Latex allergy - part II

Diagnosis of latex allergy consists of four methods: anamnesis, skin tests, laboratory examinations and specific allergen challenge. Anamnesis is the source of information on the symptoms and reactions of IgE- dependend allergy, different accompanying factors and atopy diseases. The recognition of latex allergy is possible with positive SPT and/or sIgE (latex). Specific allergen challenge is performed in situation with positive anamnesis, negative SPT and negative sIgE (latex). Latex allergy treatment is not defferent than other allergic diseases. Specific immunotherapy is new methods in these cases. Because of absence of standardized latex allergens, this method is still on experimental issue. The inconsistent results do not allow the recomendation of immunotherapy in everyday practice. The most important profilactic activity in case of latex allergy is to reduce the exposition to latex among the medical staff and the patients

Marta Chełmińska

Natural rubber latex (NRL), is a resin sap produced in the cells of caoutchouc plants. It is a water dispersion of cis-1.4-polisopren (caoutchouc) - 35%, stabilized with little amounts of proteins, sugar, alcohol, fatty acids and salts. The concentration of all solid substances is about 40%, the rest is water. Immunogenicity of latex depends on the proteins it contains. For many years we read in medical papers about the cases of contact urticaria, asthma, rhinitis, and anaphylaxis after contacting with latex products. It turns out that medical staff is the group of high occupational risk, because of exposition to gloves and other latex products. It is connected with the fact of high gloves usage caused by the danger of virus infections: HIV, HBV, HCV. Latex allergy is one of the reasons of dramatic complications after surgery operations. People who are allergic to latex may have cross reactions to allergens not connected with occupational environment. These are: food and houseplants (Ficus benjamina). The frequency of latex allergy is about 0.1% of the population. In the groups of high risk the frequency rises sharply. It is 17% among medical staff and it reaches 60% among children with spina bifida

Próba prowokacji spojówek standardowymi wyciągami alergenów

The conjunctival provocation test (CPT) is used to evaluate the ocular effects induced by allergen after topical application on the surface of the eye. This review summarizes the indications to CPT, technical aspects of the test, the criteria of inclusion and exclusion to CPT, the role of tear inflammatory mediators in the pathogenesis of the ocular allergic response. Presented are also the results of the latest clinical and experimental studies and new achievements in DNA technology.Próba prowokacji spojówek (CPT) jest badaniem, w którym ocenia się odpowiedź alergiczną narządu wzroku na dospojówkowe podanie alergenu. W pracy omówiono zastosowanie CPT, metodykę jej wykonania, ocenę objawów klinicznych, działania niepożądane, a także zmiany w składzie łez. Przedstawiono również wyniki ostatnich badań klinicznych z zastosowaniem CPT oraz kierunki rozwoju i najnowsze osiągnięcia biologii molekularnej

Ogólne zasady postępowania w chorobach alergicznych w praktyce lekarza rodzinnego.

Abstract Allergic symptoms cause about 2% of all GP referrals in Poland. Over 20 % of Polish population is affected by allergic disorders, predominantly by allergic rhinitis. Adequate treatment, diagnostic procedures and subsequent prophylaxis are essential for proper management of allergic disordersStreszczenie Reakcje alergiczne stanowią ok. 2 % wszystkich zgłoszeń w podstawowej opiece zdrowotnej. Dotyczą co najmniej 20% polskiej populacji, a najczęściej diagnozowanym schorzeniem alergicznym jest alergiczny nieżyt nosa. W postępowaniu w chorobach alergicznych kluczowe znaczenie mają: profilaktyka, adekwatne postępowanie lecznicze w razie wystąpienia reakcji oraz decyzja o konieczności dalszej diagnostyki alergologicznej

Typing safe antibiotics in amoxicillin hypersensitive patients — development of a stepwise protocol

