A comparative ID migraine screener study in ophthalmology, ENT and neurology out-patient clinics

Migraine is more likely to be misdiagnosed in patients with comorbid diseases. Not only primary care physicians, but also specialists might misdiagnose it due to the lack of diagnostic criteria awareness. The ID migraine test is a reliable screening instrument that may facilitate and accelerate migraine recognition. This study aimed to compare the prevalence and characteristics of migraine in a large sample of patients admitted to clinics of ophthalmology (OC), ear, nose and throat diseases (ENTC) and neurology (NC), as well as to validate the use of the ID migraine test in OC and ENTC settings. This was a multicentre (11 cites) study of out-patients admitting either to NC, ENTC or OC of the study sites during five consecutive working days within 1 week. From each of the clinics, 100 patients were planned to be recruited. All recruited patients were interviewed and those having a headache complaint received an ID migraine test and were examined for headache diagnosis by a neurologist, blinded to the ID migraine test result. A total of 2625 subjects were recruited. Only 1.3% of OC patients and 5.4% of ENTC patients have been admitted with a primary complaint of headache, whereas the percentage of NC patients suffering from headache was 37.6%. Whereas 138 patients (19.3%) in OC, 154 (17.3%) in ENTC and 347 (34%) in NC were found to be ID migraine test positive, 149 patients (20.8%) in OC, 142 (16%) in ENTC and 338 (33.1%) in NC were diagnosed with migraine. The sensitivity, specificity, and positive and negative predictive ratios of the ID migraine test were found to be similar in all clinics. An important fraction of the patients admitted to NC, as well as to OC and ENTC, for headache and/or other complaints were found out to have migraine by means of a simple screening test. This study validated the ID migraine test as a sensitive and specific tool in OC and ENTC, encouraging its use as a screening instrument.Pfizer-Türkiy

Migraine attacks and MPV

Bu çalışma, platelet fonksiyon değişikliğinin indirek bir göstergesi olan "Mean Platelet Volume" (MPV) değerlerinin ve platelet sayısının, migrenli hastalarda ataklar ile ilgili değişimini araştırmak amacıyla planlandı. Hastaların, migren atağı esnasında, ataktan 48 saat sonra ve ataktan 15 gün sonraki değerleri incelenerek kontrol grubu ile karşılaştırmalar yapıldı. Çalışmamızın sonuçları, auralı ve aurasız migrenli hastalarda atak anında, ataktan 48 saat sonra ve ataktan 15 gün sonraki platelet sayısı ve MPV değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı değişim olmadığını göstermektedir. Ayrıca migrenli hastalarda MPV düzeylerinde cinse ve yaşa bağlı farklılık gözlenmedi. Platelet sayısı ve MPV hasta ve kontrol grubunda farklılık bulunmadı. Hastaların geçirdiği atak sayısı, yıldaki atak sayısı, hastalığın süresi, bir önceki ataktan itibaren süre ve atak süresi, atağın sağa veya sola lateralize olması ile MPV değerlerinde değişme olmadığı saptandı. Sonuçlar migrenli hastalarda platelet sayısında ve MPV değerlerinde ataklara bağlı bir değişimin oluşmadığını göstermektedir.The present study has been designed to examine the relationship of total number of platelets and "Mean Platelet Volume" (MPV); an indirect indicator of functional changes of platelets, with migraine attacks. We evaluated the laboratory findings of the migraine patients during the migraine attack, arid 48 hours and fifteen days after the attack and compared the results with the control group's findings. There weren't any significant differences for platelet count and MPV values neither between the migraine and control groups nor according to gender, age, duration of illness, frequency, duration and lateralization of the attacks in migraine group. As conclusion, our results revealed that platelet count and MPV alterations are not expected findings in migraine cases

