Dva Berlina Evrope: o političkoj ekonomiji fašizma i njenim evropskim posledicama

Nasuprot uobičajenim objašnjenjima, rad tvrdi da je samorazumevanje savremenog neoliberalizma posredovano kroz fašizam mnogo više nego što se misli: od istorije privatizacija do mera štednji te odnosa prema kapitalizmu, proučavanje fašizma govori nam mnogo više nego što se to naslućuje. Međutim, da bismo ušli u trag načinu na koji je neoliberalizam posredovan fašizmom, neophodno je utemeljiti analitički okvir izvan prostog „analoškog“ pristupa (kao kod Išaja Lande) ili ekonomskog, a samim tim i političkog, redukcionizma (kao kod ekonomiste Frankfurstke škole, Fridriha Poloka). Namesto ovih pristupa, rad takav analitički okvir razvija kroz „kritiku“ političke ekonomije fašizma (uz Kinla, Zon-Retela, Pulancasa i jugoslovenskog teoretičara Zorana Vidakovića). U završnim poglavljima će biti reči o tome šta je neoliberalizam naučio od fašizma i u čemu se razlikuju

Čuvari kontrarevolucije: nacistička ekonomija i potčinjavanje rada

Članak razmatra shvatanje fašizma kroz okvire kontrarevolucije u dvadesetovekovnim marksizmima sa namerom da pokaže kako je kontra-revolucija promenila uslove proizvodnje omogućavanjem upotrebe prinudnog rada u političkoj ekonomiji nemačkog nacizma. Kritikujući različite varijante opisa nacizma kao “totalne države” ili “državnog kapitalizma”, članak nudi pojašnjenje uloge rada u nemačkom nacizmu kroz Marxovu teoriju vrednosti. Veza koja kontra-revoluciju čini nužno povezanom sa teorijom vrednosti pokazuje se u zadnjem poglavlju kroz kritiku Alfred Sohn-Rethela

AKTIVNOSTI SAVETA EVROPE USMERENE KA ŠTETNOM DELOVANJU NOVIH RELIGIJSKIH POKRETA

This paper is dedicated to the analysis of the Council of Europe’s activities concerning harmful actions of new religious movements. Within the first part of the paper, the author analysed Council of Europe’s recommendations directed towards new religious movements. Within the second part, the causes for such Coucil’s activism were examined. The third part is focused on establishing the relationship between the activities of the Council of Europe and national anti-cult strategies. Inside the final part, noticed tendencies and regularities were highlighted, together with the general summarization of the achieved insights. Among other things, it was concluded that the Council took a very cautious, liberal and tolerant attitude in relation to the matter of new religious movements. By recommending Member States exclusively to study these issues and educate the population, the Council clearly suggested the avoidance of legislative and other invasive anti-cult measures. Hence, the potential impact of the Council’s recommendations can be sought exclusively within those countries that hold similar, liberal and non-invasive approach. By contrast, it is not justifiable to link such Council’s influence with the policies of those countries that, contrary to recommendations 1178 and 1412, have opted for more radical (legislative and other) steps. On the other hand, it seems reasonable to assume that, on the contrary, countries with anti-cult legislation and other invasive anti-cult measures could easily influence the radicalization of the position of the Council of Europe, which can be noticed within the latest, yet not officially adopted, documents of the Council: Document 12595 and Report 13441.U radu su analizirana obeležja aktivizma Saveta Evrope u pravcu regulisanja štetnog delovanja novih religijskih pokreta. Unutar prve tematske celine, proučene su preporuke Saveta Evrope posvećene naznačenom problemu. U okviru druge celine, izvršena je analiza faktora koji su prouzrokovali navedeni aktivizam Saveta. Treći deo posvećen je utvrđivanju međusobnog odnosa između aktivnosti Saveta Evrope i nacionalnih antikultnih strategija. U završnom odeljku su istaknute primećene tendencije i pravilnosti, paralelno sa generalnim sumiranjem postignutih uvida. Između ostalog, uočeno je da je Savet zauzeo veoma obazriv, liberalan i tolerantan stav u odnosu na materiju novih religijskih pokreta. Preporučujući državama članicama isključivo proučavanje navedene problematike i edukaciju stanovništva, Savet je jasno sugerisao izbegavanje legislativnih i drugih invazivnih antikultnih mera. Otuda se potencijalni uticaj preporuka Saveta može tražiti isključivo u okviru onih država koje zastupaju istovrstan, liberalan i neinvazivan pristup. Nasuprot tome, takav uticaj Saveta nije opravdano povezivati sa politikom onih zemalja koje su se, protivno preporukama 1178 i 1412, opredelile za radikalnije (zakonodavne i druge) korake. Sa druge strane, čini se osnovanim pretpostaviti da su, upravo suprotno, države sa antikultnim zakonodavstvom i drugim invazivnim antikultnim merama lako mogle uticati na svojevrsnu radikalizaciju stanovišta Saveta Evrope, koja se može primetiti u okviru najnovijih, no zvanično neusvojenih dokumenata Saveta: Dokumenta 12595 i Izveštaja 13441

Genealogija dispozitiva: Fuko između Ničea i Hegela

Autor u radu trasira istoriju pojma dispozitiva kod Fukoa. Da bi metodologizovao Ničeovu genealogiju, Fuko je morao odustati od pojma vrednosti. Ova denuncijacija se grana na dve strane: preko Hajdegerove redukcije vrednosti na uslove moći kod Ničea, i preko Ipolitovog naglašavanja Hegelovog pojma pozivitnosti, koje će biti presudno za koncept dispozitiva kod Fukoa. U radu se potom ocrtava uloga koju je pojam dispozitiva igrao u genealoškoj fazi francuskog post-strukturaliste