Przypadek embolizacji angiomyolipoma nerki w ciąży

Summary Background: Renal angiomyolipoma is a rare benign tumour composed of adipose tissue, blood vessels and smooth muscles. However it can locally grow to a great size and its numerous blood vessels may cause major bleeding requiring immediate intervention. Case: At 20th week of pregnancy a previously healthy 26-year old pregnant woman with an episode of sudden and severe pain in the left flank followed by fainting was diagnosed with a bleeding tumour of the left kidney. The diagnosis was based on ultrasonography and magnetic resonance imaging (MRI). Diagnostic angiography was followed by selective embolization of the tumour blood vessels. At 38th week of pregnancy elective caesarean section was performed and after the puerperium the tumour was resected. Conclusion: Embolization of renal angiomyolipoma bleeding vessels during pregnancy can be an effective therapeutic approach protecting against further bleeding and haemorrhagic shock thereby obviating the need to perform urgent surgery and allowing the woman to carry her pregnancy to term safely in outpatient setting.Wstęp: Angiomyolipoma nerki jest łagodnym, rzadko występującym guzem, zbudowanym z tkanki tłuszczowej, naczyń i mięśniówki gładkiej. Może on jednak osiągać duże rozmiary, a obecność licznych naczyń może być przyczyną obfitych krwawień wymagających natychmiastowej interwencji. Przypadek: U 26-letniej, dotychczas zdrowej ciężarnej w 20 tygodniu ciąży, po epizodzie nagłych silnych bolów w lewej okolicy lęźewiowej i zasłabnięciu, na podstawie badania ultrasonograficznego i rezonansu magnetycznego (MRI) rozpoznano krwawiący guz lewej nerki. Po angiografii diagnostycznej wykonano selektywną embolizację naczyń guza. W 38 tygodniu przeprowadzono planowe cięcie cesarskie, a po okresie połogu usunięto guz. Wnioski: Embolizacja krwawiących naczyń angiomiolipoma nerki w ciąży może być skutecznym postępowaniem leczniczym, które chroni przed dalszym krwawieniem i wstrząsem krwotocznym, a zarazem koniecznością wykonywania nagłej operacji i umożliwia bezpieczne donoszenie ciąży pod kontrolą ambulatoryjną

Comparative efficacy and tolerability of drotaverine 80mg and ibuprofen 400mg in patients with primary dysmenorrhoea – Protocol DOROTA

Abstract Objective: To compare efficacy and tolerability of drotaverine 80mg and ibuprofen 400mg in patients with primary dysmenorrhoea. Materials and methods: Nine-month, multicenter (11 study centers in Poland), randomised, double-blind, phase III study, conducted in two parallel group, included 345 women between the ages of 18 and 35, suffering from primary dysmenorrhoea with presence of moderate to severe pain in each of the last 3 cycles. Patients had regular menstrual cycles and used an adequate barrier contraception method with a negative pregnancy test before randomization. Patients were given 80mg drotaverine or 400mg ibuprofen and asked to assess the pain intensity rated on a 4 point categorical scale (0 - none, 1 - mild, 2 - moderate, 3 - severe) at baseline and 0.5, 1, 2, 3, 4, 5 and 6 hours after the first intake and evaluate the efficacy (excellent, good, fair, poor) at the end of the treatment period. They were also asked to asses the tolerance of the medication (excellent, good, fair, poor). Results: The weighted sum of pain intensity differences over the 6-hour observation period (SPID-6) was calculated. The pain intensity before the first intake was comparable in the two groups. At the time-points, the decrease of pain was always greater in the ibuprofen 400mg group, than in the drotaverine 80mg group and was maximum at the 4th hour in the drotaverine 80mg group (-1.2+/-1.18) and at the 3rd hour in the ibuprofen 400mg group (-1.7+/-0.99). 41,8% patients treated with drotaverine and 68,6% patients treated with ibuprofen assessed drug efficacy as excellent or good. Although the patients' global assessment of tolerability was significantly better (p=0.02) with ibuprofen 400mg (excellent or good: 86.8%), than with drotaverine 80mg (excellent or good: 78.4%), no relevant difference between the both groups was observed for frequency, nature, intensity and causality of the reported adverse events. Conclusions: After analizing the data statistically and clinically, significant differences in favour of ibuprofen 400mg were evidenced for efficacy criteria. Ibuprofen was more efficient and the effect was faster, than drotaverine in relieving pain in dysmenorrhoea. Both drugs were well tolerated. The reported adverse events were typical drug reactions or expected events in patients suffering from dysmenorrhoea