Cluster headache

Küme baş ağrısı birkaç hafta boyunca; her gün ya da günde bir­kaç kez, ciddi, tek taraflı ve kısmen kısa süreli yineleyen ağrıdır. Küme baş ağrısı tipik olarak 25 yaş dolayında başlar, bazen 45 yaşlarında, geç ortaya çıkabilir. Tipik bir baş ağrısı kümesi 4-8 haf­ta sürer, bu sırada günde 1-2 kez şiddetlenir. Ağrı, aura olmaksı­zın aniden, bir gözün çevresinde ya da arkasında başlar. Uluslara­rası Baş Ağrısı Topluluğu'na göre (IHS) küme baş ağrısının ölçütle­ri; tek taraflı, orbital, suborbital ve/ya da temporal yerleşimli, te­davi edilmediğinde 15-180 dakika süren, göz kızarması, yaşarma­sı, göz kapağı düşüklüğü, göz bebeği daralması, göz kapağında ödem, burun tıkanıklığı ve akıntısı, yüzde, alında terleme belirtile­rinden en az biri görülen, en az beş atağa yol açan şiddetli baş ağ-rısıdır. Küme baş ağrısının farmakolojik tedavisi; akut, profilaktik ya da kombine olabilir.Cluster headache is severe unilateral headache of relatively short duration which occurs daily or several times a day for a period of several weeks. Cluster headache starts typically at age of 25 and may occur as late as age of 45. The headache strikes abruptly, without any aura, around or behind the eye. A typical cluster of headaches may last for 4-8 weeks, with 1-2 severe headaches per day during the cluster. The International Headache Society (IHS) Criteria for cluster require at least five attacks of severe, unilater­al, orbital, suborbital and/or temporal pain lasting 15-180 min­utes when untreated, and associated with at least one of the fol­lowing: Conjunctival injection, lacrimation, myosis, pitosis or eye­lid oedema, nasal congestion, rhinorrhoea, forehead and facial sweating. Pharmacological treatment for cluster headache can be acute, prophylactic, or the combination of both methods

Stroke in children with sickle cell anemia

Serebrovasküler hastalıklar açısından özel risk grubu niteliğinde olan hasta grupları, etiyolojik değerlendirme ve klinik özellikleri açısından farklı öneme sahiptir. Orak hücreli anemi 20 yaş altı inmelerin etiyolojisinde önemli yer tutar. Çocukluk çağı serebrovasküler hastalık risk faktörleri için konjenital kalp hastalıklarından sonra en sık ikinci nedenin orak hücreli anemi olduğu ve bu hastaların benzer yaş gruplarına göre 250 kat daha fazla serebral infarkt riski taşıdığı bildirilmiştir. Türkiye'deki tüm hemoglobinopatilerin %17.49'unun Hatay doğumlu olduğu saptanmıştır. Bu çalışmada orak hücreli anemi taşıyıcılığının %10.5 olduğu Hatay ilinde 1994 yılından itibaren hemoglobin elektroforezi ile orak hücreli anemi tanısı almış ve bugüne kadar izlenmiş olan 506 hastada görülen inme olguları bildirildi. 403 olgu HbSS (%79.6), 99 olgu HbSS+ Thalessemi (%19.6), 2 olgu HbSD (%0.4), 2 olgu HbSE idi. 506 hastanın izlendiği 10 yıllık izlem süresinde, inme gelişen 5 hastanın en küçüğü 3, en büyüğü 15 yaşındaydı. Olguların hematolojik parametreleri ile inmelere ait klinik ve etiyolojik özellikler incelendi. Otozomal resesif bir hastalık olan ve kromozom 1 İp.15.4 bölgesinde bulunan, hemoglobin beta genindeki nokta mutasyon oluşan orak hücreli anemi hematolojik nitelikleri yanında inme açısından yüksek risk oluşturma özelliğine sahiptir. Ülkemizde gen taşıyıcılarının yoğun olarak bulunduğu bölgelerde erken tanı ve izlemle komplikasyonlarm önlenmesinde yapılacak çalışmalar çocukluk çağı inmeleri açısından da önem taşımaktadır.Patient groups at high risk with respect to cerebrovascular disease has a particular importance in terms of etiological and clinic evaluations. Sickle cell anemia has an important place in the etiology of patients who have had stroke before the age of 20. Among the risk factor of cerebrovascular diseases occurring during childhood, sickle cell anemia is the second important cause following the congenital heart diseases. The probability of a patient with sickle cell anemia to have cerebral infarction is 250 times higher when compared to those who don't have this disease at same age. Those who are born in Hatay forms the 17.49% of the all hemoglobinopathy cases reported in Turkey. In this study, the data on stroke obtained from 506 cases by hemoglobin electrophoresis since 1994 in Hatay, where 10.5% of the population is the carrier, was reported. Of the cases, 403 (79,6%), 99 (19,6%), 2 (0,4%) and 2 (0,4%) were HbSS, HbSS+Thalessemia, HbSD and HbSE, respectively. During a period of 10 year, 5 patients had stroke. Among them, the youngest one was 3 yr old while the oldest one was 15 yr old. The data on hemopatolgical parameters and on clinical and etiological were investigated. Being an autosomal recessive disease and arising from the mutation of hemoglobin beta gene, sickle cell anemia is considered to be a high risk factor for stroke besides the hematological features. In the regions where gene carriers are densely populated, studies on early diagnosis and monitoring appears to be highly important in the detection and prevention of childhood strokes

