Influencing factors of professional socialization of clinical nurses

Background and aims: Professional socialization is a process in which nurses compose values, attitudes and acquired knowledge from educational situation with organizational condition and adjust with them. This process is affected by individual organizational and situational factors. So, the aim of this study was to investigate regarding influencing factors to professional socialization of clinical nurses. Methods: This was a cross sectional analytical study. 300 and 200 nurses working in Tehran and Shahrekord teaching hospitals were selected by convenience sampling, respectively on 2013. Data were collected by a valid and reliable questionnaire made by researcher in 2 parts; demographic data and professional socialization and its domain. Data were analyzed using SPSS and descriptive statistics, independent t- test and Chi square test. Results: Results showed there was a significant relationship among professional socialization influencing factors and sex and occupational location (P=0.01). Also, There was a significant relationship among domains of professional socialization and sex, professional commitment (P=0.013) and belongingness (P=0.44). There was significance between occupational location and professional autonomy (P=0.016) and competency (P=0.051) domains of professional socialization. Whereas there was no significant relationship between other influencing factors such as marital status (P=0.707), age (P=0.650), training location (P=0.551), role model (P=0.453) and etc and professional socialization. Conclusion: It seems feminine framework of nursing profession is still an influencing factor of professional socialization. Moreover, working in larger cities provides more opportunity for nursing practice and clinical experiences

Prediction of readmission based on LACE index in medical ward of Hajar hospital of Shahrekord

زمینه و هدف: پذیرش های مجدد بیمارستانی به علت تأثیر بر روی هزینه ها و کیفیت مراقبت های بیمارستانی و تحمیل بار اضافی برای بیماران و خانواده هایشان، یکی از موارد نگران کننده برای بیماران، فراهم کنندگان مراقبت و بیمارستان ها به حساب می‌آیند. این مطالعه با هدف پیش‌ بینی پذیرش مجدد بیماران بر اساس شاخص LACE در بخش داخلی بیمارستان هاجر شهرکرد انجام شد. روش‌ بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی که به صورت مقطعی از بهمن 1391 تا خرداد ماه 1392 انجام شد، احتمال پذیرش مجدد بیماران بستری شده در بخش داخلی بیمارستان هاجر شهرکرد در طول یک ماه پس از ترخیص، بر اساس داده های استخراج شده از پرونده هر بیمار و پرسش از بیمار در مورد هر کدام از مولفه های موجود در چک لیست شاخص LACE در زمان ترخیص برآورد گردید. یافته‌ ها: از تعداد 120 نفر شرکت کننده در پژوهش، 67 نفر زن بودند. میانگین مدت اقامت بیماران 3 روز بود. 4/62 از بیماران در هنگام بستری سابقه ای از بیماری های عروقی، دیابتی و کبدی در حد متوسط داشته اند. بر اساس نتایج آماری آزمون کای اسکوئر، پذیرش مجدد بیماران تنها برای گروه های سنی مختلف و دارای تحصیلات متفاوت معنی دار بود (01/0>P)؛ ولی برای جنس، تأهل، شغل، محل سکونت و بیمه تفاوت معنی داری نشان نداد (05/0P>). در تحلیل رگرسیون، اختلاف نمره شاخص LACE در بین افراد با سابقه پذیرش مجدد و افراد فاقد پذیرش مجدد برای تشخیص بستری مجدد دارای محدوده 611/0، خطای معیار 053/0 و معنی‌ داری 040/0 بود. نتیجه‌ گیری: گروه‌ های پرخطر با توجه به تحصیلات کمتر نیاز بیشتری به آموزش مراقبت از خود دارند؛ لذا پیشنهاد می‌گردد، بیمارانی که بر اساس شاخص LACE نمره بالای 8 دریافت می‌کنند. به طور ویژه در برنامه ‌های آموزشی شرکت داده شوند