A bumpy road to the diagnosis of metastatic lung cancer

Cardiac tumors pose the uncommon group of disorders and most of them are metastases. They are generally localized in the left heart and may present with non-specific symptoms. Diagnosis may be often difficult due to the presence other heart diseases. The gold standard in diagnosing is non-invasive imaging. We present a case of a 77-year-old male admitted to our hospital due to flu symptoms, headaches and loss of weight in the last 2–3 weeks. The diagnostic process including computed tomography (CT) and magnetic resonance imaging revealed pathological contrast enhancement in the left parietal lobe, whereas subsequent transthoracic echocardiography disclosed a pathological oval mass 2.5 x 3.5 cm in the left heart suspected of a metastasis. Results of echocardiography turned the diagnostic process around and extended to bronchoscopy and abdominal CT. Finally, central left lung tumor with metastases to lungs, pleura, lymphoid nodes of the right hilar, left ventricle, left suprarenal gland and central nervous system was diagnosed

Coronary microcirculation dysfunction in patients with arterial hypertension

The number of articles regarding microcirculation dysfunction in the literature increases. One should bear them inmind especially in case of patients, who declare typical angina, and in whom during coronary angiography we donot reveal significant lesions in coronary arteries. Arterial hypertension is one of diseases, which may contribute tomicrocirculation dysfunction and vessels remodeling. In this short review, we discuss possible mechanism of abovementioneddisturbances.The number of articles regarding microcirculation dysfunction in the literature increases. One should bear them in mind especially in case of patients, who declare typical angina, and in whom during coronary angiography we do not reveal significant lesions in coronary arteries. Arterial hypertension is one of diseases, which may contribute to microcirculation dysfunction and vessels remodeling. In this short review, we discuss possible mechanism of above-mentioned disturbances

Inwazyjna ocena istotności czynnościowej zwężeń w tętnicach wieńcowych u pacjentów ze stenozą aortalną

In case of angiographically intermediate lesions one should evaluate its hemodynamic significance. The tools are fractional flow reserve measurements and instantaneous wave-free ratio. In case of patients with aortic stenosis we usually deal with myocardial hypertrophy, which may lead to coronary microvascular dysfunction, and as a consequence the influence on the lesion’s physiological evaluation. In this short review, we analyze current data regarding possibility of lesions’ hemodynamic significance evaluation in patients with aortic stenosis.W przypadku zmian, określanych jako angiograficznie graniczne, przed ewentualną rewaskularyzacją wskazana jest ocena czynnościowa. Narzędziami do tego służącymi są pomiary cząstkowej rezerwy przepływu i ocena wskaźnika iFR. W przypadku chorych ze stenozą zastawki aortalnej często mamy do czynienia z przerostem mięśnia sercowego, który to może doprowadzać do zaburzeń mikrokrążenia wieńcowego, a zatem wpływać na wyniki stosowanych testów. W tej krótkiej pracy przeglądowej analizujemy najnowsze dane dotyczące możliwości oceny istotności hemodynamicznej zmiany w grupie chorych ze stenozą zastawki aortalnej

Kardioprotekcja — czy nie zapominamy o ochronie krążenia wieńcowego. Część I. Podstawy patofizjologiczne

Since many years cardiovascular diseases, and among them coronary artery disease, have remained one of the most frequent causes of morbidity and mortality worldwide. During ischemia reperfusion is the only method allowing us to preserve myocardium viability. Unfortunately, since 70s it has been known that myocardium damage occurs not only during ischemia, but also during reperfusion. Many studies on the mechanism of ischemia-reperfusion injury formation are published. Most authors focus on changes occurring in myocardium, however more and more often put emphasis on coronary microcirculation, which is not only the “perpetrator”, but we should think about it also as about the “victim” of ischemia-reperfusion injury. In this part of the article we would like to present pathophysiological basis of such reasoning.Choroby układu sercowo-naczyniowego, a wśród nich choroba wieńcowa, od lat pozostają jedną z najczęstszych przyczyn zgonów na świecie. Podczas niedokrwienia reperfuzja jest jedyną metodą pozwalającą na zachowanie żywotności mięśnia sercowego. Niestety, już w latach 70. XX wieku wiadomo było, że do uszkodzenia miokardium dochodzi nie tylko w trakcie niedokrwienia, ale również w czasie reperfuzji. Publikowane są liczne prace omawiające patomechanizm powstawania uszkodzenia związanego z niedokrwieniem i reperfuzją. Większość autorów skupia się na zmianach zachodzących w miokardium, jednakże coraz częściej nacisk kładziony jest też na mikrokrążenie wieńcowe, które nie tylko jest „sprawcą”, ale powinniśmy myśleć o nim również jako o „ofierze” uszkodzenia związanego z niedokrwieniem i reperfuzją. W tej części artykułu chcemy zaprezentować podstawy patofizjologiczne takiego rozumowania