Orak hücreli anemi ve hemidiyafragma paralizisi birlikteliği

Orak hücreli anemi, hücrenin rijid deformasyonuna yol açan anormal hemoglobin üretiminin neden olduğu bir hastalıktır. İnfeksiyonlar, akut splenik sekestrasyon krizleri, aplastik krizler, akut göğüs sendromu, inme, kolelitiyazis, renal hastalıklar ve ağrı hastalığın majör komplikasyonlarıdır. Unilateral veya bilateral diyafragma paralizisi, frenik sinir zedelenmesini takiben veya miyopatiler, nöropatiler ve miyelopatiler gibi çeşitli motornöron hastalıklarıyla birlikte görülebilir. Hemidiyafragma paralizisi, bilateral paraliziden daha sık görülür ve genellikle göğüs radyografisinde diyafragmanın tek taraflı anormal yüksekliği ile teşhis edilir. Orak hücre hastalığı olan 14 yaşındaki kız hastanın rutin kontrolü sırasında çekilen göğüs radyografisinde belirgin sağ hemidiyafragma yüksekliği izlendi. Hastanın ne travma ne de torasik cerrahi öyküsü vardı. Nörolojik muayenesinde duyu kusuru veya motor defisiti de yoktu. Toraksın bilgisayarlı tomografisi (BT)’nde belirgin derecede sağ hemidiyafragma elevasyonu saptandı. BT’sinde hiçbir patolojik bulgu yoktu. Spirometrik değerleri (beklenenin yüzdesi şeklinde) FEV1= %53, FVC= %55, FEV1/FVC= %97, PEF= %43 ve FEF%25-75= %58 olarak orta-ağır derecede restriksiyon ile uyumluydu. Sağ hemidiyafragma paralizisi tanısı floroskopide Hitzenber Snif testin pozitif saptanmasıyla doğrulandı. Orak hücre hastalığında her ne kadar çeşitli patofizyolojik mekanizmaların santral nörolojik komplikasyonlara yol açtığı biliniyor olsa da, periferik sinir tutulumu bugüne kadar bildirilmemiştir. Burada, orak hücre hastalığı ve unilateral hemidiyafragma paralizisi olan 14 yaşındaki kız hastayı, aradaki ilişkinin kanıtlanması için daha çok sayıda olgu saptanması gerekmesine rağmen bugüne kadar bu birliktelik bildirilmediği için sunuyoruz.Sickle cell anemia is a disease caused by production of abnormal hemoglobin. Infection, acute splenic sequestration crisis, aplastic crises, acute chest syndrome, stroke, cholelithiasis, renal disease and pain are the major complications. Unilateral or bilateral diaphragm paralysis maybe seen following phrenic nerve injury and with a variety of motor-neuron diseases, myelopathies, neuropathies, and myopathies. Prominent right hemi-diaphragma elevation was observed on chest radiograph of a 14 years’ old female patient with sickle cell disease. Her medical history yielded neither trauma nor intra-thorasic surgery. She didn’t have either motor deficit or sensation disorder on any region of her body. Thorax CT yielded no lession except the significantly elevated right diaphragma. Her cranial CT showed no lesion, too. Diagnosis of right hemidiaphragm paralysis was confirmed by positive Hitzenberg Sniff test on fluoroscopy. Although several pathophysiologic mechanisms are known to be involved and lead to central neurologic complications in sickle cell disease, involvement of peripheric nerves have not been reported. Here we present a 14 years’ old female patient with sickle cell anemia and unilateral diaphragm paralysis, co-existince of which have not been reported so far

