Amyloid goitre: a case report

Amiloidoz vücuttaki birçok organ ve dokuda amorf, proteinöz materyal birikimi ile karakterize etyolojisi bilinmeyen bir hastalıktır. Amiloid guatr tiroid dokusunun yogun amiloid birikimi sonucu ortaya çıkan oldukça nadir gözlenen bir durumdur. Amiloid guatr primer ve sekonder sistemik amiloidozla birliktelik göstermekte, daha sıklıkla sekonder sistemik amiloidozla birlikte görülmektedir. Bu durum diger guatr tiplerinden ve malign durumlardan ayırt edilmelidir. Amiloidoz varlıgı bilinen olgularda bile klinik olarak tanı nadiren öngörülebilir. Kitle etkisine baglı semptomların giderilmesinde ve tanı konulmasında cerrahi müdahale gereklidir. Burada hızlı büyüyen guatrı bulunan 21 yasında bir kadın hasta sunuyoruz. Olgunun tiroidektomi materyalinin histolojik incelemesinde amiloid guatr için tanısal olan ekstrasellüler amiloid birikimi saptanmıstır.Amyloidosis is a disease of unknown etiology characterized by the accumulation of an amorphous, proteinaceous material in various organs and tissues of the body.Amyloid goitre is an exceedingly rare pathology due to massive amyloid infiltration of thyroid tissue. Amyloid goitre occurs in association with both primary and secondary systemic amyloidosis, more commonly in the latter. This condition has to be distinguished from other types of goitre and malignancy. The diagnosis is rarely suggested clinically even in the presence of known amyloidosis. Surgical intervention is necessary to relieve the symptoms of neck mass and establish a diagnosis.We present the case of a 21year old female patient who presented with a rapidly enlarging goitre. Histologic examination of the thyroidectomy specimen showed extracellular deposits of amyloid diagnostic of amyloid goitre

Anaplastic thyroid carcinoma (report of four cases)

Anaplastik tiroid karsinomu oldukça seyrek görülmesine rağmen bilinen en agresif solid tümördür. Değişik tedavilerin prognoza etkileri üzerine yapılan çalışmalar çelişkilidir. Çünkü bu çalışmaların çoğunda tedavileri farklı olan tiroid lenfomaları da anaplastik karsinom gurubu içinde değerlendirilmiştir. Anaplastik tiroid karsinomlu hastaların hemen hepsi sıklıkla yaygın metastazlar nedeniyle ölmektedirler. Bu yayında 4 anaplastik tiroid karsinomlu olgu sunulmuştur.Although exceedingly rare, anaplastic thyroid carcinoma is the most aggressive solid tumor known. Early studies on the effects of different therapies may be biased due to inclusion of thyroid lymphoma patients among responsive small cell anaplastic carcinoma cases. Ultimately, nearly all anaplastic thyroid carcinoma patients die from their disease which is widely metastatic. In this report, four cases of anaplastic thyroid carcinoma are being presented

Vessel anomalies of umblical cord

There are few studies about umblical cord anomalies in literature.We investigated of 300 placenta and umblical cord samples retrospectively sent to our laboratory between 2000-2002.We observed single umblical artery in two of the samples, supernumerary umblical vessel in one of the samples and false knots in five of the samples. It's reported that congenital anomalies are more frequently observed in fetuses with single umblical artery and with supernumerary umblical vessel.We analyzed and compared eight cases with present literature.Literatürde umblikal kord anomalilerini araştıran az sayıda araştırma bulunmaktadır. Retrospektif olarak 2000-2002 yılları arasında laboratuvarımıza gelen 300 plasenta ve umblikal kord örnekleri incelenmiştir. Üçyüz umblikal kord örneğinin ikisinde tek umblikal arter , birinde fazla umblikal damar ve beşinde yalancı düğüm izlenmiştir. Tek umblikal arter ve fazla umblikal damarlı göbek kordonu olan fetuslarda konjenital anomalilerin daha sık izlendiği belirtilmektedir. Burada 8 olgumuzu yayınlar eşliğinde klinik özellikleri ile birlikte gözden geçirdik

Inflammatory pseudotumor of lymph nodes (a case report)

