Hürthle cell carcinoma: diagnostic and therapeutic implications

BACKGROUND: Hürthle cell carcinoma is a variant of follicular cell carcinoma of thyroid. It may present as a low-grade tumour or as a more aggressive type. Prognosis depends upon the age of the patient, tumour size, extent of invasion and initial nodal or distant metastasis. PATIENT AND METHODS: The case of Hürthle cell carcinoma is reported in a 79-year-old man who presented with a rapidly increasing lump on the left side of his neck, having had a right hemithyroidectomy for colloid goitre 24-years-ago. Fine needle aspiration cytology confirmed the presence of Hürthle cells, raising the possibility of a Hürthle cell neoplasm. The patient underwent staging and surgery. Histology showed Hürthle cell carcinoma and the patient underwent adjuvant therapy. The literature on Hürthle cell neoplasms is reviewed. CONCLUSIONS: Fine needle aspiration cytology may recognise Hürthle cell lesion but final diagnosis of carcinoma depends upon histological confirmation of vascular or capsular invasion. Staging and surgery in Hürthle cell carcinoma are similar to follicular carcinoma of thyroid with favourable outcome despite the controversy regarding the histological classification and adjuvant therapy. Elderly patients with Hürthle cell carcinoma need to be made aware of their poorer prognosis and should be offered more radical treatment

Early clinical experience module: single medical school experience during the pandemic

The Early Clinical Experience (ECE) module is a module that was introduced to expose preclinical medical students to the clinical skills required for their clinical practice. COVID-19 has forced traditional face-to-face teaching into online mode. In Universiti Putra Malaysia (UPM), the teaching underwent several improvisations to cope with the online mode but still within the framework of four basic components of clinical skills namely history taking, physical examination, basic procedural skills, and communication skills. The advantages and limitations of the usage of online lectures and demonstrations, video recordings, Google Classroom (GC) platform, and written feedback were discussed. In conclusion, the online mode of ECE delivery has its advantages and limitations, and educators need to address these concerns to ensure the future success of the module

Antinociceptive effect of the essential oil of Zingiber zerumbet in mice : possible mechanisms

Abstract Ethnopharmacological relevance Zingiber zerumbet (L.) Smith, a wild edible ginger species or locally known as “lempoyang”, commonly used in the Malays traditional medicine as an appetizer or to treat stomachache, toothache, muscle sprain and as a cure for swelling sores and cuts. Aim The present study was conducted to investigate the possible mechanism of actions underlying the systemic antinociception activity of the essential oil of Zingiber zerumbet (EOZZ) in chemical-induced nociception tests in mice. Materials and methods Acetic acid-induced abdominal constriction, capsaicin-, glutamate- and phorbol 12-myristate 13-acetate-induced paw licking tests in mice were employed in the study. In all experiments, EOZZ was administered systemically at the doses of 50, 100, 200 and 300 mg/kg. Results It was shown that EOZZ given to mice via intraperitoneal and oral routes at 50, 100, 200 and 300 mg/kg produced significant dose dependent antinociception when assessed using acetic acid-induced abdominal writing test with calculated mean ID50 values of 88.84 mg/kg (80.88–97.57 mg/kg) and 118.8 mg/kg (102.5–137.8 mg/kg), respectively. Likewise, intraperitoneal administration of EOZZ at similar doses produced significant dose dependent inhibition of neurogenic pain induced by intraplantar injection of capsaicin (1.6 μg/paw), glutamate (10 μmol/paw) and phorbol 12-myristate 13-acetate (1.6 μg/paw) with calculated mean ID50 of 128.8 mg/kg (118.6–139.9 mg/kg), 124.8 mg/kg (111.4–139.7 mg/kg) and 40.29 (35.39–45.86) mg/kg, respectively. It was also demonstrated that pretreatment with l-arginine (100 mg/kg, i.p.), a nitric oxide precursor significantly reversed antinociception produced by EOZZ suggesting the involvement of l-arginine/nitric oxide pathway. In addition, methylene blue (20 mg/kg, i.p.) significantly enhanced antinociception produced by EOZZ. Administration of glibenclamide (10 mg/kg, i.p.), an ATP-sensitive K+ channel antagonist significantly reversed antinociceptive activity induced by EOZZ. Conclusion Together, the present results suggested that EOZZ-induced antinociceptive activity was possibly related to its ability to inhibit glutamatergic system, TRPV1 receptors as well as through activation of l-arginine/nitric oxide/cGMP/protein kinase C/ATP-sensitive K+ channel pathway

Antinociceptive activity of a synthetic curcuminoid analogue, 2,6-bis-(4-hydroxy-3-methoxybenzylidene)cyclohexanone, on nociception-induced models in mice.

