A young patient burdened with many diseases with a very high cardiovascular risk; a therapeutic challenge not only for the doctor

A 39-year-old patient with hypertension and a 28-year history of type 1 diabetes with numerous complications in the form of microangiopathy and macroangiopathy was admitted to the Cardiology Clinic due to recurrent angina pectoris accompanied by the intensification of ischemic electrocardiographic (ECG) changes and symptoms of heart failure. In addition, a history of hyperlipidemia, chronic kidney disease, Graves’ disease at euthyroid stage. On admission, the patient hemodynamically stable, arterial pressure — 129/75 mm Hg, regular heart rate, without signs of losses in the pulmonary circulation, visible swelling of the lower limbs and trophic changes on the lower shink. In laboratory tests, mildly impaired renal function (glomerular filtration 56 ml/min), high blood glucose values (up to 350 mg/dL), glycated hemoglobin 8.7%, hypercholesterolemia. The echocardiographic study showed a worsening of the left ventricular systolic function compared to the previous assessment — a decrease in ejection fraction from 46 to 35%, on ECG — left anterior hemiblock, features of past and anterior wall infarction. During hospitalization, the therapy of coronary heart disease, hypertension (ramipril, bisoprolol, spironolactone, and furosemide), diabetes (insulin initially used at a variable flow pump, followed by intensive insulin therapy and hyperlipidemia was modified), obtaining satisfactory results in relation to the initial ones. Extended release nitrates were included, and antiplatelet treatment with ticagrelor was continued. Due to elevated cholesterol, the dose of atorvastatin was increased. In case of therapy failure, the PCSK9 inhibitor (evolucumab) and family diagnosis of hypercholesterolemia were considered. Despite the treatment, angina ailments increased, the ECG performed during the pain revealed ischemic lesions. By decision of the Heart Team, the patient was qualified for accelerated surgery for myocardial revascularization

Młody pacjent obciążony wieloma chorobami i bardzo wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym — wyzwanie terapeutyczne nie tylko dla lekarza

