Apandisit ile komplike gebeliklerin cerrahi tedavisi ve gebelik sonuçları: obstetrisyen görüşü

Objective: To evaluate the pregnancy outcomes of patients who underwent appendectomy during pregnancy. Materials and Methods: Patients who underwent appendectomy between years 2010 and 2014 were retrospectively evaluated. All patients’ pregnancy outcomes were followed-up by using university registry system and telephone interview. Patients were evaluated regarding age, gestational age, clinical and laboratory examinations, imaging studies, mean time interval between emergency department and operation, mean operative time, pregnancy outcome and pathologic results of the appendix. Results: Thirty-nine patients were included in the study. Sixteen of 39 patients were in the first, 15 of them in the second and 8 of them were in the third trimester of the pregnancy. Three patients underwent laparoscopic appendectomy and the rest underwent laparotomy. In pathologic evaluation of the appendix, seven patients (17%) had normal appendix, 4 patients had perforated appendix, one patient had neuro-endocrine tumor and rest of the patients had appendicitis. Two missed abortion occurred after operation, rest of the patients had live birth. Six of them were preterm and 31 had term birth. Twelve patients delivered through vaginal birth and the rest via caesarean section. Twenty patients were in the first half of the pregnancy (group 1) and 19 patients were in the second half of the pregnancy (group 2). There were no significant differences between the groups in operation time and mean time interval between emergency administration and operation. Conclusion: Delayed operation and negative appendectomy can cause adverse pregnancy outcomes. Expectant management in suspected cases may decrease negative appendectomy rates but can also lead to perforation. Computed tomography and MRI ought to be considered if ultrasonography is inconclusive. Tocolytic regimens can be administered to prevent threatened preterm labor. Obstetric indications were valid for delivery mode.Amaç: Gebeliğinde apendektomi yapılan hastaların gebelik sonuçlarının değerlendirilmesi. Gereç ve Yöntemler: 2010-2014 yılları arasında apendektomi yapılan hastalar retrospektif olarak incelendi. Tüm hastaların gebelik sonuçları üniversite kayıt sistemi ve telefon görüşmeleri ile takip edildi. Hastalar yaş, gebelik yaşı, klinik ve laboratuvar muayeneleri, görüntüleme çalışmaları, acil servis ve operasyon arasındaki ortalama zaman, ortalama operasyon süresi, gebelik sonucu ve apandiksin patoloji sonucuna göre değerlendirildi. Bulgular: Otuz dokuz hasta çalışmaya dahil edildi. Otuz dokuz hastanın 16’sı ilk, 15’i ikinci ve 8’i gebeliğin üçüncü trimesterindeydi. Üç hastaya laparoskopik apendektomi kalanlarına laparatomi yapıldı. Apendiksin patolojik değerlendirilmesinde, yedi hasta (17%) normal apendiks, dört hasta perfore apendiks, bir hasta nöro-endokrin tümor ve kalanları apandisit saptandı. Operasyon sonrası iki missed abortus meydana gelirken kalanları canlı doğum yaptı. Bunlardan altısı preterm ve otuz biri term doğum yaptı. On iki hasta vajinal yolla ve kalanları sezaryen yoluyla doğurtuldu. Yirmi hasta gebeliğin birinci yarısında (grup 1) ve 19 hasta gebeliğin ikinci yarısındaydı (grup 2). Gruplar arasında operasyon zamanı ve acile kabul ile operasyon arasındaki ortalama zaman aralığı açısıdan anlamlı farklılık yoktu. Sonuç: Gecikmiş operasyon ve negatif apendektomi olumsuz gebelik sonuçlarına neden olabilir. Şüpheli olgulardaki izlem tedavisi negatif apendektomi oranlarını düşürebilir; ancak aynı zamanda perforasyona neden olabilir. Bilgisayarlı tomografi ve manyetik rezonans görüntüleme, ultrasonografinin net olmadığı zaman düşünülmelidir. Erken doğum tehditini önlemek için tokolitik rejimler uygulanabilir. Doğum şekli için obstetrik endikasyonlar geçerlidir

Perfore apandisit sonrası gelişen peritonit, peritonial abse ve erken doğum: 2 olgu sunumu

