli lokalizacja zmian w tętnicach wieńcowych grozi martwicą dużego obszaru miokardium, zaleca się rewaskularyzację inwazyjną