Symptomatology and pathogenesis of different types of pain in multiple sclerosis

Multiple sclerosis (MS) is a progressive disease of the central nervous system. It is characterized by disseminated foci of demyelination, which are responsible for the diverse clinical picture of MS. Pain is a frequent but underestimated symptom of multiple sclerosis. It is estimated to affect 29–86% of MS patients in various stages of the disease and severely influences rehabilitation and quality of life. The pain experienced by MS patients is generally caused by nervous system damage during the course of the disease process and can usually be characterized as central neuropathic pain (less frequently as peripheral or nociceptive pain). The most frequent symptoms include dysesthetic extremity pain, painful tonic spasms, Lhermitte's sign, trigeminal neuralgia, headaches and low back pain. This paper discusses the probable mechanisms behind the development of pain in MS, the prevalence, classification, types of pain, as well as the most effective treatment methods

Wybrane aspekty epidemiologiczne stwardnienia rozsianego w Polsce – wieloośrodkowe badanie pilotażowe

Background and purpose The aim was to conduct a pilot study of selected epidemiological aspects of multiple sclerosis (MS) in Poland. Material and methods Cross-sectional data were collected in 21 centres providing MS treatment. The demographic profile of the patients, medical history of MS, disability status, comorbidity, and diagnostic and treatment modalities were analysed. Results Data on 3581 patients were obtained, including 2494 women (69.6%) and 1030 men (28.8%) – sex ratio 2.4 : 1. The mean age was 40.7 ± 11.9 years. Monofocal onset was reported in 80.8% of cases – the most frequently reported location of lesions was supratentorial (36.1%), followed by optic nerves (26.5%) and spinal cord (20.1%). The mean disease duration was 10.2 ± 8.8 years (range 0.04–53 years), and the mean time from the first symptoms to MS diagnosis was 2.6 years. Relapsing-remitting MS was reported in 70.5% of patients, secondary progressive in 16.8%, primary progressive in 8.4%, and ‘benign MS’ in 2.5%. The mean EDSS score was 3.3 ± 2.2 (range 0–9.5). The family history of MS was positive in 6.4% of cases. Comorbidity mainly applied to the musculoskeletal system (6.5%), the urinary system (5.8%) and psychiatric disturbances (5.5%). Brain magnetic resonance studies were available in 96.3% of the patients, evoked potentials in 54%, and cerebrospinal fluid testing in 63.1% – of whom only 41.2% were tested for oligoclonal bands, with 84% of samples being positive. Immunomodulatory drugs were used in 842 patients (24%), predominandy interferon beta (81%) and glatiramer (13%). Mitoxantrone was the most commonly used immunosuppressant. Conclusions This project is the first countrywide large-scale MS survey, covering approximately 18% of patients, according to our estimates. The results identify the clinical condition of the patients, as well as diagnostic and treatment modalities.Wstęp i cel pracy Celem badania była pilotażowa analiza wybranych aspektów epidemiologicznych stwardnienia rozsianego (SR) w Polsce. Materiał i metody Przekrojowe dane zebrano w 21 ośrodkach prowadzących leczenie SR. Analizowano profil demograficzny chorych, wywiad chorobowy SR, stopień niepełnosprawności, choroby współwystępujące, metody diagnostyczne i stosowane leczenie. Wyniki Uzyskano dane 3581 pacjentów, w tym 2494 kobiet (69,6%) i 1030 mężczyzn (28,8%) – proporcja płci 2,4 : 1. Średni wiek wynosił 40,7 ± 11,9 roku. Początek jednoogniskowy odnotowano w 80,8% przypadków – najczęściej wskazywano na nadnamiotową lokalizację uszkodzeń (36,1%), w dalszej kolejności zajęte były nerwy wzrokowe (26,5%) i rdzeń kręgowy (20,1%). Choroba trwała średnio 10,2 ± 8,8 roku (zakres 0,04–53 lat), a od pierwszych objawów do ustalenia rozpoznania mijało średnio 2,6 roku. Postać nawra-cająco-zwalniającą SR miało 70,5% chorych, wtórnie postępującą – 16,8%, pierwotnie postępującą – 8,4%, u 2,5% rozpoznano zaś „łagodne” SR. Średni stopień niesprawności w skali EDSS wyniósł 3,3 ±2,2 (zakres 0–9,5). Rodzinne występowanie SR odnotowano w 6,4% przypadków. Wśród chorób współwystępujących najczęstsze były schorzenia narządu ruchu (6,5%), układu moczowego (5,8%) i zaburzenia psychiczne (5,5%). Rezonans magnetyczny mózgu wykonano u 96,3% pacjentów, potencjały wywołane u 54%, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego u 63,1% – z czego zaledwie w 41,2% przypadków oznaczano prążki oligoklonalne (ich obecność stwierdzono w 84% próbek). Leki immunomodulujące otrzymywało 842 chorych (24%), najczęściej były to interferon β (81%) i glatiramer (13%). W immunosupresji najczęściej stosowano mitoksantron. Wnioski Zrealizowany projekt jest pierwszym ogólnopolskim badaniem populacji chorych na SR na tak szeroką skalę – wg naszych szacunków obejmującym ok. 18% populacji chorych. Zgromadzone wyniki informują o stanie klinicznym chorych, najczęstszych metodach diagnostyki i leczenia