Pacjent w wieku 39 lat z nadciśnieniem tętniczym oraz 28-letnim wywiadem źle kontrolowanej cukrzycy typu 1, z licznymi powikłaniami pod postacią mikro- i makroangiopatii został przyjęty do kliniki kardiologii z powodu nawracających od około tygodnia dolegliwości dławicowych z towarzyszącym nasileniem zmian niedokrwiennych w elektrokardiogramie (EKG) nad ścianą przednią oraz objawów niewydolności serca pod postacią duszności wysiłkowej. Ponadto w wywiadzie stwierdzono hiperlipidemię, przewlekłą chorobę nerek i chorobę Gravesa-Basedowa w stadium eutyreozy. Przy przyjęciu chory był stabilny hemodynamicznie, ciśnienie tętnicze wynosiło 129/75 mm Hg, czynność serca pozostawała miarowa, bez cech zastoju w krążeniu płucnym, były obecne obrzęki kończyn dolnych oraz zmiany troficzne na lewym podudziu. W badaniach laboratoryjnych wykazano łagodnie upośledzoną funkcję nerek (filtracja kłębuszkowa 56 ml/min), wysokie wartości glikemii (do 350 mg/dl), odsetek hemoglobiny glikowanej 8,7% i hipercholesterolemię. W badaniu echokardiograficznym ujawniono pogorszenie funkcji skurczowej lewej komory (spadek frakcji wyrzutowej z 46% do 35%), a w EKG blok przedniej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa oraz cechy przebytego zawału ściany dolnej i przedniej. W trakcie hospitalizacji zmodyfikowano terapię choroby niedokrwiennej serca, nadciśnienia tętniczego (ramipril, bisoprolol, spironolakton, furosemid) i cukrzycy (insulina w pompie o zmiennym przepływie, następnie intensywna insulinoterapia oraz hiperlipidemii), uzyskując wyniki satysfakcjonujące w stosunku do wyjściowych. Dołączono nitraty o przedłużonym uwalnianiu i kontynuowano leczenie przeciwpłytkowe tikagrelorem. Ze względu na utrzymujące się wysokie stężenie cholesterolu zwiększono dawkę atrowastatyny oraz dołączono do terapii ezetimib, biorąc również pod uwagę podanie inhibitora PCSK9 (ewolukumabu) oraz diagnostykę w kierunku hipercholesterolemii rodzinnej w przypadku niepowodzenia terapii. Mimo leczenia dolegliwości dławicowe nawracały, a w wykonanym w czasie występowania bólu zapisie EKG stwierdzono nasilenie zmian niedokrwiennych. Decyzją kardiogrupy pacjenta zakwalifikowano do przyspieszonego zabiegu chirurgicznej rewaskularyzacji mięśnia sercowego.Pacjent w wieku 39 lat z nadciśnieniem tętniczym oraz 28-letnim wywiadem źle kontrolowanej cukrzycy typu 1, z licznymi powikłaniami pod postacią mikro- i makroangiopatii został przyjęty do kliniki kardiologii z powodu nawracających od około tygodnia dolegliwości dławicowych z towarzyszącym nasileniem zmian niedokrwiennych w elektrokardiogramie (EKG) nad ścianą przednią oraz objawów niewydolności serca pod postacią duszności wysiłkowej. Ponadto w wywiadzie stwierdzono hiperlipidemię, przewlekłą chorobę nerek i chorobę Gravesa-Basedowa w stadium eutyreozy. Przy przyjęciu chory był stabilny hemodynamicznie, ciśnienie tętnicze wynosiło 129/75 mm Hg, czynność serca pozostawała miarowa, bez cech zastoju w krążeniu płucnym, były obecne obrzęki kończyn dolnych oraz zmiany troficzne na lewym podudziu. W badaniach laboratoryjnych wykazano łagodnie upośledzoną funkcję nerek (filtracja kłębuszkowa 56 ml/min), wysokie wartości glikemii (do 350 mg/dl), odsetek hemoglobiny glikowanej 8,7% i hipercholesterolemię. W badaniu echokardiograficznym ujawniono pogorszenie funkcji skurczowej lewej komory (spadek frakcji wyrzutowej z 46% do 35%), a w EKG blok przedniej wiązki lewej odnogi pęczka Hisa oraz cechy przebytego zawału ściany dolnej i przedniej. W trakcie hospitalizacji zmodyfikowano terapię choroby niedokrwiennej serca, nadciśnienia tętniczego (ramipril, bisoprolol, spironolakton, furosemid) i cukrzycy (insulina w pompie o zmiennym przepływie, następnie intensywna insulinoterapia oraz hiperlipidemii), uzyskując wyniki satysfakcjonujące w stosunku do wyjściowych. Dołączono nitraty o przedłużonym uwalnianiu i kontynuowano leczenie przeciwpłytkowe tikagrelorem. Ze względu na utrzymujące się wysokie stężenie cholesterolu zwiększono dawkę atrowastatyny oraz dołączono do terapii ezetimib, biorąc również pod uwagę podanie inhibitora PCSK9 (ewolukumabu) oraz diagnostykę w kierunku hipercholesterolemii rodzinnej w przypadku niepowodzenia terapii. Mimo leczenia dolegliwości dławicowe nawracały, a w wykonanym w czasie występowania bólu zapisie EKG stwierdzono nasilenie zmian niedokrwiennych. Decyzją kardiogrupy pacjenta zakwalifikowano do przyspieszonego zabiegu chirurgicznej rewaskularyzacji mięśnia sercowego

The many faces of infective endocarditis

Opisany przypadek dotyczy 55-letniego mężczyzny z tętniakiem aorty wstępującej z towarzyszącą niedomykalnością zastawki aortalnej w wywiadzie. Pacjent był poddany operacji Davida z następczą implantacją stymulatora serca typu DDD. Cztery lata później rozpoznano u niego infekcyjne zapalenie wsierdzia (IZW) w obrębie wszczepionej protezy aortalnej oraz na natywnej zastawce aortalnej. Leczenie było powikłane udarem niedokrwiennym mózgu oraz epizodem zatorowo-zakrzepowym. Po stabilizacji stanu chorego, przeszedł on kolejną operację kardiochirurgiczną. Kilka miesięcy później został ponownie przyjęty do szpitala z objawami sepsy — stwierdzono obecność wegetacji na elektrodach stymulatora i rozpoznano odelektrodowe zapalenie wsierdzia. Ostatecznie podjęto decyzję o usunięciu całego układu stymulującego.This case report presents a history of a 55 year old male with a history of an ascending aorta aneurysm and aortic regurgitation who underwent David procedure, followed by an implantation of a DDD pacemaker. The patient remained stable, until four years later he was admitted to the hospital with the suspicion of sepsis which spread to the bio-conduit and native aortic valve causing infective endocarditis. The treatment was complicated by hemorrhagic stroke and thromboembolic event. Once his condition was stabilized, he underwent yet another cardiac surgery. A few months later, he was hospitalized again and echo revealed vegetations on the pacemaker’s electrode. Ultimately the decision was made for the complete hardware removal

Psychophysical state of judokas as assessed by electrodermal activity measurement

