Diagnostic value of flow mediated dilatation measurement for coronary artery lesions in men under 45 years of age

Background: In those without symptoms of coronary artery disease (CAD), the incidence of coronary events is still high. The aim of this study was to evaluate whether flow mediated dilatation (FMD) is a useful tool in identifying those with CAD in who are under 45 years of age. Methods and results: Seventy five men below 45 years of age, hospitalized in order to perform elective coronary angiography, were enrolled into the study. Based on coronary angiography findings, they were divided into two groups: study group (Group A, n = 55) with obstructive coronary lesions and the control group (Group B, n = 20) without significant lesions in coronary arteries. In all subjects atherosclerosis risk factors were analyzed. Endothelial dysfunction was assessed in ultrasound via FMD. FMD was significantly lower in the study group than in the control group (3.92 &#177; 1.1 vs 6.51 &#177; 1.1, p < 0.001). FMD, as well as age, diabetes and positive family history, appeared to be statistically significant CAD risk factors. AUROC for FMD was 0.957 (p < 0.001), meaning this model had an almost complete ability to predict the presence of CAD. AUROC for CAD diagnosis on the basis of significant clinical parameters was 0.992 (p < 0.001), also representing almost complete ability of this model to identify asymptomatic subjects with CAD risk. Conclusions: The evaluation of endothelial function by the use of FMD in the population of men below 45 years of age with diabetes and positive family history can help in identifying subjects at high risk of coronary artery disease. (Cardiol J 2010; 17, 3: 288-292

Wpływ istotnego jednostronnego bezobjawowego zwężenia tętnic szyjnych na rokowanie pacjentów leczonych operacyjnie z powodu choroby wieńcowej