Yedi yaşında erkek çocukta servikal bölgede lenf düğümü büyümesi, ateş, sedimentasyon artışı bulguları mevcuttur. Boyutları 3x2.5x1.5 cm olan lenf düğümünün seri kesitlerinde kapsül altında, hilus bölgesinde iğsi hücrelerle birlikte inflamatuar hücreler ve damar yapılarında artış izlendi. ımmunhistokimyasal çalışmada iğsi hücreler, kas spesifik aktin (+), vimentin (+), LCA (-), CD3 (-), CD79(-), FVIII (-), desmin (-) olarak değerlendirildi. Histokimyasal yöntemle Ziehl-Neelsen (-) di. Histopatolojik ve klinik bulgularla birlikte lenf düğümünün inflamatuar psödotümörü (ıPT) tanısı konulmuştur. Lenf nodunun inflamatuar psödotümörü lenfadenopatinin benign nedenleri arasında son zamanlarda tanımlanmıştır. Ayırıcı tanı diğer reaktif durumları, Castleman hastalığını, malign lenfoma (Hodgkin lenfoma, periferikşücreli lenfoma) ve malign fibröz histiositomayı içerir. Olgu seyrek görülmesi nedeniyle literatür eşliğinde sunulmuştur.A 7 year-old boy presented with cervical lymph node enlargement, fever and elevated erythrocyte sedimentation rate. A neck mass measuring 3x2.5x1.5 cms was surgically removed. Histologically, the process showed a proliferation of spindle cells, associated with a mixture of inflammatory cells and small blood vessels involving the connective tissue framework (hilum, trabecula, capsule) of the lymph node. Immunohistochemical analysis showed spindle cells positive for muscle-spesific actin and vimentin, but negative for desmin. Histochemical, Ziehl-Neelsen stain was negative. With these clinical and histopathologic findings a diagnosis of “ inflammatory pseudotumor of lymph nodes” was made. Inflammatory pseudotumor of the lymph nodes is a rare, recently described benign cause of lymphadenopathy. The differential diagnosis includes other reactive processes, Castleman's dissease, malignant lymphoma (Hodgkin's lymphoma, peripheral T cell lymphoma) and malignant fibrous histiocytoma. This case is presented due to its rare occurrence along with areview of literature

A reason for high liver function test results: celiac disease

Çölyak hastalığı (ÇH) çevresel faktörün (gliadin) oluşturduğu bilinen tek otoimmun bozukluktur. Son yıllarda olguların %40'ında transaminaz yüksekliklerinin görülebileceği bildirilmektedir. On yedi yasında bayan olgu 5 yıldır olan halsizliğinin son 6 aydır artması şikayeti ile başvurdu. Diyare ve dispeptik yakınmalar tariflemiyordu. Muayene, solukluk dışında normaldi. ALP: 1026 IU/L (kemik kaynaklı),AST: 50 IU/L,ALT: 71 IU/L, GGT: 52 IU/L, total bilirubin 1.93 mg/dL, direkt bilirubin 1,34 mg/dL, Anti HBs, HBsAg, Anti HCV, HAV Ig M negatif, hemoglobin: 7.7 gr/dl, ferritin: 2.92 ng/ml idi. Magnetik rezonans görüntüleme ile kolanjiopankreotikografisi normal, DEXA vertebral ölçümde T skoru: -5, Z skoru: -4.7 idi. Endomisial antikor (EMA) Ig A, anti Gliadin antikor IgA>200 RU/ml (>50 pozitif) veAnti-Gliadin antikor IgG 61.5 RU/ml pozitifti. Karaciğer biyopsisisinde parankimde fokal spoty nekroz ve kolestaz bulguları vardı. Endoskopik duodenal biyosisinde villuslarda atrofi, yüzey epitelyimunda yoğun intraepitelyal lenfosit varlığı, immunhisto kimyasal boyamada intraepitelyal lenfositlerin CD3 ve CD8 ile diffüz boyandıgı, CD4 ve CD20 ile az sayıda lenfositin pozitif boyandığı gözlendi. Bulgular ÇH modifiye Marsh klasifikasyonuna göre Tip 3B ile uyumluydu. Olguya biyopsi ve antikor değerlendirmesi ile ÇH tanısı kondu. Glutensiz diyet başlandı. Tedavinin birinci ayında ALP (büyüme çağında olgu) yüksekliği dışında AST,ALT, GGT, bilirubin değerleri normal sınırlarda saptandı. Sonuç olarak karaciğer fonksiyon testi yüksekliğinin ayırıcı tanısında diyare olmasa da ÇH düşünülmelidir.Celiac disease (CD) is the only autoimmune disorder caused by an environmental factor (gliadin). Recently it has been reported that transaminase increase was seen in 40% of the cases.A17 years old female patient was admitted for increased weakness in the last 6 months, which she has been complaining for 5 years. She didn't have diarrhea or dyspepsia. Except paleness, her examination was normal. Biochemical test results were as follows;ALP:1026 IU/L (originating from bone), AST:50 IU/L, ALT:71 IU/L, GGT:52 IU/L, total bilirubin: 1.93mg/L, direct bilirubin:1.34 mg/dL, Anti-HBs, HbsAg,Anti HCV,HAVIgM were negative, hemoglobin: 7.7g/dL, and ferritin: 2.92 ng/ml. Cholangiopancreaticography with magnetic resonance imaging was resulted normal. In DEXA, vertebral measurement T score was -5 and Z score was -4.7. Endomysial autoantibody (EMA) IgA, anti gliadin antibody IgA>200 RU/ml (>50 positive), and anti gliadin antibody IgG 61.5 RU/ml were positive. Liver biopsy showed focal spotty necrosis and cholestasis in parenchyma. Endoscopic duodenal biopsy showed villous atrophy, intense intraepithelial lymphocytes in surface epithelium. Intraepithelial lymphocytes were dyed diffusely with CD3 and CD8 in immunohistochemical staining but few were dyed positively with CD4 and CD20. Findings were in agreement with type 3B according to modified Marsh classification for CD. She was diagnosed with CD according to biopsy and antibody evaluation.Agluten free diet was started. In the first month of treatment except ALP increase (she was in puberty), AST, ALT, GGT, bilirubin values were normal. In conclusion, even if no diarrhea,CDmust be thought in differential diagnosis of increased liver function tests

