Relations between perfectionism and coping strategies in university students

Η παρούσα έρευνα αποσκοπούσε στη διερεύνηση της σχέσης μεταξύ της τελειοθηρίας, και των στρατηγικών αντιμετώπισης προβλημάτων. Το δείγμα αποτελούνταν από 282 φοιτητές και φοιτήτριες του προπτυχιακού κύκλου σπουδών. Οι φοιτητές/τριες κλήθηκαν να απαντήσουν σε δυο ερωτηματολόγια αυτο-αναφορών. Ειδικότερα, για τη μέτρηση της τελειοθηρίας κλήθηκαν να συμπληρώσουν την αναθεωρημένη εκδοχή του Ερωτηματολογίου των Στάσεων απέναντι στα Ατομικά μας Επιτεύγματα (APS-R). Επίσης, η αναθεωρημένη εκδοχή του Ερωτηματολογίου Αντιμετώπισης Προβλημάτων (R-COPE) χρησιμοποιήθηκε για τη μέτρηση προσαρμοστικών και μη προσαρμοστικών  στρατηγικών διαχείρισης προβλημάτων. Ο έλεγχος των ψυχομετρικών ιδιοτήτων των δυο ερωτηματολογίων επιβεβαίωσε την παραγοντική εγκυρότητα και την αξιοπιστία τους στο δείγμα της παρούσας έρευνας. Η ανάλυση συστάδων στο Ερωτηματολόγιο των Στάσεων απέναντι στα Ατομικά μας Επιτεύγματα ανέδειξε τρεις διακριτές ομάδες: τους μη τελειοθήρες, τους μη προσαρμοστικούς τελειοθήρες και τους προσαρμοστικούς τελειοθήρες. Οι μη προσαρμοστικοί τελειοθήρες ανέφεραν ότι χρησιμοποιούν σε μεγαλύτερο βαθμό μη προσαρμοστικές στρατηγικές διαχείρισης και σε μικρότερο βαθμό προσαρμοστικές στρατηγικές διαχείρισης συγκριτικά με τους μη τελειοθήρες και κυρίως τους προσαρμοστικούς τελειοθήρες. Συζητιούνται οι εκπαιδευτικές εφαρμογές των ευρημάτων της παρούσας μελέτης.The aim of this study was to investigate the relationship between perfectionism and coping strategies. The sample consisted of 282 undergraduate university students. The participants were asked to complete two self-report questionnaires. Firstly, the revised version of the Almost Perfect Scale (APS-R) was used to measure perfectionism and the revised version of the R-COPE was used to measure coping strategies. Factorial validity and reliability of the specific factors were verified for both questionnaires. Cluster analysis on the APS-R resulted in three groups of students: the non-perfectionists, the adaptive perfectionists and the maladaptive perfectionists. Μaladaptive perfectionists reported significantly more use of maladaptive coping strategies and less use of adaptive coping strategies as compared to the non-perfectionists and, mainly, to the adaptive perfectionists. The educational implications of the above results are discussed

Η Θεωρία του Νου ως Προβλεπτικός Παράγοντας των Αυτο-αναφορών Παιδιών Σχολικής Ηλικίας για Θυματοποίηση και Εκδήλωση Συμπεριφορών Εκφοβισμού: Ο ρυθμιστικός Ρόλος της Ενσυναίσθησης και της Κοινωνικής Ικανότητας