Background: Occurrence of a stroke is a major concern in patients undergoing coronary artery bypass grafting (CABG). It remains uncertain whether significant asymptomatic carotid artery stenosis (CAS) is associated with stroke incidence in such patients.Aim: To investigate the incidence of cerebrovascular events, myocardial infarction (MI), and death in patients with a significant asymptomatic CAS undergoing CABG.Methods: We prospectively evaluated 123 consecutive patients with documented carotid artery duplex Doppler ultrasound examination who underwent isolated CABG. Patients with a significant (≥ 60%) asymptomatic unilateral CAS (n = 35) were compared with those without a significant CAS (n = 88) to assess the rates of stroke, MI and mortality after CABG.Results: No significant differences between patients with a significant asymptomatic unilateral CAS and those without a significant CAS in regard to age (p = 0.5955), presence of hypertension (p = 0.2343), diabetes (p = 0.5495), smoking (p = 0.7891), serum creatinine (p = 0.47) and left ventricular systolic function as evaluated by ejection fraction (p = 0.3789). No cerebrovascular events, MI and deaths occurred during the first 30 days postoperatively. At 12 months, no differences were seen between the groups in the incidence of MI (p = 0.1005) and mortality (p = 0.3959). However, a trend towards higher stroke incidence was noted among patients with a significant asymptomatic unilateral CAS (p = 0.0692). The primary combined endpoint (stroke, MI, and mortality) occurred in 40% of patients with a significant asymptomatic unilateral CAS and 17.05% of patients without a significant CAS (p = 0.0097). Linear regression analysis showed an association between significant asymptomatic unilateral CAS and stroke (p = 0.0041), and between significant asymptomatic unilateral CAS andthe primary end point (p = 0.0475).Conclusions: The presence of a significant asymptomatic unilateral CAS does not increase the risk of stroke, MI and mortality within 30 days after CABG but is was associated with an increased risk of cardiovascular events during the first 12 months postoperatively. Wstęp: Zwężenie tętnic szyjnych (CAS) często współistnieje ze zmianami miażdżycowymi tętnic wieńcowych. Objawowe CAS zwiększa ryzyko powikłań neurologicznych u chorych poddawanym pomostowaniu aortalno-wieńcowemu (CABG). W przypadku bezobjawowegoCAS zarówno ryzyko, jak i sposób postępowania z chorym przed planowanym CABG nie zostały jednoznacznie określone.Cel: Celem pracy była prospektywna ocena wpływu istotnego jednostronnego bezobjawowego zwężenia tętnicy szyjnej wewnętrznej na występowanie pojedynczego punktu końcowego (obejmującego udar mózgu, zawał serca [MI] i zgon) oraz złożonego punktu końcowego (obejmującego udar mózgu, MI i zgon) w obserwacji miesięcznej i rocznej po CABG.Metody: Analizie poddano 155 kolejnych pacjentów zakwalifikowanych w okresie od lutego do lipca 2008 r. w trybie planowym do selektywnej operacji CABG z powodu stabilnej wielonaczyniowej choroby wieńcowej. Z badania wykluczono chorych z istotnymi wadami zastawkowymi oraz istotnymi objawowymi CAS, a także tych, u których wcześniej przeprowadzono zabieg rewaskularyzacji tętnic szyjnych. U wszystkich pacjentów wykonano przed CABG ultrasonografię doplerowską tętnic szyjnych. Badaną populację podzielono na dwie grupy. Kryterium podziału stanowiło zwężenie tętnicy szyjnej wewnętrznej ≥ 60%. Grupa I obejmowała pacjentów z jednostronnym bezobjawowym ≥ 60% zwężeniem tętnicy szyjnej wewnętrznej, a grupa II — chorych z bezobjawowym zwężeniem tętnicy szyjnej wewnętrznej &lt; 60%. Żadna z badanych osób nie była poddana zabiegowi rewaskularyzacji tętnic szyjnych w rocznym okresie pooperacyjnym.Wyniki: Grupa I liczyła 35 osób z jednostronnym bezobjawowym istotnym (60–99%) zwężeniem w obrębie tętnicy szyjnej wewnętrznej, a grupa II — 88 osoby ze zmianami miażdżycowymi w tętnicy szyjnej wewnętrznej &lt; 60%. Między grupami nie zaobserwowano różnic pod względem: wieku (65,31 ± 8,44 vs. 64,33 ± 9,55 roku; p = 0,5955), częstości występowania nadciśnienia tętniczego (p = 0,2343), cukrzycy (p = 0,5495) i palenia tytoniu (p = 0,7891). Badane grupy nie różniły się stężeniem cholesterolu całkowitego (168,91 ± 37,21 vs. 177,89 ± 37,56 mg/dl; p = 0,2343), cholesterolu frakcji HDL (44,97 ± 13,41 vs. 44,89 ± 12,83 mg/dl; p = 0,9768), triglicerydów (133,11 ± 51,75 vs. 149,95 ± 125,55 mg/dl; p = 0,4454), cholesterolu frakcji LDL (99,46 ± 29,30 vs. 103,23 ± 31,19 mg/dl; p = 0,5423) i kreatyniny (1,06 ± 0,28 vs. 1,03 ± 0,23 mg/dl; p = 0,47). Ponadto funkcja skurczowa lewej komory (LVEF) była porównywalna w obu grupach (50,65 ± 10,23% vs. 48,87 ± 9,81%;p = 0,3789). W obserwacji miesięcznej nie stwierdzono powikłań sercowo-naczyniowych po CABG. W obserwacji rocznej nie wykazano istotnych różnic między badanymi grupami pod względem częstości występowania MI (p = 0,1005) i zgonu (p = 0,3959). Natomiast w grupie I wykazano trend w kierunku częstszego występowania udaru mózgu (p = 0,0692). Złożony punkt końcowy obejmujący udar mózgu, MI i zgon częściej występował w grupie I w porównaniu z grupą kontrolną (p = 0,0097). W badaniu regresji liniowej wykazano związek między istotnym jednostronnym bezobjawowym zwężeniem tętnicy szyjnej wewnętrznej a udarem mózgu (p = 0,0041), a także między istotnym zwężeniem tętnicy szyjnej wewnętrznej a złożonym punktem końcowym obejmującym udar mózgu, MI i zgon (p = 0,0475). W analizie wieloczynnikowej regresji liniowej potwierdzono zależność między istotnym jednostronnym bezobjawowym zwężeniem tętnicy szyjnej wewnętrznej a udarem mózgu (p = 0,0467).Wnioski: 1. Istotne jednostronne bezobjawowe zwężenie tętnicy szyjnej wewnętrznej nie zwiększa częstości zdarzeń sercowo-naczyniowychw obserwacji miesięcznej u chorych leczonych za pomocą CABG z powodu stabilnej choroby wieńcowej. 2. Obecność istotnego jednostronnego bezobjawowego zwężenia tętnicy szyjnej wewnętrznej wiąże się z częstszym występowaniem udaru mózgu i złożonego punktu końcowego obejmującego udar mózgu, MI i zgon u chorych po CABG w obserwacji rocznej.

