27P Chirurgiczne leczenie powikłań powstałych w wyniku radioterapii nowotworów dróg rodnych i jąder

Jednym z elementów leczenia dróg rodnych i jąder jest radioterapia. W wyniku tego postępowania może dojść do uszkodzenia promieniami innych narządów. Szczególną wrażliwość wykazuje jelito cienkie oraz jelito grube. Na skutek popromiennego zapalenia jelit występują krwawienia do światła jelita, perforacje, pojawiają się zrosty i zwężenia prowadzące do niedrożności przewodu pokarmowego. Niedrożność może być też spowodowana atonią odcinków uszkodzonego jelita. Częstym powikłaniem popromiennym jest przetoka pochwowo- odbytnicza. W takich przypadkach konieczne jest leczenia operacyjne.Celem pracy jest ocena leczenia chirurgicznego powikłań popromiennych. W Oddziale Chirurgii I WCO w latach 1988–1998 z powodu powikłań popromiennych leczono 90 chorych w wieku 31 do 73 lat; 3 mężczyzn i 87 kobiet. Z rozpoznaniem Ca. colli uteri 79 Ca. endometri 6, Ca. ovariorum 2 kobiety, 3 mężczyzn z rozpoznaniem Ca testis.54 operowano z powodu przetoki pochwowoodbytniczej. 15 razy z powodu krwawienia do świateł jelita, przyczyną 20 operacji była niedrożność przewodu pokarmowego, 1 raz perforacja jelita.Metodę leczenia dostosowywano indywidualnie do poszczególnych przypadków. Stosowano chirurgiczne wywołanie odbytu na esicy lub poprzecznicy, wykonywano operacje Hartmana lub brzuszno-kroczowe odjęcie odbytnicy, stosowano odcinkowe resekcje jelita lub zespolenia omijające, podwiązywano naczynia biodrowe wewnętrzne. W ostatnim okresie w przypadkach krwawienia z odbytnicy z powodzeniem stosowano laseroterapię aparatem Nd: YAG. Należy zaznaczyć, że wymienione zabiegi operacyjne wykonywane były w trudnych warunkach spowodowanych uszkodzeniami popromiennymi; jelito o słabej ścianie wrażliwe na urazy, liczne zrosty oraz krótka zmieniona zapalnie krezka jelita. Niejednokrotnie dużym problemem decyzyjnym i diagnostycznym jest zróżnicowanie niedrożności popromiennej z niedrożnością spowodowaną rozsiewem procesu nowotworowego. Chorzy są w złym stanie ogólnym, a obraz kliniczny jest niejasny. Postępowanie w takich przypadkach wymaga pewnego doświadczenia w prowadzeniu chorych leczonych promieniami.Wnioski1.Metody chirurgicznego leczenia powikłań popro miennych muszą być dostosowane indywidualnie do każdego przypadku.2.Leczenie operacyjne pomimo trudności i ryzyka jest celowe i daje dobre efekty terapeutyczne.3.W przypadku krwawienia z odbytnicy uszkodzonej promieniami nową skuteczną metodą leczenia jest laseroterapia

Radiation enteropathy: prevention and treatment

Surgical considerations in the management of radiation-induced injury of the gastrointestinal tract include the prevention of future radiation injury and treatment of the complications of established chronic radiation enteropathy.At the time of operation for abdominal or pelvic malignancy, the surgeon must be aware of the indications for and techniques of postoperative radiation therapy. Careful preoperative staging and close cooperation between the surgeon and the radiation therapist should allow for the planning of measured designes to position the small bowel intraoperatively such that it will receive the minimal possible radiation exposure during the course of postoperative radiotherapy.Surgical management of chronic radiation enteropathy is concerned with treatment of the complications of obstruction, fistulization, infection and bleeding. The distal small intestine and the rectum are the areas involve most frequently. Partial obstructive symptoms are best treated nonoperatively until complete obstruction ensues on until the symptoms are incapacitating. These operations can be extremely difficult. Principles of operative management include resection (whenever feasible and safe) with primary anastomosis between healthy, nonirradiated segments of bowel. Radiation proctitis is also best managed conservatively with laser therapy of rectal bleeding and supportive care of symptomatic tenesmus. When symptoms are sufficiently severe to warrant surgical intervention, protectomy with a permanent end-sigmoid colostomy is the treatment of choice.Fistula formation and pelvic sepsis are the most challenging complications associated with radiation enteropathy and may require staged procedures for management