The present study aimed at investigating the role of Theory of Mind (ToM) as predictor of primary school children’s self-reports of bullying and victimization. Affective empathy and aspects of social competence were investigated as moderating factors of the above relation. A total of 132 primary school children (62 boys and 70 girls) from 3rdto 6thgrade participated in the study. The socio-cognitive aspect of ToM was examined individually through the administration of various ToM stories that evaluate: (a) the recognition of faux-pas, (b) the understanding of second-order false belief, (c) the ability to attribute complex intentional states and (d) the ability to predict the emotional reactions of others. Bullying, victimization, affective empathy and social competence were examined in groups through self-report questionnaires. The results of multiple linear regressions showed, in accordance with previous findings, that performance on ToM tasks was a significant predictor of children’s self-reports of acting as bullies. Further, only the aspects of antisocial behavior, such as disruptive behavior and irritability, were found to be significant moderators of the relationship between ToM and bullying. The pattern of interaction was differentiated between the two genders. ToM was not found, however, to be a significant predictor of children’s self-reports for victimization. Theoretical and practical implications of the present results are discussed.  Η παρούσα μελέτη εξέτασε το ρόλο της Θεωρίας του Νου (ΘτΝ) ως προβλεπτικού παράγοντα των αυτο-αναφορών παιδιών σχολικής ηλικίας για την εκδήλωση συμπεριφορών ενδεικτικών εκφοβισμού και θυματοποίησης. Η συναισθηματική ενσυναίσθηση και πλευρές της κοινωνικής ικανότητας των παιδιών διερευνήθηκαν ως παράγοντες ρύθμισης της παραπάνω σχέσης. Στην έρευνα συμμετείχαν 132 μαθητές (Ν = 62) και μαθήτριες (Ν =70) που φοιτούσαν από τη Γ΄ ως τη ΣΤ΄ δημοτικού. Η κοινωνικο-γνωστική διάσταση της ΘτΝ εξετάστηκε μέσω της χορήγησης ιστοριών που αξιολογούσαν: (α) την αναγνώριση κοινωνικά αδιάκριτων πληροφοριών, (β) την κατανόηση ψευδών πεποιθήσεων δεύτερης τάξης, (γ) την κατανόηση σύνθετων κοινωνικών καταστάσεων και (δ) την ικανότητα πρόβλεψης των συναισθηματικών αντιδράσεων. Οι συμπεριφορές εκφοβισμού και θυματοποίησης καθώς και η συναισθηματική ενσυναίσθηση και η κοινωνική ικανότητα εξετάστηκαν μέσω αντίστοιχων ερωτηματολογίων αυτο-αναφοράς. Πραγματοποιήθηκαν αναλύσεις πολλαπλής γραμμικής παλινδρόμησης. Οι επιδόσεις στα έργα ΘτΝ ήταν σημαντικός προβλεπτικός παράγοντας των αυτό-αναφορών εκφοβισμού. Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν σχετικά ευρήματα σύμφωνα με τα οποία τα παιδιά που αναφέρουν ότι καταφεύγουν στον εκφοβισμό έχουν χαμηλότερες επιδόσεις σε έργα ΘτΝ. Επίσης, μόνο οι διαστάσεις της αντικοινωνικής συμπεριφοράς, όπως η οξυθυμία και η διασπαστική συμπεριφορά, βρέθηκαν να αλληλεπιδρούν με τις επιδόσεις στα έργα της ΘτΝ και να αναδεικνύονται σε σημαντικούς ρυθμιστές της σχέσης της ΘτΝ με τον εκφοβισμό. Το πρότυπο της αλληλεπίδρασης βρέθηκε να διαφοροποιείται στα δυο φύλα. Οι επιδόσεις στα έργα ΘτΝ δεν αποτέλεσαν, ωστόσο, σημαντικό προβλεπτικό παράγοντα για τις αυτο-αναφορές θυματοποίησης. Σχολιάζονται οι θεωρητικές προεκτάσεις και οι πιθανές εφαρμογές των συγκεκριμένων ευρημάτων

Δεξιότητες αυτο-ρύθμισης της δράσης σε παιδιά Δημοτικού: Γνωστικές και σχολικές επιδόσεις με βάση την επίδοσή τους σε ένα έργο αλλαγής της αρχικής πρόθεσης και αυτο-ρύθμισης της δράσης