Chorzy trudni typowiMasywny zator tętnicy płucnej bez cech przeciążenia prawej komory w badaniu echokardiograficznym

A case of 70-year-old patient with massive pulmonary embolism confirmed in CT, but without changes in right ventricle size and function in echocardiography is presented. This case is consistent with literature data that echocardiography has relatively low sensitivity in the diagnosis of acute pulmonary embolism

Artykuł oryginalnyStężenie adiponektyny w osoczu chorych z zawałem mięśnia sercowego poddanych zabiegowi przezskórnej angioplastyki wieńcowej

Background: Adiponectin is an adipocytokine with anti-inflammatory and anti-atherogenic properties. It has been also shown to protect cardiomyocytes, suppressing their apoptosis. Aim: Evaluation of changes in plasma adiponectin concentrations in patients with acute myocardial infarction (AMI) and analysis of their correlations with cardiac ischaemic markers. Methods: Fifty men with AMI treated with primary coronary angioplasty were included in the study. A control group matched for age and sex consisted of patients without AMI who underwent elective coronary angioplasty. Blood samples were obtained on admission, on the 1st, 3rd and 5th day of AMI, and at follow-up visits after 1 and 3 months. Results: There were no significant differences in plasma adiponectin concentrations between the groups on admission (4.29 vs. 3.64 mg/ml, p = 0.52). In patients with AMI a significant decrease in plasma adiponectin concentration (to 3.64 mg/ml, p 200 mg%, niewydolność nerek, choroby infekcyjne i przewlekłe stany zapalne, zmiana masy ciała o ponad 10% w ciągu ostatniego pół roku. Grupę kontrolną stanowiło 50 mężczyzn w wieku 43&#8211;75 lat (średnio 57,5 roku), u których przeprowadzono planowy zabieg angioplastyki wieńcowej. Przy przyjęciu oraz w 1., 3. i 5. dobie zawału serca oznaczano stężenia adiponektyny, glukozy, troponiny I, aktywność kinazy kreatynowej (CPK) i jej frakcji sercowej (CK-MB), a podczas wizyt kontrolnych po 1 i po 3 miesiącach od zawału serca &#8211; stężenia adiponektyny i glukozy. Wyniki: Wyjściowe stężenia adiponektyny w grupie badanej i kontrolnej nie różniły się istotnie (4,29 vs 3,64 mg/ml, p = 0,52). W przebiegu zawału serca obserwowano znamienny spadek stężenia adiponektyny (do 3,64 &#181;g/ml, p < 0,001). Stężenia adiponektyny po 1 i 3 miesiącach w obu grupach były porównywalne ze stężeniem wyjściowym. Nie stwierdzono korelacji stężenia adiponektyny z aktywnością CPK, CK-MB, stężeniem troponiny I, glukozy, a także z frakcją wyrzutową lewej komory. Wnioski: U chorych z ostrym zawałem serca obserwuje się znamienny spadek stężenia adiponektyny, które powraca do wartości wyjściowych po miesiącu, co może wskazywać na jej zużycie w mięśniu sercowym dla ochrony kardiomiocytów przed czynnikami zapalnymi czy apoptozą. Nie stwierdzono zależności pomiędzy stężeniami adiponektyny a wskaźnikami uszkodzenia mięśnia sercowego lub stężeniem glukozy