This study investigated the potential antinociceptive efficacy of a novel synthetic curcuminoid analogue, 2,6-bis-(4-hydroxy-3-methoxybenzylidene)cyclohexanone (BHMC), using chemical- and thermal-induced nociception test models in mice. BHMC (0.03, 0.1, 0.3 and 1.0 mg/kg) administered via intraperitoneal route (i.p.) produced significant dose-related inhibition in the acetic acid-induced abdominal constriction test in mice with an ID50 of 0.15 (0.13–0.18) mg/kg. It was also demonstrated that BHMC produced significant inhibition in both neurogenic (first phase) and inflammatory phases (second phase) of the formalin-induced paw licking test with an ID50 of 0.35 (0.27–0.46) mg/kg and 0.07 (0.06–0.08) mg/kg, respectively. Similarly, BHMC also exerted significant increase in the response latency period in the hot-plate test. Moreover, the antinociceptive effect of the BHMC in the formalin-induced paw licking test and the hot-plate test was antagonized by pre-treatment with the non-selective opioid receptor antagonist, naloxone. Together, these results indicate that the compound acts both centrally and peripherally. In addition, administration of BHMC exhibited significant inhibition of the neurogenic nociception induced by intraplantar injections of glutamate and capsaicin with ID50 of 0.66 (0.41–1.07) mg/kg and 0.42 (0.38–0.51) mg/kg, respectively. Finally, it was also shown that BHMC-induced antinociception was devoid of toxic effects and its antinociceptive effect was associated with neither muscle relaxant nor sedative action. In conclusion, BHMC at all doses investigated did not cause any toxic and sedative effects and produced pronounced central and peripheral antinociceptive activities. The central antinociceptive activity of BHMC was possibly mediated through activation of the opioid system as well as inhibition of the glutamatergic system and TRPV1 receptors, while the peripheral antinociceptive activity was perhaps mediated through inhibition of various inflammatory mediators

Zerumbone-induced antinociception: involvement of the L-arginine-nitric oxide-cGMP -PKC-K+ ATP channel pathways.

This study investigated the antinociceptive effects of zerumbone in chemical behavioural models of nociception in mice. Zerumbone given through intraperitoneal route (i.p.) produced dose-related antinociception when assessed on acetic acid-induced abdominal writhing test in mice. In addition, the i.p. administration of zerumbone exhibited significant inhibition of the neurogenic pain induced by intraplantar (i.pl.) injection of capsaicin and bradykinin. Likewise, zerumbone given by i.p. route reduced the nociception produced by i.pl. injection of glutamate and phorbol myristate acetate (PMA). The antinociception caused by zerumbone in the acetic acid test was significantly attenuated by i.p. pre-treatment of mice with l-arginine (nitric oxide precursor) and glibenclamide (ATP-sensitive K(+) channel inhibitor). However, the antinociception of zerumbone was enhanced by methylene blue (non-specific gyanylyl cyclase inhibitor). Together, these results indicate that zerumbone produces pronounced antinociception against chemical models of nociception in mice. It also strongly suggests that the l-arginine-nitric oxide-cGMP-PKC-K(+) ATP channel pathways, the TRPV1 and kinin B2 receptors play an important role in the zerumbone-induced antinociception

Antinociceptive activity of a synthetic chalcone, flavokawin B on chemical and thermal models of nociception in mice

The present study examined the potential antinociceptive activity of flavokawin B (6'-hydroxy-2',4'-dimethoxychalcone), a synthetic chalcone using chemical- and thermal-induced nociception models in mice. It was demonstrated that flavokawin B (FKB; 0.3, 1, 3 and 10 mg/kg) administered via both oral (p.o.) and intraperitoneal (i.p.) routes produced significant and dose-dependent inhibition in the abdominal constrictions induced by acetic acid, with the i.p. route producing antinociception of approximately 7-fold more potent than the p.o. route. It was also demonstrated that FKB produced significant inhibition in the two phases of the formalin-induced paw licking test. In addition, the same treatment of flavokawin B (FKB) exhibited significant inhibition of the neurogenic nociceptive induced by intraplantar injections of glutamate and capsaicin. Likewise, this compound also induced a significant increase in the response latency period to thermal stimuli in the hot plate test and its antinociceptive effect was not related to muscle relaxant or sedative action. Moreover, the antinociception effect of the FKB in the formalin-induced paw licking test and the hot plate test was not affected by pretreatment of non-selective opioid receptor antagonist, naloxone. The present results indicate that FKB produced pronounced antinociception effect against both chemical and thermal models of pain in mice that exhibited both peripheral and central analgesic activity

Possible participation of nitric oxide/cyclic guanosine monophosphate/protein kinase C/ATP-sensitive K + channels pathway in the systemic antinociception of flavokawin B.

