Ropnie mózgu u chorego z przewlekłym perlakowym zapaleniem ucha środkowego - opis przypadku

Powikłania wewnątrzczaszkowe przewlekłego zapalenia ucha środkowego występują obecnie rzadko. Nie rozpoznaje się ich często, ich przebieg jest zwykle nietypowy ze względu na maskujący wpływ antybiotykoterapii. W pracy przedstawiono opis przypadku 52-letniego mężczyzny z przewlekłym perlakowym zapaleniem ucha środkowego, u którego rozwinęło się powikłanie wewnątrzczaszkowe w postaci ropni płata skroniowego i móżdżku. Chorego leczono operacyjnie (operacja radykalna, CWP) z wykonaniem drenażu ropnia mózgu oraz podawano antybiotyki dożylnie. Uzyskano poprawę stanu ogólnego z ustąpieniem objawów neurologicznych. Terapię antybiotykami kontynuowano przez 6 tygodni. Kontrolne badanie rezonansem magnetycznym głowy po 4 miesiącach wykazało ustąpienie ropni oraz zmian zapalnych w środkowym dole czaszki. Prezentowany przypadek dowodzi kluczowej roli leczenia chirurgicznego perlakowego zapalenia ucha środkowego z powikłaniami wewnątrzczaszkowymi. Forum Medycyny Rodzinnej 2010, tom 4, nr 3, 216-22

Diagnostyka obrazowa w zespole stopy cukrzycowej — jak korzystać z dostępnych metod i jak się porozumieć z radiologiem?

Identification of bony abnormalities in diabetic foot syndrome depends not only on the clinical data, but also laboratory results and diagnostic imaging. Team work and communication between radiologist, diabetologist and other team members is crucial in the process of reaching proper diagnosis. The radiologist needs to be provided with all necessary clinical data that can influence assessment of images and the clinician needs to know, how to use the potential of diagnostic imaging and how to interpret the reports. (Diabet. Prakt. 2011; 12, 1: 15–20)Na rozpoznanie zmian w obrębie struktur kostnych w zespole stopy cukrzycowej wpływają zarówno obraz kliniczny, jak i wyniki badań laboratoryjnych oraz obrazowych. W celu pełnego wykorzystania możliwości diagnostyki obrazowej istotne jest nie tylko propagowanie wiedzy na temat specyfiki zmian w zespole stopy cukrzycowej wśród radiologów, ale również pogłębianie współpracy między diabetologami, radiologami i innymi członkami zespołu opiekującego się pacjentami. Dzięki efektywnej wymianie doświadczeń do diagnosty powinny docierać wszystkie informacje, które mogą być istotne w ocenie badania obrazowego, a klinicysta ma szansę się dowiedzieć, jak wykorzystywać możliwości diagnostyki obrazowej i w jaki sposób interpretować wyniki. (Diabet. Prakt. 2011; 12, 1: 15–20

Zakrzepica zatok żylnych w badaniach obrazowych

Dural venous sinus thrombosis (DVST) is a relatively infrequent but potentially serious neurological disorder. Diagnosis of DVST remains difficult due to extremely wide spectrum of clinical presentation and variable mode of onset. Accurate recognition of DVST is crucial, because appropriate and early treatment’s approach significantly reduces the risk of fatal outcome. Neuroimaging plays an important role in visualization of this disease. Computed tomography (CT), magnetic resonance imaging (MRI), CT- and MR-venography followed by digital subtraction angiography and scintigraphy are the most useful diagnostic methods in DVST. The authors illustrate radiological features of thrombosed venous sinus and present diagnostic limitations of these techniques.Zakrzepica zatok żylnych (DVST) jest stosunkowo rzadką, ale potencjalnie poważną patologią ośrodkowego układu nerwowego. Kliniczne rozpoznanie DVST jest trudne z powodu szerokiego spektrum mało specyficznych objawów towarzyszących. Szybkie i precyzyjne dokonanie rozpoznania DVST pozwala na włączenie skutecznego leczenia i obniżenie ryzyka poważnych powikłań. Metody diagnostyki obrazowej odgrywają istotną rolę w rozpoznaniu DVST. Podstawowe znaczenie mają: tomografia komputerowa (TK), rezonans magnetyczny (MR, magnetic resonance), wenografia TK/MR, cyfrowa angiografia subtrakcyjna czy wreszcie badania radioizotopowe. Celem autorów niniejszej pracy jest zapoznanie Czytelnika z najbardziej przydatnymi metodami diagnostyki obrazowej DVST opony twardej

Afazja pierwotna postępująca — zastosowanie nowych kryteriów diagnostycznych w praktyce klinicznej

Celem pracy jest prezentacja aktualnych kryteriów diagnostycznych afazji pierwotnej postępującej (PPA, primary progressive aphasia) oraz wskazanie na możliwość ich zastosowania w praktyce klinicznej. Zgodnie z nowymi kryteriami w PPA wyróżnia się trzy warianty: z zaburzoną płynnością mowy/agramatyzmem, semantyczny oraz logopeniczny. Dwa pierwsze warianty wpisują się w spektrum otępienia czołowo-skroniowego (FTD, fronto-temporal dementia) czy też zespołu Picka, natomiast wariant logopeniczny wiąże się zazwyczaj z chorobą Alzheimera (AD, Alzheimer’s disease). U pacjentów z PPA przez pierwsze 2 lata choroby obserwuje się względnie wybiórcze problemy językowe, natomiast po tym okresie do zaburzeń językowych mogą dołączyć się inne deficyty. Zgodnie z nowymi kryteriami rozpoznanie PPA można ustalić na poziomie klinicznym (I), z potwierdzeniem w badaniu neuroobrazowym (II) oraz z potwierdzeniem w badaniu genetycznym lub histopatologicznym (III). Jako ilustrację kliniczną przedstawiono opis przypadku pacjentki z PPA z zaburzoną płynnością mow

Perlak pierwotny ucha środkowego i szczytu piramidy

Petrosal cholesteatomas are rare lesions, which may be primary or acquired in nature. We report a case of primary cholesteatoma in petrous bone occurring in 51-year old woman who presented with a unilateral facial nerve palsy and conductive hearing loss, despite normal tympanic membrane appearance. Early diagnosis was facilitated by computed tomography scanning and magnetic resonance imaging. Complete cholesteatoma removal was accomplished using a transtemporal supralabyrinthine approach, which allowed hearing preservation. Facial nerve function is the main complication of these lesion. We suggest that use of CT scanning and MRI in unilateral conductive hearing loss may allow the earlier detection of the most cases of petrosal cholesteatomas