Non-Invasive Assessment of Micro- and Macrovascular Function after Initiation of JAK Inhibitors in Patients with Rheumatoid Arthritis

Background: Janus kinase (JAK) inhibitors constitute a novel class of oral biologic disease-modifying antirheumatic drugs for patients with rheumatoid arthritis (RA). However, their use has been associated with increased risk of major cardiovascular events. We investigated whether treatment with JAK inhibitors exerts significant alterations in the micro- and microvasculature in RA patients. Methods: Thirteen patients with RA initiating treatment with JAK inhibitors were prospectively studied. Eventually, data from 11 patients who completed the study were analyzed. Procedures were performed at baseline and 3 months after treatment. Nailfold videocapillaroscopy was applied to detect alterations of the dermal capillary network. Participants underwent 24 h ambulatory blood pressure monitoring (Mobil-O-Graph device) for the assessment of blood pressure (both brachial and aortic) and markers of large artery stiffening [pulse wave velocity (PWV), augmentation index] throughout the whole 24 h and the respective day- and nighttime periods. Carotid intima–media thickness was assessed with ultrasound. Results: Three-month treatment with JAK inhibitors was not associated with any differences in brachial and aortic blood pressure, arterial stiffness, and carotid atherosclerosis, with the only exception of nighttime PWV, which was significantly elevated at follow-up. However, three-month treatment with JAK inhibitors induced significant microvascular alterations and increased the total number of capillaroscopic abnormalities. Conclusions: Three-month treatment with JAK inhibitors may exert significant effects on microcirculation as assessed with nailfold videocapillaroscopy, whereas macrovascular structure and function appears largely unaffected. Further research toward this direction may add substantial information to the available literature regarding cardiovascular aspects of JAK inhibitors in RA

Κύριες θέσεις μεταστατικής νόσου στον καρκίνο του πνεύμονα και επίδραση στην επιβίωση