Wysiłkowa mobilizacja komórek progenitorowych śródbłonka u osób z przedwczesną chorobą wieńcową

Background: Endothelial progenitor cells (EPC) derive from bone marrow and participate in both endothelial regeneration and development of new blood vessels. EPC also play a role in the atherosclerotic process, and their number correlates negatively with the presence of classical risk factors. Aim: To evaluate circulating EPC count and their exercise-induced mobilisation in patients with premature coronary artery disease (CAD). Methods: The study group included 60 patients with stable CAD diagnosed before 45 years of age. The control group consisted of 33 healthy age- and gender-matched volunteers. Venous blood was sampled 3 times in order to assess circulating EPC count immediately before an exercise test (EPC 0) and at 15 min (EPC 15) and 60 min (EPC 60) after the exercise test. Results: Circulating EPC count in the study group at rest and at 15 min after exercise was comparable (2.1 vs. 2.1 cell/μL, p = 0.35) and increased significantly at 60 min after exercise in comparison to resting values (2.1 vs. 3.2 cell/μL, p &lt; 0.00001). In the control group, circulating EPC count increased significantly at 15 min after exercise (2.0 vs. 3.5 cell/μL, p &lt; 0.0001) but later decreased at 60 min after exercise, although it remained greater than at rest (2.7 vs. 2.0 cell/μL, p &lt; 0.0002). Circulating EPC count at rest and at 60 min after exercise was comparable in the two groups (2.1 vs. 2.0 cell/μL, p = 0.96; and 3.2 vs. 2.7 cell/μL, p = 0.13, respectively) but it was significantly lower in the study group compared to the control group at 15 min after exercise (2.1 vs. 3.5 cell/μL, p &lt; 0.00001). Circulating EPC count at rest and at 15 min after exercise did not correlate with the number of stenosed coronary arteries but at 60 min after exercise it was greater in patients with one-vessel disease compared to those with two- or three-vessel disease (4.2 vs. 3.4 cell/μL, p = 0.01; and 4.2 vs. 2.3 cell/μL, p = 0.00003). However, no difference in circulating EPC count was seen at 60 min after exercise between patients with two- or three-vessel disease (3.4 vs. 2.3 cell/μL, p = 0.3). Conclusions: 1. Circulating EPC count at rest is comparable between subjects with premature atherosclerosis and healthy volunteers. 2. A single bout of physical exercise causes a significant increase in circulating EPC count in both groups, but the dynamics of exercise-induced EPC mobilisation is different, with delayed exercise-induced EPC mobilisation in subjects with premature CAD. 3. The extent of atherosclerotic coronary lesions does not influence circulating EPC count at rest.  Wstęp: Komórki progenitorowe śródbłonka (EPC) uczestniczą zarówno w regeneracji śródbłonka, jak i w powstawaniu nowych naczyń. Ponadto odgrywają rolę w procesie miażdżycowym; ich liczba koreluje ujemnie z obecnością klasycznych czynników ryzyka (hipercholesterolemia, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze), a regularna aktywność fizyczna znacząco zwiększa liczbę EPC krążących we krwi. Wydaje się, że przedwczesne występowanie choroby wieńcowej (CAD) może być uwarunkowane zmniejszeniem liczby krążących we krwi obwodowej EPC i upośledzeniem ich zdolności do mobilizacji. Cel: Celem pracy była analiza liczby