Effect of Chlorocholine Chloride and Triazoles – Tebuconazole and Flusilazole on Winter Oilseed Rape (Brassica Napus Var. Oleifera L.) in Response to the Application Term and Sowing Density

Abstract: Winter oilseed rape is strongly responsive to changes in the plant density. Any change in plant density significantly affects the morphological characteristics and yield of the crop. In addition, plant growth habit can be modified by the use of plant growth regulators. Apart from plant growth regulators like eg. chlorocholine chloride some triazoles have dual properties (fungicide and plant growth regula-tor) eg. tebuconazole. The trials were carried out in the years 2006–2008 at the Institute of Plant Protection – National Research Institute in Poznan (Poland). The treatments consisted of chlorocholine chloride, tebuconazole and flusilazole applied in spring at the growth stage BBCH 30 and BBCH 50 of winter oilseed rape. The field trials were conducted with two sowing densities of winter oilseed rape: 60 seeds/ m2 and 120 seeds/m2. The vegetation seasons varied according to the weather conditions, and the second testing year was characterised by drought in May and June. In the experiments plant height, SPAD units, number of siliques per plant, seed number per silique, weight of thousand seeds, yield, protein and fat content in the seeds were estimated. The increase of silique numbers per plant appeared only at the lower sowing density as a result of the application of tebuconazole or a mixture of tebuconazole with CCC. Flusilazole had a positive impact on seed number per silique. At both sowing densities, changes in the weight of a thousand seeds under the influence of the test preparations, were observed only in that year which had wet weather conditions. A more favourable effect of the test substances on the weight of a thou-sand seeds was obtained at the lower sowing density. All the tested substances positively affected SPAD unit values at the lower sowin

Original Article. Studies on trinexapac-ethyl dose reduction by combined application with adjuvants in spring barley

Trinexapac-ethyl is a popular plant growth regulator used in various crops, mostly due to its unique anti-lodging properties. Recently it has been found that this substance is also active in stress protection, which may increase its importance in the coming years. This paper presents a new approach to its application. Trinexapac-ethyl belongs to the cyclohexanedione class of herbicide chemistry, thus it is structurally similar to common graminicides frequently used with adjuvants. Th is study examines the effects of the application of trinexapac-ethyl with adjuvants. Field trials were conducted in the Institute of Plant Protection in Poznań (Poland), in 2014 and 2015. Trinexapac-ethyl was applied at recommended (0.4 l · ha–1) and reduced doses (0.2 l · ha–1) with organosilicone surfactant, ammonium sulphate and citric acid on spring barley. Stem shortening, yield components and grain quality were examined. The results of the study confirmed the possibility of dose reduction of trinexapac-ethyl by way of combined application with citric acid that reduced the pH of spray liquid or with ammonium sulphate without aff ecting its effectiveness. The greatest stem height reduction was observed after the application of a full dose of trinaxapac ethyl and its reduced dose in the mixture with citric acid or ammonium sulphate. Depending on the year of study, the eff ectiveness of the substances on stem reduction ranged from 5.6 to 16.5%. The tested mixtures did not have any significant impact on the number of grains per ear or the yield of spring barley. Trinexapac-ethyl and its mixtures with adjuvants did not influence the crude protein and starch in spring barley grains

Studies on trinexapac-ethyl dose reduction by combined application with adjuvants in spring barley

Trinexapac-ethyl is a popular plant growth regulator used in various crops, mostly due to its unique anti-lodging properties. Recently it has been found that this substance is also active in stress protection, which may increase its importance in the coming years. This paper presents a new approach to its application. Trinexapac-ethyl belongs to the cyclohexanedione class of herbicide chemistry, thus it is structurally similar to common graminicides frequently used with adjuvants. Th is study examines the effects of the application of trinexapac-ethyl with adjuvants. Field trials were conducted in the Institute of Plant Protection in Poznań (Poland), in 2014 and 2015. Trinexapac-ethyl was applied at recommended (0.4 l · ha–1) and reduced doses (0.2 l · ha–1) with organosilicone surfactant, ammonium sulphate and citric acid on spring barley. Stem shortening, yield components and grain quality were examined. The results of the study confirmed the possibility of dose reduction of trinexapac-ethyl by way of combined application with citric acid that reduced the pH of spray liquid or with ammonium sulphate without aff ecting its effectiveness. The greatest stem height reduction was observed after the application of a full dose of trinaxapac ethyl and its reduced dose in the mixture with citric acid or ammonium sulphate. Depending on the year of study, the eff ectiveness of the substances on stem reduction ranged from 5.6 to 16.5%. The tested mixtures did not have any significant impact on the number of grains per ear or the yield of spring barley. Trinexapac-ethyl and its mixtures with adjuvants did not influence the crude protein and starch in spring barley grains