The possible mechanisms of action in the antinociceptive activity induced by systemic administration (intraperitoneal, i.p.) of flavokawin B (FKB) were analysed using chemical models of nociception in mice. It was demonstrated that i.p. administration of FKB to the mice at 0.3, 1.0, 3.0 and 10 mg/kg produced significant dose-related reduction in the number of abdominal constrictions. The antinociception induced by FKB in the acetic acid test was significantly attenuated by i.p. pre-treatment of mice with l-arginine, the substrate for nitric oxide synthase or glibenclamide, the ATP-sensitive K+ channel inhibitor, but was enhanced by methylene blue, the non-specific guanylyl cyclase inhibitor. FKB also produced dose-dependent inhibition of licking response caused by intraplantar injection of phorbol 12-myristate 13-acetate, a protein kinase C activator (PKC). Together, these data indicate that the NO/cyclic guanosine monophosphate/PKC/ATP-sensitive K+ channel pathway possibly participated in the antinociceptive action induced by FKB

Extravesicale ureteruitmondingen bij de vrouw; een embryologisch-klinische beschouwing en een bespreking van 51 Nederlandse patienten

SAMENVATTING Dit proefschrift is gewijd aan de ontwikkeling van een nauwkeurige potemiometrische methode ter bepaling van stabiliteitsconstamen van protoncomplexen en metaalcomplexen van enige fysiologisch voorkomende metalen met organische liganden en de toepassing van deze methode op enkele geneesmiddelen: d-penicillamine, N-acetyl-D-penicillamine en de biguaniden metformine, buformine, moroxydine, chlorguanide en chlorproguanil. De reden hiertoe is de volgende: Van een aantal in het levend organisme voorkomende metalen is bekend, dat hun fysiologische functie samenhangt met complexvorming van deze metalen met in de cel voorkomende liganden, bijv. enzymen. Bovendien is bekend, dat een groot aamal geneesmiddelen in staat is tot complexvorming met metalen. Het is verleidelijk, en in de literatuur ziet men er meerdere voorbeelden van, hypotheses op te stellen over een mogelijk verband russen complexvorming en geneesmiddelwerking. Voor het opstellen en de toetsing van dergelijke hypotheses zijn kwantitatieve gegevens betreffende de stabiliteit -in het bijzonder de conditionele stabiliteit van de metaalcomplexen van geneesmiddelen, respectievelijk natuurlijk voorkomende liganden, onmisbaar. Voor de geneesmiddelen ontbreken deze gegevens in de meeste gevallen. Voor zover zij weI bekend zijn, zijn zij dikwijls niet voldoende nauwkeurig bepaald of zijn de omstandigheden waaronder de proeven zijn uitgevoerd niet beschreven. In hoofdstuk 2 zijn algemene aspecten van de complexvorming besproken. Nadat was nagegaan welke geneesmiddelen voor complexvorming in aanmerking komen, werd de keuze der geneesmiddelen die in onderzoek zijn genomen voor dit proefschrift beperkt tot de bovengenoemde. In hoofdstuk 3 zijn de begrippen "microconstante" en "conditionele stabiliteitsconstante" ingevoerd. In de hoofdstukken 4 en 5 voigt de ontwikkeling van de potentiometrische methode. De pH-bepaling, waarbij het elektroden systeem wordt geijkt op buffers, kan geen absolute nauwkellrigheid geven die beter is dan 0.01 pH. Met de in dit proefschrift beschreven methode kan onder gedefinieerde proefomstandigheden een nauwkeurigheid van 0.002 pH worden bereikt. Het gekozen elektrodensysteem bestond uit glaselektrode, zilverelektrode en zOutbrllg met natriumperchloraat van de gewenste sterlne. De ionensterkte werd tijdens de proeven (titraties) constant gehouden, evenals de temperatuur. De opstelling van het elektrodensysteem is afgebeeld in fig. 7.1. en fig. 7.2 .. Met behulp van de waterstofelektrode werden de elektromotorische efficientie Be en de natriumfout ^mV van de glaselektrode bepaald. De ijking van het elektrodensysteem werd uitgevoera door een titratie van perchloorzuur met natrillmhydroxide. In een aantal punten werd de potentiaal E gemeten. In het gekozen concentratiegebied kon met vergelijking V.4.10. uit een (lineaire) grafiek Eo' worden afgelezen. De diffusiepotentiaal Ej' bleek recht evenredig te zijn met [H]; de evenredigheidsfactor WH werd uit de grafiek afgelezen (4.4.2.). Werd de ijkoplossing vervangen door een oplossing met onbekende pH (<7) dan kon een voorlopige waarde van [H] worden berekend met de in 4.4.3. gegeven vergelijking. Door successieve approximatie van Ej' werd daarna -log [H] berekend, totdat twee opeenvolgende berekeningen geen verschil gaven > 0.002 pH. Door een titratie van natriumperchloraat met natriumhydroxide werd het verband tussen E en [OH] vastgesteld. In het gekozen concentratiegebied bleek Ej' recht evenredig te zijn met [OH]; de evenredigheidsfactor WOH werd uit de grafiek afgelezen (4.4.4.). Uit