Primary percutaneous coronary intervention (pPCI) is curently a gold standard in the treatment of patients with acute coronary syndrome with ST-segment elevation. However, mortality among those patients during one year after pPCI is still significant. This may be caused by coexistence or development of reperfusion injury in which we can distinguish microvascular obstruction. Nowadays there are many noninvasive techniques that can provide us with the information about any disturbances in microcirculation, but it may be too late to intervene due to examination delay. This is why, it is important to provide the patient with diagnostic as early as possible, optimally during pPCI, so the patient could benefit as much as he can from the treatment.Pierwotna przezskórna interwencja wieńcowa (pPCI) jest złotym standardem w leczeniu pacjentów zgłaszających się z ostrym zespołem wieńcowym z uniesieniem odcinka ST. Mimo to, śmiertelność wśród pacjentów w trakcie pierwszego roku po przeprowadzeniu zabiegu nadal pozostaje znaczna. Częściowo dzieje się tak ze względu na współistnienie lub późniejsze wystąpienie urazu reperfuzyjnego, wśród którego można wyróżnić niedrożność naczyń mikrokrążenia (MVO). Obecnie istnieją różnymi nieinwazyjne metody oceny mikrokrążenia, jednak wykrycie jakichkolwiek zaburzeń nawet już po kilku godzinach od przeprowadzenia pPCI może okazać się już zbyt późnym działaniem. Dlatego też ważne jest, aby diagnostyki nie opóźniać i jak najwcześniej wykryć zator w mikrokrążeniu, najlepiej jeszcze w trakcie pPCI, wdrażając postępowanie interwencyjne, tak aby pacjent mógł odnieść jak największy efekt terapii