Alternatywne przyczyny niedokrwienia miokardium u kobiet

Coronary artery disease remains the major cause of mortality in developed countries. Most cases are caused by coronary atherosclerosis. However, especially in younger patients and in women, alternative causes of myocardium ischemia, such as coronary microvascular dysfunction, spontaneous coronary artery dissection or vasospastic angina, should be taken into consideration. In this review we focus on pathophysiology, diagnosis, clinical presentation, differences in treatment and outcomes in patients with myocardium ischemia caused by above-mentioned functional and structural disturbances.Choroba niedokrwienna serca pozostaje główną przyczyną zgonów w krajach rozwiniętych. Większość przypadków spowodowana jest miażdżycą tętnic wieńcowych. Jednakże, zwłaszcza w grupie młodszych pacjentów i kobiet, należy brać pod uwagę alternatywne przyczyny niedokrwienia miokardium, takie jak zaburzenia w mikrokrążeniu wieńcowym, samoistne rozwarstwienie tętnicy wieńcowej, czy też dławica naczynioskurczowa. W niniejszej pracy skupiono się na podstawach patofizjologicznych, diagnostyce, objawach, odmiennościach w terapii i rokowaniu pacjentów z niedokrwieniem mięśnia sercowego powodowanym wymienionymi zaburzeniami funkcjonalnymi i strukturalnymi

Inwazyjna ocena mikrokrążenia wieńcowego u pacjentów z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST

Primary percutaneous coronary intervention (pPCI) is curently a gold standard in the treatment of patients with acute coronary syndrome with ST-segment elevation. However, mortality among those patients during one year after pPCI is still significant. This may be caused by coexistence or development of reperfusion injury in which we can distinguish microvascular obstruction. Nowadays there are many noninvasive techniques that can provide us with the information about any disturbances in microcirculation, but it may be too late to intervene due to examination delay. This is why, it is important to provide the patient with diagnostic as early as possible, optimally during pPCI, so the patient could benefit as much as he can from the treatment.Pierwotna przezskórna interwencja wieńcowa (pPCI) jest złotym standardem w leczeniu pacjentów zgłaszających się z ostrym zespołem wieńcowym z uniesieniem odcinka ST. Mimo to, śmiertelność wśród pacjentów w trakcie pierwszego roku po przeprowadzeniu zabiegu nadal pozostaje znaczna. Częściowo dzieje się tak ze względu na współistnienie lub późniejsze wystąpienie urazu reperfuzyjnego, wśród którego można wyróżnić niedrożność naczyń mikrokrążenia (MVO). Obecnie istnieją różnymi nieinwazyjne metody oceny mikrokrążenia, jednak wykrycie jakichkolwiek zaburzeń nawet już po kilku godzinach od przeprowadzenia pPCI może okazać się już zbyt późnym działaniem. Dlatego też ważne jest, aby diagnostyki nie opóźniać i jak najwcześniej wykryć zator w mikrokrążeniu, najlepiej jeszcze w trakcie pPCI, wdrażając postępowanie interwencyjne, tak aby pacjent mógł odnieść jak największy efekt terapii

Cardioprotection — not to forget about the protection of coronary circulation. Part II — the clinical implications

