Polska i społeczeństwo w XXI wieku. Sekcja: Handel zagraniczny i amerykanistyka

Przemowa: "IV Międzynarodowa Konferencja Krakowskiej S2koły Wyższej im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego obradowała od 30 maja do 1 czerwca 2004 roku. W tym roku uczestniczyło w niej ponad 150 naukowców z ośrodków akademickich: Polski, Węgier, Niemiec, Szwecji, Australii, Słowacji, Czech, Ukrainy, Serbii. Obrady konferencji toczyły się w siedmiu następujących sekcjach: ■ Prawo i Administracja, ■ Zarządzanie i marketing, ■ Architektura i sztuka, ■ Nauki o rodzinie, ■ Nauki polityczne, ■ Integracja europejska i turystyka międzynarodowa, ■ Handel zagraniczny i amerykanistyka. U progu nowego stulecia, które przyniosło Europie i światu tak znaczące, chociaż nie zawsze jednoznacznie pozytywne zmiany, zarówno w polityce, jak i w życiu gospodarczym czy społecznym, warto je było omówić i skomentować z nową refleksją, już po wejściu Polski do Unii Europejskiej. Takie też były oczekiwania władz uczelni i Rady naukowej konferencji, kiedy przyjmowano za temat przewodni hasło - „Państwo i społeczeństwo XXI wieku”."(...

Państwo, gospodarka, społeczeństwo w integrującej się Europie TOM 3

Ze wstępu: "1 maja 2004 przyniesie radykalną zmianą sytuacji dotychczasowych kandydatów do Unii Europejskiej. Z roli aplikanta i petenta przekształcą się we współdecydenta. Już dziś z przyszłymi członkami konsultuje się większość kwestii wymagających strategicznych decyzji. Przez ostatnie dziesięć lat wysiłek polityczny i intelektualny był skierowany na uzyskanie członkostwa Unii, a w ostatnim okresie negocjacji - na osiągnięcie najlepszych według polityków i ekonomistów warunków akcesji. 1 ten etap mamy już za sobą. Pora zacząć patrzeć przed siebie, lecz niejako petent, ale kraj współodpowiedzialny za dalsze funkcjonowanie i rozwój powiększonej Unii. Z tej perspektywy istotnajest analiza gospodarki europejskiej, z którąjuż dziś gospodarka państw kandydackich, także Polski, jest silnie powiązana. Wiedza na ten temat jest uboga i ograniczona do przeglądu bieżących wskaźników makroekonomicznych. Zarówno w ośrodkach rządowych, jak i pozarządowych dominuje podejście analizujące, co z konkretnego wydarzenia w innym kraju wynika dla gospodarki polskiej. Stanowczo nie wystarczy to do pełnienia odpowiedzialnej roli współdecydenta. Potrzebna jest pogłębiona wiedza na temat gospodarki europejskiej jako całości i poszczególnych krajów, a także najważniejszych partnerów handlowych i gospodarczych zjednoczonej Europy. Konieczne są pogłębione prace studialne dotyczące mechanizmów międzynarodowych, gdyż organy unijne będą się zajmować w najbliższych latach dalszym rozwojem europejskiego jednolitego Rynku, rywalizacją gospodarczą z USA i krajami azjatyckimi, liberalizacjąhandlu światowego."(...

Etiopatogeneza, przebieg kliniczny oraz powikłania towarzyszące onychofagii i onychotillomanii

Obgryzanie paznokci jest zjawiskiem często spotykanym i niejednokrotniejawnie akceptowanym przez społeczeństwo. Słowo onychofagiapochodzi z języka greckiego, gdzie onycho oznacza paznokieć,a phagos – jeść. Onychofagia to zaburzenie polegające na nawykowej,powtarzającej się czynności, jaką jest obgryzanie paznokci i ich połykanie.W onychotillomanii dochodzi do niszczenia płytki paznokciowejpoprzez jej mechaniczne uszkodzenie. Oba zaburzenia zalicza się dospektrum zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. Najwięcej osóbdotkniętych problemem onychofagii to pacjenci w okresie dojrzewania,którzy stanowią około 45% wszystkich przypadków. Etiologia nawykowegoobgryzania paznokci jest niezwykle trudna do ustalenia.Za podłoże przyczynowe onychofagii uważa się m.in. stres, lęk, samotnośćoraz bierność. Konsekwencje zdrowotne obu schorzeń dotycząaparatu paznokciowego, całego układu stomatognatycznego, a w rzadszychprzypadkach mogą to być infekcje ogólnoustrojowe. Uważa się,że leczenie powinno zawierać składową farmakologiczną oraz terapiębehawioralną