Ocena sprawności i jakości życia po paliatywnym zespoleniu złamań z powodu przerzutów nowotworowych do kości

BackgroundPathological fractures in the last phase of a neoplastic disease impair fitness and cause additional physical and mental suffering. Only surgical treatment ensures stabilization of a broken bone and thus lessens the pain and restores the function of the limb. The aim of this study is to evaluate fitness and quality of life after intramedullary fixation stabilizing of pathological fractures.Material and methods12 patients (8 femoral shaft fractures, 2 pertrochanteric fractures, 2 tibial shaft fractures) were treated with this method. In all patients a disseminated neoplastic disease was diagnosed. In 10 patients closed intramedullary fixation with a Kuntscher nail was performed (in 7 patients it was locked in a dynamic manner), in two patients fixation was made with Ender nails. Fitness was evaluated according to the ability to move, to load the operated limb, the range of motion in adjacent joints and muscle atrophy. One month after the operation quality of life was evaluated according to: the ability of self care, self dependence, subjective feeling of pain, necessity of analgesic intake and psychosomatic state.ResultsThree patients achieved preoperative fitness, despite worsened of fitness 6 patients were able to function independently and three patients required continuous care. All patients had to take analgesics, relief in severe pain typical of fracture was observed, but chronic pain typical of metastases was still present. The patients died within 2 to 16 months after the operation.ConclusionsPalliative intramedullary bone fixation in the last phase of a neoplastic disease makes possible stabilization of pathological fractures and is sufficient for the patient to function independently.WstępZłamania patologiczne w okresie terminalnym choroby nowotworowej upośledzają sprawność i powodują dodatkowe cierpienia fizyczne i psychiczne. Tylko leczenie operacyjne zapewnia stabilizację złamanej kości, a tym samym zmniejszenie bólu i przywrócenie funkcji kończyny. Celem pracy jest ocena sprawności i jakości życia po zespoleniu śródszpikowym stabilizującym złamanie patologiczne.Materiał i metodaTym sposobem leczono 12 chorych (8 – złamania trzonu kości udowej, 2 – złamania przezkrętarzowe, 2 – złamania trzonu kości piszczelowej). U wszystkich chorych stwierdzono rozsianą chorobę nowotworową. U 10 chorych zastosowano zamknięte zespolenie śródszpikowe gwoździem Kuntschera (w tym u 7 ryglowane sposobem dynamicznym), u 2 chorych zespolenie gwoździami Endera. Oceniono sprawność uwzględniając: zdolność poruszania się, obciążanie operowanej kończyny, zakres ruchów w sąsiednich stawach, zaniki mięśniowe. W miesiąc po operacji badano jakość życia oceniając: samodzielność, samoobsługę, subiektywną ocenę bólu, konieczność przyjmowania leków przeciwbólowych oraz stan psychosomatyczny.Wyniki3 chorych osiągnęło sprawność sprzed złamania, 6 pacjentów mimo pogorszenia sprawności było zdolnych do samodzielnego funkcjonowania, 3 chorych wymagało ciągłej opieki. Wszyscy chorzy musieli otrzymywać leki przeciwbólowe, obserwowano ustąpienie ostrych dolegliwości typowych dla złamania, natomiast utrzymywały się przewlekłe bóle charakterystyczne dla obecności przerzutów. Chorzy zmarli w 2 do 16 miesięcy od operacji.WnioskiPaliatywne zespolenie śródszpikowe w okresie schyłkowym choroby nowotworowej pozwala ustabilizować złamania patologiczne w sposób wystarczający dla samodzielnego funkcjonowania