Reperfuzja jest jedyną metodą pozwalającą na zachowanie żywotności miokardium w ostrej fazie zawału. Jednak niedługo po publikacji doniesień mówiących o skuteczności terapeutycznej takiego postępowania zaczęto podnosić temat uszkodzenia miokardium występującego również w trakcie reperfuzji, a nie tylko niedokrwienia. Od wielu lat prezentowane są prace oceniające wpływ różnych leków i interwencji mających na celu ochronę mięśnia sercowego w trakcie zarówno niedokrwienia, jak i reperfuzji. Jednak większość autorów skupia się zwykle na uszkodzeniu dotyczącym miokardium i metodach pozwalających na jego uniknięcie. Warto jednak pamiętać, że zmiany wywołanie niedokrwieniem i reperfuzją dotyczą również krążenia i mikrokrążenia wieńcowego, a zatem kardioprotekcja powinna obejmować również te ostatnie. W tej części artykułu przedstawiamy wyniki badań klinicznych i możliwości wykorzystania w praktyce klinicznej ochrony mikrokrążenia wieńcowego w trakcie niedokrwienia i reperfuzji.Reperfusion is the only method, which allows preservation of myocardium viability in acute myocardial infarction. However, after publishing of the data regarding the effectiveness of different therapeutic approaches, it is known that the myocardial injury occurs also during reperfusion, not only during ischemia. Numerous studies evaluating for many years the influence of different drugs and interventions on myocardial protection not only during ischemia, but also during reperfusion are presented. However, most authors focus usually on myocardium damage and methods allowing us to prevent it. But one should keep in mind that changes caused by ischemia-reperfusion affect also coronary circulation as well as microcirculation, so the cardioprotection should also include the latter one. In this part of the article we present results of clinical trials and options of coronary microcirculatory protection during ischemia-reperfusion injury to be used in clinical practice

Role of autonomic nervous system in the pathomechanism of hypertension

Due to high prevalence of hypertension (HT) in worldwide population, all aspects of this disease are studied in order to understand its pathogenesis and the influence on human body, as well as in order to find proper treatment. Impaired balance of autonomic nervous system (ANS) is taken into account as one of the main causes elevating blood pressure (BP). It seems that over-activation of sympathetic nervous system (SNS) is the most important factor in pathogenesis of HT. There are some methods which allow us to measure the sympathetic and parasympathetic nervous system activity. Some of them are described below and the influence of impaired ANS balance on HT development is presented. Many different, natural and pathologic factors can cause SNS response, so the measurement of the sole ANS activity cannot fully answer the question about the pathomechanism underlying HT. In this paper, we present some hypotheses regarding possible mechanisms of the disease progression. In primary HT, impairment of baroreceptors response is considered one of such mechanisms. Another one is the influence of hyperinsulinemia on the activation of SNS in insulin resistant patients. A few other factors are considered, like obesity, salt intake, sodium retention and alcohol intake and they are described briefly in our paper. In secondary hypertension, SNS can be activated indirectly by comorbidities, and this pathomechanism is also discussed.Due to high prevalence of hypertension (HT) in worldwide population, all aspects of this disease are studied in order to understand its pathogenesis and the influence on human body, as well as in order to find proper treatment. Impaired balance of autonomic nervous system (ANS) is taken into account as one of the main causes elevating blood pressure (BP). It seems that over-activation of sympathetic nervous system (SNS) is the most important factor in pathogenesis of HT. There are some methods which allow us to measure the sympathetic and parasympathetic nervous system activity. Some of them are described below and the influence of impaired ANS balance on HT development is presented. Many different, natural and pathologic factors can cause SNS response, so the measurement of the sole ANS activity cannot fully answer the question about the pathomechanism underlying HT. In this paper, we present some hypotheses regarding possible mechanisms of the disease progression. In primary HT, impairment of baroreceptors response is considered one of such mechanisms. Another one is the influence of hyperinsulinemia on the activation of SNS in insulin resistant patients. A few other factors are considered, like obesity, salt intake, sodium retention and alcohol intake and they are described briefly in our paper. In secondary hypertension, SNS can be activated indirectly by comorbidities, and this pathomechanism is also discussed