Rat beyinlerinde global iskemi-reperfüzyon hasarı üzerine kafeik asit fenetil esterin nöroprotektif etkisi

Bu çalışma iskemi-reperfüzyon (I/R) hasarlı rat beyinlerinde fosfodiesteraz 4 (PDE4) mRNA izoenzimleri, oksidant ve antioksidant savunma sistemi üzerine kafeik asit fenetil ester (KAFE)’in nöroprotektif etkilerini araştırmak amacıyla yapıldı. Yirmi bir adet rat rastgele üç eşit gruba ayrıldı. Sham-kontrol, iskemi/reperfüzyon (I/R) ve I/R+KAFE. Sham-kontrol grubundaki ratlara bilateral common carotid arter oklüzyonu yapılmaksızın sadece cerrahi müdahalede bulunuldu. İskemi/reperfüzyon (I/R) bilateral common carotid arterlerin atravmatik klempler ile 30 dakika oklüzyonu ve takiben arter klempleri açılarak reperfüzyonu ile sağlandı. I/R+KAFE grubu I/R grubu ile aynı cerrahi usüle tabi tutuldu fakat oklüzyondan 1 saat önce ve reperfüzyondan 12 saat sonra iki defa 15 µmol kg -1 dozunda intraperitoneal KAFE verildi. Ratlar iskemi/ reperfüzyondan 24 saat sonra sakrifiye edildi. Beyin korteksindeki cAMP düzeyi ELISA ile, PDE4 mRNA izoenzim transkripsiyonları ise qRT-PCR ile değerlendirildi. KAFE iskemi ile uyarılan beyin korteksindeki NO üretimini önemli oranda azalttı. I/R grubu ile karşılaştırıldığında SOD, CAT ve XO aktivitelerini KAFE anlamlı düzeyde değiştirmezken, GSH-Px aktivitesini önemli oranda arttırdı. KAFE cAMP düzeyini değiştirmeksizin PDE4A ve PDE4B düzeyini önemli oranda azalttı. İskemi ile uyarılan nörolojik hasar skorları KAFE tarafından azaltıldı. Bu sonuçlar KAFE’nin global beyin iskemi/reperfüzyon hasarı sırasında rat beyinlerinde antioksidant savunma sistemini ve NO salınımını hafifce dengelediğini önerir. Ayrıca KAFE bazı PDE4 izoenzim düzeylerini azaltarak nöroprotektif etki sağlar.The aim of this study was to investigate the neuroprotective efects of cafeic acid phenethyl ester (CAPE) on phosphodiesterase 4 (PDE4) mRNA isoenzymes, oxidant and antioxidant defence in ischemia/reperfusion (I/R) injured rat brains. Twenty-one rats were randomly divided into three equal groups: sham-control, ischemia/reperfusion (I/R) and I/R+CAPE. Rats in sham-control group underwent only surgical intervention without bilateral common carotid artery occlusion. Ischemia/reperfusion was induced by bilateral common carotid artery occlusion with atraumatic clips for 30 min, followed by artery reopening. The I/R+CAPE group was subjected to the same surgical procedure as I/R group, but CAPE was administered intraperitoneally at the dose of 15 µmol kg -1 twice, 1 h before occlusion and at 12 th h of reperfusion. The rats were sacrificed 24 h after I/R. The cAMP concentration was analyzed by ELISA and PDE4 isozyme mRNA transcriptions were evaluated by qRT-PCR methodology in the brain cortex. Ischemia-induced NO production was significantly attenuated by CAPE in the cerebral cortex. CAPE significantly enhanced GSH-Px activity, while SOD, CAT and XO activities non-significantly changed, as compared to the I/R group. CAPE significantly decreased PDE4A and PDE4B transcripts, without changing cAMP levels compared to I/R group. Ischemia-induced neurologic deficit scores were reduced by CAPE. These results suggest that CAPE slightly modulates the antioxidant defense system and NO release in rat brain during global cerebral ischemia/reperfusion injury. In addition, CAPE treatments produce the neuroprotective efect by reducing the levels of some PDE4 transcriptions