de in 4.4.2. en 4.4.4. beschreven titraties werd Kw berekend, het ionenproduct van water onder de proefomstandigheden. In 4.4.5. is beschreven hoe met vergelijking V.4.l3. door successieve approximatie van Ej' en ^mV van een oplossing met onbekende pH (> 7) de waarde -log [H] kan worden vastgesteld. Voor de bepaling van de zuur-stabiliteitsconstanten werden titraties uitgevoerd van het ligand met natriumhydroxide waarbij in een groot aantal punten -log [H] op de beschreven wijze werd berekend. Daaruit werd de protoneringsgraad p berekend (V.5.6.). De aldus gevonden vormingscurven werden getekend en daarna werden volgens de methode der kleinste kwadraten de zllur-stabiliteitsconstanten berekend uit V.S.3 .. Voor de berekeningen werd gebruik gemaakt van een digitale elektronische rekenmachine (Telefunken TR4, programma's in Algol). Voor de bepaling van de stabiliteitsconstanten van metaalcomplexen werden titraties uitgevoerd van het ligand met natriumhydroxide in aanwezigheid van metaalionen, waarbij in een groot aantal punten -log [H] werd berekend. Daaruit werden de vrije ligandconcentratie (V.5.11.) en de complexeringsgraad n (V.5.15.) berekend. De aldus gevonden vormingscurven werden getekend en daarna werden vol gens de methode der kleinste kwadraten de complex-stabiliteitsconstanten berekend met V.5.13 .. Ook voor deze berekeningen werd gebruik gemaakt van de Telefunken TR4; voor de berekening van de zuuur-stabiliteitsconstanten en de complex-stabiliteitsconstanten werd hetzelfde programma gebruikt. Bij L-cysteine en D-penicillamine spelen behalve de reeds genoemde zuur-stabiliteitsconstanten ook de zogenaamde microconstanten -de individuele zuur-stabiliteitsconstanten van de SH-en de NH3+-groep -een ro1. Door variatie van -log [H] en meting van de bijbehorende U.V.-absorptie werd het verband tussen deze twee grootheden bepaald. Volgens de methode der ldeinste kwadraten werden m.b.v. de Telefunken TR4 de microconstanten berekend. De berekende zuur-stabiliteitsconstanten van L-cysteine, D-penicillamine en N-acetyl-D-penicillamine zijn vermeld in de tabellen 9.6., 9.7. en 9.8., de complex-stabiliteitsconstanten in de tabellen 9.12., 9.13. en 9.14 .. De micro-zuur-stabiliteitsconstanten van L-cysteine en D-penicillamine zijn opgenomen in tabel 9.9 .. Een samenvatting van de resultaten v~~r de genoemde drie stoffen is vermeld in 9.2.3.3 .. Voor een vergelijking van de mate van complexvorming van verschillende liganden bij een bepaalde pH zijn de complex-stabiliteitsconstanten niet zonder meer bruikbaar, daar het aanbod van vrij ligand mede wordt bepaald door de zuur-stabiliteitsconstanten. Daarom werden de begrippen "conditionele stabiliteitsconstante" en "nevenreactie-coefficient" besproken (3.1.6., 5 .1.4.). De nevenreactiecoefficienten voor de reacties van L-cysteine, D-penicillamine en Nacetyl-D-penicillamine met protonen werden berekend (9.4., tabel 9.20 .) fig. 9.24). Uit de voor deze drie liganden gevonden complex stabiliteitsconstanten en nevenreactie-coefficientcn kunnen bij alle gewenste pH's de conditionele stabiliteitsconstanten worden berekend; een voorbeeld van een dergelijke berekening is in 9.4. gegeven. Bij de titraties van de bigllanide-hydrochloriden werd geconstateerd dat in Zuur milieu nog een proton kon worden gebonden. Bij metformine-HCl en buformine-HCl kon uit de vormingscllrven worden afgeleid, dat bij hoge pH twee protonen ongeveer gelijktijdig werden afgesplitst. Bij moroxydine-HCl kon wat dit betreft geen conclusie worden getrokken, terwijl bij chlorguanide-HCl en chlorproguanil-HCl in het onderzochte pH-gebied slechts een proton werd afgesplitst. De berekende zuur-stabiliteitsconstanten zijn vermeld in de tabellen 9.15. tim 9.19.. De biguanide-hydrochloriden bleken zeer zwak zure eigenschappen te hebben. Slechts bij enkele metalen kon complexvorming worden geconstateerd; bij de meeste metalen trad hydrolyse van het metaalion op. Waar metaalcomplexen werden gevonnd, waren deze slecht oplosbaar. De stabiliteitsconstanten van de metaal-complexen konden niet door potentiometrische titratie worden bepaald. Door bereiding en isolering van de metaalcomplexen en daaropvolgende elementanalyse kon echter worden aangetoond, dat bij alle onderzochte biguanide-hydrochloriden twee protonen konden worden afgesplitst, waarvan een direct bij de vorming van het complex. In het algemeen zullen dus geprotoneerde biguanide-complexen kunnen bestaan. Gezien het zeer zwak zure karakter van de biguanide-hydrochloriden zal bij fysiologische pH's slechts een zeer kleine fractie in de vorm van het vrij ligand voorkomen. Het is daarom twijfelachtig of van deze stoffen de werking verband zou kunnen houden met complexvorming; voortgezet onderzoek op dit terrein is wenselijk.