Opcje leczenia hipolipemizującego u chorych z ostrym zespołem wieńcowym

Coronary heart disease remains one of the main reasons of morbidity in developed countries. One should emphasize that the number of deaths caused by this disease decreases, what is caused not only by better and better methods used to treat this group of patients, but also by improvements in the management of cardiovascular disease risk factors, such as cholesterol level. Statins remain the first line therapy, which effectiveness was proven with multiple clinical trials. It is worth mentioning about the possibility to use newer drugs in the treatment of patients with the history of acute coronary syndrome.Choroba niedokrwienna serca pozostaje jedną z głównych przyczyn śmiertelności w krajach wysoko rozwiniętych. Warto jednak zauważyć, że odsetek zgonów z tego powodu spada, co spowodowane jest coraz lepszymi możliwościami leczenia tej grupy pacjentów, ale również wiąże się z poprawą kontroli czynników ryzyka choroby sercowo-naczyniowej, takich jak między innymi stężenie cholesterolu w osoczu krwi. Leczeniem pierwszego wyboru pozostają statyny, których skuteczność została potwierdzona w licznych badaniach klinicznych. Warto jednak zwrócić uwagę na wykorzystanie nowszych cząsteczek w terapii hipolipemizującej u osób z wywiadem ostrego zespołu wieńcowego

Wady zastawkowe serca i różne profile dobowe ciśnienia tętniczego

Introduction. Valvular heart diseases (VHD) increase the risk of cardiovascular morbidity and mortality. Little is known about the correlation between circadian blood pressure profile (CBPP) and VHD. The study aimed to clarify the association between CBPP and VHD prevalence. Material and methods. 103 consecutive patients (male: 50.5%), who underwent 24-hour ambulatory blood pressure measurement (ABPM) and Holter electrocardiography simultaneously were analysed. Patients were divided into 3 groups: dipping was defined as 10–20% (28.2%), non-dipping as < 10% (50.5%) fall in nocturnal blood pressure (BP) and reverse-dipping as higher nocturnal than diurnal BP (21.4%). VHD was assessed by transthoracic echocardiography and described as mild, moderate or severe regurgitation or stenosis accordingly. Further, the severity of VHD, nocturnal fall pattern and ABPM features in all groups were compared. Results. The authors found no statistically significant association between severity of VHD and dipping status. The presented study showed some correlations between VHD severity and different ABPM parameters. Conclusions. Though severity of VHD did not influence dipping status obtained by ABPM, there were associations between VHD and ABPM outcomes. Further studies are needed.Wstęp. Wady zastawkowe serca (VHD) zwiększają ryzyko zachorowań i zgonów z przyczyn sercowo-naczyniowych. Niewiele wiadomo na temat zależności między profilem dobowym ciśnienia tętniczego (CBPP) a VHD. Celem tej pracy było wyjaśnienie związku między CBPP a VHD. Materiał i meody. Do badania włączono 103 kolejnych pacjentów (mężczyźni 50,5%), u których równocześnie wykonano całodobowy pomiar ciśnienia tętniczego (ABPM) i 24-godzinny zapis elektrokardiograficzny metodą Holtera. Podzielono ich na trzy grupy: dippers — zdefiniowanych jako osoby z ciśnieniem tętniczym (BP) w nocy o 10–20% niższym niż w ciągu dnia (28,2%), non-dippers — osoby ze spadkiem BP w nocy mniejszym niż 10% (50,5%), reverse-dippers — osoby z wyższymi wartościami BP w nocy niż w ciągu dnia (21,4%). Metodą echokardiografii przezklatkowej oceniano VHD jako małą, umiarkowaną lub ciężką. Następnie porównywano ciężkość VHD, CBPP i dane z ABPM we wszystkich grupach. Wyniki. Nie znaleziono istotnej statystycznie zależności między cięż kością VHD a CBPP. Zaobserwowano korelację między ciężkością VHD a niektórymi parametrami ocenianymi w trakcie ABPM. Wnioski. Choć ciężkość VHD nie wpływała na CBPP, to istnieją zależności między wynikami VHD i ABPM. Konieczne są dalsze badania