Large uterine leiomyoma in pregnancy – case report

Abstract This is a case report of a successful pregnancy outcome in a 36-year-old primigravida with an enormous leiomyoma. Potential pregnancy complications and pain treatment during pregnancy are discussed in the following work

Nadczynność tarczycy w ciąży — rola oznaczania przeciwciał przeciwko receptorowi TSH i ultrasonograficznego monitorowania płodu

Introduction: To evaluate the usefulness of measuring maternal anti-TSH receptor antibodies (TRAbs) and foetal ultrasound (US) monitoring in cases of current or past maternal hyperthyroidism.Material and methods: 77 pregnant women suffering from hyperthyroidism or with a history of Graves’ hyperthyroidism were observed prospectively. Maternal serum TSH, fT4, fT3, TRAbs, and foetal US were performed at baseline and repeated every 2–4 weeks when needed. Neonatal thyroid status was assessed based on serum TSH, fT4 and fT3 obtained in the first days of life.Results: 35 women were diagnosed with gestational hyperthyroidism and 42 with Graves’ disease; among them 26 had current and 16 past hyperthyroidism. Foetal and neonatal thyroid dysfunction occurred only in cases of maternal Graves’ disease: nine (21%) and three (7%), respectively. Active maternal Graves’ hyperthyroidism and TRAbs elevated at least five times above the upper normal limit predisposed to foetal hyperthyroidism. Maternal anti-thyroid drug therapy (ATD) and low TRAbs and fT4 were the risk factors of foetal hypothyroidism. Abnormal foetal thyroid sonogram was the only sign of foetal thyroid dysfunction. Four patients (9.5%) had high TRAbs in the 3rd trimester (10.8–29.9 IU/mL), but neither foetal nor neonatal thyroid dysfunctions were noted.Conclusions: In the cases of maternal Graves’ disease, foetal thyroid dysfunction occurs more often than commonly assumed. Foetal thyroid US is a valuable tool in early diagnosis and monitoring of the foetal thyroid status in pregnancy complicated by maternal Graves’ disease. The evaluation of biological activity of maternal TRAbs may be helpful in prenatal diagnosis in some cases. (Endokrynol Pol 2014; 65 (4): 259–268)Wstęp: Ocena przydatności oznaczania matczynych przeciwciał przeciwko receptorowi TSH (TRAb) i ultrasonograficznego (US) monitorowania płodu u ciężarnej z aktywną lub przebytą nadczynnością tarczycy.Materiał i metody: 77 ciężarnych z aktualną nadczynnością tarczycy lub chorobą Gravesa i Basedowa (MGB) w wywiadach było obserwowanych prospektywnie. Oceniano matczyne stężenie TSH, fT4, fT3, TRAb oraz US płodu wstępnie oraz co 2–4 tygodnie w zależności od potrzeb. U noworodka badano TSH, fT4, fT3 w pierwszych dniach życia.Wyniki: U 35 badanych rozpoznano tyreotoksykozę ciężarnych a u 42 MGB: wśród nich 26 miało aktualną a 16 przebytą nadczynność tarczycy. Płodowa i noworodkowa dysfunkcja tarczycy występowała wyłącznie w przypadkach matczynej MGB: odpowiednio u 9 (21%) i 3 (7%) dzieci. Matczyna aktywna nadczynność tarczycy i podwyższone przynajmniej 5-krotnie TRAb predysponowały do nadczynności tarczycy u dziecka. Leczenie tyreostatyczne matki, niskie stężenie TRAb i fT4 były czynnikami ryzyka dziecięcej hipotyreozy. Nieprawidłowy obraz US tarczycy u dziecka był jedynym objawem płodowej dysfunkcji tarczycy. W 4 przypadkach (9,5%) wysokich TRAb u matki (10,8–29,9 IU/mL) stwierdzanych w III trymestrze ciąży nie obserwowano zaburzeń czynności tarczycy u dziecka.Wnioski: W przypadku ciąży u kobiety z MGB płodowe zaburzenia czynności tarczycy występują częściej niż się powszechnie przyjmuje. Monitorowanie ultrasonograficzne tarczycy płodu jest czułą i wartościową metodą oceny stanu czynnościowego tarczycy u dziecka. Ocena biologicznej aktywności matczynych TRAb może być przydatna w niektórych przypadkach diagnostyki prenatalnej. (Endokrynol Pol 2014; 65 (4): 259–268

