Giant aneurysmal bone cyst mimicking malignant tumor

Aneurysmal bone cyst (ABC) is a bone tumor which occurs mostly in young adults. Despite its benign character, it may sometimes locally turn malignant and can reach a significant size. Therefore, it is not uncommon for this disease to become similar to a malignant, destructive process and to be difficult to diagnose. We present a case of a 12-year-old girl with a rapidly growing mass in the region of the left hip joint. Imaging (X-ray, MRI, CT) showed a growing lesion in the proximal part of the femur that damaged the cortical layer of the bone. This suggested a presence of rhabdomyosarcoma. The lesion was removed surgically and the bone defects were filled with grafts. Two months after the surgery the patient reported pain in the area of the right groin and left knee. X-ray showed bone lesions in the right pubic bone and the left femoral bone. The biopsy showed no pathological lesions. One year after the surgery, lesions in the X-ray image of the right pubic bone and left femoral bone remitted spontaneously. Ten years after the diagnosis of the aneurysmal bone cyst no recurrence of the disease or other ailments was observed

Olbrzymia torbiel tętniakowata kości naśladująca nowotwór złośliwy

Torbiel tętniakowata kości (TTK) jest guzem kości, który występuje głównie u młodych dorosłych. Pomimo łagodnego charakteru, czasami jest lokalnie agresywny i może osiągnąć znaczną wielkość. Dlatego nierzadko choroba ta upodabnia się do złośliwego, destrukcyjnego procesu i sprawia trudności diagnostyczne. Przedstawiamy przypadek 12-letniej dziewczynki, u której zauważono gwałtownie rosnącą masę w okolicy stawu biodrowego lewego. W badaniach obrazowych (RTG, MRI, TK) stwierdzono w proksymalnej części kości udowej rozrastającą się zmianę, która uszkadzała warstwę korową kości. Sugerowało to obecność mięśniakomięsaka prążkowanokomórkowego. Zmianę usunięto operacyjnie, wypełniając ubytki kostne przeszczepami. Dwa miesiące po operacji chora zgłosiła dolegliwości bólowe okolicy prawej pachwiny oraz lewego kolana. W badaniu RTG stwierdzono zmiany kostne w prawej kości łonowej oraz lewej udowej. Biopsja nie wykazała zmian patologicznych. W rok od zabiegu operacyjnego zmiany w obrazie RTG prawej kości łonowej oraz lewej kości udowej wycofały się samoistnie. Po 10 latach od rozpoznania torbieli tętniakowatej nie zaobserwowano wznowy choroby ani innych dolegliwości

Exostosis causing acute ischaemia of the lower limb

Autorzy przedstawiają przypadek młodego mężczyzny, u którego wystąpiły objawy ostrego niedokrwienia prawej, kończyny dolnej, spowodowanego wrodzoną wyroślą kostną kości udowej. Opisano metody rozpoznania oraz sposób leczenie w tym szczególnym i rzadkim przypadku. Chorego z powodzeniem leczono operacyjnie, usuwając zmianę kostną i naprawiając uszkodzona tętnicę.The authors present a young patient with symptoms of acute ischemia of the right lower limb caused by a congenital exostosis of the right femur. The diagnosis and the way of treatment of this particular and rare case was described. Operative treatment including repair of the damaged artery and removal of the bony lesion was succesfully performed

An assessment of the return to professional activity of patients aged ≤30 years after hip replacement surgery