Comparison of the tritosulfuron + dicamba application effect in wheat, barley and oat cultivated in monocrops and in two-species mixture

Ścisłe doświadczenia polowe wykonano w latach 2005–2007 na terenie Stacji Doświadczalnej w Winnej Górze, należącej do Instytutu Ochrony Roślin — PIB w Poznaniu. Celem prowadzonych badań było porównanie skuteczności chwastobójczej mieszaniny tritosulfuron + dikamba (Mocarz 75 WG) w pszenicy jarej odmiany Bryza, jęczmieniu jarym odmiany Antek oraz owsie odmiany Cwał wysiewanych w siewach czystych i w dwugatunkowych mieszankach. Herbicyd Mocarz 75 WG zastosowano w dawce 0,2 kg·ha-1 w fazie 3–5 liści zbóż plecakowym opryskiwaczem Gloria. Analizę zachwaszczenia łanu zbóż wykonywano metodą ilościowo-wagową, dwukrotnie w okresie wegetacji (3–4 tygodni po zabiegu oraz 7–8 tygodni po zabiegu). Skuteczność działania herbicydu w mieszankach porównywano z jego efektywnością w siewach czystych poszczególnych gatunków. Z przeprowadzonych analiz wynika, że z badanych mieszanek w najmniejszym stopniu zachwaszczona była mieszanka jęczmienia z owsem, a w największym pszenicy z owsem. Potwierdzono, że mie¬szanki pszenicy z jęczmieniem, pszenicy z owsem oraz jęczmienia z owsem wpływają na redukcję zachwaszczenia. Ponadto wykazano wyższą skuteczność działania mieszaniny tritosulfuron + dikamba w mieszankach w porównaniu do siewów czystych poszczególnych komponentów. Plony ziarna zbóż w mieszankach z udziałem pszenicy istotnie przewyższały plony pszenicy w siewie czystym, natomiast plony mieszanki jęczmienia z owsem plonowały wyżej niż oba gatunki wysiewane pojedynczo.Field experiments were carried out in 2005–2007 in the Experimental Station at Winna Góra, belonging to the Institute of Plant Protection — National Research Institute in Poznań. The aim of this study was to compare the efficacy of the herbicide mixtures tritosulfuron + dicamba (Mocarz 75 WG) in spring wheat variety Bryza, spring barley var. Antek and oat var. Cwał, sown separately and in cereal mixtures. Mocarz 75 WG herbicide was applied at a dose of 0.2 kg·ha-1 in the 3–5 leaf stage of cereals, using knapsack sprayer Gloria. Analysis of weed infestation of cereals were made by volume-weight assessment, twice during the growing season (3–4 weeks after herbicide application and 7–8 weeks after application). The efficacy of the herbicide in the cereal mixtures was compared with its effectiveness in the individual species. Analyses indicated that the barley-oat mixtures were the slightest and wheat-oat mixtures were the most infested by weeds. It was confirmed that a mixture of wheat and barley, wheat and oat and barley with oat reduced the influence of weed infestation. The higher efficacy of the mixture tritosulfuron + dicamba in cereal mixtures compared to the individual components was also indicated. Grain yields of cereals in mixtures with wheat as a component were significantly higher than in pure stands of wheat, while the yields of barley and oat mixture yielded higher than the two species sown alone

Activity of etephon, trinexapac ethyl and chlorocholine chloride depending on application method in cultivars of winter rye