Increased size and vascularisation, plus decreased echogenicity, of foetal thyroid in two-dimensional ultrasonography caused by maternal Graves’ disease

U ciężarnej z chorobą Gravesa i Basedowa współczesne rekomendacje zalecają ultrasonograficzne monitorowanie płodu w przypadkach podwyższonego stężenia przeciwciał przeciwko receptorowi TSH lub leczenia tyreostatycznego. Spośród wielu objawów dysfunkcji tarczycy u płodu, które mogą być stwierdzone w ultrasonografii, takich jak: zaburzenia rytmu i niewydolność serca, obrzęk płodu, zaburzenia dojrzewania układu kostnego, zahamowanie wzrostu wewnątrzmacicznego i wielowodzie, najczulszym wskaźnikiem jest obecność wola. Prezentujemy 3 przypadki ciąży powikłanej matczyną chorobą Gravesa i Basedowa z towarzyszącymi bardzo wysokimi stężeniami przeciwciał przeciwko receptorowi TSH. We wszystkich 3 przypadkach wystąpiła płodowa dysfunkcja tarczycy, co potwierdzono badaniami hormonalnymi przeprowadzonymi u płodu lub noworodka. W każdym przypadku jedynym ultrasonograficznym objawem płodowej dysfunkcji tarczycy był charakterystyczny obraz gruczołu tarczowego, który wykazywał zwiększone rozmiary i unaczynienie oraz zmniejszoną echogeniczność. Jest to pierwsze doniesienie dokumentujące, że tarczyca płodu pod wpływem działania matczynych przeciwciał stymulujących receptor TSH wykazuje w badaniu ultrasonograficznym takie same charakterystyczne zmiany jak tarczyca dorosłego z chorobą Gravesa i Basedowa. (Endokrynol Pol 2014; 65 (1): 64–68)Foetal ultrasonography monitoring is a valuable tool in assessing foetal thyroid function when pregnancy is complicated by maternal Graves’ disease with accompanying high levels of TSH receptor antibodies, or when antithyroid drug therapy is instituted. Among several ultrasonographic signs of foetal thyroid disorder such as abnormalities in bone maturation and heart rhythm, cardiac failure, hydrops, intrauterine growth restriction and polyhydramnios, goitre is the most sensitive one. Here we report three cases of pregnant women with Graves’ disease accompanied by very high serum levels of TSH receptor antibodies. In all three cases, as documented by foetal or neonatal serum TSH and thyroid hormones measurements, foetal thyroid dysfunction occurred. The only ultrasonographic sign of foetal involvement was a goitre with decreased echogenicity and increased vascularisation, central or peripheral. This is the first report demonstrating that a foetal thyroid gland when affected by transplacental passage of maternal TSH receptor stimulating antibodies can present exactly the same characteristic ultrasound pattern of Graves’ disease as in adults. (Endokrynol Pol 2014; 65 (1): 64–68

Ultrasound guided balloon catheterisation: a new method of fetal lower urinary tract obstruction management

Objectives: Fetal lower urinary tract obstruction (LUTO), most often associated with presence of posterior urethral valves, poses high risk of perinatal mortality or postnatal renal failure. Looking for a method of causative treatment we have devel­oped a technique of fetal urethroplasty with a coronary angioplasty balloon catheter inserted under an ultrasonographic guidance via an 18-gauge needle introduced transabdominally to fetal bladder. Material and methods: We have used this procedure in three women with singleton pregnancies (two primiparas and one multipara, 32–35 years of age), diagnosed with fetal megacystis at 12–16 weeks of gestation. Urethral catheterization was carried out at 16–18 weeks and an unobstructed urine flow was achieved in all three cases immediately after the procedure, followed by a resolution of megacystis and normalization of amniotic fluid volume. Results: In all three cases, the post-procedure period was uneventful. In the first two fetuses, amniotic fluid volume re­mained normal until 30 weeks of gestation when a gradual development of oligohydramnios and some signs of renal cystic dysplasia were observed. Nevertheless, both pregnancies were continued till term (37 and 39 weeks, respectively) and two boys without signs of pulmonary hypoplasia were delivered. The third patient is currently 25 weeks pregnant; volume of amniotic fluid in her fetus is normal and no signs of urinary flow obstruction or renal dysplasia have been recorded thus far. Conclusions: Although some technical aspects of the procedure still need to be established, it seems worth consideration as a form of potentially least traumatic intrauterine intervention in fetuses with lower urinary tract obstruction

