Villa Voortman : carte blanche or not?

Purpose - Influenced by evolutions in mental health, a meeting house, "Villa Voortman", was recently developed. It is based on an integration of therapeutic community (TC) and psychoanalytical Lacanian thinking. The purpose of this paper is to investigate the position of Villa Voortman in the treatment continuum for dually diagnosed clients. Two research questions are addressed: how does Villa Voortman operate ? and how do clients perceive the Villa? Design/methodology/approach - The first question was tackled by a personal account of the founders of Villa Voortman. The second question was addressed by a qualitative study using video-material of 19 visitors' personal accounts. Findings - The visitors mentioned three themes: social inclusion, personal development and equality. These aspects are further refined into sub-themes including the provision of "asylum"; the instalment of a warm and welcoming atmosphere; the focus on real human encounter; a permissive, supportive and "waiting" environment; a minimal but "good enough" structure; the necessity of a place where persons can develop themselves; the striving for social inclusion and future perspectives; and the support in becoming inclusive citizens again. Originality/value - The value of the paper lies in disclosing the visitors' lived experience. This is an essential part of shedding light on the "active ingredients" of support, In reference to the title, visitors nor treatment staff have "carte blanche" with regard to how support develops, as this is driven by the dialectal course of everything that occurs during the support process

Beleving van informele dwang bij zorggebruikers en hulpverleners in de geestelijke gezondheidszorg

De samenleving tolereert deviant gedrag steeds minder. Tegelijk is er meer aandacht voor zelfbeschikkingsrecht. Dit plaatst hulpverleners voor ethische dilemma’s. In de beschrijving van dit onderzoek wordt nagegaan op welke manier zorggebruikers en hulpverleners binnen de geestelijke gezondheidszorg informele dwang, geïnitieerd door hulpverleners, percipiëren. Tien zorggebruikers en tien hulpverleners uit vijf residentiële psychiatrische settings binnen West-Vlaanderen namen deel aan een multiple casestudy. Uit dit onderzoek blijkt dat afdelingsregels, adviseren, confronteren en stimuleren veelgebruikte vormen van informele dwang zijn. Hulpverleners zetten informele dwang in wanneer ze de zorggebruiker willen behoeden voor risico’s, vaak vanuit een gevoel van eigen onmacht. Informele dwang kan ondersteunend ervaren worden als er geen veroordeling aan gekoppeld wordt, de handeling op vraag van de zorggebruiker komt en er keuzevrijheid en transparantie wordt geboden. Om machtsreductie te bewerkstelligen is reflectie op informele dwang noodzakelijk. Een continue dialoog tussen hulpverleners en zorggebruikers en aandacht voor relatieopbouw kan de paradigmashift naar herstelgerichte zorg met minder disproportioneel gebruik van dwang bevorderen