COVID-19 Co-Infection May Promote Development of Sinusitis Complication in Children

Background: The olfactory dysfunction that occurs during a COVID-19 infection has sparked much debate about its similarity to sinusitis. Up to 65% of COVID-19 pediatric patients may be asymptomatic; however, when symptoms are observed, fever and cough are the most common. Nasal congestion and discharge as well as headaches can also be seen, which makes both entities, i.e., COVID-19 and sinusitis, similar to each other. Methods: In this review, we present the clinical case of a teenager with a history of acute sinusitis and COVID-19 co-infection followed by purulent meningoencephalitis. We aim to summarize available findings on the association between COVID-19, sinusitis, and possible common complications of both diseases. Results: Differentiating between COVID-19 and sinusitis can be confusing because presented symptoms may overlap or mimic each other. Increased risk of complications, especially in patients with bacterial sinusitis co-infected with SARS-CoV-2, should prompt physicians to monitor young patients and inform parents about disturbing symptoms and possible complications. Conclusions: Acute sinusitis and COVID-19 co-infection may lead to numerous complications and should be included among the factors predisposing to worse prognosis. It is especially related to patients with high risk factors and even more important in children as they often pass the infection asymptomatically and its complications can lead to loss of health or life

Przebieg i wspieranie rozwoju sensomotorycznego dziecka urodzonego przedwcześnie

Prematurely born babies account for nearly 7% of all infants coming into the world, and there are more and more extremely small premature babies being born. A report covering 184 countries shows that each year, 14.9 million children are born ahead of time. Maintaining life is the fi rst task faced by the medical service. The issue regarding development and the future of these children is the next stage of interest for both doctors and a number of specialists from related fields. The aim of the study was to review literature concerning premature newborns in the fi eld of sensorimotor development within the fi rst years of life, taking into account the hazards and possible forms of early support. An attempt was made to present the current state of knowledge in the scope of recommended and used methods of conduct as well as to assess the long-term effects of undertaken interventions. A review of Polish-, English- and French-language literature was conducted, which concerned sensory motor development, introduction of early rehabilitation and support programmes for premature infants. Research papers and review works from the last 10 years included in databases (PubMed and websites of Polish medical publishing houses) were analysed. The works were searched using the following keywords: premature baby, sensorimotor development. The growing group of preemies requires adapted care. To counteract the indicated threats, a therapeutic intervention should be introduced precisely and in accordance with a child’s needs. There is a need to broaden knowledge about development in this group of children and to create a proven developmental support system that would be based on long-term research. Currently, support for babies born too early is heterogeneous, and the research carried out does not allow to design a single support model or clearly defi ned standards of conduct. premature infant, sensorimotor stimulation, rehabilitation 24 Jan. 2017; Accepted: 22 Nov. 2018Wstęp: Noworodki urodzone