Iodine status of pregnant women from central Poland ten years after introduction of iodine prophylaxis programme

Wstęp: Do 1997 roku Polska należała do grupy krajów europejskich o umiarkowanym/łagodnym niedoborze jodu. W 1997 roku wprowadzono narodowy program profilaktyki jodowej, polegający na obowiązkowym jodowaniu soli kuchennej przeznaczonej do użytku domowego w ilości 30 &#177; 10 mg KI/kg soli, obligatoryjnym jodowaniu odżywek dla niemowląt w ilości 10 &#956;g KI/100 ml i nieobowiązkowej suplementacji kobiet ciężarnych i karmiących o dodatkowe 100-150 &#956;g jodu dziennie. Celem podjętej pracy była ocena zaopatrzenia w jod kobiet ciężarnych po upływie 10 lat od wprowadzenia profilaktyki jodowej. Materiał i metody: Przeprowadzono badanie przekrojowe w grupie 100 zdrowych kobiet ciężarnych z terenu województwa mazowieckiego, będących w 5.-38. tygodniu ciąży. Kryterium włączenia były: prawidłowa czynność tarczycy, prawidłowy przebieg ciąży, ciąża pojedyncza, nie przyjmowanie leków wpływających na tarczycę, z wyjątkiem suplementów jodu. Badano stężenie TSH, fT4, fT3, tyreoglobuliny (TG), przeciwciał antyperoksydazowych (TPO-Ab) i antytyreoglobulinowych (Tg-Ab) w surowicy oraz stężenie jodu w dobowym moczu. Objętość i morfologię tarczycy oceniano ultrasonograficznie. Wyniki: Jedynie 58% ciężarnych spożywało dietę bogatą w nośniki jodu, a 35% otrzymywało suplementy jodowe. U 28% badanych stwierdzano wole: w 11% przypadków miąższowe, w 17% guzowate. Mediana objętości wola wynosiła 18,7 ml (zakres 6,8-29,0 ml). Mediana stężenia jodu w moczu była 112,6 &#956;g/l (zakres 36,3-290,3 &#956;g/l); jedynie u 28% badanych joduria wynosiła &#8805; 150 &#956;g/l. Mediana jodurii była znamiennie wyższa w grupie przyjmującej suplementy jodowe niż w grupie nie otrzymującej takich suplementów: 146 &#956;g/l v. 97,3 &#956;g/l, p < 0,001. Stężenie TSH, fT3 i stosunek molarny fT3/fT4 wzrastały znamiennie w czasie trwania ciąży, podczas gdy stężenie fT4 malało. Mediana TG była prawidłowa: 18,3 ng/ml (zakres 0,4&#8211;300,0 ng/ml) i nie różniła się istotnie pomiędzy trymestrami. Noworodkowe TSH oceniane w trzeciej dobie życia w ramach skriningu niedoczynności tarczycy było w każdym przypadku prawidłowe: mediana wynosiła 1,49 mjm./l (zakres 0,01-7,2 mjm./l) i tylko 2,9% wyników było powyżej 5 mjm./l. Wniosek: Celem zapewnienia dostatecznej podaży jodu w okresie ciąży, każdej zdrowej kobiecie ciężarnej należy zalecać przyjmowanie 150 mg jodu dziennie, zgodnie z założeniami polskiej profilaktyki jodowej. (Endokrynol Pol 2010; 61 (6): 646-651)Introduction: Until 1997, Poland was one of the European countries suffering from mild/moderate iodine deficiency. In 1997, a national iodine prophylaxis programme was implemented based on mandatory iodisation of household salt with 30 &#177; 10 mg KI/kg salt, obligatory iodisation of neonatal formula with 10 &#956;g KI/100 mL and voluntary supplementation of pregnant and breast-feeding women with additional 100-150 &#956;g of iodine. Our aim in this study was to evaluate the iodine status of pregnant women ten years after iodine prophylaxis was introduced. Material and methods: A cross-sectional study was undertaken in 100 healthy pregnant women between the fifth and the 38th week of gestation with normal thyroid function, singleton pregnancy, normal course of gestation, without drugs known to influence thyroid function except iodine. Serum TSH, fT4, fT3, thyroglobulin (TG), anti-peroxidase antibodies (TPO-Ab), anti-thyroglobulin antibodies (TGAb) and urinary iodine concentration (UIC) were determined. Thyroid volume and structure were evaluated by ultrasonography. Results: Fifty nine per cent of studied pregnant women had a diet rich with iodine carriers and 35% obtained iodine supplements. Twenty eight per cent appeared to have a goitre: 11 diffuse and 17 a nodular one, median goitre volume was 18.7 mL (range 6.8-29.0 mL). Median UIC was 112.6 &#956;g/L (range 36.3&#8211;290.3 &#956;g/L), only 28% of women had UIC &#8805; 150 &#956;g/L. Median UIC was significantly higher in the group receiving iodine supplements than in the group without iodine supplements: 146.9 &#956;g/L v. 97.3 &#956;g/L respectively, p < 0.001. Serum TSH, fT3 and fT3/fT4 molar ratio increased significantly during pregnancy while fT4 declined. Median serum TG was normal: 18.3 ng/mL (range 0.4-300.0 ng/mL) and did not differ between trimesters. Neonatal TSH performed on the third day of life as a neonatal screening test for hypothyroidism was normal in each case: median value was 1.49 mIU/L (range 0.01-7.2 mIU/L). Less than 3% (2 out of 68) of results were > 5 mIU/L. Conclusion: Iodine supplements with 150 &#956;g of iodine should be prescribed for each healthy pregnant woman according to the assumptions of Polish iodine prophylaxis programme to obtain adequate iodine supply. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (6): 646-651