ObjectivesThe study evaluated the professional activity of patients after a total cementless hip replacement surgery performed at the age of ≤30 years.Material and MethodsThe study group comprised 87 patients, with 95 total cementless hip replacements. The mean age was 25.7 years. The youngest patient was 17 years old, and the oldest 30 years old. The mean length of observation was 20.1 years, ranging 5–33 years. All patients underwent clinical and radiological evaluations before the surgery, and again in the third, sixth and twelfth months after the surgery. Further follow-up visits were performed every year. The tests were scored according to the Merle d’Aubigné and Postel (MAP) classification, as recommended by the Polish Society of Orthopaedics and Traumatology. Postoperative radiographs were used to assess the position of the endoprosthesis, and the degree of implant healing in the bone tissue. The data was subjected to statistical analysis.ResultsOf the surveyed group, 67 patients were professionally active before the surgery: 34 were white-collar workers, 29 manual workers, and 4 students or school pupils. The remaining 20 had not worked for many years, and were receiving sickness or disability benefits. An excellent result, according to the Kellgren-Lawrence classification, was noted in 22 cases, a good result in 42 cases, and a satisfactory result in 6 cases. In 25 cases, a poor result was observed. All of the patients professionally active before the surgery returned to work following the procedure. A further analysis found that 15 previously-unemployed patients commenced employment following the procedure. The mean length of the sick leave was 196.2 days, and rehabilitation payments were granted in 5 cases.ConclusionsTotal cementless hip replacement is a valuable method of treating osteoarthritis in young patients. All of the patients who worked before the surgery returned to work in the same position and on the same employment conditions. Most of the previously-unemployed patients commenced employment following the procedure

The return to professional activity patients treated surgically due to advanced gonarthrosis

ObjectivesThe goal of this work is to analyze the issue of return to professional activity by working-age patients who have been treated surgically with total knee arthroplasty (TKA) due to gonarthrosis.Material and MethodsOverall, 88 working-age patients were examined, with a total of 91 TKA procedures performed due to advanced gonarthrosis. The average age of the patients was 54.2 years for women and 58.1 years for men. A modified Knee Society Score scale was used to compile the results of the clinical trial. The Kellgren-Lawrence classification was used to assess preoperative radiographs. Postoperative radiographs evaluated the position of the endoprosthesis of both the femoral and tibial components in the anteriorposterior and lateral upright projections. The obtained results were subjected to statistical analysis.ResultsIn the preoperative assessment, both the clinical and radiological results obtained were unfavorable in all cases. Throughout the observation period of approximately over 3.8 years, a very good result was noted in 65 cases (71.4%), a good result in 20 cases (22%), and a satisfactory result in 6 cases. There were no bad results. The average improvement on the Visual Analogue Scale was 6.5 pts. The radiological assessment did not reveal any radiological symptoms of the aseptic loosening of the endoprosthesis, simultaneously concluding that each time the endoprosthesis components were properly seated. Only 53 (58.3%) of the examined patients were professionally active before the surgery. After completing the treatment, 46 (50.5%) of all patients returned to work, in favor of intellectual workers. The average duration of sick leave was 136.2 days, and rehabilitation allowance was granted in 19 cases.ConclusionsFirstly, in working-age patients, TKA is a valuable method for surgical treatment of advanced gonarthrosis of varying etiology. Secondly, most of the patients who worked before the surgery returned to performing work in the position held and on the same full-time equivalent basis

Zastosowanie gwoździ śródszpikowych i śrub kierunkowych w leczeniu operacyjnym złamań końca dalszego kości podudzia