Effects of Bevacizumab, an Anti Vascular Endothelial Growth Factor Monoclonal Antibody, on Kidney Function and Morphology

AimTo constitute an experimental rat model by using human VEGF monoclonal antibody bevacizumab, for observation of renal side effects of this treatment.Materials and MethodsThirtysix adult female Wistar albino rats has been divided as two main groups: “3 days” and “21 days” . Each group has been divided in three; bevacizumab 10 mg/kg and 20 mg/kg were administered intravenously from the tail veins of the two subgroups and 1 mg/kg saline was administered to the third subgroup as control. Urine for 24 hours for detection of proteinuria and blood samples for detection of renal funtions were collected before, third day and 21st day of the drug administration and rats were sacrified at third and 21st days for pathological examination of kidneys.ResultsTwenty four hours urine protein excretion, creatinin excretion and urine protein/creatinin ratio were demonstrated as significantly increased on the third day of the rats administered 10 mg/kg bevacizumab; however, any significant increase of proteinuria couldn’t be shown on the 21 days group rats administered neither 10 mg/kg or 20 mg/kg. Pathological examination of rats sacrified on third day demonstrate the significant increase of bowman capsule gap and interstitial inflamation as correlated with the dosage of the drug. The thickness of vessel wall was observed on the pathological examination of rats sacrified on 21st day.ConclusionIt has been shown that bevacizumab administration of 10 mg/kg for three days is proper for constitution of an experimental rat model

