Zakażenia chlamydiowe w astmie. Leczenie makrolidami

Atypical microorganism infections, including Chlamydophila pneumoniae, play an important role in asthma course. A significant influence of chlamydial infection on severity of asthma exacerbations and increase in chronic asthma symptoms has been shown. The group of medication with high antibacterial activity against atypical microorganisms are macrolides, which also have anti-inflammatory and immunomodulatory effects. Macrolide treatment in patients with asthma can be connected with additional therapeutic benefits. Mechanism of action of these antibiotics is not ultimately clarified and further studies are required.Zakażenia drobnoustrojami atypowymi, w tym Chlamydophila pneumoniae, mogą odgrywać znaczącą rolę w przebiegu astmy. Wykazano wpływ infekcji chlamydiowej na ciężkość zaostrzeń astmy oraz nasilenie objawów w astmie przewlekłej. Grupą leków o dużej aktywności przeciwbakteryjnej skierowanej przeciwko drobnoustrojom atypowym są makrolidy, które charakteryzują się również właściwościami przeciwzapalnymi i immunomodulującymi. Ich zastosowanie u chorych na astmę może się wiązać z dodatkowymi korzyściami terapeutycznymi. Mechanizmy działania tych antybiotyków nie są jednak do końca wyjaśnione i wymagają dalszych badań

The long-term variability of FeNO in pregnant asthmatic women with controlled asthma

 INTRODUCTION: Fractional exhaled nitric oxide (FeNO) is considered as a useful, noninvasive marker of airway inflammation in asthma and allergic rhinitis. It has also been suggested that anti-inflammatory treatment guided by monitoring of exhaled NO could improve overall asthma control. However, long-term intra-subject variability of this parameter as well as the rate of its change, which can be clinically significant, have not been established yet. The aim of our study was to assess the long-term variability of FeNO in pregnant asthmatic women with controlled asthma.MATERIAL AND METHODS: Pregnant, non-smoking women with asthma were recruited between 3 and 6 months of gestation. Exhaled nitric oxide (FeNO) spirometric parameters were measured, and the asthma control test (ACT) was completed during monthly visits up to delivery. The data of 26 subjects with well-controlled asthma during pregnancy (ACT values within the range 20–25, normal spirometric parameters, stable treatment) were analysed. The variability of FeNO values was assessed using the variation coefficient CV (standard deviation x 100%/arithmetic mean).RESULTS: The median level of FeNO coefficient of variation (CV) was: 33.8% (range 11.3 to 121.9) in all subjects with well-controlled asthma during pregnancy. There were no statistically significant differences in FeNO variability between groups of patients who had at least one measurement of FeNO higher than 50ppb (39%; 11.8–121.9%) and those with all FeNO values below 50ppb (29.9%; 11.3–71.8%), as well as between atopic (35.7%; 11.8–121.9%) and nonatopic (24.2%; 11.3–71.8%) pregnant asthmatics (p = 0.95 and 0.11, respectively).CONCLUSIONS: High long-term variability of fractional exhaled nitric oxide values revealed in pregnant women with well-controlled asthma indicates that changes in this parameter should be interpreted with caution while being used for asthma treatment monitoring.  WSTĘP: Pomiar stężenia tlenku azotu w wydychanym powietrzu (FeNO) jest uważany za dobry i nieinwazyjny marker zapalenia dróg oddechowych w astmie i alergicznym nieżycie nosa. Istnieją także sugestie, że dobierając dawkę kortykosteroidów na podstawie stężenia FeNO, można poprawić stopień kontroli astmy. Jednak dotychczas nie oszacowano wiarygodnie długoterminowej wewnątrzosobniczej zmienności FeNO oraz nie ustalono eksperymentalnie, jaka zmiana tego parametru powinna być uważana za klinicznie znamienną.Celem pracy była ocena długoterminowej zmienności FeNO w grupie kobiet ciężarnych z astmą kontrolowaną.MATERIAŁ I METODY: Do badania kwalifikowano ciężarne w 2.–6. miesiącu ciąży, w wieku 19–36 lat, niepalące papierosów, chorujące na astmą oskrzelową. Co 4 tygodnie do daty porodu wykonywano badanie spirometryczne, oznaczano stężenie tlenku azotu FeNO i ACT (test kontroli astmy). Do analizy zakwalifikowano 26 kobiet leczonych stałą dawką kortykosteroidówwziewnych, u których nie obserwowano istotnego pogorszenia samopoczucia (ACT 20–25 pkt) lub upośledzenia parametrów spirometrycznych podczas całego okresu obserwacji. Zmienność parametru FeNO oceniono za pomocą współczynnika zmienności (odchylenie standardowe x 100%/średnia).WYNIKI: U wszystkich badanych chorych wykazano dużą zmienność wartości stężenia tlenku azotu: (mediana 33,8%; min. 11,3%; maks. 121,9%). Porównano zmienność FeNO w grupie ciężarnych, które miały przynajmniej jeden pomiar FeNO powyżej 50 ppb (39,2%; 11,8–121,9%) ze zmiennością FeNO w grupie kobiet, u których wartości FeNO nie przekroczyły progu 50 ppb (29,9%; 11,3–71,8%). Nie stwierdzono różnicy istotnej statystycznie w żadnej z badanych populacji (p = 0,95). Porównując również współczynnik zmienności w grupie chorych na astmę IgE-zależną i IgE-niezależną, nie wykazano istotnych różnic (odpowiednio 35,7%; 11,8–121,9% i 24,2%; 11,3–71,8; p = 0,11).WNIOSKI: Pomiary FeNO charakteryzują się dużą zmiennością w czasie u ciężarnych chorych z kontrolowaną astmą, co wskazuje, że zmiany stężenia tlenku azotu w wydychanym powietrzu powinny być ostrożnie interpretowane.