Inflection points on some S-shaped curves

This paper refers to inflection point—the fundamental property of S-shaped curves. In this paper, the inflection points are related to pH titration curve pH = pH(V), and to the curve σ = σ(pH) in-volved with surface tension, σ

Generalized Electron Balance (GEB) as the Law of Nature in Electrolytic Redox Systems

This chapter refers to fundamental/general/obligatory regularities of electrolytic systems. The linear combination 2·f(O) − f(H) of elemental balances, f(H) for H and f(O) for O, provides a rigorous criterion distinguishing between redox and non-redox systems is presented as the general relation distinguishing between electrolytic redox and non-redox systems in aqueous media. As the linearly independent equation for a redox system, 2·f(O) − f(H) is considered as the primary form of the generalized electron balance (GEB), perceived as a law of nature, as the hidden connection of physicochemical laws and the breakthrough in thermodynamic theory of electrolytic redox systems. GEB completes the set of 2+K equations necessary for thermodynamic resolution of redox systems according to generalized approach to electrolytic systems (GATES) applying all relevant, physicochemical knowledge available. GATES/GEB, perceived as an example of excellent paradigm, provides the best thermodynamic approach to electrolytic redox systems of any degree of complexity, in aqueous, non-aqueous, and mixed-solvent media. The formulation of GEB does not need prior knowledge of oxidation numbers for all elements in components forming any electrolytic system, within GATES/GEB, the stoichiometry, oxidation number, oxidant, reductant and equivalent mass are as derivative concepts

Principles of Titrimetric Analyses According to Generalized Approach to Electrolytic Systems (GATES)

The generalized equivalent mass (GEM) concept, based on firm algebraic foundations of the generalized approach to electrolytic systems (GATES) is considered, and put against the equivalent “weight” concept, based on a “fragile” stoichiometric reaction notation, still advocated by IUPAC. The GEM is formulated a priori, with no relevance to a stoichiometry. GEM is formulated in unified manner, and referred to systems of any degree of complexity, with special emphasis put on redox systems, where generalized electron balance (GEB) is involved. GEM is formulated on the basis of all attainable (and preselected) physicochemical knowledge on the system in question, and resolved with use of iterative computer programs. It is possible to calculate coordinates of the end points, taken from the vicinity of equivalence point. This way, one can choose (among others) a proper indicator and the most appropriate (from analytical viewpoint) color change of the indicator. Some interpolative and extrapolative methods of equivalence volume Veq determination are recalled and discussed. The GATES realized for GEM purposes provides the basis for optimization of analytical procedures a priori. The GATES procedure realized for GEM purposes enables to foresee and optimize new analytical methods, or modify, improve, and optimize old analytical methods

A Distinguishing Feature of the Balance 2∙f(O)−f(H) in Electrolytic Systems: The Reference to Titrimetric Methods of Analysis

The balance 2∙f(O)−f(H) provides a general criterion distinguishing between electrolytic redox and non-redox systems of any degree of complexity, in aqueous, non-aqueous and mixed-solvent media. When referred to redox systems, it is an equation linearly independent on charge (ChB) and elemental/core balances f(Yg) for elements/cores Yg ≠ H and O, whereas for non-redox systems, 2∙f(O)−f(H) is linearly dependent on these balances. The balance 2∙f(O)−f(H) formulated for redox systems is the primary form (pr-GEB) of the generalized electron balance (GEB) as the fundamental equation needed for resolution of these systems. Formulation of GEB for redox systems needs no prior knowledge of oxidation numbers for all elements of the system. Any prior knowledge of oxidation numbers for all elements in components forming a redox system and in the species of the system thus formed is not necessary within the Approach II to GEB. Oxidants and reductants are not indicated. Stoichiometry and equivalent mass are redundant concepts only. The GEB, together with charge balance and concentration balances for elements ≠ H and O, and the complete set of independent equations for equilibrium constants form an algorithm, resolvable with use of an iterative computer program. All attainable physicochemical knowledge can be included in the algorithm. Some variations involved with tests of possible reaction paths for metastable systems can also be made. The effects of incomplete physicochemical knowledge on the system can be also tested. One of the main purposes of this chapter is to provide the GEB formulation needed for resolution of redox systems and familiarize it to a wider community of chemists

Formulation of dynamic buffer capacity for phytic acid

The general formulation of dynamic buffer capacity for polyprotic acids and bases (and polyprotic acid and base salts) has been derived. Polyprotic acids show buffer capacity over a broad range of pH values, according to their successive protonation constants. Polyprotic acids with equidistant pki values behave as universal buffers. The paper covers the dynamic buffer capacity for phytic acid, which posse’s twelve acid groups. Phytic acid, the hexaphosphate ester of myoinositol, has a great biological relevance, and shows antioxidant/anticancer properties

Solubility Products and Solubility Concepts

The chapter refers to a general concept of solubility product Ksp of sparingly soluble hydroxides and different salts and calculation of solubility of some hydroxides, oxides, and different salts in aqueous media. A (criticized) conventional approach, based on stoichiometry of a reaction notation and the solubility product of a precipitate, is compared with the unconventional/correct approach based on charge and concentration balances and a detailed physicochemical knowledge on the system considered, and calculations realized according to generalized approach to electrolytic systems (GATES) principles. An indisputable advantage of the latter approach is proved in simulation of static or dynamic, two-phase nonredox or redox systems