A rare case report: a giant angiomyolipoma located in the small ıntestine

Anjiyomiyolipom değişen oranlarda yağ doku, düz kas dokusu ve kan damarlarından oluşan, mezenkimal bir tümördür. Ekstrarenal anjiyomiyolipom çok nadir olup, en sık karaciğerde saptanır. İnce bağırsak anjiyomiyolipomu oldukça nadirdir. Bu olgu sunumunda halsizlik ve karın ağrısıyla başvuran ve ince bağırsak mezenter yerleşimli anjiyomiyolipom tanısı alan 32 yaşındaki bir erkek hasta sunulmaktadır. Hastanın çekilen alt abdomen bilgisayarlı tomografisinde batında kitlesel lezyon saptanmış ve ince bağırsak segmental rezeksiyonu yapılmıştır. Patolojik değerlendirmeye gönderilen materyalin mikroskopik incelemesinde serozal yüzden başlayarak mukozaya dek uzanan kistik dilate damar yapıları, yağ doku ve kas doku içeren tümör gözlendi. Uygulanan immünhistokimyasal boyamada, Aktin, Desmin, Vimentin, CD31, CD34 ve D2-40 ile tümörün çeşitli alanlarında boyanma izlendi. Bu histopatolojik bulgular ile olguya ince bağırsak mezenter yerleşimli anjiomiyolipom tanısı konuldu.An angiomyolipoma is a mesenchymal neoplasm of the tumor and is composed of a varying heterogeneous mixture of blood vessels, smooth muscles, and adipose cells. Extra-renal angiomyolipomas are rarely seen and are most commonly found in the liver. Angiomyolipomas of the small intestine are extremely rare. We report the case of a 32-year-old man who had an ileal angiomyolipoma and who clinically presented with weakness and abdominal pain. A computed tomography scan of the abdomen showed a massive lesion, and segmental resection of the small intestine was performed. In the microscopic examination of the material that was sent for pathological evaluation, a tumor that included a cystic dilated vascular structure, adipose tissue, and muscular tissue extending from the serosa to the mucosa was seen. On immunohistochemical staining, various regions of the tumor were stained positive by actin, desmin, vimentin, CD31, CD34, and D2-40. With these histopathological findings, the patient was diagnosed with angiomyolipoma of the small intestinal mesentery

Paranasal manifestations of early stage chronic lymphocytic leukemia

OBJECTIVE: Chronic lymphocytic leukemia (CLL) is the most common adult leukemia. A few studies have been reported about the relationship between CLL and paranasal sinuses. We aimed to investigate the paranasal manifestations of CLL and to determine the expression of nuclear factor-ĸB (NF-kB) and tumor necrosis factor (TNF-α) in the nasal mucosa in patients with CLL. MATERIALS AND METHODS: This study was a clinical trial that involved 40 patients. Group CLL (n=20) consisted of patients with early-stage CLL who were followed-up at the hematology clinic and who did not receive any treatment. The control group (n=20) consisted of patients who had undergone concha surgery because of nasal obstruction. Paranasal sinus computer tomography scans of all patients were taken, they were scored on the basis of the Lund–Mackay system, and sinusitis findings were recorded. The biopsy material taken from the inferior concha head of all patients was immunohistochemically stained with primary antibodies against NF-kB and TNF-α. RESULTS: There were no statistically significant differences between the two groups with respect to NF-κB (p=0.716) and TNF-α staining scores (p=1.000). The Lund–Mackay scores were significantly higher in the CLL group than in the control group (p=0.004). Fourteen patients had sinusitis at different locations, while the most common diagnosis was maxillary sinusitis (n=8) in the CLL group. CONCLUSION: This study showed that patients with early-stage CLL tend to have rhinosinusitis. However, NF-kB and TNF-α may not have a role in the inflammatory process involving the paranasal sinuses in patients with CLL.AMAÇ: Kronik lenfositik lösemi (KLL) en yaygın görülen yetişkin lösemi alt grubudur. Ancak paranazal sinüsler ve KLL arasındaki ilişkiyi araştıran az sayıda çalışma rapor edilmiştir. Bu çalışmada KLL’nin paranazal belirtilerini ve KLL hastalarının nazal mukozalarında Nuclear factor-ĸB (NF-kB) ve Tumor necrosis factor (TNF-α) salınımını saptamayı amaçlandı. GEREÇ VE YÖNTEMLER: Bu çalışma 40 hastayı içeren bir klinik çalışma olarak yapılmıştır. Grup KLL (n=20) herhangi bir tedavi almamış hematoloji kliniği tarafından takip edilen erken evre KLL hastalarından oluşturuldu. Kontrol grubu (n=20) burun tıkanıklığı nedeniyle konka cerrahisi geçirmiş hastalardan oluşturuldu. Tüm hastaların paranazal sinus tomografileri çekilip Lund Mackay sistemine gore skorlandı ve sinüzit bulguları kaydedildi. Tüm hastaların alt konka başından alınan biyopsi materyalleri, NF-kB and TNF-α primer antikorları ile immünohistokimyasal olarak boyandı. BULGULAR: İki grup arasında NF-κB (p=0.716) ve TNF-α (p=1.000) boyama skorlarına göre istatistiksel olarak anlamlı farklılık yoktu. Lund-Mackay skoru (p=0.004) kontrol grubuna göre KLLgrubunda anlamlı olarak daha yüksek bulundu. KLL grubunda en yaygın tanı maksiler sinüzit (n=8) iken, 14 hastada farklı lokalizasyonlarda sinüzit bulguları saptandı. SONUÇ: Bu çalışma erken evre KLL hastalarının akut rinosinüzite eğilimli olduğunu göstermektedir. Bununla birlikte, paranazal sinüsleri kapsayan inflamatuvar süreçte NF-kB ve TNF-α bir role sahip olmadığını düşünmekteyiz

