Typing safe antibiotics in amoxicillin hypersensitive patients — development of a stepwise protocol

Introduction: A history of an adverse reaction to amoxicillin, irrespective of the mechanism involved, significantly elevates patients’ anxiety and affects therapeutic decisions in the future, leading to unnecessary avoidance of antibiotics. As a consequence, it would be useful to find a safe and reliable protocol for typing safe alternative antibiotics. The aim of the study was to determine negative predictive value of typing safe antibiotic in patients with a history of hypersensitivity reaction to amoxicillin. Material and methods: 71 patients, aged 20−83, with a history of an adverse reaction to amoxicillin were retrospectively analysed. On the basis of the reaction type they were divided into three groups: A — symptoms not typical for hypersensitivity reactions, B — allergy manifested by urticaria and/or angioedema, C — anaphylaxis. In group A amoxicillin was tested, in group B — cefuroxime, and in group C — macrolide: azithromycin or clarithromycin. Telephone follow-up visits were performed twice: 6−12 months and 3−5 years after the clinical assessment to evaluate tolerance of antibiotics. On the basis of the follow-up results, the negative predictive value (NPV) of the protocol was calculated. Results: The full diagnostic protocol was applied in 62 participants. Amoxicillin was found safe in 22, cefuroxime — in 21 and macrolide — in 19 patients. No anaphylactic reactions were observed during the tests. On the basis of the telephone follow-up, the NPV of the protocol was 96% in the first follow-up and 97% in the second one. Conclusion: A stepwise approach including SPTs, ICTs and provocations with amoxicillin / cefuroxime/macrolide — depending on a patient’s history — is safe and allows typing an antibiotic in the vast majority of patients.Introduction: A history of an adverse reaction to amoxicillin, irrespective of the mechanism involved, significantly elevates patients’ anxiety and affects therapeutic decisions in the future, leading to unnecessary avoidance of antibiotics. As a consequence, it would be useful to find a safe and reliable protocol for typing safe alternative antibiotics. The aim of the study was to determine negative predictive value of typing safe antibiotic in patients with a history of hypersensitivity reaction to amoxicillin. Material and methods: 71 patients, aged 20−83, with a history of an adverse reaction to amoxicillin were retrospectively analysed. On the basis of the reaction type they were divided into three groups: A — symptoms not typical for hypersensitivity reactions, B — allergy manifested by urticaria and/or angioedema, C — anaphylaxis. In group A amoxicillin was tested, in group B — cefuroxime, and in group C — macrolide: azithromycin or clarithromycin. Telephone follow-up visits were performed twice: 6−12 months and 3−5 years after the clinical assessment to evaluate tolerance of antibiotics. On the basis of the follow-up results, the negative predictive value (NPV) of the protocol was calculated. Results: The full diagnostic protocol was applied in 62 participants. Amoxicillin was found safe in 22, cefuroxime — in 21 and macrolide — in 19 patients. No anaphylactic reactions were observed during the tests. On the basis of the telephone follow-up, the NPV of the protocol was 96% in the first follow-up and 97% in the second one. Conclusion: A stepwise approach including SPTs, ICTs and provocations with amoxicillin / cefuroxime/macrolide — depending on a patient’s history — is safe and allows typing an antibiotic in the vast majority of patients

Typowanie bezpiecznych antybiotyków u chorych z alergią na amoksycylinę przy zastosowaniu kilkuetapowego protokołu diagnostycznego