przedwcześnie stanowią blisko 7% wszystkich urodzonych dzieci i przybywa dzieci urodzonych jako ekstremalnie małe wcześniaki. Raport obejmujący 184 kraje wskazuje, że każdego roku 14,9 miliona dzieci rodzi się przed czasem. Utrzymanie życia jest pierwszym zadaniem, które stoi przed służbą medyczną. Kwestia rozwoju i przyszłości tych dzieci to następny etap pozostający w kręgu zainteresowań zarówno lekarzy jak i szeregu specjalistów z pokrewnych dziedzin. Cel: Celem pracy było przeprowadzenie przeglądu piśmiennictwa dotyczącego noworodków urodzonych przedwcześnie w zakresie rozwoju sensomotorycznego w pierwszych latach życia, z uwzględnieniem występujących zagrożeń oraz możliwych form wczesnego wsparcia. Podjęto próbę przedstawienia aktualnego stanu wiedzy w zakresie zalecanych i wykorzystywanych metod postępowania, a także oceny długofalowych skutków podejmowanych interwencji. Metodyka: Przeprowadzono przegląd piśmiennictwa polskiego, anglojęzycznego i francuskojęzycznego, które dotyczyły rozwoju sensomotorycznego, wprowadzania wczesnej rehabilitacji niemowląt urodzonych przedwcześnie oraz wprowadzanych programów wspierania. Analizowano prace badawcze i przeglądowe z ostatnich 10 lat zamieszczonych w bazach danych (Pub Med i stronach polskich wydawnictw medycznych). Prace wyszukiwano posługując się słowami kluczowymi: noworodek urodzony przedwcześnie, rozwój sensomotoryczny. Wyniki i wnioski: Rosnąca grupa noworodków urodzonych przedwcześnie wymaga dostosowanej opieki. Aby przeciwdziałać wskazanym zagrożeniom, należy precyzyjnie i zgodnie z potrzebami dziecka wprowadzać interwencję terapeutyczną. Istnieje potrzeba poszerzania wiedzy na temat rozwoju tej grupy dzieci i wypracowania sprawdzonego systemu wsparcia rozwoju, który byłby oparty na długofalowych badaniach naukowych. Obecnie podejmowane wsparcie w noworodków urodzonych przed czasem jest niejednorodne, a przeprowadzone badania nie pozwalają na stworzenie jednego modelu wsparcia, albo jasno określonych standardów postępowania

The effects of electromagnetic radiation emitted by electronic media carriers on the nervous system in children

Aktualnie trudno wyobrazić sobie świat bez użycia interaktywnych mediów. Dostęp do komputera, internetu, telefonii komórkowej, obejmującej swoim zasięgiem niemal całą kulę ziemską, mają nie tylko dorośli, ale także młodzież i coraz młodsze dzieci. Jaki wpływ na rozwój dziecka, układ nerwowy oraz jakie konsekwencje psychologiczne niosą za sobą nowoczesne środki przekazu medialnego? Znacznie ułatwiony dostęp do sprzętów elektronicznych emitujących pole elektromagnetyczne skłania nas do refleksji na temat jego wpływu na układ nerwowy i rozwijający się mózg. Żadne poprzednie pokolenie nie było narażone w dzieciństwie i w okresie dojrzewania na tak intensywne promieniowanie elektromagnetyczne. Autorzy niniejszego artykułu zdecydowali się na przegląd piśmiennictwa dotyczącego oddziaływania mediów elektronicznych na ośrodkowy układ nerwowy i ich wpływ na rozwój dzieci.It is hard to imagine a contemporary world without interactive media. The use of digital technology has grown rapidly during the last couple of decades. Today, more and more young children have mobile phones, internet, computers. What influences children’s development, what are the psychological consequences of the use of modern media? How do electromagnetic fields affect the nervous system, developing brain? No previous generation has been exposed during childhood and adolescence to this kind of electromagnetic radiation. This paper reviews the impact of electronic media on the central nervous system and the child’s development