191. Biopsja węzła wartowniczego w operacyjnym raku gruczołu piersiowego – doświadczenia własne

Do chwili obecnej w przypadku raka piersi usunięcie układu chłonnego pachy jest obowiązkowym elementem postępowania chirurgicznego. Zajęcie węzłów chłonnych w przypadku raka piersi jest jednym z czynników rokowniczych jak i wpływa na podjęcie dalszego leczenia uzupełniającego i dlatego usunięcie pachowych węzłów chłonnych jest bardzo ważnym elementem leczenia operacyjnego raka piersi. Technika biopsji węzła wartowniczego (WW) rozwinęła się w przypadkach czerniaka złośliwego skóry i ma na celu precyzyjną ocenę stanu całego dorzecza węzłów chłonnych przy użyciu barwnika Paten Blau V, radioizotopu Tc99 ręcznej sóndy gamma kamery oraz małoinwazyjnej techniki chirurgicznej.Materiał i metodaW okresie od sierpnia 1998 roku do września 2003 roku w I Oddziale Chirurgii Onkologicznej Wielkopolskiego Centrum Onkologii w Poznaniu poddano biopsji WW 400 pacjentek z operacyjnym rakiem piersi. U wszystkich chorych klinicznie nie stwierdzano powiększonych węzłów chłonnych. Wiek pacjentek wahał się od 35 do 70 lat ze średnią wieku 55,2 lat. W przeddzień operacji podawano podskórnie w okolicę guza z czterech wkłuć Nannocoloid znaczony Tc99 w stężeniu 1 mCi zawarty w 4 mililitrach roztworu. Dnia następnego rano wykonywano limfoscyntygrafię celem wykonania mappingu węzła/węzłów wartowniczych. Następnie na sali operacyjnej podawano 1 do 2 mililitrów barwnika Patent Blau V w ten sam sposób, co radiokoloid. Przy użyciu ręcznej sondy gamma kamery identyfikowano miejsce największego wychwytu znacznika w pasze (tzw. Hot, Spot), które zaznaczano. Po odsłonięciu tkanki tłuszczowej pachy uwidaczniano wybarwione drogi chłonne, wzdłuż których dokonywano identyfikację wybarwionego węzła chłonnego. Następnie przy użyciu ręcznej sondy Navigator potwierdzano największy wychwyt promieniowania nad wybarwionym węzłem, w takim przypadku powyższy węzeł chłonny uważany był jako WW i przesyłany do pracowni patologicznej. Po identyfikacji WW chora poddawana była standardowej operacji (mastectomia lub BCT) wraz z limfadenektomią pachową jako nieodłącznym elementem procedury chirurgicznej.WynikiWW udało się zidentyfikować w 97% chorych. W przypadku 7 pacjentek nie udało się odnależć WW. Z pośród chorych z definiowanym WW przerzuty stwierdzono w 20% przypadków, w pozostałej części badanej grupy WW nie zawierał komórek nowotworowych, co stanowi 80% badanej populacji. W badanej grupie chorych stwierdzono 2 przypadki wyniku fałszywie ujemnego. W większoścr przypadków (87,1%) WW występował jako pojedynczy tylko u 2 pacjentów stwierdzono podwójny węzeł chłonny a u jednej chorej WW występował jako potrójny, ogółem mnogie WW wynosiły 2,88% populacji.WnioskiBiopsja WW jest bezpieczną metodą pozwalającą na ocenę dorzecza pachowych węzłów chłonnych w operacyjnym raku piersi. Wyniki nasze potwierdzają w pełni wyniki innych badaczy w Europie i na Świecie

