Rozsiana mięśniakowatość otrzewnowa z obecnością torbieli endometrialnych wewnątrz guzów, która wystąpiła po nadszyjkowej histerektomii laparoskopowej

Background: Use of morcellation during laparoscopic hysterectomy may result in seeding of uterine tissue throughout the abdominal cavity and development of ‘iatrogenic’ leiomyomatosis peritonealis disseminata. Case: Two years after a supracervical laparoscopic hysterectomy a 42-year-old parous women presented with abdominal pain and bloating. CT scans and subsequent surgical exploration reveled multiple solid tumors containing cysts filled with altered blood. Histologically, the tumors had characteristic features of a benign leiomyoma with smooth muscle cells infiltrated by endometrial glands. Conclusion: Pieces of smooth muscle cell and endometrial uterine tissue lost in the abdominal cavity during morcellation may progress to leiomyomatosis peritonealis disseminata with unusual appearance.Zastosowanie morcelacji w celu usunięcia macicy podczas histerektomii laparoskopowej niesie ze sobą ryzyko pozostawienia fragmentów macicy i rozwoju „jatrogennej” rozsianej mięśniakowatości otrzewnowej. Przypadek: 42-letnia pacjentka dwa lata po przebyciu nadszyjkowej histerektomii laparoskopowej zgłosiła się z powodu bólów brzucha i wzdęć. W badaniu ginekologicznym stwierdzono obecność guza w miednicy mniejszej. W tomografii komputerowej miednicy i jamy brzusznej oraz podczas laparotomii stwierdzono liczne lite guzy zawierające przestrzenie płynowe wypełnione zhemolizowaną krwią. Badanie histopatologiczne zmian wykazało utkanie charakterystyczne dla mięśniaków gładkokomórkowych macicy oraz obecność gruczołów endometrialnych. Wnioski: Fragmenty mięśnia oraz błony śluzowej macicy pozostawione podczas morcelacji w jamie brzusznej mogą być przyczyną rozwoju rozsianej mięśniakowatości otrzewnowej o nietypowej charakterystyce klinicznej

Czynniki ryzyka występowania adenomiozy u pacjentek z mięśniakami trzonu macicy

Summary Objective: The aim of the study was to evaluate the potential risk factors for adenomyosis in patients with symptomatic uterine leiomyomas. Material and methods: The medical charts and histopathology reports of 1499 women who underwent hysterectomy between 2003-2007 were retrospectively reviewed. The study group was composed of 135 patients with coexisting uterine leiomyoma and adenomyosis. The control group comprised 176 patients with uterine leiomyoma without adenomyosis. Results: Among 233 patients with adenomyosis 135 (57.9%) had associated uterine fibroids. Women who delivered twice or more were at increased risk for adenomyosis in relation to nulliparuos women: RR (95% CI) 2.44 (1.04-5.72), p=0.040. No relationship was found between adenomyosis and cesarean section rate, abortions, menorrhagia or dysmenorrhea. Conclusion: Results of our study indicate that multiparity is a risk factor for adenomyosis in women with symptomatic leiomyomas.Streszczenie Cel pracy: Celem badania była ocena potencjalnych czynników ryzyka występowania adenomiozy u pacjentek operowanych z powodu mięśniaków macicy. Materiał i metody: Retrospektywnej analizie poddano historie chorób oraz wyniki pooperacyjnych badań histopatologicznych 1499 pacjentek, u których wykonano histerektomię w latach 2003-2007. Badana grupa obejmowała 135 pacjentki, u których zdiagnozowano mięśniaki macicy oraz adenomiozę. Do grupy kontrolnej zakwalifikowywano pacjentki z rozpoznaną mięśniakowatością macicy, bez adenomiozy. Wyniki: Wśród 233 pacjentek ze zdiagnozowaną adenomiozą, u 135 (57,9%) zdiagnozowano mięśniaki macicy. Kobiety rodzące dwa bądź więcej razy były w grupie zwiększonego ryzyka występowania adenomiozy w porównaniu z nieródkami: RR (95% CI) 2.44 (1,04-5,72), p=0,040. Nie wykazano zależności pomiędzy występowaniem adenomiozy i ilością cięć cesarskich, poronieniami, nieprawidłowymi krwawieniami i bolesnym miesiączkowaniem. Wnioski: Wyniki naszego badania wskazują, że wielorództwo u kobiet z mięśniakami macicy jest czynnikiem ryzyka występowania adenomiozy

Opportunistic salpingectomy for prevention of sporadic ovarian cancer — a jump from basic science to clinical practice?