Etefon, trineksapak etylu i chlorek chloromekwatu są popularnie stosowanymi retardantami wzrostu w uprawie zbóż. Obok działania retardacyjnego (hamowania wzrostu elongacyjnego pędu), a tym samym ochrony roślin przed wyleganiem, charakteryzuje je także znaczny wpływ na procesy rozwoju roślin. Celem badań była ocena wpływu trineksapaku etylu, etefonu i chlorku chloromekwatu stosowanych w mieszaninach i w zabiegach sekwencyjnych. Badania polowe prowadzono w Instytucie Ochrony Roślin, w latach 2008–2010. Do doświadczeń wybrano dwie odmiany żyta ozimego: odmianę populacyjną — Dańkowskie Diament i odmianę heterozyjną – Visello. W doświadczeniach stosowano regulatory wzrostu i rozwoju roślin: trineksapak etylu (Moddus 250 EC), chlorek chloromekwatu (Antywylegacz płynny 675 SL) i etefon (Cerone 480 SL). Retardanty stosowano w mieszaninach (zabieg w fazie BBCH 31 rośliny uprawnej) lub w zabiegach sekwencyjnych (I zabieg w fazie BBCH 31, II zabieg w fazie BBCH 37). Mieszaniny stosowano w kombinacjach: trineksapak etylu + chlorek chloromekwatu oraz trineksapak etylu + etefon. W wariancie zabiegów sekwencyjnych stosowano: trineksapak etylu (I zabieg) i chlorek chloromekwatu (II zabieg) oraz trineksapak etylu (I zabieg) i etefon (II zabieg). W doświadczeniach oceniano wysokość roślin, wyleganie, zawartość chlorofilu w liściu podflagowym, liczbę źdźbeł kłosonośnych na jednostce powierzchni, masę 1000 ziaren, liczbę ziaren w kłosie, plon, gęstość ziarna w stanie zsypnym, wilgotność ziarna oraz zawartość białka i skrobi w ziarnie. Poszczególne lata badań charakteryzowały odmienne warunki pogodowe. Zaobserwowano znaczne różnice w podatności odmianowej na badane substancje oraz sposób ich aplikacji.Etephon, chlorocholine chloride and trinexapac-ethyl are plant growth regulators commonly used in cereals. Besides stem elongation inhibition and lodging prevention they strongly affect many processes of plant growth and development. Scientific literature confirms that they influence the photosynthesis through enhancing of chlorophyll content in plant leaves. Under favorable conditions they can enhance weight of 1000 grains, number of grain per ear and yield, even in the absence of lodging. Activity of plant growth regulators is strongly connected with weather conditions during a vegetation season. The aim of experiments was to evaluate the influence of trinexapac-ethyl, chlorocholine chloride and etephon on diploid (traditional) and hybrid winter rye. The plant growth regulators were used in two variants: mixtures trinexapac-ethyl + chlorocholine chloride or trinexapac-ethyl + etephon. The second variant of application was trinexapac-ethyl in a growth stage BBCH 31 and chlorocholine chloride in BBCH 37 or trinexapac-ethyl in BBCH 31 and etephon in a growth stage BBCH 37. Field trials were conducted in the years 2008–2010 in Plant Protection Institute in Poland. The experimental design was a randomized complete block containing four replications. In field trial the following parameters were estimated: plant height, chlorophyll content, lodging, weight of 1000 grains, number of grains per ear, yield, grain density, starch content, protein content and grain humidity. Results show different response of two cultivars of winter rye to the applied plant growth regulators

Rola diety w terapii tocznia rumieniowatego układowego

Toczeń rumieniowaty układowy (SLE) jest chorobą autoimmunologiczną, której częstość występowania rośnie. Z aktywnością SLE oraz samopoczuciem chorych może się wiązać dieta. Składnikiem odżywczym o najlepiej udokumentowanym działaniu w tym zakresie są kwasy omega-3. Wykazano, że ich suplementacja zmniejsza aktywność choroby. Uzupełnienie niedoborów witaminy D u chorych z SLE redukuje uczucie zmęczenia oraz odgrywa istotną rolę w prewencji osteoporozy. Ogromne znaczenie ma również utrzymanie prawidłowej masy ciała. Redukcja nadmiernej masy ciała wiąże się z niższym ryzykiem powikłań i zmniejsza uczucie zmęczenia. Dlatego chorzy z SLE powinni stosować zbilansowaną kalorycznie dietę, bogatą w warzywa i owoce oraz opierającą się na zasadach diety śródziemnomorskiej. Chorzy z powikłaniami, takimi jak choroby układu sercowo-naczyniowego, toczniowe zapalenie nerek prowadzące do ich przewlekłej niewydolności oraz osteoporoza, stanowią grupę, która wymaga szczególnej opieki dietetyka. Niestety, rolę interwencji dietetycznej w tych grupach chorych oceniano w niewielu badaniach. Strategie postępowania dietetycznego w SLE ograniczają się zatem do ogólnych wytycznych dotyczących modyfikacji czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego oraz suplementacji witaminy D i wapnia w celu zmniejszenia ryzyka osteoporozy. Dopóki nie pojawią się szczegółowe zalecenia dietetyczne dla chorych z SLE, zasadne jest stosowanie ogólnych rekomendacji dotyczących profilaktyki chorób układu sercowo-naczyniowego, dyslipidemii, osteoporozy i zapobiegania progresji przewlekłej choroby nerek