Severe hereditary punctate palmoplantar keratoderma (Brauer-Buschke-Fischer syndrome)

Introduction. Keratoderma of the hands and feet is a chronic disorder of epidermal keratinization, which consists of many various forms. Objective. To present a case of a 54-year-old woman with severe hereditary punctate palmoplantar keratoderma. Case report. The patient was admitted to the Department of Dermatology in Copernicus Hospital because of hyperkeratotic lesions on the hands and feet, with restriction of individual mobility. No coexisting malignancies or nail and hair disorders were diagnosed. Similar changes were found in many members of her family. Intensive topical treatment and oral therapy with retinoids were applied, resulting in a partial improvement. Conclusions. Hereditary punctate palmoplantar keratoderma is a rare disorder. Its long-term course and therapeutic difficulties significantly affect the quality of life

Regresja zmian skórnych w przebiegu stwardnienia guzowatego u chorej po przeszczepieniu nerki leczonej rapamycyną – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa

Wprowadzenie: Stwardnienie guzowate (ang. tuberous sclerosis complex– TSC, choroba Bourneville’a-Pringle’a) jest rzadką chorobą należącądo grupy fakomatoz, charakteryzującą się zajęciem skóry, układu nerwowego,narządu wzroku i narządów wewnętrznych. Choroba ta jestzaburzeniem genetycznym powodowanym przez mutacje genów TSC1i TSC2. Produkty tych genów, hamartyna i tuberyna, tworzą komplekshamujący białko mTOR pełniące kluczową rolę w kontroli cyklukomórkowego. Mutacje w genach TSC prowadzą do ciągłej aktywacjiszlaku mTOR, powodując niekontrolowaną proliferację, różnicowanieoraz migrację komórek, czego konsekwencją jest powstawanie malformacjiw wielu narządach. Istotne dla diagnozy stwardnienia guzowategojest badanie dermatologiczne, ponieważ istnieje możliwość rozpoznaniachoroby Bourneville’a-Pringle’a jedynie na podstawie objawówskórnych, które należą do jej kryteriów diagnostycznych. Plamy hipopigmentacyjne,naczyniakowłókniaki, płaskie włókniaki na czole,włókniaki okołopaznokciowe, skóra szagrynowa, znamiona bezbarwnetypu „confetti”, ubytki w szkliwie zębów, włókniaki dziąseł – to najczęstszeobjawy stwardnienia guzowatego. Cel pracy: Przedstawienie regresji zmian skórnych u chorej na stwardnienieguzowate po zastosowaniu rapamycyny jako elementu immunosupresjipo transplantacji nerki. Opis przypadku: Chora 49-letnia ze stwardnieniem guzowatym rozpoznanymw 1988 r. zgłosiła się na Oddział Dermatologii w styczniu2010 r. Pacjentka miała następujące objawy skórne charakterystycznedla TSC: naczyniakowłókniaki, skórę szagrynową, plamy hipopigmentacyjne,guzki Koenena i zmiany skórne typu „confetti”. U kobiety jużw niemowlęctwie obserwowano napady padaczkowe. W 1993 rokuw badaniu metodą tomografii komputerowej (CT) zdiagnozowanoobustronne naczyniakotłuszczaki nerek, które doprowadziły doobustronnej niewydolności nerek, a w konsekwencji do obustronnejnefrektomii. W wieku 44 lat przeprowadzono transplantację nerki. Jako leczenie immunosupresyjne zastosowano inhibitor szlaku mTOR –rapamycynę. Po 4 latach terapii rapamycyną obserwowano stabilizacjęzmian narządowych i znaczną regresję zmian skórnych. Wnioski: Odkrycie genów TSC1 i TSC2, szlaku mTOR oraz ich inhibitora– rapamycyny jest przełomem w leczeniu stwardnienia guzowatego.Z tego względu leczenie rapamycyną powinno być zawsze rozważanejako terapia z wyboru po przeczepieniu nerki u pacjentów zestwardnieniem guzowatym