Ovarian cancer is the most malignant and aggressive gynecological cancer. Due to nonspecific symptoms in the early stage and a lack of effective screening methods, it is typically diagnosed at an advanced stage. The high-grade serous cancer (HGSC) represents 75% of all ovarian cancers and accounts for the majority of deaths. Contemporary thought suggests that precursor lesions of HGSC originate in the fallopian tube. The presumed precursor tubal lesion, localized at the fimbrial end of the fallopian tubes, is termed the serous tubal intraepithelial carcinoma (STIC). Thus, removal of the fallopian tubes at the time of pelvic or abdominal surgery for a benign condition (i.e. opportunistic salpingectomy) appears as an attractive option for primary prevention of HGSC. This paper presents the scientific background of opportunistic salpingectomy and discusses controversies regarding the benefits and safety of the procedure

Rola metaloproteaz macierzowych i ich inhibitorów w progresji raka jajnika – implikacje diagnostyczne i terapeutyczne

Abstract Matrix metalloproteinases are proteolytic enzymes which degrade extracellular matrix proteins. Along with their specific inhibitors - issue inhibitors of metalloproteinases - they play an important role in the spreading of malignant tumours. The research conducted in recent years has shown that metalloproteinases and their inhibitors contribute substantially to the ovarian cancer progression, participating both in in situ tumours growth, and the spreading of neoplasm via peritoneal fluid. The assessment of serum concentration of some metalloproteinases and their inhibitors appeared to be useful in differential diagnosis between malignant, borderline and benign ovarian tumours. In numerous research, it was revealed that the expression of metalloproteinases in primary tumours and in metastatic changes has a prognostic value. Moreover, the pre-operational assessment of concentration of TIMP-1 in blood serum allows to select the cases of an ovarian cancer with an aggressive phenotype and unfavourable prognosis. Despite great expectations, the usage of synthetic inhibitors of metalloproteinases did not bring significant changes and improvement to ovarian cancer treatment.Streszczenie Metaloproteazy macierzowe (matrix metalloproteinases – MMPs) są enzymami protelitycznymi degradującymi białka macierzy zewnątrzkomórkowej. Wraz ze swymi specyficznymi inhibitorami – tkankowymi inhibitorami metaloproteaz (tissue inhibitors of metalloproeinases – TIMPs ), biorą udział w rozprzestrzenianiu się nowotworów złośliwych. Przeprowadzone w ostatnich latach badania wykazały, że metaloproteazy i ich inhibitory odgrywają istotną rolę w progresji raka jajnika uczestnicząc zarówno w miejscowym wzrastaniu guza jak i szerzeniu się nowotworu drogą płynu otrzewnowego. Ocena stężenia niektórych metaloproteaz i ich inhibitorów w surowicy krwi okazała się być przydatna w diagnostyce różnicowej pomiędzy złośliwymi a granicznymi i łagodnymi guzami jajnika. W szeregu badań wykazano, że ekspresja metaloproteaz w guzach pierwotnych, a także w zmianach przerzutowych, ma znaczenie prognostyczne. Ponadto przedoperacyjna ocena stężenia TIMP-1 w surowicy krwi pozwala na wyselekcjonowanie przypadków raka jajnika o agresywnym fenotypie i niekorzystnym rokowaniu. Pomimo dużych oczekiwań, zastosowanie syntetycznych inhibitorów metaloproteaz nie przyniosło korzyści w leczeniu raka jajnika

Aktywność metaloproteaz macierzowych -2 i -9 (MMP-2 i MMP-9) oraz zawartość ich tkankowych inhibitorów w raku błony śluzowej macicy – doniesienie wstępne