Introduction: A history of an adverse reaction to amoxicillin, irrespective of the mechanism involved, significantly elevates patients’ anxiety and affects therapeutic decisions in the future, leading to unnecessary avoidance of antibiotics. As a consequence, it would be useful to find a safe and reliable protocol for typing safe alternative antibiotics. The aim of the study was to determine negative predictive value of typing safe antibiotic in patients with a history of hypersensitivity reaction to amoxicillin. Material and methods: 71 patients, aged 20−83, with a history of an adverse reaction to amoxicillin were retrospectively analysed. On the basis of the reaction type they were divided into three groups: A — symptoms not typical for hypersensitivity reactions, B — allergy manifested by urticaria and/or angioedema, C — anaphylaxis. In group A amoxicillin was tested, in group B — cefuroxime, and in group C — macrolide: azithromycin or clarithromycin. Telephone follow-up visits were performed twice: 6−12 months and 3−5 years after the clinical assessment to evaluate tolerance of antibiotics. On the basis of the follow-up results, the negative predictive value (NPV) of the protocol was calculated. Results: The full diagnostic protocol was applied in 62 participants. Amoxicillin was found safe in 22, cefuroxime — in 21 and macrolide — in 19 patients. No anaphylactic reactions were observed during the tests. On the basis of the telephone follow-up, the NPV of the protocol was 96% in the first follow-up and 97% in the second one. Conclusion: A stepwise approach including SPTs, ICTs and provocations with amoxicillin / cefuroxime/macrolide — depending on a patient’s history — is safe and allows typing an antibiotic in the vast majority of patients.Introduction: A history of an adverse reaction to amoxicillin, irrespective of the mechanism involved, significantly elevates patients’ anxiety and affects therapeutic decisions in the future, leading to unnecessary avoidance of antibiotics. As a consequence, it would be useful to find a safe and reliable protocol for typing safe alternative antibiotics. The aim of the study was to determine negative predictive value of typing safe antibiotic in patients with a history of hypersensitivity reaction to amoxicillin. Material and methods: 71 patients, aged 20−83, with a history of an adverse reaction to amoxicillin were retrospectively analysed. On the basis of the reaction type they were divided into three groups: A — symptoms not typical for hypersensitivity reactions, B — allergy manifested by urticaria and/or angioedema, C — anaphylaxis. In group A amoxicillin was tested, in group B — cefuroxime, and in group C — macrolide: azithromycin or clarithromycin. Telephone follow-up visits were performed twice: 6−12 months and 3−5 years after the clinical assessment to evaluate tolerance of antibiotics. On the basis of the follow-up results, the negative predictive value (NPV) of the protocol was calculated. Results: The full diagnostic protocol was applied in 62 participants. Amoxicillin was found safe in 22, cefuroxime — in 21 and macrolide — in 19 patients. No anaphylactic reactions were observed during the tests. On the basis of the telephone follow-up, the NPV of the protocol was 96% in the first follow-up and 97% in the second one. Conclusion: A stepwise approach including SPTs, ICTs and provocations with amoxicillin / cefuroxime/macrolide — depending on a patient’s history — is safe and allows typing an antibiotic in the vast majority of patients

Asthma prevalence and risk factors analysis in Tricity university students’ group

Introduction: Asthma is the most prevalent chronic disease in a young and middle age population worldwide. It is also one of the main reasons for the lost working days and lost days at school. Several epidemiological surveys have evidenced an increase in the prevalence of asthma in Poland. This trend is further evident in urban areas such as Tricity (Gdańsk, Sopot, Gdynia). The aim of the study was to assess the prevalence of the disease as well as the risk factors affecting the university student population. Material and methods: Two surveys were distributed electronically to students of the four major universities in Tricity. The first survey contained nine questions concerning asthma diagnoses and symptoms. The second survey, which evaluated the occurrence of identified risk factors, was sent to students who answered the first survey. Asthmatics also received an Asthma Control Test (ACT). The results were analyzed using the Statistica 10 software. Study group consisted of 1380 students: 1031 (75%) women and 349 (25%) men; the average age was 22.2. Results: Asthma was diagnosed in 138 students (9.6%), additionally 76 students (5.5%) reported asthmatic symptoms; however, these students had no previous diagnoses. Asthma tended to occur more frequently in students living in poorly maintained houses (19%) (p = 0.06), in contrast to those living in a normal environment (10%). According to their ACTs, 81% of diagnosed patients reported that their asthma was well-controlled. Conclusions: Asthma is becoming an important issue for Tricity students. Educational activities aimed at raising university students’ awareness regarding asthma treatment and control should be implemented