The aim of the present study was to examine: (a) possible differences among second, third, and fourth graders’ self-regularory skills, based on their performance on the Self-Regulation and Concentration Test for Children (SRTC, Kuhl & Kraska, 1992, 1993) and (b) possible differences in cognitive performance and school grades between groups of students that are differentiated according to their performance on the part of SRTC that measures their ability to change an initial intention and self-regulate their action. A total of 136 second, third, and fourth grade girls (N = 68) and boys (N = 88) participated in the study from four state primary schools in the city of Thessaloniki. Participants were asked to complete the SRTC, a behavioral computerized test, which examines children's ability to concentrate on a task and resist temptation (distraction). Cognitive performance was examined with four subscales of the WISC III, a standardized in Greek population intelligence test. Also, teachers were asked to evaluate children's school general performance as well as performance in language and mathematics. No significant differences were found in performance in various self-regulatory skills measured by SRTC between the three age groups. The results are indicative of 8 to 10 years children difficulty to change their initial intention and follow a new rule in order to succeed in the task. Children who succeeded in the intention change task had significantly higher cognitive performance and school grades in mathematics. The results are discussed as regards the diagnostic value of SRTC and their potential applications in educational settings.Στόχος της παρούσας έρευνας ήταν η διερεύνηση: (α) των πιθανών διαφορών στις δεξιότητες αυτο-ρύθμισης της δράσης (ΑΡΔ) σε παιδιά B΄, Γ΄ και Δ΄ Δημοτικού με βάση την επίδοσή τους στο Τεστ Αυτο-ρύθμισης και Συγκέντρωσης της Προσοχής για Παιδιά (SRTC, Kuhl & Kraska, 1992, 1993) και (β) των γνωστικών και σχολικών επιδόσεων των μαθητών/τριών που διαφοροποιούνται ως προς την επίδοσή τους στο τμήμα του SRTC που μετρά την ικανότητά τους για αλλαγή της αρχικής πρόθεσης και αυτο-ρύθμισης της δράσης. Στην έρευνα συμμετείχαν 136 μαθητές/τριες (Ν = 68 μαθητές) της Β΄, Γ΄ και Δ΄ τάξης τεσσάρων δημόσιων δημοτικών σχολείων της Θεσσαλονίκης. Οι δεξιότητες ΑΡΔ αξιολογήθηκαν μέσω της χορήγησης του SRTC, ενός έργου που έχει τη μορφή παιγνιδιού και δίνεται σε υπολογιστικό περιβάλλον. Οι γνωστικές επιδόσεις εξετάστηκαν με τέσσερις υπο-κλίμακες της ελληνικής έκδοσης της κλίμακας νοημοσύνης για παιδιά, WISC III. Τέλος, ζητήθηκε από τους/τις εκπαιδευτικούς να αξιολογήσουν την επίδοση των παιδιών στο μάθημα της γλώσσας και των μαθηματικών. Οι διαφορές των τριών ηλικιακών ομάδων στις επιδόσεις στις επιμέρους δεξιότητες ΑΡΔ δεν βρέθηκαν στατιστικώς σημαντικές. Επιπλέον, τα ευρήματα είναι ενδεικτικά της δυσκολίας που πιθανόν αντιμετωπίζουν τα παιδιά 8 έως 10 ετών στην αλλαγή του τρόπου εργασίας τους και στην υιοθέτηση ενός νέου κανόνα, όταν η συνθήκη το απαιτεί. Η ομάδα των παιδιών με επιτυχημένη επίδοση στο έργο αλλαγής της πρόθεσης είχε σημαντικά υψηλότερες γνωστικές επιδόσεις και υψηλότερη βαθμολογία στα μαθηματικά συγκριτικά με την ομάδα των παιδιών που απέτυχαν στο έργο. Τα αποτελέσματα συζητιούνται ως προς τη διαγνωστική αξία του SRTC και τις πιθανές εφαρμογές αυτών στο χώρο της εκπαίδευσης

Metacognitive beliefs of efficacy about daily life situations and use of cognitive strategies in amnestic mild cognitive impairment: a cross-sectional study