Wstęp. Osoby trenujące judo narażone są na duże pobudzenie nerwowo - mięśniowe ze względu na charakter wysiłku jaki wykonują podczas walki i w trakcie treningów. Stabilny stan psychofizyczny judoków wydaje się więc niezwykle istotny w osiąganiu wysokiego poziomu sportowego. Celem pracy była ocena aktywności elektrodermalnej (EDA) mierzonej metodą Ryodoraku u zawodników judo w porównaniu z grupą kontrolną. Materiał i metody. Grupa badana – 16 zawodników judo poddanych dwukrotnemu pomiarowi EDA. Grupa kontrolna – 16 mężczyzn, studentów Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Wyniki. W badaniu początkowym pomiędzy grupą kontrolną a badaną, nie stwierdzono zróżnicowania w zakresie wartości EDA. Istotne różnice wyników odnotowano natomiast u judoków po treningu. Wykazano większe pobudzenie w obrębie punktów zlokalizowanych na kończynach górnych. Wnioski. Pomiar EDA może być przydatną metodą diagnostyczną obrazowania stanu psychofizycznego zawodnika co może ułatwić zespołowi sportowemu podejmowanie decyzji związanych z właściwym programowaniem treningu oraz zabiegów regeneracyjnych.Background. Persons practicing judo are exposed to large neuromuscular excitation due to the nature of the effort they perform during the fight and during training. The stable psychophysical state of judokas seems, therefore, to be extremely important in achieving a high sporting level. The aim of the study was to evaluate the electrodermal activity (EDA) measured by the Ryodoraku method in judo players in comparison with the control group. Material and methods. The test group – 16 judo players subjected to two EDA measurement tests. The control group – 16 men, students of the University of Physical Education in Wroclaw, Poland. Results. In the initial test, no differences in EDA values were found between the control and the test groups. However, significant differences in results were noted in judokas after training. Greater excitation was found within the points located on the upper limbs. Conclusions. EDA measurement can be a useful diagnostic method for assessing the psychophysical condition of a player, which can make it easier for a sports team to make decisions related to proper training programming and recovery treatments

Presence of the cloud cover and elevation angle of the sun affect measurements of eggshell coloration and patterning obtained from calibrated digital images

Calibrated digital photography is frequently used in studies focusing on avian eggshell appearance to measure colour and pattern features. Photographs are often taken in natural light conditions, yet little is known to what extent the normalisation process is able to control for varied light. Here, we photographed 36 blown eggs of the Japanese quail Coturnix japonica at five different elevation angles of the sun on both sunny and uniformly overcast days alongside grey standards. We normalised and processed the photographs in the MICA Toolbox software and checked how much noise was introduced by different natural light conditions to the colour and pattern measurements of the same set of eggs. Our results indicate that natural variation of light conditions affects eggshell colour and pattern measurements obtained by means of calibrated digital photography. Depending on a trait, the elevation angle of the sun had similar or even greater effect on the measurement than the presence of the cloud cover. Furthermore, measurements taken in cloudy conditions were more repeatable than those taken in sunny conditions. Based on the results, we propose practical guidelines regarding measuring colour and pattern of eggshells using calibrated digital photography in outdoor conditions

Interdyscyplinarne podejście do pacjentów poddawanych przezskórnym interwencjom wysokiego ryzyka