Risankizumab Therapy for Moderate-to-Severe Psoriasis—A Multi-Center, Long-Term, Real-Life Study from Poland

The present multi-center, long-term, real-life study made an attempt to assess the efficacy of risankizumab in the treatment of moderate-to-severe plaque psoriasis. The study comprised 185 patients from 10 Polish dermatologic departments undergoing risankizumab treatment. The disease severity was measured using the Psoriasis Area and Severity Index (PASI) before the start of the risankizumab treatment and next at the defined timepoints, i.e., 4, 16, 28, 40, 52 and 96 weeks of treatment. The percentage of patients achieving PASI90 and PASI100 responses as well as the PASI percentage decrease at the defined timepoints were calculated, and correlations with clinical characteristics and therapeutic effect were analyzed. The number of patients evaluated at the defined timepoints was: 136, 145, 100, 93, 62, and 22 at 4, 16, 28, 40, 52 and 96 weeks of treatment, respectively. At 4, 16, 28, 40, 52 and 96 weeks, the PASI90 response was achieved in 13.2%, 81.4%, 87.0%, 86.0%, 88.7% and 81.8% of patients, whereas the PASI100 response was achieved in 2.9%, 53.1%, 67.0%, 68.8%, 71.0% and 68.2% of patients, respectively. Our study revealed a significant negative correlation between a decrease in the PASI and the presence of psoriatic arthritis as well as the patient’s age and duration of psoriasis at several timepoints throughout the observation period

Zarządzanie rozwojem ekonomicznym: wybrane aspekty

Praca recenzowana / peer-reviewed pape

Rivaroxaban with or without aspirin in stable cardiovascular disease

BACKGROUND: We evaluated whether rivaroxaban alone or in combination with aspirin would be more effective than aspirin alone for secondary cardiovascular prevention. METHODS: In this double-blind trial, we randomly assigned 27,395 participants with stable atherosclerotic vascular disease to receive rivaroxaban (2.5 mg twice daily) plus aspirin (100 mg once daily), rivaroxaban (5 mg twice daily), or aspirin (100 mg once daily). The primary outcome was a composite of cardiovascular death, stroke, or myocardial infarction. The study was stopped for superiority of the rivaroxaban-plus-aspirin group after a mean follow-up of 23 months. RESULTS: The primary outcome occurred in fewer patients in the rivaroxaban-plus-aspirin group than in the aspirin-alone group (379 patients [4.1%] vs. 496 patients [5.4%]; hazard ratio, 0.76; 95% confidence interval [CI], 0.66 to 0.86; P<0.001; z=−4.126), but major bleeding events occurred in more patients in the rivaroxaban-plus-aspirin group (288 patients [3.1%] vs. 170 patients [1.9%]; hazard ratio, 1.70; 95% CI, 1.40 to 2.05; P<0.001). There was no significant difference in intracranial or fatal bleeding between these two groups. There were 313 deaths (3.4%) in the rivaroxaban-plus-aspirin group as compared with 378 (4.1%) in the aspirin-alone group (hazard ratio, 0.82; 95% CI, 0.71 to 0.96; P=0.01; threshold P value for significance, 0.0025). The primary outcome did not occur in significantly fewer patients in the rivaroxaban-alone group than in the aspirin-alone group, but major bleeding events occurred in more patients in the rivaroxaban-alone group. CONCLUSIONS: Among patients with stable atherosclerotic vascular disease, those assigned to rivaroxaban (2.5 mg twice daily) plus aspirin had better cardiovascular outcomes and more major bleeding events than those assigned to aspirin alone. Rivaroxaban (5 mg twice daily) alone did not result in better cardiovascular outcomes than aspirin alone and resulted in more major bleeding events