Investigation of the relationship between serum Solubl Fas (sFas), soluble Fas Ligand (sFasL) levels and FAS-FASLG polymorphisms in patients with multiple sclerosis

Amaç: Multiple Sklerozis (MS) otoreaktif T lenfositlerin miyelin antijenlerine karşı gösterdiği reaksiyon sonucu ortaya çıkan otoimmün bir hastalıktır. Fas-FasL yolağı T hücre apoptozisinde önemli bir rol oynamaktadır ve otoimmun hastalıklarda Fas-FasL yolağında defektler olduğu bilinmektedir. Bu çalışmada FAS -670 A/G ve FASLG -844 T/C fonksiyonel gen polimorfizmleri ile serum sFas ve sFasL düzeylerinin MS gelişimine ve hastalığın patogenezine katkısının araştırılması amaçlanmıştır. Yöntemler: Çalışmaya 108 MS hastası ve kontrol grubu olarak da 98 sağlıklı birey dahil edilmiştir. FAS -670 A/G ve FASLG -844 T/C polimorfizmlerinin belirlenmesi için PCR-RFLP tekniği kullanılmıştır. sFas ve sFasL düzeyleri solid fazlı sandviç ELISA kiti kullanılarak ölçülmüştür. Bulgular: MS hastalarında FAS -670 AG genotipi frekansı (%55,55) sağlıklı kontrollere (%72,44) göre düşük (p=0.014), GG genotipi frekansı ise hasta grubunda (%19,44) sağlıklı kontrollere (%3,06) göre anlamlı derecede yüksek bulundu (p = 0.0001). Hasta ve kontrol grupları arasında FASLG -844 T/C polimorfizmi açısından anlamlı bir fark bulunamadı (p > 0.05). Serum sFasL düzeyleri MS grubunda, sağlıklı kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde yüksek bulunmakla (p = 0.015) birlikte, sFas düzeyleri gruplar arasında benzer bulundu (p = 0.705). FAS - FASLG polimorfizmleri ile serum sFas - sFasL düzeyleri arasında anlamlı bir ilişki bulunamadı. Sonuç: Sonuçlarımız FAS -670 AG genotipinin MS riskini azaltarak (RR = 0.475, p = 0.014) koruyucu bir rol oynayabileceğini, GG genotipinin ise MS ile ilişkili güçlü bir risk faktörü (RR = 7.644, p = 0.0001) olabileceğini, serum sFasL düzeylerindeki artışın ise bu faktörün MS patogenezine katkı sunabileceğini gösterebilir.Objective: Multiple Sclerosis (MS) is an autoimmune disease caused by the reaction of autoreactive T lymphocytes to myelin antigens. Fas-FasL patway plays an important role in T cell apoptosis and It is well known that there are defects in the Fas-FasL pathway in autoimmune diseases. In this study, we aimed to investigate the effect of FAS -670 A/G and FASLG -844 T/C functional gene polymorphisms and serum sFas and sFasL levels on MS development and their contribution to the pathogenesis of the disease. Methods: 108 MS patients and 98 healthy individuals as control group were included in the study. PCR-RFLP technique was used to determine FAS -670 A/G and FASLG -844 T/C polymorphisms. Serum sFas and sFasL levels was measured using the solid phase sandwich ELISA kit. Results: FAS -670 AG genotype frequency in MS patients was lower than healthy controls (p=0.014), while GG genotype frequency was significantly higher in the patient group than healthy controls (p=0.0001). Serum sFasL levels were significantly higher in MS group compared to healthy controls (p=0.015), but sFas levels were similar between the groups (p = 0.705). There was no significant correlation between FAS - FASLG polymorphisms and sFas - sFasL levels. Conclusion: Our results suggest that FAS -670 AG genotype may play a protective role by reducing the risk (OR=0.475, p=0.014), while the GG genotype is a strong risk factor associated with MS (OR=7.644, p=0.0001), and elevated levels of serum sFasL may contribute to the pathogenesis of the diseas

