The role of hematopoietic stem cell transplantation in the treatment of patients with plasma cell myeloma

Autologiczne przeszczepienie macierzystych komórek krwiotwórczych (auto-HSCT) nadal jest standardową metodą w leczeniu I linii u chorych na szpiczaka plazmocytowego (PCM) w wieku poniżej 65 lat. Nowe leki, takie jak talidomid, lenalidomid i bortezomib, stosuje się na wszystkich etapach terapii, w tym w okresach: indukcji, kondycjonowania, konsolidacji i podtrzymywania. Efektem jest większy odsetek całkowitych remisji (CR) przed i po transplantacji oraz wydłużenie czasu przeżycia chorych. Transplantacja allogeniczna (allo-HSCT) nadal stanowi opcję eksperymentalną. Z powodu dużej śmiertelności po transplantacji mieloablacyjne kondycjonowanie jest obecnie zastępowane przez kondycjonowanie o ograniczonej intensywności (RIC), co wykonuje się po wcześniejszej transplantacji autologicznej zmniejszającej masę guza. Hematologia 2011; 2, 2: 131–139Autologous hematopoietic stem cell transplantation (auto-HSCT) is still standard method in the frontline therapy of patients with plasma cell myeloma younger than 65 years. Novel agents, e.i. thalidomide, lenalidomide, bortezomib are incorporated into all phases of therapy, including: induction, conditioning, consolidation and maintenance. It results in higher preand posttransplantation complete remission (CR) rates and leads to a longer overall survival. Allogeneic transplantation (allo-HSCT) is still only an investigational procedure. Because of high transplantation-related mortality myeloablative allografting is replaced by reduced-intensity conditioning (RIC) after a debulky autologous transplantation. Hematologia 2011; 2, 2: 131–13

Treatment of patients with Philadelphia positive acute lymphoblastic leukemia

Translokacja (9;22)(q34:q11.2), zwana chromosomem Filadelfia (Ph), jest najczęstszym zaburzeniem cytogenetycznym stwierdzanym u dorosłych chorych na ostrą białaczkę limfoblastyczną (ALL). Przed wprowadzeniem inhibitorów kinazy tyrozynowej (TKI) podtyp ALL Ph+ był obciążony szczególnie złym rokowaniem. Wprowadzenie imatynibu (IM), stosowanego w skojarzeniu z chemioterapią indukującą i konsolidującą, pozwoliło na zwiększenie odsetka całkowitych remisji do ponad 90% i zwiększenie szansy na allogeniczne przeszczepienie krwiotwórczych komórek macierzystych. Pierwsze doniesienia dotyczące wyników odległych wskazują na poprawę prawdopodobieństwa przeżycia, które w perspektywie 5-letniej wynosi obecnie około 50%. Konieczne jest przeprowadzenie dalszych badań klinicznych zmierzających do ustalenia optymalnego sposobu stosowania IM oraz określenia ewentualnej roli TKI II generacji w leczeniu I linii. Hematologia 2011; 2, 1: 33–41Translocation (9;22)(q34:q11.2), called Philadelphia chromosome (Ph), is the most frequent cytogenetic aberration among adults with acute lymphoblastic leukemia (ALL). Before the era of tyrosine kinase inhibitors (TKI), ALL Ph+ was associated with particularly poor prognosis. Introduction of imatinib (IM) in combination with induction-consolidation chemotherapy increased complete remission rate to over 90% and allowed application of allogeneic hematopoietic stem cell transplantation to greater proportion of patients. First reports on long term results indicate that 5-year probability of the overall survival is now approximately 50%. Further improvement requires prospective clinical trials aimed to optimize the protocols of IM administration and evaluate potential role of 2nd generation TKI in the up-front therapy of adults with ALL Ph+. Hematologia 2011; 2, 1: 33–4

Prophylaxis and treatment of the central nervous system involvement in lymphoid malignancies

W przebiegu nowotworów układu chłonnego może dojść do pierwotnego lub wtórnego zajęcia ośrodkowego układu nerwowego (OUN) z obecnością komórek chłoniaka w płynie mózgowo-rdzeniowym i/lub ze zmianami o charakterze oponowym, miąższowym lub mieszanym. Ryzyko takiego umiejscowienia choroby jest duże, zwłaszcza w przebiegu ostrej białaczki limfoblastycznej (ALL)/chłoniaka limfoblastycznego (LBL), chłoniaka Burkitta (BL), u niektórych chorych na chłoniaka rozlanego z dużych komórek B (DLBCL) oraz w przebiegu chłoniaków nieklasyfikowalnych o cechach pośrednich między BL i DLBCL. Rozpoznanie zajęcia OUN implikuje konieczność intensywnej terapii obejmującej chemioterapię dokanałową, stosowanie dużych dawek cytostatyków przekraczających barierę krew–mózg, a w niektórych przypadkach - radioterapię. U chorych, u których doszło do nawrotu w obrębie OUN, rokowanie jest złe. Z tego względu u osób obciążonych wysokim ryzykiem niezbędna jest odpowiednia profilaktyka. W niniejszej pracy przedstawiono zalecenia sformułowane przez Polską Grupę ds. Leczenia Białaczek u Dorosłych (PALG) oraz Polską Grupę Badawczą Chłoniaków (PLRG). Hematologia 2010; 1, 4: 352-358Lymphoid malignancies may be accompanied by primary or secondary involvement of central nervous system (CNS). The risk is particularly high in course acute lymphoblastic leukemia (ALL)/lymphoblastic lymphoma (LBL), Burkitt lymphoma (BL), selected patients with diffuse large B cell lymphoma (DLBCL) and unclassifiable large B cell lymphoma with features between DLBCL and BL. The diagnosis of CNS involvement implicates the need for intensive treatment including intrathecal chemotherapy as well as intravenous infusion of high doses of cytostatics crossing the blood-brain barrier. As the prognosis of patients with CNS relapse is poor, appropriate prophylaxis is required. In this paper we present recommendations of the Polish Adult Leukemia Group (PALG) and the Polish Lymphoma Research Group (PLRG). Hematologia 2010; 1, 4: 352-35

Thalidomide, dexamethasone and lovastatin with autologous stem cell transplantation as a salvage immunomodulatory therapy in patients with relapsed and refractory multiple myeloma

The treatment of patients with multiple myeloma usually includes many drugs including thalidomide, lenalidomide and bortezomib. Lovastatin and other inhibitors of HMG-CoA reductase demonstrated to exhibit antineoplasmatic and proapoptotic properties in numerous in vitro studies involving myeloma cell lines. We treated 91 patients with relapsed or refractory multiple myeloma with thalidomide, dexamethasone and lovastatin (TDL group, 49 patients) or thalidomide and dexamethasone (TD group, 42 patients). A clinical response defined of at least 50% reduction of monoclonal band has been observed in 32% of TD patients and 44% of TDL patients. Prolongation of overall survival and progression-free survival in the TDL group as compared with the TD group has been documented. The TDL regimen was safe and well tolerated. The incidence of side effects was comparable in both groups. Plasma cells have been cultured in vitro with thalidomide and lovastatin to assess the impact of both drugs on the apoptosis rate of plasma cells. In vitro experiments revealed that the combination of thalidomide and lovastatin induced higher apoptosis rate than apoptosis induced by each drug alone. Our results suggest that the addition of lovastatin to the TD regimen may improve the response rate in patients with relapsed or refractory myeloma