54. Lymphatic mapping and sentinel lymphnode Biopsy in breast cancer patients in clinical stage T1-T2 NO MO

The authors report the feasibility an accuracy of intraoperative sentinel lymphnode biopsy (SLN) in patients with operable breast cancer to test the hypothesis that the histologic characteristic of SLN predicts the histologic status of remaining lymph nodes in the axilla. In between August 1999 and May 2000 to SLN biopsy there were 124 patients enrolled with median age of 55,2 years of age. All patients had operable breast cancer and all axillary lymphnodes were clinically negative.A day before surgery 4 cc of Nannocol marked with Tc99 was injected subcutuanesly nearby the tumor bed and an hour later the lymphoscyntygraphy was performed to achieve axillary lymphnodes mapping. Then immediately prior to surgery Blue Dye Patent Blau V was injected in the same manner as the radiological marker. Then with the use of hand – held gamma probe the hotspot was defined and marked. Five to ten minutes later first cut was performed over marked hotspot. After visualization of stained lymph vassals the SLN was traced and confirmed with high dose output (using the Neoprobe) and then was harvested for histologic examination. After this all patients were submitted for regular lymphadenectomy regardless main surgery type (mastectomy or BCT).Employing above method we were able to define SLN in 93,3%, only in 6,7% of our patients identification failed. In the group with defined SLN we found cancer cells deposits only in 20%. And in that group remaining lymphnodes had cancer metastasis in almost 80%. We had two cases of false negative results but still our specify rate was over 97%.In conclusion we think that SLN biopsy is quite safe and efficient method to evaluate axillary lymphnodes status in patients with operable early stage breast cancer. Our findings are also confirmed by other authors world wide

90. Ocena wiarygodności biopsji węzła wartowniczego (WW) w czerniaku złośliwym skóry (I stopień zaawansowania klinicznego)

CelPotwierdzenie wiarygodności biopsji wézła wartowniczego (WW) w ocenie stanu regionalnych węzłów chłonnych w czerniaku skóry (CS).MateriałW okresie od 07.1998–12.2000 r. ogólem wykonano 99 biopsji węzła wartowniczego w czerniaku skóry.Czerniak skóry – Biopsję węzła wartowniczego wykonano u 92 pacjentów w I stopniu zaawansowania klinicznego. Były to 53 kobiety i 39 mężczyzn (K:M 1,35:1), w wieku 22–85 (śr. 46,1). Lokalizacja zmiany pierwotnej: kończyna dolna 40 (43,5 %), tułów 37 (40,2 %), kończyna górna 15 (16,3 %). Stopień zaawansowania: wg Breslow’a 3,1 mm (0,3–17 mm), poziom naciekania wg Clark’a CII 3 (3,3 %), C III 56 (61 %), C IV 18 (19,6 %), C V 10 (10,9 %), NSKL 5 (5,4 %).MetodaW przeddzień operacji podanie Technetu z koloidem (Nannocol) śródskórnie po obu stronach blizny po biopsji lub guza, wykonanie limfoscyntygrafii dynamicznej. Bezpośrednio przed operacją podanie śródskórne barwnika (Patent BlauV). Przy użyciu ręcznej sondy (Navigator) zlokalizowanie i usunięcie WW z minimalnego cięcia. Rutynowe badanie hist.-pat. + immunohistochemiczne. W przypadku stwierdzenia przerzutów odroczona klasyczna lymfadenektomia.WynikiU 92 pacjentów stwierdzono 99 spływów, identyfikacja WW w 94,9% spływów, w 17 przypadkach (18,5%) stwierdzono przerzut w WW i wykonano limfadenektomię, przy czym w 13 przypadkach (76,5%) WW był jedynym zwierającym meta. Wyniki fałszywie ujemne- 1 przypadek (1,01%).Wnioski1.Biopsja WW jest metodą wiarygodną. w ocenie stanu regionalnych węzłów chłonnych w CS.2.Aż w 76,5% przypadków stwierdzano przerzuty tylko w węźle wartowniczym co świadczy o wartości biologicznej tego badania w ocenie stopnia zaawansowania

Loss of estrogen receptor beta expression correlates with shorter overall survival and lack of clinical response to chemotherapy in ovarian cancer patients