Although appendicitis is the most common non-obstetric surgical problem in pregnancy, it is difficult to diagnose. Because, clinic examinations, laboratory findings are different and all of the radiologic imaging techniques can not be used in pregnancy. In order to this, complications of appendicitis may occur. One of the most important complications of the appendicitis is perforated appendicitis. We reported two pregnant women who operated in the third trimester for perforated appendicitis and had diffuse peritonitis and peritoneal abscess after surgery. In pregnancy, preterm birth rate is higher after perforated appendicitis. Difficulties in diagnosis make appendicitis more complicated with pregnancy and fetal outcome become worse.Apandisit, gebelikte en sık rastlanılan obstetrik dışı cerrahi problem olmasına rağmen gebelikte tanı koymak zorlaşır. Gebelikte gerek klinik bulguların, gerekse laboratuar bulgularının farklı olması ve radyolojik görüntüleme yöntemlerinin daha kısıtlı kullanılması tanı koymayı zorlaştırır ve geciktirir. Bu nedenle apandisitin komplikasyonları ortaya çıkabilir. Apandisitin en önemli komplikasyonlarından biri perfore apandisittir. Makalemizde,3. trimesterde perfore apandisit nedeniyle opere olan ve ameliyat sonrası dönemde kliniğimizde erken doğum tehtidi tanıları ile takip edilirken peritonit ve yaygın peritonial abse saptanan ve erken doğum yapan 2 olgu sunulacaktır. Gebelikte perfore apandisit sonrası erken doğum riski yüksektir. Tanı koymadaki zorluklar, apandisitle birlikte gebeliği de komplike hale getirmekte, hem anne hem de fetus açısından olumsuz sonuçlar doğurmaktadır

Prenatal diagnosis of caudal regression syndrome without maternal diabetes mellitus

Caudal regression syndrome is a rare congenital malformation with varying degrees of early gestational developmental failure. It is also known as sacral agenesis or caudal dysplasia. The cause of this malformation is thought to be defects in neuralization around the 28th day of the gestational period. Although maternal uncontrolled diabetes, genetic predisposition and vascular hypoperfusion are the possible risk factors, actual pathogenesis is unclear. CRS is generally diagnosed at prenatal assessment, but also a varying number of newborns with some degree of anomaly may be presented. In our case, we diagnosed a caudal regression syndrome fetus early in the second trimester. Determination of the pathology early in the gestational age gives parents a chance for termination of pregnancy. Although diabetes mellitus is the major risk factor for CRS, as in our case, sporadic presentations may occur. So clinicians should consider CRS when CRL is shorter than expected and incomplete vertebral ossification is observed both in gray scala and 3D imaging ultrasonography. (J Turkish-German Gynecol Assoc 2011; 12: 186-8)Kaudal regresyon sendromu (KRS) çeşitli derecelerde erken gestasyonel gelişim bozukluğunun gözlendiği nadir bir konjenital anomalidir. Bu durum sakral agensesis ya da kaudal displazi olarak da bilinmektedir. Gebeliğin 28. günü civarında oluşabilecek nöralizasyon defekti bu malformasyonun nedeni olarak düşünülmektedir. Maternal kontrolsüz diabet, genetik yatkınlık ve vasküler hipoperfüzyon olası risk faktörleri olmasına rağmen, gerçek patogenezis belirsizdir. KRS tanısı genellikle prenatal olarak koyulur, ancak yine de değişen sayıda yeni doğan çeşitli derecelerde anomalilerle tanı alabilirler. Sunulan kaudal regresyon sendromlu fetüs olgusuna erken ikinci trimesterde tanı koyduk. Patolojinin erken gebelik haftalarında belirlenmesi ile aile gebelik terminasyonu şansına sahip olabilir. Diabetes mellitus, KRS için majör faktörü olmasına karşın, bizim olgumuzda olduğu gibi spoaradik durumlar da sözkonusu olabilir. Böylece, klinisyenler beklenenden kısa CRL ile karşılaştıklarında ve hem gri skala hem de 3D ultrasonografide tamamlanmamış vertebral ossifikasyon görünümü saptadıklarında kaudal regresyon sendromunu düşünmelidir. (J Turkish-German Gynecol Assoc 2011; 12: 186-8

Rudimenter horn gebeliğinin erken tanısı ve rudimenter hornun laparoskopik eksizyonu: Olgu sunumu

Rudimentary horn is one of the mullerian canal anomalies, the probability of rudimentary horn pregnancy is between 1/76000 and 1/150000. Usually, it is diagnosed after the rupture. in this case report, a patient who had a cesarean section before and who had an early diagnosis of rudimentary horn pregnancy in the eighth pregnancy week is mentioned. the rudimentary horn is excised by laparoscopy in this patient.Rudimenter horn, müllerian kanal anomalilerinden biri olup rudimenter hornda gebelik sıklığı 1/76000 ile 1/150,000 arasında bildirilmiştir. Tanısı genellikle rüptüre olan gebelikten sonra konulabilmektedir. Vaka sunumumuzda 31 yaşında, öyküsünde sezeryan ile sağlıklı doğumu olan olgunun, rudimenter horn gebeliğinin sekizinci gebelik haftasında ultrasonografi ile erken tanısının konulması ve bu rudimenter horn gebeliğinin laparoskopik olarak eksizyonu bildirilmiştir