Typowanie bezpiecznych antybiotyków u chorych z alergią na amoksycylinę przy zastosowaniu kilkuetapowego protokołu diagnostycznego

Wstęp: Wywiad wskazujący na wystąpienie działań niepożądanych po amoksycylinie, niezależnie od mechanizmu ewentualnej reakcji, zwiększa poczucie lęku u chorych i utrudnia podejmowanie decyzji w przypadku kolejnej antybiotykoterapii, nierzadko prowadząc do niepotrzebnego unikania antybiotyków. Użyteczne byłoby zatem opracowanie praktycznych protokołów określania alternatywnych antybiotyków, które mogłyby być bezpiecznie stosowane w przyszłości. Celem niniejszego badania jest określenie negatywnej wartości predykcyjnej protokołu typowania bezpiecznego antybiotyku u chorych z wywiadem mogącym sugerować nadwrażliwość na amoksycylinę. Materiał i metody: Retrospektywnie przeanalizowano dokumentację medyczną 71 chorych w wieku od 20 do 83 lat z wywiadem natychmiastowej reakcji niepożądanej po podaniu amoksycyliny. Na podstawie typu reakcji chorych podzielono na trzy grupy: A — objawy nietypowe dla reakcji nadwrażliwości; B — łagodne objawy mogące odpowiadać alergii (pokrzywka i/lub obrzęk naczynioruchowy); C — anafilaksja. W grupie A lekiem badanym była amoksycylina, w grupie B — cefuroksym, w grupie C — makrolid: azytromycyna lub klarytromycyna. Follow-up był prowadzony telefonicznie dwukrotnie: 6−12 miesięcy oraz 3−5 lat po badaniach diagnostycznych. Na jego podstawie obliczano negatywną wartość predykcyjną protokołu. Wyniki: Pełen protokół diagnostyczny został ukończony u 62 badanych. Amoksycylina została uznana za bezpieczny antybiotyk u 22, cefuroksym — u 21 a makrolidy — u 19 pacjentów. W czasie badań nie występowały żadne reakcje anafilaktyczne. Na podstawie kwestionariuszy uzupełnianych telefonicznie negatywną wartość predykcyjną protokołu oceniono na 96% po 6−12 miesiącach oraz 97% po 3−5 latach. Wnioski: Kilkuetapowy protokół diagnostyczny obejmujący punktowe testy skórne, testy śródskórne oraz próby prowokacji z amoksycyliną, cefuroksymem i makrolidami (w zależności od wywiadu) jest bezpieczny i umożliwia ustalenie bezpiecznego antybiotyku u większości pacjentów.Wstęp: Wywiad wskazujący na wystąpienie działań niepożądanych po amoksycylinie, niezależnie od mechanizmu ewentualnej reakcji, zwiększa poczucie lęku u chorych i utrudnia podejmowanie decyzji w przypadku kolejnej antybiotykoterapii, nierzadko prowadząc do niepotrzebnego unikania antybiotyków. Użyteczne byłoby zatem opracowanie praktycznych protokołów określania alternatywnych antybiotyków, które mogłyby być bezpiecznie stosowane w przyszłości. Celem niniejszego badania jest określenie negatywnej wartości predykcyjnej protokołu typowania bezpiecznego antybiotyku u chorych z wywiadem mogącym sugerować nadwrażliwość na amoksycylinę. Materiał i metody: Retrospektywnie przeanalizowano dokumentację medyczną 71 chorych w wieku od 20 do 83 lat z wywiadem natychmiastowej reakcji niepożądanej po podaniu amoksycyliny. Na podstawie typu reakcji chorych podzielono na trzy grupy: A — objawy nietypowe dla reakcji nadwrażliwości; B — łagodne objawy mogące odpowiadać alergii (pokrzywka i/lub obrzęk naczynioruchowy); C — anafilaksja. W grupie A lekiem badanym była amoksycylina, w grupie B — cefuroksym, w grupie C — makrolid: azytromycyna lub klarytromycyna. Follow-up był prowadzony telefonicznie dwukrotnie: 6−12 miesięcy oraz 3−5 lat po badaniach diagnostycznych. Na jego podstawie obliczano negatywną wartość predykcyjną protokołu. Wyniki: Pełen protokół diagnostyczny został ukończony u 62 badanych. Amoksycylina została uznana za bezpieczny antybiotyk u 22, cefuroksym — u 21 a makrolidy — u 19 pacjentów. W czasie badań nie występowały żadne reakcje anafilaktyczne. Na podstawie kwestionariuszy uzupełnianych telefonicznie negatywną wartość predykcyjną protokołu oceniono na 96% po 6−12 miesiącach oraz 97% po 3−5 latach. Wnioski: Kilkuetapowy protokół diagnostyczny obejmujący punktowe testy skórne, testy śródskórne oraz próby prowokacji z amoksycyliną, cefuroksymem i makrolidami (w zależności od wywiadu) jest bezpieczny i umożliwia ustalenie bezpiecznego antybiotyku u większości pacjentów