Εισαγωγή: Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι η κύρια αιτία θανάτου από καρκίνο παγκοσμίως. Το 85% αφορά μη μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα ενώ το κάπνισμα στο 85% αποτελεί τον κύριο αιτιολογικό παράγοντα. Τα καρκινώματα των πνευμόνων όταν ανιχνεύονται, σε ποσοστό 57% είναι συχνότερα σε μεταστατικό στάδιο IV με την 5ετή επιβίωση να μην ξεπερνάει το 4% . Το ήπαρ, ο εγκέφαλος, τα οστά, τα επινεφρίδια και ο ετερόπλευρος πνεύμονας αποτελούν τις πιο συχνές μεταστατικές εστίες. Σκοπός: Εξετάστηκε η διάμεση συνολική επιβίωση (m OS) και το διάμεσο διάστημα ελευθέρου προόδου νόσου (m PFS) ασθενών με μεταστατικό μη μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα σε σχέση με το φύλο, την καπνιστική συνήθεια, τον ιστολογικό υπότυπο, το στάδιο της μεταστατικής νόσου (Μ1a,M1b,M1c) , τη θέση των μεταστάσεων (ενδοθωρακικές, εξωθωρακικές) και τέλος τον αριθμό των προσβεβλημένων οργάνων με μεταστατική εστία(1,2 ή >2 οργάνων). Μέθοδος: Πρόκειται για αναδρομική καταγραφή ασθενών με μεταστατικό μη μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα με αρχική διάγνωση και παρακολούθηση στην 7η πνευμονολογική κλινική του ΓΝΝΘΑ Σωτηρία από τον Μάιο 2010 έως τον Ιούνιο του 2018 .Η σταδιοποίηση τους έγινε σύμφωνα με την 8η αναθεωρημένη TNM έκδοση. Αποτελέσματα: Συνολικά, μελετήθηκαν 100 ασθενείς. Μέση ηλικία τα 65.97 έτη (SD 8,96) . 83 (83%) άνδρες. 90 καπνιστές. Οι 62 διεγνώσθησαν με αδενοκαρκίνωμα, οι 21 με πλακώδες καρκίνωμα, οι 14 με χαμηλής διαφοροποίησης NSCLC-NOS (Νon-Οtherwise Specified) και τέλος 3 με μεγαλοκυτταρικό καρκίνωμα πνεύμονα. Διάμεση συνολική επιβίωση (m OS) υπολογίστηκε στους 7 μήνες. Συνολικά 20 ασθενείς κατά την αρχική διάγνωση ήταν σταδίου Μ1α ,18 σταδίου Μ1b και 62 Μ1c με αντίστοιχη m OS 14, 6 και 5 μήνες (p<0,001). Ασθενείς με πλακώδες καρκίνωμα είχαν καλύτερη m OS, 10 μήνες (p=0,046) συγκριτικά με τα αδενοκαρκίνωμα, 6 μήνες και τα NSCLC-NOS 5 μήνες. Κατά την αρχική διάγνωση της νόσου εγκεφαλικές μεταστάσεις ήταν παρούσες σε 21 ασθενείς , σπληνικές μεταστάσεις σε 2 ασθενείς , ηπατικές σε 26, οστικές σε 46 , επινεφριδιακές μεταστάσεις σε 19 ασθενείς, πλευριτική ή/και περικαρδιακή κακοήθη συλλογή σε 28 ασθενείς και τέλος μεταστάσεις στον ετερόπλευρο πνεύμονα ήταν παρούσες σε 43 ασθενείς . Χειρότερη m OS αυτοί με ηπατικές και οστικές μεταστάσεις στους 5 μήνες (p=0,031 και p=0,003 αντίστοιχα). 43 ασθενείς είχαν μετάσταση σε ένα μόνο όργανο (Νο=1), 37 σε 2 όργανα (Νο=2) και οι λοιποί 20 σε πάνω από 2 όργανα (Νο >2) με αντίστοιχη m OS 10, 6 και 4 μήνες αντίστοιχα( p=0,003). Το στάδιο της μεταστατικής νόσου (M1a M1b,M1c) αναδείχθηκε ως ο μοναδικός και πιο σημαντικός αρνητικός παράγοντας πρόγνωσης της συνολικής επιβίωσης (p<0.001) ενώ το κάπνισμα αναδείχθηκε ως ο μοναδικός και πιο σημαντικός αρνητικός παράγοντας πρόγνωσης τoυ διαστήματος ελεύθερου προόδου νόσου (p=0.033) Συμπέρασμα : H πρόγνωση των ασθενών με μεταστατικό μη μικροκυτταρικό καρκίνο είναι πτωχή . Παράγοντες όπως η θέση των μεταστάσεων, ο αριθμός των οργάνων με μετάσταση, ο ιστολογικός υπότυπος αλλά κυρίως το μεταστατικό στάδιο της νόσου και η καπνιστική συνήθεια φαίνεται να παίζουν ρόλο στην πορεία της νόσου.Introduction: Lung cancer is the leading cause of cancer death worldwide. 85% of cases are non-small cell lung cancer. Smoking in 85% is the major causative factor. Lung carcinomas when diagnosed are more common in metastatic stage IV in 57% with a 5-year survival not exceeding 4%. The liver, brain, bones, adrenal glands and the contralateral lung are the most common metastatic sites. Aim: The purpose of this study was to investigate median overall survival (m OS) and median progression free survival (m PFS) of patients with metastatic non-small cell lung cancer in association with gender, smoking, histological subtype, metastatic disease stage (M1a, M1b, M1c), location of the metastases (intrathoracic, extrathoracic) and finally the number of affected organs with a metastatic site (1,2,> 2 organs). Material and Methods: This is a retrospective study which recorded 100 patients with metastatic non-small cell lung cancer diagnosed at the 7th Respiratory Clinic of Sotiria Chest Hospital from May 2010 to June 2018. Their staging was according to the 8th revised TNM version. Results: Overall, 100 patients were studied. Mean age 65.97 years (SD 8.96). 83 (83%) men. 90 smokers. 62 with adenocarcinoma, 21 with squamous cell carcinoma, 14 NSCLC-NOS (Non-Otherwise Specified) and 3 with large cell carcinoma. Median overall survival (m OS) was 7 months. 20 patients were M1a stage, 18 M1b and 62 M1c with corresponding mOS of 14, 6 and 5 months (p <0.001). Patients with squamous cell carcinoma had mOS of 10 months (p =0.046) compared to adenocarcinoma 6 months and NSCLC-NOS 5 months. In the initial diagnosis of the disease, cerebral metastases were present in 21 patients, splenic metastases in 2 patients, liver metastases in 26, bone metastases in 46, adrenal metastases in 19 patients, pleural and / or pericardial malignancy in 28 patients, and finally metastases in the contralateral lung in 43 patients. Worse mOS of 5 months, had those with liver and bone metastases (p =0.031 and p =0.003, respectively). 43 patients with metastasis in one organ (No = 1), 37 in 2 organs (No = 2) and the rest 20 in more than 2 organs (No> 2) mOS of 10, 6 and 4 months respectively (p=0.003). The stage of metastatic disease (M1a M1b, M1c) was the only and most important negative prognostic factor of overall survival (p <0.001), whereas smoking was the only and most important negative prognostic factor in the disease progression free interval (p = 0.033). Conclusion: The prognosis of patients with metastatic non-small cell lung cancer is poor. Factors such as the location of metastases, the number of organs with metastasis, the histological subtype but mainly the metastatic stage of the disease and the smoking habit appear to play a role in the course of the disease