Infant deaths and stillbirths in Aydın province in 2004

Amaç: Bu çalısmanın amacı, Aydın Ilinde 2004 yılında meydana gelen bebek ölümleri ve ölü dogumların bildirimlerine iliskin farklı bildirim kaynaklarının karsılastırmasını yaparak veri kalitesini degerlendirmek, ve bebek ölümleri ile ölü dogumların kisi-yer-zaman bakımından temel tanımlayıcı özellikleri ile nedenlerini saptamaktır. Yöntem: Bu çalısma, tanımlayıcı bir yöneylem arastırmasıdır. Ölü dogum ve bebek ölümlerine iliskin bir degerlendirme formu (Bebek Ölümü ve Ölü Dogum Olgu Bildirim Formu) hazırlanmıstır. Formlar, saglık ocagında bölgeden sorumlu ebe tarafından doldurulmus ve ocak hekimi tarafından kontrol edilerek Saglık Müdürlügüne gönderilmistir. Formlar, 2004 yılında ilçelerden gönderilen Birinci Basamak Saglık Kurumları Aylık ÇalısmaBildirilerinin (Form 023) yıllık dökümüyle karsılastırılmıstır. Bulgular: Çalısmada 139 bebek ölümü ve 107 ölü dogum incelenmistir. Bildirim formlarının%65,0'i tek seferde ve düzgün olarak gönderilmistir. Bebek ölümlerinin 58'i erken neonatal, 19'u geç neonatal, 57'si postneonatal dönemde meydana gelmistir. Ölü dogum hızı binde 9,6 ve perinatal ölüm hızı binde 14,8 olarak bulunmustur. Aydın'da 2004 yılı neonatal ölüm hızı binde 7,0, postneonatal ölüm hızı binde 5,2, bebek ölüm hızı binde 12,2 olarak bulunmustur. Bebek ölümlerinin nedenleri degerlendirildiginde, sırasıyla prematürite (%18,6), konjenital malformasyonlar, deformasyonlar, ve kromozom anomalileri (%10,6) ile solunum yetmezligi (% 9,7) ilk üç sırayı almıstır. Sonuç: Bebek ölümleri ve ölü dogumların birinci basamak saglık kurulusları tarafından detaylı olarak incelenmesi çok önemlidir. Bu çalısma ile, gebelikle iliskili risklerin arttıgı son trimester, dogum eylemi ile erken neonatal dönem,Aydın için bebek ölüm ve ölü dogumların azaltılmasında öncelikli alanlar olarak saptanmıstır. Bebek ölümleri ve ölü dogumların degerlendirilmesine yönelik standart bir form ve nedenler için de ICD-10'dan türetilen daha kısa bir listenin kullanılması uygun olacaktır.Objective: The aim of this study is to assess data quality by comparing different notification sources of infant deaths and stillbirths and to determine their basic descriptive characteristics in terms of person, place, time and causes. Materials and Methods: This is a descriptive operational study. An assessment form for infant deaths and stillbirths was prepared. Forms were filled in at health centers by midwives responsible of the regions where infant deaths and stillbirths occurred and sent to Provincial Directorate of Health after they were checked by physicians. They were compared with the yearly total of 'Monthly Notification of Work of Primary Health Care Institutions' (Form 023). Results: 139 infant deaths and 107 stillbirths were assessed. 58 infant deaths occurred in early-neonatal, 19 in late-neonatal and 57 in postneonatal period. Stillbirth rate was %0.96 and perinatal mortality rate %1.48. Neonatal mortality rate was %0.7, postneonatal mortality rate was % 0.2, infant mortality rate was %1.22. When causes of infant deaths were assessed, prematurity (18.6%), congenital malformations, deformations and chromosome abnormalities (10.6%) and respiratory deficiency (9.7%) were the first three causes, respectively. Conclusion: Detailed assessment of infant deaths and stillbirths by primary health care institutions is very important. Last trimester, delivery and early neonatal periods were detected as areas of priority for infant deaths and stillbirths in Aydın. For this purpose, it will be appropriate to use a standard form with a shorter list derived from ICD-10 for the assessment of infant deaths and stillbirths and their causes