Analysis of deaths caused by obstructive pulmonary diseases in Pomerania province in 2001-2004

Wstęp: Choroby płuc, a zwłaszcza przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP), stanowią jedną z głównych przyczyn zgonów. Celem badania była ocena umieralności z powodu obturacyjnych chorób płuc i przewlekłego serca płucnego w latach 2001–2004 w województwie pomorskim. Materiał i metody: Materiał do badania stanowiły karty zgonów zgromadzone w komputerowym rejestrze zgonów Pomorskiego Centrum Zdrowia Publicznego w Gdańsku. Pod uwagę brano karty chorych, u których jako wyjściową przyczynę zgonu podano astmę oskrzelową, stan astmatyczny, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc i przewlekłe serce płucne. Wyniki: Wskaźnik umieralności w przypadku POChP wynosił 14,02/100 000 mieszkańców, w przypadku astmy - 2,04/ /100 000 mieszkańców, w przypadku przewlekłego serca płucnego - 2,4/100 000 mieszkańców. W analizowanym okresie stwierdzono systematyczny wzrost liczby wskaźnika umieralności z powodu POChP z 12,5/100 000 w 2001 roku do 15,6/ /100 000 w roku 2004 (p = 0,005, test Χ2). Liczba zgonów z powodu analizowanych chorób płuc rosła w miesiącach zimowych. Największa liczba zgonów dotyczyła osób w wieku powyżej 65 lat. Większość zgonów (71%) miała miejsce w szpitalu, tylko w grupie chorych na astmę oskrzelową 75% osób zmarło w domu przed przybyciem karetki pogotowia (p = 0,0001, test Χ2). Wnioski: Wskaźniki umieralności z powodu badanych chorób układu oddechowego nie odbiegają od stwierdzanych w innych badaniach. Niepokojący jest wzrost liczby zgonów z powodu POChP oraz wysoki odsetek chorych na astmę, którzy umierają w domu przed przybyciem pogotowia ratunkowego.Introduction: Lung diseases, especially COPD, are one of the leading causes of death. The aim of the study was to assess mortality caused by COPD, asthma and cor pulmonale in the years 2001-2004 in the Pomerania province. Material and methods: Death certificates of patients who died of asthma, COPD or cor pulmonale registered in Regional Health Centre were analyzed. Results: The mortality rate for COPD was 14.02/100 000, asthma 2.04/100 000 and cor pulmonale 2.4/100 000 inhabitants. Mortality rate from COPD increased from 12.5/100 000 found in 2001 to 15.6/100 000 found in 2004 (p = 0.005). The number of deaths was higher in the winter time. The peak mortality was found in patients 65 years old. 71% of COPD and cor pulmonale patients died in the hospital, whereas 75% of asthma deaths occurred at home (p = 0.0001). Conclusions: The mortality rates from chronic respiratory diseases in the analyzed population are comparable to data found in other studies. The alarming result is the increase in the number of COPD deaths and high percentage of asthma patients who die at home

