Winst en verlies: een balans van 15 jaar neuro-oncologie in Rotterdam

Rede, in verkorte vorm uitgesproken ter gelegenheid van het aanvaarden van het ambt van bijzonder hoogleraar in de Neuro-Oncologie aan het Erasmus MC, faculteit van de Erasmus Universiteit Rotterdam op 19 januari 200

Interobserver variation of the histopathological diagnosis in clinical trials on glioma: a clinician’s perspective

Several studies have provided ample evidence of a clinically significant interobserver variation of the histological diagnosis of glioma. This interobserver variation has an effect on both the typing and grading of glial tumors. Since treatment decisions are based on histological diagnosis and grading, this affects patient care: erroneous classification and grading may result in both over- and undertreatment. In particular, the radiotherapy dosage and the use of chemotherapy are affected by tumor grade and lineage. It also affects the conduct and interpretation of clinical trials on glioma, in particular of studies into grade II and grade III gliomas. Although trials with central pathology review prior to inclusion will result in a more homogeneous patient population, the interpretation and external validity of such trials are still affected by this, and the question whether results of such trials can be generalized to patients diagnosed and treated elsewhere remains to be answered. Although molecular classification may help in typing and grading tumors, as of today this is still in its infancy and unlikely to completely replace histological classification. Routine pathology review in everyday clinical practice should be considered. More objective histological criteria for the grade and lineage of gliomas are urgently needed

Het gebruik van polymethylmethacrylaat bij de cervicale anterieure discectomie

In veel klinieken worden patienten die veor operatie veor een cervicaal radiculair syndroom door discuspathologie in aanmerking komen behandeld met een of andere variant van de anterieure cervicale discectomie. In het Sint Lucas Ziekenhuis te Amsterdam gebeurde dit tot eind 1984 door anterieure discectomie gevolgd door fusie met autoloog bot. Daarbij wordt na het uitruimen van de discus een bottransplantaat, verkregen uit de bekkenkam van tussenwervelruimte gebracht zodat een benige vergroeiing tussen wervellichamen ontstaat. de patient, in de de aangrenzende Vanaf 1985 werd in plaats van bot 'botcement' of weI polymethylmethacrylaat (PMMA) in de uitgeruimde tussenwervelruimte ingebracht. Het doe! van deze wijziging was: - het vermijden van postoperatieve pijnklachten ter plaatse van de bekkenkam doordat uitname van een transplantaat niet meer plaatsvond - het verkrijgen van een snelle immobilisering van het geopereerde segment, zodat het niet langer noodzakelijk zou zijn de cervica1e wervelkolom van de patienten tijdelijk te immobiliseren met een gipskraag. Dit werd na het inbrengen van een bottransplantaat weI wenselijk geacht, teneinde een goede fusie te verkrijgen. Besloten werd deze wijziging te evalueren. Hiervoor is in eerste instantie een retrospectief onderzoek verricht naar de resultaten van de anterieure discectomie met fusie met autoloog bot. (8) Daarna is een prospectief onderzoek gestart naar de resultaten van anterieure discectomie gevolgd door interpositie van PMMA. Omdat uit een aantal studies was gebleken cIat resultaten van discectomie zonder fusie gelijkwaardig waren aan die van discectomie met fusie (87.91. 116), is besloten het effect van discectomie met het inbrengen van PMMA te vergelijken met een controlegroep die met alleen discectomie was behandeld. Daarbij is gekozen voor een gerandomiseerde opzet, met beoordeling van het resultaat door een onafhankelijke beoordelaar. Het onderzoek moet een antwoord geven op de volgende vragen: 1) Verbetert het klinisch resultaat van de anterieure discectomie als behandeling van een cervicaal radiculair syndroom door een discusprolaps of door osteofyten indien hierna PMMA wordt ingebracht in de uitgeruimde tussenwervelschijf? Maakt het inbrengen van PMMA verschil voor wat betreft het persisteren of ontstaan van nekklachten na de ingreep? 2) Is er bij radiologisch naonderzoek een verschil zichtbaar tussen beide groepen in het optreden of de progressie van degeneratieve afwijkingen in de aangrenzende segmenten? Voldoet PMMA vanuit radiologisch perspectief aan de doelstellingen van het inbrengen van een implantaat

Subacute neurological deficits and respiratory insufficiency due to intrathecal methotrexate

BACKGROUND AND AIM: We present a case of a 22-year-old male diagnosed with B-cell acute lymphoblastic leukemia who received intrathecal (IT) methotrexate (MTX) in addition to his systemic chemotherapy regime. During induction treatment, he presented with a rapidly progressive bilateral paresis, anarthria, and respiratory insufficiency requiring intubation. The brain magnetic resonance imaging showed bilateral lesions with diffusion restriction of the corona radiata/centrum semi-ovale without other abnormalities. He recovered spontaneously without neurological sequelae. The clinical course combined with the radiological findings is suspect for an IT-MTX-induced leukoencephalopathy. RELEVANCE FOR PATIENTS: Although neurological deficits after IT-MTX are rare and in most cases self-limiting, it should be recognized as a cause for rapid neurological decline after excluding other causes

How I treat anaplastic glioma without 1p/19q codeletion

Anaplastic astrocytoma without 1p/19q codeletion is a rare primary central nervous system tumour occurring primarily in middle-aged adults and associated with a median survival of 5–10 years. The major corner stone of treatment is maximal safe neurosurgical resection, followed by radiotherapy and chemotherapy. Several clinical trials addressed the optimal adjuvant treatment; however, interpretation has been challenged by the recent molecular marker-based reclassification of tumour. The interim study of the CATNON trial strongly suggests the addition of 12 adjuvant cycles of temozolomide in addition to radiotherapy after maximal safe resection in patients with anaplastic astrocytoma without 1p/19q codeletion. Based on more recently presented data from the second interim analysis of the CATNON trial and from the molecular analysis, benefit from temozolomide during and after radiotherapy is limited to patients with isocitrate dehydrogenase-mutated anaplastic astrocytoma. Given the small patient number in the single subgroups and the so far missing neurocognitive and quality of life data, more mature analyses needs to be awaited to draw final conclusions on the application of concurrent temozolomide treatment for the daily routine in patients who already are scheduled for adjuvant temozolomide. Further molecular analysis is ongoing to define personalised treatment approaches in patients with anaplastic astrocytom

Isocitrate Dehydrogenase Mutant Grade II and III Glial Neoplasms

Mutations in isocitrate dehydrogenase (IDH) 1 or IDH2 occur in the majority of adult low-grade gliomas and, less commonly, in cholangiocarcinoma, chondrosarcoma, acute myeloid leukemia, and other human malignancies. Cancer-associated mutations alter the function of the enzyme, resulting in production of R(-)-2-hydroxyglutarate (R-2-HG) and broad epigenetic dysregulation. Small molecule IDH inhibitors have received regulatory approval for the treatment of IDH mutant (mIDH) leukemia and are under development for the treatment of mIDH solid tumors. This article provides a current view of IDH mutant adult astrocytic and oligodendroglial tumors, including their clinical presentation and treatment, and discusses novel approaches and challenges toward improving the treatment of these tumors