Objectives: Matrix metalloproteinases-2 and –9 (MMP-2 and MMP-9) are enzymes degrading collagen type IV and other components of the basement membrane. Their activity is suppressed by tissue inhibitors of metalloproteinases – TIMP-1 and TIMP-2. Substantial evidence indicates that MMP2 and MMP-9 play an important role in the spread of malignant tumours. The aim of the study was to evaluate the activity of MMP-2 and MMP-9 and contents of their inhibitors: TIMP-1 and TIMP-2 in endometrial cancer and normal endometrium. Material and methods: Material for the study comprised 28 samples of endometrial cancers and 15 samples of normal endmetrium. A two-step method for extraction of MMPs was applied. The activity of MMP-2 and MMP-9 was measured with semi-quantitative zymography. TIMP-1 and TIMP-2 contents were measured with ELISA method. Results: Mean activity and activation ratio of MMP-9 was significantly higher in endometrial cancers compared with normal myometrium, whereas mean activity and activation ratio of MMP-2 did not differ significantly between investigated groups. Mean content of TIMP-1 and TIMP-2 did not differ between cancer and control tissues. No unequivocal association between activity of investigated MMPs or contents of their inhibitors and clinicopathological features of endometrial cancers was observed. Conclusions: Results of the study suggest that MMP-9 may play an important role in the progression of endometrial cancer, whereas MMP-2 does not seem to be involved in this process. Action of MMP-9 may be further enhanced by relative deficiency of TIMP-1.Cel pracy: Metaloproteazy macierzowe -2 i -9 (MMP-2 i MMP-9) są enzymami, które degradują kolagen typu IV oraz inne składniki błony podstawnej. Ich aktywność blokowana jest przez tkankowe inhibitory metaloproteaz (TIMPs). Celem pracy była ocena aktywności MMP-2 i MMP-9 oraz zawartości TIMP-1 i TIMP-2 w rakach trzonu i w prawidłowej błonie śluzowej macicy. Materiały i metody: Próbki do badań obejmujące 28 wycinków gruczolakoraka błony śluzowej i 15 wycinków prawidłowego endometrium pobrano z preparatów pooperacyjnych. Tkanki poddano dwuetapowej ekstrakcji. Aktywność metaloproteaz w ekstraktach oceniono przy pomocy półilościowej zymografii. Do oznaczenia zawartości TIMP-1 i TIMP-2 wykorzystano metodę immunoenzymatyczną. Wyniki: Stwierdzono znacznie wyższą aktywność i poziom aktywacji MMP-9 w rakach trzonu macicy w porównaniu do prawidłowego endometrium. Aktywność i poziom aktywacji MMP-2 jak również zawartość TIMP-1 i TIMP-2 nie różniły się pomiędzy badanymi grupami. Nie ustalono jednoznacznych zależności pomiędzy aktywnością badanych enzymów oraz zawartością ich inhibitorów a cechami klinicznymi i histopatologicznymi odzwierciedlającymi agresywność raka trzonu macicy. Wnioski: Wyniki badań wskazują, że MMP-9 odgrywa istotną rolę w progresji raka trzonu macicy u kobiet

Lokalizacja taśmy u pacjentek z niepowodzeniem leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu za pomocą slingu podcewkowego