Hiperkalcemia a kontrola objawów w zaawansowanej chorobie nowotworowej

Hypercalcemia is probably the most common metabolic complication of cancer. Symptoms of hypercalcemia of malignancy are nonspecific and often mistakenly taken for those of advanced cancer. Presence of hypercalcemia deteriorates somatic and psychiatric symptoms control. In this case report we describe advanced bladder cancer patient with unrecognized hypercalcemia and poor symptoms control. Correct diagnosis of hypercalcemia and appropriate treatment considerably improved patient’s quality of life.Hiperkalcemia jest najprawdopodobniej najczęstszym zaburzeniem metabolicznym w przebiegu choroby nowotworowej. Jej objawy są nietypowe i często mylone z symptomami pojawiającymi się w przebiegu zaawansowanej choroby nowotworowej. Obecność hiperkalcemii pogarsza kontrolę objawów somatycznych i psychicznych. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek pacjenta z zaawansowanym rakiem pęcherza moczowego przekazanego pod opiekę hospicjum domowego z nierozpoznaną hiperkalcemią i złą kontrolą objawów. Rozpoznanie hiperkalcemii i właściwe postępowanie terapeutyczne znacząco poprawiło jakość życia chorego

Quality of life of patients with asthma which has been well and poorly controlled

Wstęp: Celem niniejszej pracy była ocena jakości życia chorych na astmę oskrzelową, dobrze i źle kontrolowaną, w zależności od stopnia kontroli choroby i jej zaawansowania. Materiał i metody: Do badania włączono 70 chorych z rozpoznaną astmą, w wieku 18-40 lat. Badanie trwało od listopada 2005 do lutego 2006 roku w Szpitalu Specjalistycznym w Chojnicach i w Przyklinicznej Poradni Alergologicznej Kliniki Alergologii Akademii Medycznej w Gdańsku. Rozpoznanie, zaawansowanie oraz stopień kontroli astmy były określane przez lekarza. Jakość życia chorych oceniono na podstawie kwestionariusza Szpitala Świętego Jerzego (SGRQ). Analiza statystyczna przeprowadzona była przy użyciu komputerowego programu Statistica. Badanie uzyskało akceptację lokalnej Komisji Etycznej. Wyniki: Zgodnie z zaleceniami GINA u 26 chorych rozpoznano łagodną astmę, u 31 - umiarkowaną, a u 13 - ciężką. U 41 pacjentów kontrola objawów była dobra, a u 29 - zła. Starszy wiek chorych oraz czas trwania schorzenia były istotnie związane z ciężką postacią choroby, odpowiednio: p = 0,01 i p = 0,003. W grupie chorych z dobrą kontrolą objawów całkowita suma punktów testu SGRQ wyniosła 38,77 i była znamiennie niższa niż w grupie chorych ze złą kontrolą objawów - 54,2; p = 0,0001. Podobnie istotne różnice stwierdzono we wszystkich domenach testu (objawy, aktywność i wpływ choroby na życie pacjentów) - odpowiednio: p = 0,014; p = 0,035; p = 0,003. Wnioski: Jakość życia pacjentów w istotnym stopniu zależy od kontroli objawów choroby.Introduction: The aim of the study was to assess the quality of life of patients with asthma who were well and poorly controlled. Material and methods: 70 patients with diagnosed asthma, aged from 18 to 40, were included into the study between November 2005 and February 2006 at the Specialist Hospital in Chojnice and Allergy out-patient Clinic of Medical University of Gdańsk. The diagnosis and stage of asthma, as well as the assessment of the control of disease was performed by the physician. Quality of life was assessed with the use of St. George Respiratory Questionnaire (SGRQ). Statistical analysis was made with the use of computer statistical program Statistica. Results: According to GINA in 26 patients mild asthma was diagnosed, in 31 - moderated and in 13 - severe disease. 41 patients were assessed as well controlled and 29 - as poorly controlled. Older age and longer duration of the disease were related to severe asthma, p = 0.01 and p = 0.003, respectively. In well controlled patients overall score for SGRQ was 48.86, whereas in poorly controlled was - 74.4. There was a significant difference between the overall quality of life in well and poorly controlled patients with asthma, p = 0.0001. This difference was found in all three domains: for symptoms, activity and impact on life, p = 0.014, p = 0.035 and p = 0.003, respectively. Conclusions: Quality of life is strongly dependent on the control of symptoms in asthmatic patients