Metacognition, the ability to monitor and regulate cognitive processes, is essential for individuals with Mild Cognitive Impairment (MCI) to accurately identify their deficits and effectively manage them. However, previous studies primarily focused on memory awareness in MCI, neglecting other domains affected in daily life. This study aimed to investigate how individuals with MCI perceive their abilities to handle various cognitively challenging situations representing real-life scenarios and their use of compensatory strategies. Thus 100 participants were recruited, including 50 with amnestic MCI with multiple deficits (aMCI) and 50 cognitively healthy controls (HC) matched in age and education. Participants completed three metacognitive scales assessing self-perceived efficacy in everyday life scenarios and one scale evaluating use of cognitive strategies. Results indicated that aMCI participants reported significantly lower self-efficacy in memory and divided-shifted attention scenarios compared to HC. Surprisingly, no significant group differences were found in the self-reports about the use of cognitive strategies. This suggests a potential gap in understanding or applying effective strategies for compensating cognitive deficits. These findings emphasize the importance of cognitive training programs targeting metacognitive knowledge enhancement and practical use of cognitive strategies that could enhance the quality of life for individuals with MCI

Cognitive engagement in the problem-based learning classroom

The objective of the present study was to examine to what extent autonomy in problem-based learning (PBL) results in cognitive engagement with the topic at hand. To that end, a short self-report instrument was devised and validated. Moreover, it was examined how cognitive engagement develops as a function of the learning process and the extent to which cognitive engagement determines subsequent levels of cognitive engagement during a one-day PBL event. Data were analyzed by means of confirmatory factor analysis, repeated measures ANOVA, and path analysis. The results showed that the new measure of situational cognitive engagement is valid and reliable. Furthermore, the results revealed that students’ cognitive engagement significantly increased as a function of the learning event. Implications of these findings for PBL are discussed

Motivational beliefs, cognitive engagement, and achievement in language and mathematics in elementary school children

The contextual differences in the patterns of relations among various motivational, cognitive, and metacognitive components of self-regulated learning and performance in two key curriculum subject areas, language and mathematics, were examined in a sample of 263 Greek primary school children of fifth- and sixth-grade classrooms. Age and gender differences were also investigated. Students were asked to complete the Motivated Strategies for Learning Questionnaire (Pintrich & De Groot, 1990), which comprised five factors: (a) Self-efficacy, (b) Intrinsic Value, (c) Test Anxiety, (d) Cognitive Strategy Use, and (e) Self-regulation Strategies. They responded to the statements of the questionnaire on a 7-point Likert scale in terms of their behaviour in mathematics and language classes, respectively. Moreover, their teachers were asked to evaluate each of their students' academic achievement in Greek language and mathematics on a 1- to 20-point comparative scale in relation to the rest of the class. The results of the study indicated very few differences in the pattern of relations among self-regulated components within and across the two subject areas and at the same time revealed a context-specific character of self-regulated components at a mean level differences. Further, the current study (a) confirmed the mediatory role of strategies in the motivation-performance relation, (b) stressed the differential role of cognitive and regulatory strategies in predicting performance in subject areas that differ in their structural characteristics of the content, and (c) pointed out the key motivational role of self-efficacy. In fact, self-efficacy proved the most significant predictor not only of performance but of cognitive and regulatory strategy use as well. Gender differences in motivation and strategy use were not reported, while motivation was found to vary mainly with age. The usefulness of these findings for promoting greater clarity among motivational and metacognitive frameworks and ideas for future research are discussed

The Relationship of Academic and Social Cognition to Behaviour in Bullying Situations among Greek Primary School Children

This research explored links between cognition (both social and academic) and children's behaviour in a bullying situation (participant roles). Participants were 186 fourth to sixth grade boys and girls from four primary schools in central Greece. Six categories of social cognition (self-efficacy for assertion, self-efficacy for aggression, expectations that aggression will lead to rewards, expectations that aggression will lead to victim sufferings the value placed on rewards and the value placed on suffering in the victim) and two categories of academic cognition (self-efficacy for learning and performance and the self-regulatory strategies used while solving problems) were investigated in connection to six participant roles (bully, victim, assistant, reinforcer, defender and outsider). Results suggest that there are differential associations between cognitions and the roles that children take in bullying situations, according to gender. Academic self-efficacy combined with certain social cognitions predicted both victimisation and bullying behaviour. Self-regulatory strategies combined with social cognitions similar to victim's and bully's predicted both assistant and reinforcer behaviour, while none of the cognition measures predicted defender or outsider behaviour. Implications for interventions against bullying are briefly discussed