Objectives: The high-pressure zone of the urethra (HPZ), which is crucial for the continence mechanism, extends between the point of the maximum urethral closure pressure and the urethral knee, and has been calculated to lie between 53% and 72% of the functional urethral length. According to recent studies the best results of suburethral slings are achieved when tapes are positioned under this zone. The aim of the study was to determine the location of tapes relative to the urethral length in patients seeking help due to recurrent stress urinary incontinence (SUI) following sling procedures. Material and methods: The study group comprised 61 patients suffering from recurrent SUI following suburethral slings performed from 6 months to 5 years earlier. Forty-nine (80.3%) women were initially treated with a transobturator sling and 12 (19.7%) with a retropubic procedure. Twenty patients had the original sling performed at our department whereas, the other 41 in other institutions. The position of the tapes was determined at the sagittal plane by 3-D transvaginal ultrasound using a linear transducer. The length of the urethra was measured from the bladder neck to the external urethral meatus following the urethral lumen, taking into account its curve. The position of the tapes relative to the percentage of the urethral length was calculated assuming the bladder neck as the proximal end of the urethra. The reference point was set at the midpoint on the tape. Results: Only 13 (21.3%) patients had tapes positioned at 50%-75% of the urethral length. In 45 (73.8%) of women examined the tapes were found under proximal half of the urethra and in 3 (4.9%) distally to the 75% of the urethral length. Conclusions: In most patients in whom slings procedures proved unsuccessful the tapes are located under theproximal half of the urethra, that is outside the HPZ. The position of a tape outside the HPZ may be considered as a cause of suburethral sling failure.Cel pracy: Badania ultrasonograficzne, oceniające położenie taśmy pod cewką moczową u pacjentek leczonych z powodu wysiłkowego nietrzymania moczu (WNM) za pomocą slingu podcewkowego wykazały, że najlepsze rezultaty obserwowane są w przypadku umiejscowienia taśmy pod odcinkiem cewki moczowej odpowiadającym strefie wysokiego ciśnienia (SWC). SWC rozciąga się pomiędzy punktem maksymalnego ciśnienia zamykającego cewkę moczową, a jej kolankiem i obejmuje odcinek pomiędzy 53% a 72% funkcjonalnej długości cewki moczowej. Celem pracy była ultrasonograficzna ocena położenia taśm podcewkowych u pacjentek z niepowodzeniami leczenia WNM. Materiały i metody: Badaniem objęto 61 pacjentek po nieskutecznym leczeniu WNM za pomocą slingow podcewkowych. Zabiegi były wykonane od 6 miesięcy do 5 lat przed momentem badania ultrasonograficznego. Z dostępu przez otwory zasłonione wykonano 49 zabiegow (80,3%), a 12 (19,7%) z dostępu załonowego. U 20 pacjentek wykonano zabiegi w II Klinice Ginekologii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie, a 41 w innych ośrodkach. nPołożenie taśm oceniano za pomocą przezpochwowej ultrasonografii wykorzystując sondę liniową o częstotliwości 9-12 MHz. Po uzyskaniu trojwymiarowego obrazu mierzono długość cewki moczowej, w odniesieniu do której określano pozycję taśmy, przyjmując szyję pęcherza moczowego jako początek cewki. Wyniki: Jedynie u 13 (21,3%) pacjentek taśmy były umiejscowione pomiędzy 50 a 75% długości cewki moczowej. U 45 (73,8%) pacjentek, taśmę uwidoczniono pod proksymalną częścią cewki (poniżej 50% jej długości), a u 3 (4,9%) dystalnie do 75% długości cewki moczowej. Wnioski: U większości pacjentek z niepowodzeniem leczenia WNM za pomocą slingow podcewkowych taśmy zlokalizowane są pod proksymalnym odcinkiem cewki moczowej, a więc poza SWC cewki. Dlatego rozważając przyczyny niepowodzenia zabiegow slingowych u pacjentek z nawrotem nietrzymania moczu należy brać pod uwagę nieprawidłowe położenie taśmy

Atypical Endometrial Hyperplasia Arising in a Cesarean Section Scar: A Mechanism of Malignant Transformation

The incidence of scar endometriosis in Cesarean sections varies between 0.03 and 0.4%. However, the recently increased rate of Cesarean sections worldwide may be causing an increase in occurrence of scar endometriosis. This report presents anatomopathological evidence of an early-stage malignant transformation in endometriotic tissue from a post-Cesarean scar and briefly reviews possible underlying mechanisms. A 40-year-old woman with a body mass index of 42.7 was referred to the gynecological department with recurrent pain and presence of a palpable mass in her Cesarean section scar. She had undergone this procedure 7 years earlier and began experiencing discomfort and pain at the incision site 6 months postoperatively. Surgical treatment was instituted with complete removal of the lesion. Anatomopathological examination revealed endometriotic tissue intertwined with atypical endometrial hyperplasia and fibrosis. At 2 years’ follow-up, she was asymptomatic, both clinically and based on ultrasound examination. Endometriotic foci inoculated within an abdominal scar may undergo malignant transformation. Long-lasting abdominal scar endometriosis, in morbidly obese women, requires special attention from the physician

