Η επίδραση της άσκησης των εισπνευστικών μυών σε παιδιά προσχολικής ηλικίας με εγκεφαλική παράλυση: μια πολυμεθοδική προσέγγιση

Εγκεφαλική παράλυση (Ε.Π.) είναι το κοινό όνομα που χρησιμοποιείται για ένα σύνολο διαταραχών, οι οποίες χαρακτηρίζονται από κινητική δυσλειτουργία που οφείλεται σε μη εξελισσόμενη εγκεφαλική βλάβη από τα πρώτα στάδια της ζωής (Levitt, 2010). Μία από τις συχνότερες αιτίες θανάτου στα άτομα με Ε.Π. είναι η αναπνευστική ανεπάρκεια (Young et al., 2011). Δεδομένου ότι στη συγκεκριμένη πάθηση προσβάλλονται οι αναπνευστικοί μύες, με πιθανή ή επιβεβαιωμένη αδυναμία (Kwon & Lee, 2015; Lee & Kim, 2014, Wang et al., 2012; Hopman et al., 1997) η άσκηση των αναπνευστικών μυών και κυρίως του διαφράγματος ενδέχεται να έχει ευεργετικά αποτελέσματα. Η παρούσα έρευνα σχεδιάστηκε με σκοπό να εξετάσει την επίδραση ενός προγράμματος άσκησης των εισπνευστικών μυών στην αναπνευστική λειτουργία και στη λειτουργική ικανότητα βάδισης παιδιών προσχολικής ηλικίας με Ε.Π. Η έρευνα ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις: στην πρώτη φάση ελέγχθηκε η εγκυρότητα και η αξιοπιστία των μετρήσεων της δοκιμασίας βάδισης έξι λεπτών, ενώ στη δεύτερη φάση πραγματοποιήθηκε το παρεμβατικό πρόγραμμα άσκησης των εισπνευστικών μυών. Στη δεύτερη φάση διάρκειας 12 εβδομάδων, οι δοκιμαζόμενοι (n = 7) συμμετείχαν σε μία συνθήκη ελέγχου (6 εβδ.) και σε μία πειραματική συνθήκη (6 εβδ.). Κατά τη διάρκεια της πειραματικής συνθήκης τα παιδιά εκτελούσαν άσκηση με τη χρήση ενός εξασκητή των εισπνευστικών μυών, στο 40% της μέγιστης εισπνευστικής τους πίεσης για 20 λεπτά, 2 φορές/εβδομάδα. Παράλληλα, διενεργήθηκε και ποιοτική έρευνα, μέσω βιντεοσκόπησης και ημερολογίου, ώστε να υπάρξει μία ολοκληρωμένη εικόνα της πειραματικής διαδικασίας. Τα αποτελέσματα της πρώτης φάσης έδειξαν ικανοποιητικούς δείκτες εγκυρότητας και αξιοπιστίας των μετρήσεων της δοκιμασίας βάδισης έξι λεπτών σε δείγμα 5 παιδιών προσχολικής ηλικίας με Ε.Π. Τα αποτελέσματα από τις αναλύσεις διακύμανσης (ANOVA) για επαναλαμβανόμενες μετρήσεις καθώς και οι έλεγχοι-t για εξαρτημένα δείγματα έδειξαν σημαντική επίδραση της πειραματικής συνθήκης στη δοκιμασία βάδισης έξι λεπτών (F = 8.86, p = .004, η2 = .596), στο δυναμικά εκπνεόμενο όγκο αέρα στο πρώτο δευτερόλεπτο (F = 6.33, p = .013, η2 = .513), στη δυναμικά εκπνεόμενη ζωτική χωρητικότητα (F = 8.58, p = .005, η2 = .589), στη μέγιστη εισπνευστική πίεση (t = -3.325, p = .016) και στη μέγιστη εκπνευστική πίεση (t = -3.215, p = .018). Τα αποτελέσματα αυτά υποστηρίχθηκαν και από τα ευρήματα της ποιοτικής μελέτης μέσω της τριγωνοποίησης που πραγματοποιήθηκε, λαμβάνοντας υπόψη τα δεδομένα που προέκυψαν από: (i) την ποσοτική ανάλυση, (ii) την οπτική γωνία ενός ουδέτερου τρίτου προσώπου - που αξιολόγησε τις βιντεοσκοπημένες συνεδρίες και (iii) την οπτική γωνία του ερευνητή μέσω των ημερολογίων. Συμπερασματικά, η παρούσα έρευνα υποστήριξε με σαφήνεια την αποτελεσματικότητα της άσκησης των εισπνευστικών μυών στην αναπνευστική λειτουργία και τη λειτουργική ικανότητα βάδισης σε παιδιά προσχολικής ηλικίας με εγκεφαλική παράλυση.Cerebral palsy is the common name used for a group of situations which are characterized by motor malfunction due to non-progressive brain damage from the early stages of life (Levitt, 2010). One of the most common causes of death in people with CP is respiratory failure (Young