Evaluating effects of different musical types on depression, sleep quality, mental state and anxiety in stroke patients

Aim: Music’s rehabilitative effects are clear in the literature, but the effect of the music type on the post-stroke patients is not clear. The aim of the present study was to investigate the effects of listening different types of music on depression, sleep quality, mental state and anxiety in post-stroke patients. Material and Methods: The study was conducted prospectively. Thirty post-stroke pateints admitted to Department of Neurology, Faculty of Medicine at Mustafa Kemal University, were considered for the study. The patients’ depression level, sleep quality, anxiety and cognitive status were evaluated. Subjects were listening music during the rehabilitation program. Subjects were separated as the Eastern Music group (n=10), western music group (n=10) and control group (n=10). Beck Depression Inventory (BDI), Beck Anxiety Inventory (BAI), Standardized Mini Mental Test (SMMS), and Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI) tests were performed for all subjects twice pre and post- treatment. Results: There was a significant difference in SMMT and BDI within the eastern and Western Music groups (p<0.05). PSQI score decreased an average of 1.4 points within only the Western Music group and it was statistically significant. There was no significance in any of the parameters of the control group. There was no statistical difference between the three groups. Conclusion: Although positive results within groups were found, there was no significant difference among the groups; therefore, music listening independent of the music type has no effect on sleep quality, mood, mental state and anxiety

Evaluating effects of different musical types on depression, sleep quality, mental state and anxiety in stroke patients

Aim: Music’s rehabilitative effects are clear in the literature, but the effect of the music type on the post-stroke patients is not clear. The aim of the present study was to investigate the effects of listening different types of music on depression, sleep quality, mental state and anxiety in post-stroke patients. Material and Methods: The study was conducted prospectively. Thirty post-stroke pateints admitted to Department of Neurology, Faculty of Medicine at Mustafa Kemal University, were considered for the study. The patients’ depression level, sleep quality, anxiety and cognitive status were evaluated. Subjects were listening music during the rehabilitation program. Subjects were separated as the Eastern Music group (n=10), western music group (n=10) and control group (n=10). Beck Depression Inventory (BDI), Beck Anxiety Inventory (BAI), Standardized Mini Mental Test (SMMS), and Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI) tests were performed for all subjects twice pre and post- treatment. Results: There was a significant difference in SMMT and BDI within the eastern and Western Music groups (p<0.05). PSQI score decreased an average of 1.4 points within only the Western Music group and it was statistically significant. There was no significance in any of the parameters of the control group. There was no statistical difference between the three groups. Conclusion: Although positive results within groups were found, there was no significant difference among the groups; therefore, music listening independent of the music type has no effect on sleep quality, mood, mental state and anxiety