Relation of Epicardial Fat Thickness with Carotid Intima-Media Thickness in Patients with Type 2 Diabetes Mellitus

Aims. The aim of this study was to investigate the relationship of echocardiographic epicardial fat thickness (EFT) with carotid intima-media thickness (CIMT), in patients with type 2 diabetes mellitus (T2DM). Methods and Results. A total of 139 patients with T2DM (mean age 54.3 ± 9.2 and 49.6% male) and 40 age and sex-matched control subjects were evaluated. Echocardiographic EFT and ultrasonographic CIMT were measured in all subjects. Patients with T2DM had significantly increased EFT and CIMT than those of the controls (6.0 ± 1.5 mm versus 4.42 ± 1.0 mm, P<0.001 and 0.76 ± 0.17 mm versus 0.57 ± 0.14 mm, P<0.001, resp.). EFT was correlated with CIMT, waist circumference, BMI, age, duration of T2DM, HbA1c in the type 2 diabetic patients. Linear regression analysis showed that CIMT (β=3.52, t=3.72, P<0.001) and waist circumference (β=0.36, t=2.26, P=0.03) were found to be independent predictors of EFT. A cutoff high risk EFT value of 6.3 mm showed a sensitivity and specificity of 72.5% and 71.7%, respectively, for the prediction of subclinical atherosclerosis. Conclusion. We found that echocardiographic EFT was significantly higher in patients with T2DM. Our study also showed that EFT was strongly correlated with waist circumference and CIMT as being independent of sex

Twin Circumflex Arteries with Left Sinus of Valsalva Origin: A Case Report

Coronary artery anomalies are not uncommon. The importance of coronary anomalies varies from unimportant to life threatening. Herein, we report for the first time twin circumflex coronary arteries originating separately from the left sinus of Valsalva

Wartość prognostyczna płynu w opłucnej oraz stężenia antygenu CA-125 i NT-proBNP u pacjentów z ostrą dekompensacją niewydolności serca

Background: Acute decompensated heart failure (HF) is a serious complication associated with significant morbidity and mortality. The CA-125 and NT-proBNP levels have been shown in some studies to predict the outcome, however, the prognostic value of other simple clinical parameters such as pleural effusion has not been established yet. Aim: To assess the prognostic value of pleural effusion regarding in-hospital and 6-month follow-up outcome in patients with acute decompensated HF and the relationship between pleural effusion and CA-125 and NT-proBNP levels. Methods and results: The CA-125 and NT-proBNP levels were measured at baseline and the presence of pleural effusion was examined on chest radiograms. One hundred patients were prospectively followed until the occurrence of cardiac death, defined as death from worsening HF or sudden cardiac death, or completion of follow-up period. There were 27 deaths over the course of 6 months of follow-up. An insignificant trend towards higher values of CA-125 was found in patients with pleural effusion. Univariate Cox regression analysis showed that there was no relationship between pleural effusion and in-hospital outcome as well as mortality during 6-month follow-up. The CA-125 and NT-proBNP levels predicted mortality. Multivariate Cox regression analysis showed that only CA-125 was an independent predictor of the 6-month outcome (RR: 1.2; 1.04-1.4; p = 0.001). Conclusions: In patients with acute decompensated HF, accompanying pleural effusion did not predict mortality or rehospitalisation during the 6-month follow-up. The increased CA-125 level was found to be an independent predictor of poor outcome, irrespective of pleural effusion. Kardiol Pol 2010; 68, 7: 771-778Wstęp: Ostra dekompensacja niewydolności serca jest poważnym powikłaniem związanym z istotną chorobowością i śmiertelnością. W niektórych badaniach wykazano, że stężenia antygenu CA-125 i N-końcowego fragmentu propeptydu peptydu natriuretycznego typu B (NT-proBNP) pozwalają przewidywać rokowanie, ale dotychczas nie ustalono wartości prognostycznej innych prostych parametrów klinicznych, takich jak płyn w opłucnej. Cel: Celem pracy była ocena wartości prognostycznej płynu w opłucnej w odniesieniu do wewnątrzszpitalnych i 6-miesięcznych wyników leczenia u pacjentów z ostrą dekompensacją niewydolności serca, a także zależności między obecnością płynu w opłucnej a stężeniem antygenu CA-125 i NT-proBNP. Metody i wyniki: Stężenia antygenu CA-125 i NT-proBNP oznaczano na początku obserwacji, a obecność płynu w opłucnej oceniano na zdjęciu rentgenowskim klatki piersiowej. Obserwowano prospektywnie 100 pacjentów aż do wystąpienia zgonu z przyczyn sercowych, zdefiniowanego jako zgon z powodu nasilenia niewydolności serca bądź nagły zgon sercowy, lub do zakończenia okresu obserwacji. W trakcie 6-miesięcznej obserwacji wystąpiło 27 zgonów. Wśród pacjentów z płynem w opłucnej stwierdzono nieistotną statystycznie tendencję w kierunku większych wartości stężenia antygenu CA-125. W jednozmiennej analizie regresji Coxa nie wykazano zależności między obecnością płynu w opłucnej a wewnątrzszpitalnymi wynikami leczenia oraz umieralnością w 6-miesięcznej obserwacji. Stężenia antygenu CA-125 i NT-proBNP pozwalały przewidywać umieralność. W wielozmiennej analizie regresji Coxa wykazano, że niezależnym wskaźnikiem predykcyjnym wyników leczenia po 6 miesiącach było tylko stężenie antygenu CA-125 (ryzyko względne 1,2; przedział ufności 1,04-1,4; p = 0,001). Wnioski: U pacjentów z ostrą dekompensacją niewydolności serca współistnienie płynu w opłucnej nie pozwalało przewidywać umieralności oraz ryzyka ponownej hospitalizacji w ciągu 6-miesięcznej obserwacji. Stwierdzono, że zwiększone stężenie antygenu CA-125 było niezależnym wskaźnikiem predykcyjnym niekorzystnego rokowania, którego wartość prognostyczna nie wykazywała związku z obecnością płynu w opłucnej. Kardiol Pol 2010; 68, 7: 771-77