et al., 2011). Given that in this particular disease respiratory muscles are affected, with a possible or confirmed weakness (Kwon & Lee, 2015; Lee & Kim, 2014, Wang et al., 2012; Hopman et al., 1997) exercise of the respiratory muscles and especially of the diaphragm may have beneficial effects. This research was designed to evaluate the effect of an inspiratory muscle training program on the respiratory function and the functional walking ability of preschool children with CP. The present study had two phases: (a) the validation study of the six minute walking test and (b) an inspiratory muscle training intervention. The duration of second phase was 12 weeks, in which 7 children with CP (4.5 – 7 years old) participated in a control condition (6 weeks) and in an experimental condition (6 weeks). During the experimental period the children were exercising through an inspiratory muscle trainer, at 40% of their maximum inspiratory pressure for 20 minutes, 2 times per week. At the same time, qualitative research was carried out, via video and reflective writing, to give a complete picture of the experimental process. The first phase of the study showed that the six minute walking test is a valid and reliable test for the sample of preschool children with CP. In the second phase, the results from ANOVA - repeated measurements and the t-tests for dependent samples showed a significant effect of the experimental condition at six-minute walk test (F = 8.86, p = .004, η2 = .596), forced expiratory volume in the first second (F = 6.33, p = .013, η2 = .513), forced vital capacity (F = 8.58, p = .005, η2 = .589), maximum inspiratory pressure (t = -3.325, p = .016) and maximum expiratory pressure (t = -3.215, p = .018). These results were also supported by the findings of the qualitative study through the triangulation carried out taking into consideration: (I) the data obtained from the quantitative analysis, (ii) the viewpoint of a neutral third person - who assessed the videotaped sessions and (iii) the researcher's perspective/viewpoint through reflective writing. In conclusion, this study confirmed the effectiveness of inspiratory muscle training on respiratory function and functional walking ability in preschool children with cerebral palsy

Interleukin-1B and interleukin-1 receptor antagonist gene polymorphisms in Greek multiple sclerosis (MS) patients with bout-onset MS

We investigated the association of specific polymorphisms of the interleukin IL-1b (AvaI -511 and TaqI +3,953) and IL-1 receptor antagonist (IL-1RN) (a variable number of tandem repeats; VNTR) genes with both the susceptibility to and the clinical characteristics in Greek multiple sclerosis (MS) patients cohort with bout-onset. Genotypes were determined from 351 patients with clinically definite MS and 375 age- and sex-matched healthy controls. Our results showed no significant differences in the distribution of these polymorphisms between MS patients and controls. Furthermore, stratification for clinical characteristics, such as age at disease onset, clinical course, sex, and severity did not provide significant differences between patients and controls. Together, our findings suggest that IL-1B and IL-1RN gene polymorphisms may not be relevant to the susceptibility to MS or the clinical characteristics of Greek MS patients