Collagen type III biosynthesis by cultured pubocervical fascia fibroblasts surrounding mono and multifilament polypropylene mesh after estrogens and tamoxifen treatment

Abstract Aim: Surgical procedures using synthetic implants are currently considered as the most efficient therapy for stress urinary incontinence (SUI) and pelvic organ prolapse (POP). Insertion of the tape or mesh causes enhanced collagen synthesis that largely affects the biomechanical property of the implant. This process is significantly modulated by estrogens and improper wound healing and treatment failure may result in hypoestrogenism. The aim of the study was to assess the rate of collagen type III synthesis by pubocervical fascia fibroblasts cultured with polypropylene meshes in the presence of estrogens and tamoxifen. Material and Methods: Fibroblasts were obtained from pubo-cervical fascia sampled from a 52-year-old premenopausal woman who underwent surgical treatment for SUI and cultured with monofilament or multifilament polypropylene meshes in the presence of 17β-estradiol, estriol, daidzein or tamoxifen. The cultures were run for 216hr and the media were replaced every 72hr. N-terminal propeptide of type III procollagen (PIIINP) was used as a marker of collagen type III synthesis. Its concentration in the media was measured by radioimmunoassay. Pubocervical fascia fibroblast cultured with monofilament or multifilament meshes are capable of collagen type III synthesis. Following treatment with estradiol or tamoxifen, the highest PIIINP concentrations were observed after 72hr, whereas in case of estriol, daidzein or no treatment after 144hr of culture, regardless of the type of mesh used. Results: Only in cultures containing monofilament mesh and stimulated with estriol the high rate of collagen type III synthesis persisted until the end of the experiment. Paradoxically, the highest total production of PIIINP was observed in culture treated with tamoxifen, both for multifilament and monofilament meshes. Conclusion: The rate of collagen type III synthesis by pubocervical fascia fibroblast cultured with polypropylene meshes is subjected to modulation by estrogens and antiestrogens

Expression of tumor necrosis factor-α (TNF-α) on peritoneal fluid mononuclear cells in women with endometriosis

Objectives: Tumor necrosis factor-α (TNF-α) plays a key role in the processes underlying the development of pelvic endometriosis. TNF-α acts on target cells via two receptors: TNFR1(p55) and TNFR2(p75). Depending on cell type and its activation state, ligand binding to TNF-α may induce activation and proliferation of the cells or promote apoptosis. The aim of our study has been to evaluate the expression of TNFR1 and TNFR2 on peritoneal fluid macrophages and T lymphocytes derived from women with endometriosis. Material and methods: The study group consisted of 22 patients with endometriosis (stage I and II rAFS). 14 patients with benign, non-inflammatory ovarian tumors composed the reference group. Mononuclear cells have been isolated from peritoneal fluid, obtained during laparoscopy. The expression of TNFR1 and TNFR2 proteins has been evaluated by means of flow cytometry, using monoclonal antibodies against CD120a, CD120b, CD3 and CD14. Results: The percentage of peritoneal fluid macrophages revealing the expression of TNFR1 and TNFR2 proteins has been higher in patients with endometriosis, in comparison with control group (22.6+/-5.3% vs. 6.8+/-1,8%; p=0.03 and 29.3+/-2.3% vs. 8.8+/-1.8%; p=0.01, respectively). The percentage of T lymphocytes with the expression of TNFR1 and TNFR2 has been similar in endometriosis and control group. Conclusion: Higher percentage of peritoneal fluid macrophages expressing TNFR1 and TNFR2 proteins in endometriosis suggests dependence of these cells on TNF-α stimulation. Changes in TNF receptors distribution on PF macrophages, but not lymphocyte, may play its role in the pathogenesis of endometriosis