Introduction. Fractures of the distal tibia are a difficult treatment problem due to the specific anatomy of this area and the soft tissue injuries resulting from trauma. A distal fracture is short, has a wide marrow cavity, and the asymmetric muscle forces acting on it can cause secondary displacements despite the originally correct positioning. Against the background of the problems presented above, the fixation with an intramedullary nail (IMN) with the use of TMS (trans medullary support) screws directional screws seems to be the best alternative for treatment. Aim. The aim of this study was to evaluate the bone fracture repositioning after surgical treatment of tibia fracture, the time of bone healing and the function of the upper ankle joint. Materials and methods. Forty patients treated surgically due to a fracture of the distal tibia with the use of an intramedullary nail and TMS screws were included in this study. The mean follow-up time was 25.3 months. The function of the ankle joint of the injured limb was evaluated using the AOFAS, VAS and SF-36 questionnaires. Radiological documentation was assessed in terms of correct bone fragment repositioning, placement of directional screws and correct union of the fibula. Post-operative X-rays as well as X-rays taken at the end of treatment in AP and lateral projection were also assessed, evaluating LDTA (lateral distal tibial angle) and ADTA (anterior distal tibial angle). Results. The function of the ankle joint after surgical treatment of a distal tibia fracture using the IMN + TMS method is as follows: AOFAS score 91.5, VAS 2.2 / 10 points. The range of motion of the ankle joint: the angles of ankle movement were significantly greater in the case of the uninjured limb compared to the injured one. Bone union was obtained in all patients. In 80% of patients, it was achieved in less than 6 months. Assessment of repositioning after surgery – mean LDTA angle after surgery was 89 and mean ADTA angle after surgery was 86 (standard LDTA 90, ADTA 85). Conclusions. The function of the ankle joint after treatment of a distal tibial fracture with an intramedullary nail and TMS screws according to the AOFAS and VAS scale was very good and allowed for the anatomical bone fragment fixation. The bone healing after fixation of the distal tibial fracture with an intramedullary nail and TMS screws was shorter than 6 month in most cases.Wstęp. Złamania dalszego końca kości podudzia stanowią trudny problem leczniczy ze względu na specyfikę anatomii tej okolicy. Z punktu widzenia biomechaniki odłam dystalny jest krótki, ma szeroką jamę szpikową, a działające na niego asymetryczne siły mięśniowe mogą spowodować wtórne przemieszczenia, pomimo pierwotnie prawidłowego nastawienia. Z tego powodu zespolenie gwoździem śródszpikowym z użyciem śrub kierunkowych TMS (trans medullary support screws) wydaje się być najlepszą alternatywą. Cel. Celem pracy jest ocena uzyskanej repozycji odłamów kostnych po leczeniu operacyjnym złamań końca dalszego kości podudzia przy użyciu gwoździa śródszpikowego oraz śrub TMS, a także ocena czasu uzyskania zrostu kostnego oraz funkcji stawu skokowego górnego po leczeniu operacyjnym. Materiał i metody. Ocenie poddano 40 chorych leczonych operacyjnie z powodu złamania końca dalszego kości podudzia przy użyciu gwoździa śródszpikowego oraz śrub TMS. Średni czas obserwacji wyniósł 25,3 miesiąca. Funkcję stawu skokowego uszkodzonej kończyny oceniano za pomocą kwestionariuszy AOFAS, VAS oraz SF-36. Oceniano także dokumentację radiologiczną pod kątem prawidłowości repozycji odłamów, umiejscowienia śrub kierunkowych oraz prawidłowości zespolenia kości strzałkowej. Ocenie poddano radiogramy pooperacyjne oraz kończące leczenie w projekcjach AP i bocznej, oceniając kąty LDTA (lateral distal tibial angle) i ADTA (anterior distal tibial angle). Wyniki. Funkcja stawu skokowego po leczeniu operacyjnym złamania końca dalszego kości piszczelowej metodą IMN + TMS przedstawia się następująco: wynik kwestionariusza AOFAS wynosił 91,5/100 punktów, VAS 2,2/10 punktów. Zakres ruchomości stawu skokowego były istotnie większy w przypadku kończyny nieuszkodzonej. Zrost kostny uzyskano u wszystkich chorych. U 80% pacjentów wystąpił on w okresie krótszym niż 6 miesięcy. Ocena repozycji po leczeniu operacyjnym – średni kąt LDTA po operacji wynosił 89°, a średni kąt ADTA 86° (normy LDTA 90°, ADTA 85°). Wnioski. Funkcja stawu skokowego po leczeniu operacyjnym złamania końca dalszego kości piszczelowej gwoździem śródszpikowym oraz śrubami TMS w skali AOFAS odpowiada ocenie bardzo dobrej, a w skali VAS odpowiada odczuwaniu łagodnego bólu. Zespolenie tą metodą pozwala na uzyskanie anatomicznej repozycji odłamów kostnych, a zrost kostny odłamów w większości przypadków uzyskano w czasie krótszym niż 6 miesięcy