Early vesico-amniotic shunting — does it change the prognosis in fetal lower urinary tract obstruction diagnosed in the first trimester?

Objectives: The aim of the study was to assess the outcome of vesico-amniotic shunting performed before 16 weeks of pregnancy in fetuses with severe megacystis diagnosed in the first trimester of pregnancy. Material and methods: Between January 2008 and October 2012 severe megacystis with the bladder length &gt; 15 mm was diagnosed in 17 fetuses. The procedure of early vesico-amniotic shunting (VAS) was offered to 8 patients with presumably isolated LUTO. The procedure of VAS was performed in 6 fetuses. Before the intervention one or two procedures of vesicocentesis and urine analysis were performed. Results: In all treated cases shunts provided urinary tract decompression. All babies were born prematurely, 2 of them died due to premaurity, 3 of them survived and have normal renal function at the age of 5–6 years. In 4/5 children accompanying malformations were later diagnosed, in 1 born prematurely neonate necropsy was not performed. Conclusions: Our results suggest that early vesico-amniotic shunting in fetal LUTO is feasible and may potentially prevent not only pulmonary hypoplasia but also renal insufficiency. However, the rationale of the procedure needs further investigation due to a high risk of long-term morbidity and co-existing malformations in children Before offering the therapy detailed counseling of the parents about the possible pros and cons of the therapy is necessary

Płodowa niedoczynność tarczycy z wolem — łatwo rozpoznać, trudno leczyć. Czy podawanie doowodniowe i dożylne L-tyroksyny jest jedną z opcji terapeutycznych?