NMOSD—Diagnostic Dilemmas Leading towards Final Diagnosis

(1) Background: The emergence of white matter lesions in the central nervous system (CNS) can lead to diagnostic dilemmas. They are a common radiological symptom and their patterns may overlap CNS or systemic diseases and provoke underdiagnosis or misdiagnosis. The aim of the study was to assess factors influencing the underdiagnosis of neuromyelitis optica spectrum disorder (NMOSD) as well as to estimate NMOSD epidemiology in Lubelskie voivodeship, Poland. (2) Methods: This retrospective study included 1112 patients, who were made a tentative or an established diagnosis of acute or subacute onset of neurological deficits. The evaluation was based on medical history, neurological examination, laboratory and radiographic results and fulfilment of diagnosis criteria. (3) Results: Up to 1.62 percent of patients diagnosed with white matter lesions and up to 2.2% of the patients previously diagnosed with MS may suffer from NMOSD. The duration of delayed diagnosis is longer for males, despite the earlier age of onset. Seropositive cases for antibodies against aquaporin-4 have worse prognosis for degree of disability. (4) Conclusions: Underdiagnosis or misdiagnosis in NMOSD still remains a problem in clinical practice and has important implications for patients. The incorrect diagnosis is caused by atypical presentation or NMOSD-mimics; however, covariates such as gender, onset and diagnosis age may also have an influence

Facial Diplegia—Complication or Manifestation of SARS-CoV-2 Infection? A Case Report and Systemic Literature Review

Since the outbreak of the new coronavirus, healthcare systems around the world have witnessed not only COVID-19 symptoms but also long-term complications of the aforementioned, including neurological problems. We report a clinical case of an adult patient with bilateral facial nerve palsy and progressive ascending paresis of the limbs after contracting the novel coronavirus (COVID-19). Additionally, the systematic review aimed to identify and summarize specific clinical features, outcomes and complications of the studies focusing on bilateral facial diplegia as a sequela of COVID-19 infection. The total number of analyzed patients was 15. Only one patient was diagnosed with isolated bilateral palsy; the rest had Guillain-Barré Syndrome (GBS). With one exception, all the presented cases had favorable outcomes, with facial palsy recovery from slight to almost complete. In patients with a confirmed COVID-19 diagnosis, bilateral facial palsy may be an isolated symptom as well as a variant of GBS. Symptoms of cranial nerve damage during a COVID-19 infection may explain the appearance of facial nerve damage. In order to clarify the spectrum of neurological manifestations and a causal relation between SARS-CoV-2, COVID-19 vaccination and neurological symptoms, direct attention towards the study of this virus is crucial. It seems reasonable to recognize human coronavirus as another potential GBS trigger

Komentarz ekspertów Sekcji Bólu Głowy Polskiego Towarzystwa Neurologicznego oraz Polskiego Towarzystwa Bólów Głowy do programu leczenia migreny przewlekłej (B.133) Narodowego Funduszu Zdrowia.

Pierwszy w Polsce program lekowy Narodowego Funduszu Zdrowia oznaczony B.133 - leczenie migreny przewlekłej, jest nadzieją na terapię nowoczesnymi lekami dla najciężej chorych pacjentów. Jednocześnie powstaje wiele pytań ze strony lekarzy o prawidłowość postępowania terapeutycznego. Skomplikowane zapisy programu wymagają jednolitej interpretacji, tak aby nie budziły żadnych wątpliwości i umożliwiały sprawną realizację programu. Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Bólów Głowy przygotował obszerny komentarz definiujący pojęcia użyte w zapisie programu, a także w sposób jednoznaczny wskazujący kryteria włączenia i wyłączenia z programu z uwzględnieniem szczególnych grup pacjentów z migreną przewlekłą. Dokument ten został zaakceptowany przez Ministerstwo Zdrowia i stanowi jedyną interpretację, jaką lekarze realizujący program B.133 powinni się kierować