Complications in the systemic treatment in elderly patients. Neutropenia as limiting factor

Wraz ze starzeniem się społeczeństwa, wzrostem średniej długości życia oraz zachorowalności na nowotwory złośliwe coraz częstszym problemem w praktyce onkologa klinicznego staje się leczenie systemowe osób powyżej 65. roku życia. Ze względu na różnice w stanie biologicznym, rezerwach narządowych, występowaniu chorób współistniejących oraz wynikającej z nich polipragmazji pacjenci w zaawansowanym wieku stanowią grupę niezwykle heterogenną. Kluczowym elementem kwalifikacji do leczenia systemowego pacjentów w podeszłym wieku jest wyselekcjonowanie chorych, u których można zastosować leczenie analogiczne do tego, jakie prowadzi się u osób młodszych, na przykład chemioterapię indukcyjną czy leczenie uzupełniające w przypadku pacjentów z długim przewidywanym okresem przeżycia. U pozostałych pacjentów należy rozważyć postępowanie mniej agresywne lub wyłącznie objawowe. Wraz z procesami starzenia dochodzi do zmian w farmakodynamice oraz farmakokinetyce leków, w związku z czym leczenie systemowe osób w podeszłym wieku wiąże się z występowaniem toksyczności o znacznym nasileniu. Szczególnie często obserwuje się istotną mielotoksyczność, a wiek powyżej 65 lat jest jednym z głównych czynników predysponujących do głębokiej neutropenii, co łączy się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia gorączki neutropenicznej. Wykazano również, że szereg chorób przewlekłych występujących w populacji osób starszych niezależnie zwiększa ryzyko wystąpienia gorączki neutropenicznej. Ponadto w przypadku leczenia o założeniu radykalnym mielosupresja oraz wynikające z niej powikłania mogą się wiązać z koniecznością redukcji dawek stosowanych cytostatyków i przerwami w leczeniu, a tym samym wpływać na skuteczność prowadzonej terapii. W związku z tym w tej grupie pacjentów właściwe oszacowanie ryzyka powikłań związanych z mielotoksycznością chemioterapii oraz zastosowanie czynników pobudzających wzrost kolonii granulocytów ma szczególnie istotne znaczenie kliniczne. The ageing of the population, increasing life expectancy and cancer morbidity make the systemic treatment of patients over the age of 65 common issue in medical oncology. Older patients constitute a very heterogeneous group due to the differences in their general condition, organ reserves, comorbidities and the polypharmacy as its consequence. In the treatment planning in geriatric oncology it is crucial to select those patients who are able to tolerate intensive treatment e.g. induction chemotherapy or adjuvant treatment (in those with expected longsurvival) and patients in whom less aggressive treatment or best supportive care is the most beneficial approach. The ageing process has been associated with changes in pharmacodynamics and pharmacokinetics of the cancer medications resulting in their higher toxicity in elderly. Myelotoxicity is very common and older age is one of the most important risk factors for severe neutropenia and febrile neutropenia. It has been exhibited that comorbid conditions in elderly independently increase the risk of febrile neutropenia. It should also be noticed that in caseof curative treatment myelosupression and its complications may result in chemotherapy dose reductions, treatment interruptions, decreasing overall treatment efficacy. For these reasons the assesment of risk of myelotoxicity and its complications as well as the appropiate use of granulocyte-colony stimulating factors in elderly patientsis very important in clinical practice

Perspektywy skojarzonego leczenia raka wątrobowokomórkowego

Rak wątrobowokomórkowy (HCC) stanowi około 80% pierwotnych nowotworów wątroby oraz jest 5. przyczynązgonów z powodu nowotworów na świecie. Dotychczasowe postępy w diagnostyce oraz leczeniu HCC nie przełożyłysię na istotną poprawę rokowania. W zależności od zaawansowania choroby, a także obecności nadciśnieniawrotnego oraz chorób współistniejących, pacjenci mogą być poddawani takim zabiegom jak resekcja wątroby,transplantacja wątroby, leczenie z wykorzystaniem metod miejscowych: przeztętniczej chemoembolizacji (TACE),ablacji falami o częstotliwości radiowej (RFA) czy przezskórnego wstrzyknięcia etanolu (PEI). W przypadku chorobyzaawansowanej i dyskwalifikacji od leczenia miejscowego stosuje się sorafenib.Obecnie prowadzi się badania kliniczne nad kojarzeniem wyżej wymienionych metod leczenia. W przypadkuleczenia radykalnego obejmują one łączenie resekcji lub ablacji z zastosowaniem sorafenibu. U pacjentówz chorobą o pośrednim stopniu zaawansowania wykonuje się zabiegi TACE. Kojarzenie TACE z leczeniemsystemowym w różnych sekwencjach jest oceniane w badaniach klinicznych. Aktualnie trwają również badanianad łączeniem sorafenibu z cytostatykami, z terapiami celowanymi, a także z inhibitorami deacetylaz histonów(faza badań przedklinicznych)