Introduction: Foetal hypothyroidism negatively impacts somatic and neurological child development and can be the cause of serious obstetric and perinatal complications. We present a rare case of a large foetal dyshormonogenetic goitre, causing foetal neck hyperexten­sion, oesophageal compression, and cardiac high-output failure. Material and methods: A foetal goitre complicated by cardiomegaly and polyhydramnios was diagnosed at 23 weeks of gestation (WG) on a routine ultrasonographic (US) assessment in a healthy nullipara. Foetal blood sampling was performed and a severe foetal hypothyroid­ism was diagnosed. Treatment was undertaken with an intra-amniotic followed by combined intra-amniotic and intravenous injections of L-thyroxine (L–T4). A total of 11 doses of L–T4 were administered between 24–37 WG to the foetus. Results: A complete regression of foetal goitre, cardiomegaly, and polyhydramnios was observed. At 38 WG the patient delivered vagi­nally a male infant with mild hypothyroidism and no signs of goitre or cardiomegaly on postnatal US. Neurological development of the one year old baby is normal. Conclusions: The effective diminishing of serum TSH concentration and goitre size was reached after combined intra-amniotic and in­travenous L–T4 injections were given. L–T4 requirement in the foetus is equal to or above 15 μg/kg daily and should be given in weekly intervals due to its rapid metabolism by the foetus and by placental type 3 deiodinase. Intra-amniotic L–T4 administration may be inef­fective when a large goitre indisposes amniotic fluid swallowing by the foetus, so then the combined L–T4 injections into the umbilical vein and intra-amniotically in experienced hands seems to be a reasonable and effective option.  Wstęp: Przedstawiamy rzadki przypadek wola dyshormonogenetycznego u płodu leczonego l-tyroksyną in utero. Niedoczynność tarczy­cy w okresie życia płodowego zaburza rozwój somatyczny i intelektualny dziecka. Obecność wola powodującego odgięciowe ułożenie głowy, ucisk przełyku oraz niewydolność serca w mechanizmie krążenia hiperkinetycznego może sama w sobie być przyczyną groźnych powikłań położniczych i okołoporodowych. Materiał i metody: U zdrowej pierwiastki w trakcie rutynowego badania ultrasonograficznego przeprowadzonego w 23 tygodniu ciąży stwierdzono wole płodowe, kardiomegalię i wielowodzie. Wykonano kordocentezę stwierdzając ciężką płodową niedoczynność tarczycy. Podjęto leczenie l-tyroksyną (L–T4) podawaną początkowo doowodniowo a następnie metodą jednoczesnych iniekcji doowodniowych i do żyły pępowinowej. W okresie od 24–37 tygodnia ciąży podano łącznie 11 dwek L–T4. Wyniki: Uzyskano całkowitą regresję wola i kardiomegalii, a w 38 tygodniu ciąży nastąpił poród fizjologiczny. U noworodka stwierdzono niedoczynność tarczycy o niewielkim nasileniu, natomiast w badaniu ultrasonograficznym nie obserwowano cech wola, ani niewydol­ności serca. Wnioski: Istotne zmniejszenie stężenia TSH w krwi pępowinowej i rozmiarów wola uzyskano dopiero po jednoczesnym podawaniu L–T4 doowodniowo i do żyły pępowinowej. Wydaje się, że zapotrzebowanie płodu na L–T4 wynosi powyżej 15 μg/kg/d. Lek powinien być podawany co tydzień z powodu jego szybkiego metabolizowania przez płód i dejodynazę łożyskową typu 3. Stosowanie L–T4 wyłącznie doowodniowo może być nieskuteczne w przypadku dużego wola utrudniającego połykanie płynu owodniowego: w takich przypadkach dodatkowe podawanie leku do żyły pępowinowej przez doświadczony zespół wydaje się skuteczną i bezpieczną opcją terapeutyczną

Feto-maternal haemorrhage assessment in a woman with a large population of red blood cells containing fetal haemoglobin

Background: FMH quantification is necessary to calculate an individual dose of prophylactic anti-RhD immunoglobulin and to diagnose fetal anaemia causes. We encountered a healthy woman with a numerous RBCs containing fetal haemoglobin (HbF). Aims: To investigate the cause of this sign and the correct evaluation of fetal RBCs in maternal circulation. Materials and Methods: Patient’s samples and artificial mixtures were tested by microscopic Kleihaur-Betke (KB) and flow cytometric (FC) tests with anti-HbF + anti-CA (carbonic anhydrase), and with anti-D. The patient’s blood count with reticulocyte parameters, and concentration of bilirubin, haptoglobin, iron, transferrin, ferritin, hepcidin, sTR, HbF, HbA2 were measured. Genes coding the β- and γ-globin were sequenced. Results: It was impossible to distinguish the population of fetal and maternal HbF positive cells using KBT and FC with anti-HbF. Application of anti-CA and anti-D allowed to separate them. Maternal blood haematological and biochemical parameters were normal but HbF was 3.3% of total Hb concentration (norma