A Rare Case of Primary Intrapulmonary Neurilemmoma Diagnosed in a 43-Year-Old Asymptomatic Man with a Well-defined Intrapulmonary Mass

Neurilemmoma (NL), also termed schwannoma, presents as a well-circumscribed and encapsulated mass in the human body and is almost always solitary. CT scan of a patient with NL shows a round, ovoid, or lobulated well-demarcated solid mass of soft tissue density. Primary intrathoracic neurogenic tumors location varies. However, the development of such tumors is by far more common in the costovertebral angle of the posterior mediastinum. Here, we report a rare case of a 43-year-old patient, never smoker and previously healthy, who presented with a mass adjacent to the right pulmonary hilum. This was an incidental finding on a chest X-ray after annual checkup at his workplace. The diagnosis was primary intrapulmonary NL. Primary intrapulmonary NL is an extremely rare tumor. However, based on the above, chest CT findings of a well-defined solid mass in an asymptomatic patient should raise the suspicion of NL, irrespective of the tumor localization

Impact of Intensive Lifestyle Treatment (Diet Plus Exercise) on Endothelial and Vascular Function, Arterial Stiffness and Blood Pressure in Stage 1 Hypertension: Results of the HINTreat Randomized Controlled Trial

Lifestyle modification is an important component of essential hypertension (EH) therapy. The aim of the Hypertension Intensive Nutrition Treatment (HINTreat) parallel, randomized controlled trial was to examine the effect of a 6-month intensive lifestyle treatment (ILT) (diet plus exercise with monthly visits) compared to the usual care. A total of 76 adults with stage 1 EH were randomized (38 in each group). Dietary analysis, anthropometry, physical activity, biochemical and urine profile, blood pressure (BP), asymmetric dimethylarginine (ADMA), central hemodynamics, β-stiffness index and carotid intima media-thickness were evaluated. The dietary inflammatory index (DII) was calculated for each participant from the intake of 29 nutrients/food components. At the end of the trial, participants in the ILT group reduced their 24h urinary Na excretion (p ≤ 0.001), daytime systolic BP (p ≤ 0.048) and mean carotid β-stiffness index (p ≤ 0.005) and ameliorated their lipidemic profile compared to the standard care. Univariate analysis for the total sample showed a strong association between DII and ADMA levels (β = 0.089, p ≤ 0.01). ILT is effective in improving the inflammatory components of the diet and selected cardiometabolic parameters, including arterial stiffness