Background: Estrogen receptor beta (ERβ) belongs to a large family of nuclear receptors. Recent studies have suggested that ERβ in contrast to ERα might act as a tumour suppressor in ovarian cancer (OVCA). Materials and Methods: Expression of ERβ was detected by immunocytochemistry in 11 OVCA cell lines and by immunohistochemistry in 43 (41 FIGO stage III) OVCA specimens prepared before chemotherapy and 30 specimens from the same group after chemotherapy. Cisplatin sensitivity in the 11 cell lines was also analysed. Results: No significant correlations between cisplatin-sensitivity and expression of ERβ was found in the cell lines. In the cases which responded well to chemotherapy (complete response) ERβ expression at preliminary laparotomy (PL) was significantly higher (p=0.0004) than in those with progressive disease. Kaplan-Meier analysis revealed that the patients with higher ERβ expression (>30% of cells) at PL had an increased overall survival time and progression-free time (p=0.00161 and p=0.03255, respectively) than the patients with lower ERβ espression. Significantly shorter overall survival time characterized the cases with lower immunoreactivity score of ERβ expression at secondary cytoreduction (SCR) (p=0.00346). Conclusion: The loss of ERβ expression in ovarian tumours may be a feature of malignant transformation

Prospective assessment of a gene signature potentially predictive of clinical benefit in metastatic melanoma patients following MAGE-A3 immunotherapeutic (PREDICT)

Background: Genomic profiling of tumor tissue may aid in identifying predictive or prognostic gene signatures (GS) in some cancers. Retrospective gene expression profiling of melanoma and non-small-cell lung cancer led to the characterization of a GS associated with clinical benefit, including improved overall survival (OS), following immunization with the MAGE-A3 immunotherapeutic. The goal of the present study was to prospectively evaluate the predictive value of the previously characterized GS. Patients and methods: An open-label prospective phase II trial ('PREDICT') in patients with MAGE-A3-positive unresectable stage IIIB-C/IV-M1a melanoma. Results: Of 123 subjects who received the MAGE-A3 immunotherapeutic, 71 (58.7%) displayed the predictive GS (GS +). The 1-year OS rate was 83.1%/83.3% in the GS+/GS- populations. The rate of progression-free survival at 12 months was 5.8%/4.1% in GS+/GS- patients. The median time-to-treatment failure was 2.7/2.4 months (GS+/GS-). There was one complete response (GS-) and two partial responses (GS+). The MAGE-A3 immunotherapeutic was similarly immunogenic in both populations and had a clinically acceptable safety profile. Conclusion: Treatment of patients with MAGE-A3-positive unresectable stage IIIB-C/IV-M1a melanoma with the MAGE-A3 immunotherapeutic demonstrated an overall 1-year OS rate of 83.5%. GS- and GS+ patients had similar 1-year OS rates, indicating that in this study, GS was not predictive of outcome. Unexpectedly, the objective response rate was lower in this study than in other studies carried out in the same setting with the MAGE-A3 immunotherapeutic. Investigation of a GS to predict clinical benefit to adjuvant MAGE-A3 immunotherapeutic treatment is ongoing in another melanoma study. This study is registered at www.clinicatrials.gov NCT00942162

An Integrated TCGA Pan-Cancer Clinical Data Resource to Drive High-Quality Survival Outcome Analytics

For a decade, The Cancer Genome Atlas (TCGA) program collected clinicopathologic annotation data along with multi-platform molecular profiles of more than 11,000 human tumors across 33 different cancer types. TCGA clinical data contain key features representing the democratized nature of the data collection process. To ensure proper use of this large clinical dataset associated with genomic features, we developed a standardized dataset named the TCGA Pan-Cancer Clinical Data Resource (TCGA-CDR), which includes four major clinical outcome endpoints. In addition to detailing major challenges and statistical limitations encountered during the effort of integrating the acquired clinical data, we present a summary that includes endpoint usage recommendations for each cancer type. These TCGA-CDR findings appear to be consistent with cancer genomics studies independent of the TCGA effort and provide opportunities for investigating cancer biology using clinical correlates at an unprecedented scale. Analysis of clinicopathologic annotations for over 11,000 cancer patients in the TCGA program leads to the generation of TCGA Clinical Data Resource, which provides recommendations of clinical outcome endpoint usage for 33 cancer types