krążących we krwi obwodowej EPC i ocena ich powysiłkowej mobilizacji wśród osób z przedwczesną CAD. Metody: Grupę badaną stanowiło 60 osób (49 mężczyzn i 11 kobiet, średni wiek 43 lat) ze stabilną CAD (CCS ≤ II), u których CAD rozpoznano przed 45. rż. Grupę kontrolną utworzono z 33 zdrowych ochotników, dobranych pod względem płci i wieku w stosunku do osób z grupy badanej. Przeprowadzono badania: podmiotowe i przedmiotowe, echokardiograficzne i ultrasonograficzne tętnic szyjnych z pomiarem grubości kompleksu błony środkowej i błony wewnętrznej (IMT), elektrokardiograficzny test wysiłkowy oraz w grupie badanej również angiografię tętnic wieńcowych. Krew żylną do oceny liczby krążących we krwi EPC pobierano 3-krotnie: na czczo bezpośrednio przed próbą wysiłkową (EPC 0), w 15. minucie (EPC 15) oraz w 60. minucie po zakończonym wysiłku (EPC 60). Wyniki: W grupie badanej wymiary lewej komory i lewego przedsionka były znamiennie statystycznie większe, a frakcja wyrzutowa lewej komory istotnie niższa niż w grupie kontrolnej (p &lt; 0,05). Wyniki ultrasonografii wykazały w grupie badanej istotne pogrubienie IMT (0,55 vs. 0,44 mm, p &lt; 0,00001). W grupie badanej liczba EPC w spoczynku nie różniła się od obserwowanej w 15. minucie po wysiłku (2,1 vs. 2,1 kom/μl; p = 0,35), natomiast istotnie wzrosła w 60. minucie po wysiłku w porównaniu z badaniem spoczynkowym (2,1 vs. 3,2 kom/μl; p &lt; 0,00001). W grupie kontrolnej liczba EPC w 15. minucie po wysiłku zwiększyła się znamiennie (2,0 vs. 3,5 kom/μl; p &lt; 0,0001), a liczba EPC w 60. minucie po wysiłku była mniejsza niż w 15. minucie po wysiłku, choć pozostawała nadal większa w porównaniu z wynikiem sprzed wysiłku (2,7 vs. 2,0 kom/μl; p &lt; 0,0002). Liczba EPC w spoczynku i 60 minut po wysiłku nie różniła się istotnie między badanymi grupami (odpowiednio 2,1 vs. 2,0 kom/μl; p = 0,96 i 3,2 vs. 2,7 kom/μl; p = 0,13), natomiast 15 minut po wysiłku liczba EPC w grupie badanej była znamiennie mniejsza w porównaniu z grupą kontrolną (2,1 vs. 3,5 kom/μl; p &lt; 0,00001). Liczba zwężonych tętnic wieńcowych w grupie badanej nie korelowała z liczbą EPC w badaniu spoczynkowym oraz w 15. minucie po wysiłku, natomiast w 60. minucie po wysiłku liczba EPC u osób z jednonaczyniową CAD była większa w porównaniu z osobami z dwunaczyniową i trójnaczyniową CAD (odpowiednio 4,2 vs. 3,4 kom/μl; p = 0,01 i 4,2 vs. 2,3 kom/μl; p = 0,00003). Nie wykazano różnic w liczbie EPC w 60. minucie po wysiłku, porównując osoby z dwunaczyniową i trójnaczyniową CAD (3,4 vs. 2,3 kom/μl; p = 0,3). W grupie badanej nie stwierdzono również zależności między pomiarem IMT a liczbą EPC w spoczynku i ich mobilizacją 15 minut po wysiłku, natomiast zanotowano ujemną korelację między IMT a liczbą EPC w 60. minucie po wysiłku (R= –0,37; p=0,003). Wnioski: 1. Liczba krążących we krwi obwodowej EPC w spoczynku nie różni się między pacjentami z przedwczesną miażdżycą a osobami zdrowymi. 2. Chorych z przedwczesną CAD charakteryzuje opóźnienie powysiłkowej mobilizacji EPC. 3. Nasilenie zmian zwężających w naczyniach wieńcowych nie wpływa na liczbę krążących we krwi EPC w spoczynku. W grupie osób z jednoi dwunaczyniową CAD liczba EPC po jednorazowym wysiłku fizycznym istotnie wzrasta. U osób z wielonaczyniową CAD po wysiłku fizycznym nie obserwuje się zwiększonej liczby EPC we krwi