Review of transrectal ultrasonography findings in the diagnosis of prostate cancer: radiopathological correlation

Amaç: Transrektal ultrasonografi (TRUS) esliginde prostat biyopsisi yapılan hastaları gözden geçirmek ve prostat kanseri tanısında yardımcı olabilecek ultrasonografik kriterleri degerlendirmek. Yöntem: Ocak 2003-Temmuz 2005 tarihleri arasında TRUS esliginde prostat biyopsisi alınan ve PSA degerleri gri zonda yer alan (410 ng/dl; ortalama PSA: 6.9 ± 2.7 ng/dl) 129 hasta retrospektif olarak degerlendirildi. TRUS\ud bulguları patoloji sonuçlarıyla karsılastırıldı. Periferik zon ekoyapısı (homojen ya da heterojen) ve prostat bezi konturları (düzgün ya da düzensiz) subjektif olarak sınıflandı. Bulgular: 44 hasta (% 34) prostat kanseri tanısı aldı. Incelenen kriterlerden periferik zon ekoyapısı ile periferik zonda hipoekoik nodül varlıgının patoloji sonuçlarıyla istatistiksel olarak anlamlı biçimde iliskili oldugu saptandı (p=0.000 ve p=0.007). Prostat kanseri yakalama olasılıgının, periferik zonun heterojen oldugu durumda 7 kat [Odds Oranı (OO): 7.06 (2.98-16.70) % 95 Güven Aralıgı (GA)], periferik zonda hipoekoik nodül varlıgında ise 3 kat [OO: 2.73 (1.18-6.28)%95 GA] arttıgı görüldü. Sonuç: Prostat kanseri tanısında TRUS'nin yeri sınırlıdır ve daha çok biyopsi kılavuzu olarak kullanılır. Bununla birlikte, bu çalısmanın sonuçları bahsedilen TRUS bulgularının varlıgında kanser yakalama olasılıgının anlamlı biçimde arttıgını ortaya koymaktadır. Nodüle yönelik biyopsi protokollerine benzer sekilde heterojen periferik zon varlıgında alınan biyopsi örneklerinin sayısının artırılmasına dayanan bir çalısma planı ile sunulan çalısmanın geçerliligi degerlendirilebilir.Purpose: To overview transrectal ultrasonography (TRUS) guided prostate biopsy cases and to evaluate the potentially useful sonographic criteria for the diagnosis of prostate cancer. Methods:Between January 2003 and June 2005, TRUS guided prostate biopsy specimens were obtained from 129 patients with a gray zone PSA level (4 - 10 ng/dl; average PSA: 6.9 ± 2.7 ng/dl). TRUS findings were compared with pathology results. Peripheral zone echostructure (homogenous or heterogeneous) and prostate contours (smooth or irregular) were classified subjectively. Presence of a hypoechoic nodule in the peripheral zone was noted, additional samples were obtained from the nodules. Results: 44 patients (34%) were found to have prostate adenocarcinoma. A statistically significant relationship was found between the peripheral zone echostructure - presence of hypoechoic nodule in the peripheral zone and pathological results (p=0.000 and 0.007, respectively). Prostate cancer detection rate increased 7 folds [Odds Ratio (OR): 7.06 (2.98-16.70) 95% Confidence Interval (CI)] when the peripheral zone was heterogeneous and 3 folds [OR: 2.73 (1.18-6.28) 95% CI] when there was a hypoechoic nodule in the peripheral zone. Conclusion:TRUS has a limited role in the diagnosis of prostate cancer and is especially used for biopsy guidance. On the other hand, the results of this study reveal a significant increase in cancer detection rate when the mentioned TRUS findings are present. Similar to the nodule targeted biopsies; the accuracy of the presented study can be evaluated with a prospective study including a larger number of biopsy specimens in case of peripheral zone heterogenity