Wstęp: Wywiad wskazujący na wystąpienie działań niepożądanych po amoksycylinie, niezależnie od mechanizmu ewentualnej reakcji, zwiększa poczucie lęku u chorych i utrudnia podejmowanie decyzji w przypadku kolejnej antybiotykoterapii, nierzadko prowadząc do niepotrzebnego unikania antybiotyków. Użyteczne byłoby zatem opracowanie praktycznych protokołów określania alternatywnych antybiotyków, które mogłyby być bezpiecznie stosowane w przyszłości. Celem niniejszego badania jest określenie negatywnej wartości predykcyjnej protokołu typowania bezpiecznego antybiotyku u chorych z wywiadem mogącym sugerować nadwrażliwość na amoksycylinę. Materiał i metody: Retrospektywnie przeanalizowano dokumentację medyczną 71 chorych w wieku od 20 do 83 lat z wywiadem natychmiastowej reakcji niepożądanej po podaniu amoksycyliny. Na podstawie typu reakcji chorych podzielono na trzy grupy: A — objawy nietypowe dla reakcji nadwrażliwości; B — łagodne objawy mogące odpowiadać alergii (pokrzywka i/lub obrzęk naczynioruchowy); C — anafilaksja. W grupie A lekiem badanym była amoksycylina, w grupie B — cefuroksym, w grupie C — makrolid: azytromycyna lub klarytromycyna. Follow-up był prowadzony telefonicznie dwukrotnie: 6−12 miesięcy oraz 3−5 lat po badaniach diagnostycznych. Na jego podstawie obliczano negatywną wartość predykcyjną protokołu. Wyniki: Pełen protokół diagnostyczny został ukończony u 62 badanych. Amoksycylina została uznana za bezpieczny antybiotyk u 22, cefuroksym — u 21 a makrolidy — u 19 pacjentów. W czasie badań nie występowały żadne reakcje anafilaktyczne. Na podstawie kwestionariuszy uzupełnianych telefonicznie negatywną wartość predykcyjną protokołu oceniono na 96% po 6−12 miesiącach oraz 97% po 3−5 latach. Wnioski: Kilkuetapowy protokół diagnostyczny obejmujący punktowe testy skórne, testy śródskórne oraz próby prowokacji z amoksycyliną, cefuroksymem i makrolidami (w zależności od wywiadu) jest bezpieczny i umożliwia ustalenie bezpiecznego antybiotyku u większości pacjentów.Wstęp: Wywiad wskazujący na wystąpienie działań niepożądanych po amoksycylinie, niezależnie od mechanizmu ewentualnej reakcji, zwiększa poczucie lęku u chorych i utrudnia podejmowanie decyzji w przypadku kolejnej antybiotykoterapii, nierzadko prowadząc do niepotrzebnego unikania antybiotyków. Użyteczne byłoby zatem opracowanie praktycznych protokołów określania alternatywnych antybiotyków, które mogłyby być bezpiecznie stosowane w przyszłości. Celem niniejszego badania jest określenie negatywnej wartości predykcyjnej protokołu typowania bezpiecznego antybiotyku u chorych z wywiadem mogącym sugerować nadwrażliwość na amoksycylinę. Materiał i metody: Retrospektywnie przeanalizowano dokumentację medyczną 71 chorych w wieku od 20 do 83 lat z wywiadem natychmiastowej reakcji niepożądanej po podaniu amoksycyliny. Na podstawie typu reakcji chorych podzielono na trzy grupy: A — objawy nietypowe dla reakcji nadwrażliwości; B — łagodne objawy mogące odpowiadać alergii (pokrzywka i/lub obrzęk naczynioruchowy); C — anafilaksja. W grupie A lekiem badanym była amoksycylina, w grupie B — cefuroksym, w grupie C — makrolid: azytromycyna lub klarytromycyna. Follow-up był prowadzony telefonicznie dwukrotnie: 6−12 miesięcy oraz 3−5 lat po badaniach diagnostycznych. Na jego podstawie obliczano negatywną wartość predykcyjną protokołu. Wyniki: Pełen protokół diagnostyczny został ukończony u 62 badanych. Amoksycylina została uznana za bezpieczny antybiotyk u 22, cefuroksym — u 21 a makrolidy — u 19 pacjentów. W czasie badań nie występowały żadne reakcje anafilaktyczne. Na podstawie kwestionariuszy uzupełnianych telefonicznie negatywną wartość predykcyjną protokołu oceniono na 96% po 6−12 miesiącach oraz 97% po 3−5 latach. Wnioski: Kilkuetapowy protokół diagnostyczny obejmujący punktowe testy skórne, testy śródskórne oraz próby prowokacji z amoksycyliną, cefuroksymem i makrolidami (w zależności od wywiadu) jest bezpieczny i umożliwia ustalenie bezpiecznego antybiotyku u większości pacjentów

Typing Safe Antibiotics in Amoxicillin Hypersensitive Patients—Development of a Stepwise Protocol

Introduction: A history of an adverse reaction to amoxicillin, irrespective of the mechanism involved, significantly elevates patients’ anxiety and affects therapeutic decisions in the future, leading to unnecessary avoidance of antibiotics. As a consequence, it would be useful to find a safe and reliable protocol for typing safe alternative antibiotics. The aim of the study was to determine negative predictive value of typing safe antibiotic in patients with a history of hypersensitivity reaction to amoxicillin. Material and methods: 71 patients, aged 20−83, with a history of an adverse reaction to amoxicillin were retrospectively analysed. On the basis of the reaction type they were divided into three groups: A—symptoms not typical for hypersensitivity reactions, B—allergy manifested by urticaria and/or angioedema, C—anaphylaxis. In group A amoxicillin was tested, in group B—cefuroxime, and in group C—macrolide: azithromycin or clarithromycin. Telephone follow-up visits were performed twice: 6−12 months and 3−5 years after the clinical assessment to evaluate tolerance of antibiotics. On the basis of the follow-up results, the negative predictive value (NPV) of the protocol was calculated. Results: The full diagnostic protocol was applied in 62 participants. Amoxicillin was found safe in 22, cefuroxime—in 21 and macrolide—in 19 patients. No anaphylactic reactions were observed during the tests. On the basis of the telephone follow-up, the NPV of the protocol was 96% in the first follow-up and 97% in the second one. Conclusion: A stepwise approach including SPTs, ICTs and provocations with amoxicillin / cefuroxime/macrolide—depending on a patient’s history—is safe and allows typing an antibiotic in the vast majority of patients