Opis przypadku dotyczy 69-letniej pacjentki z wielochorobowością (wywiad uogólnionej miażdżycy, stan po ostrym zespole wieńcowym, cukrzyca typu 2, napadowe migotanie przedsionków, nadciśnienie tętnicze oraz hiperlipidemia), która została przyjęta do Kliniki Kardiologii USK w Białymstoku z powodu obrzęku płuc. W trakcie diagnostyki ustalono, iż obraz kliniczny niestabilności hemodynamicznej jest wyrazem zawału bez uniesienia odcinka ST u chorej z ciężko upośledzoną frakcją wyrzutową lewej komory do 8–12%. Po standardowym wyprowadzeniu chorej z obrzęku płuc wykonano koronarografię, która uwidoczniła zaawansowaną, wielonaczyniową chorobę wieńcową, w tym krytyczne zwężenie gałęzi przedniej zstępującej oraz dużej, dominującej prawej tętnicy wieńcowej (PTW). W obu naczyniach w miejscach zwężenia były wyraźnie widoczne masywne zwapnienia. Przypadek pacjentki konsultowano w ramach posiedzenia Heart Team. Mając na uwadze znaczny stopień zaawansowania zmian w naczyniach wieńcowych, bardzo wysokie ryzyko zabiegu, liczne obciążenia chorobowe pacjentki, w tym ciężko upośledzoną funkcję skurczową lewej komory, chorą zdyskwalifikowano z leczenia kardiochirurgicznego. W zabezpieczeniu pompą Impella wykonano złożony zabieg przezskórnej angioplastyki wieńcowej (PCI PTW z trzema stentami DES oraz GPZ i GD z dwoma stentami DES). W terapii zastosowano standardowe, skojarzone leczenie niewydolności serca oraz indywidualnie dobraną do profilu pacjentki potrójną terapię przeciwkrzepliwą. Kontrolne badanie echokardiograficzne przy wypisie wykazało poprawę funkcji skurczowej lewej komory serca do 29%. Pacjentka została wypisana do domu z zaleceniem kolejnej hospitalizacji w Klinice Kardiologii celem oceny klinicznej i ewentualnej kwalifikacji do implantacji kardiowertera-defibrylatora lub kardiowertera-defibrylatora z funkcją resynchronizacji. Wykonane podczas kontrolnej wizyty badanie echokardiograficzne wykazało jednak znaczną poprawę funkcji skurczowej lewej komory do 48%, w zawiązku z czym odstąpiono od kontrolnej koronarografii i implantacji urządzenia, utrzymując zaleconą przy wypisie farmakoterapię.Opis przypadku dotyczy 69-letniej pacjentki z wielochorobowością (wywiad uogólnionej miażdżycy, stan po ostrym zespole wieńcowym, cukrzyca typu 2, napadowe migotanie przedsionków, nadciśnienie tętnicze oraz hiperlipidemia), która została przyjęta do Kliniki Kardiologii USK w Białymstoku z powodu obrzęku płuc. W trakcie diagnostyki ustalono, iż obraz kliniczny niestabilności hemodynamicznej jest wyrazem zawału bez uniesienia odcinka ST u chorej z ciężko upośledzoną frakcją wyrzutową lewej komory do 8–12%. Po standardowym wyprowadzeniu chorej z obrzęku płuc wykonano koronarografię, która uwidoczniła zaawansowaną, wielonaczyniową chorobę wieńcową, w tym krytyczne zwężenie gałęzi przedniej zstępującej oraz dużej, dominującej prawej tętnicy wieńcowej (PTW). W obu naczyniach w miejscach zwężenia były wyraźnie widoczne masywne zwapnienia. Przypadek pacjentki konsultowano w ramach posiedzenia Heart Team. Mając na uwadze znaczny stopień zaawansowania zmian w naczyniach wieńcowych, bardzo wysokie ryzyko zabiegu, liczne obciążenia chorobowe pacjentki, w tym ciężko upośledzoną funkcję skurczową lewej komory, chorą zdyskwalifikowano z leczenia kardiochirurgicznego. W zabezpieczeniu pompą Impella wykonano złożony zabieg przezskórnej angioplastyki wieńcowej (PCI PTW z trzema stentami DES oraz GPZ i GD z dwoma stentami DES). W terapii zastosowano standardowe, skojarzone leczenie niewydolności serca oraz indywidualnie dobraną do profilu pacjentki potrójną terapię przeciwkrzepliwą. Kontrolne badanie echokardiograficzne przy wypisie wykazało poprawę funkcji skurczowej lewej komory serca do 29%. Pacjentka została wypisana do domu z zaleceniem kolejnej hospitalizacji w Klinice Kardiologii celem oceny klinicznej i ewentualnej kwalifikacji do implantacji kardiowertera-defibrylatora lub kardiowertera-defibrylatora z funkcją resynchronizacji. Wykonane podczas kontrolnej wizyty badanie echokardiograficzne wykazało jednak znaczną poprawę funkcji skurczowej lewej komory do 48%, w zawiązku z czym odstąpiono od kontrolnej koronarografii i implantacji urządzenia, utrzymując zaleconą przy wypisie farmakoterapię

Effect of <i>Artemisia absinthium</i> and <i>Malva sylvestris</i> on Antioxidant Parameters and Abomasal Histopathology in Lambs Experimentally Infected with <i>Haemonchus contortus</i>

This study evaluated the effect of Artemisia absinthium and Malva sylvestris on antioxidant response and histopathological changes in the abomasa of the Haemonchus contortus infected lambs. Twenty-four lambs were divided into four groups: unsupplemented lambs (UNS), lambs supplemented with A. absinthium (ART), lambs supplemented with M. sylvestris (MAL), and lambs supplemented with both plants (ARTMAL). Lambs were infected orally with approximately 5000 third-stage (L3) larvae of H. contortus. The experiment was conducted for 75 d (days), all animals were then slaughtered, and the abomasal tissues were examined for antioxidant parameters and histopathology. The concentration of malondialdehyde in the abomasal mucosa was lower in ARTMAL (p p p p p A. absinthium and M. sylvestris on antioxidant parameters and local immune responses of abomasal mucosa of lambs infected with a GIN parasite