A study on evaluation of biliary leaks following hydatid liver surgeries

Background: A high incidence of post-operative bile leaks is reported to be a significant disadvantage of conservative surgical procedures. Materials and Methods: One hundred patients with 180 cysts were operated upon using conservative surgical techniques from May 2007 to November 2009. Results: Post-operative biliary leakage occurred in 26 (26%) patients. Independent clinical predictors for post-operative bile leak were raised alkaline phosphatase and gamma-glutamyl transpeptidase levels (P 0.05). Post-operative complications were seen in 21 patients (21%). Complications were seen in 12 of 26 patients with bile leak (46.16%) and in 9 patients among 74 patients (12.16%) without a bile leak (P 300 ml/day), 3 patients were managed conservatively, and in one patient there were no signs of a reduction in bile leakage even after 4 weeks; in this case, endoscopic retrograde cholangiopancreatography with a sphincterotomy was performed, which led to the healing of the fistula 1 week after the endoscopic sphincterotomy. Conclusion: Biliary leakage is common following conservative surgery and is the main cause of post-operative morbidity. Most of the bile leaks can be prevented by thorough inspection of the cavity peroperatively for cyst-biliary communication. Identifying risk factors preoperatively may help to optimize perioperative management. Most bile leaks heal by conservative management. [Arch Clin Exp Surg 2015; 4(2.000): 89-94

Laparoscopic Evaluation of Nonspecific Abdominal Pain in Females

The aim was to determine the role of laparoscopy in the management of nonspecific abdominal pain (NSAP) in sexually active females. Fifty (50) patients with NSAP were included in the study which then underwent laparoscopy to make a definitive diagnosis. Peroperative laparoscopic findings were; Acute appendicitis in 17 patients (34%); Pelvic Inflammatory diseases (PID)/salpingitis in 9 patients (18%); Adhesions in pelvis and RIF in 5 patients (10%); Ovarian Cyst in10 patients (20%); Endometriosis in 2 patients (4%); Peritoneal Tuberculosis in 3 patients (6%); No diagnosis in 4 patients (8%). The age wise incidence of various Laparoscopic findings in patients with NSAP were: Acute appendicitis was common in 13 to 20 year age group ( 10/17 patients) followed by 21 to 28 year age group (5/17 patients); PID was common in 21 to 28 year age group (6/9 patients); Endometriosis was found common in 29 to 36 year age group (2/2 patients); while as ovarian cysts were observed with increased frequency in 21 to 28 year age group (8/10 patients). The study revealed appendicitis to be more common in females in their early reproductive years of life. PID, was more frequently noticed in sexually active females. Endometriosis was observed only in two patients and both of them where in the middle of their reproductive age while as symptomatic ovarian cysts was a more common finding in unmarried females in 21-28 years of age group. This study concluded that laparoscopy has a diagnostic as well as a therapeutic implication in management of NSAP. [Med-Science 2015; 4(4.000): 2700-8