Zooarchaeological investigation of the Hoabinhian exploitation of reptiles and amphibians in Thailand and Cambodia with a focus on the Yellow-Headed tortoise ( Indotestudo elongata (Blyth, 1854))

International audienceAbstract Although non-marine turtles are nearly ubiquitous in the Southeast Asian archaeological record, their zooarchaeological study has been very poorly undertaken in that tropical region of the world. This lack of study makes the understanding of past human subsistence strategies very complex especially regarding the prehistoric hunter gatherer populations which may have massively exploited inland chelonian taxa. In order to try to start a new dynamic regarding the study of the past human-turtle interactions in Southeast Asia we propose here an in-depth zooarchaeological analysis of the turtle bone remains recovered from four Hoabinhian Hunter-gatherer archaeological assemblages located in Thailand and Cambodia, and dated from the Late Pleistocene to the first half of the Holocene. Our study is focused on the bone remains attributed to the Yellow-Headed Tortoise (Indotestudo elongata) as they account for the majority of the turtle archaeological assemblages identified in the target area. For this species, we developed osteo-metric equations enabling the estimation of the carapace size of the archaeological individuals of this species. This allowed us to study the size structure of the archaeological populations in the different sites and to reveal the human exploitation strategies of these animals. We found a strong taphonomic homogeneity between the studied assemblages suggesting similarities of the subsistence behaviors in the different sites despite their very different environmental settings. We thus hypothesize putative cultural similarities across time and space. In addition, we also provide a baseline for future zooarchaeological studies as well as a methodological frame for the detailed studies of archaeological turtle bones in continental Southeast Asia

Zooarchaeological investigation of the Hoabinhian exploitation of reptiles and amphibians in Thailand and Cambodia with a focus on the Yellow-headed Tortoise (Indotestudo elongata (Blyth, 1854))

International audienceWhile non-marine turtles are almost ubiquitous in the archaeological record of Southeast Asia, their zooarchaeological examination has been inadequately pursued within this tropical region. This gap in research hinders a complete comprehension of past human subsistence strategies and economies, as only a limited number of comprehensive studies encompassing all the taxa found in archaeological sites have been conducted thus far. This constraint becomes particularly significant in relation to prehistoric hunter-gatherer populations, who might have extensively utilized inland chelonian taxa. In order to initiate a new approach to the study of past human-turtle interactions in Southeast Asia, we propose an in-depth zooarchaeological analysis of turtle bone remains recovered from four Hoabinhian Hunter-gatherer archaeological assemblages located in Thailand and Cambodia, dating from the Late Pleistocene to the first half of the Holocene. Our study focuses on the bone remains attributed to the Yellow-headed Tortoise (Indotestudo elongata) as it is the most represented taxon in archaeological assemblages in the region of study. For this species, we developed osteometric equations enabling the estimation of the carapace size of the archaeological individuals. This allowed us to study the size structure of the archaeological populations at different sites and to reveal the human exploitation strategies of these animals. We observed a significant taphonomic homogeneity among the studied assemblages, along with similarities in the diversity of hunted reptile and amphibian taxa as well as the size of the exploited tortoises. These findings suggest consistent subsistence behaviors across distinct sites, despite their varying environmental conditions, and raise the possibility of cultural similarities across different periods and regions. Additionally, we provide a baseline for future zooarchaeological studies and a methodological framework for the detailed analysis of archaeological turtle bones in continental Southeast Asia.ถึงแม&ว(าการดําเนินงานโบราณคดีบริเวณพื้นที่เอเชียตะวันออกเฉี ยงใต& จะมีการพบเต(าทั้งเต(าบกและเต(าน้ําอย(างแพร(หลาย แต(การศึกษาวิจัยตามกระบวนการแบบโบราณคดีสัตววิยากลับยังมีอยู(อย(างจํากั ดในภูมิภาคเขตร&อนนี้ จึงเปNนสาเหตุทําให&ความรู&และความเข&าใจ ในรูปแบบเศรฐกิจ สังคม และการดํารงชีพของมนุษยQในอดีตยั งขาดความสมบู รณQและครบถ&วน ด&วยเหตุนี้ เพื่อสร&างแนวทางใหม(ผ(านการศึกษา ปฏิสัมพันธQระหว(างมนุษยQและเต(าในเอเชียตะวันออกเฉียงใต& จึงทําให&ผู&เขียนนําวิธีการศึกษาแบบโบราณคดีสัตวQ วิทยามาใช&ในการศึกษาเชิงลึกผ(าน กระดูกเต(าที่พบจากแหล(งโบราณคดีที่อยู(ในพื้นที่ประเทศไทยและกัมพูชาจํานวน 4 แห(ง ที่มนุษยQดํารงชีพด&วยการหาของปWาและล(าสัตวQ มีอายุอยู( ในช(วงสมัยไพลสโตซีตอนปลายถึงโฮโลซีนตอนต&น โดยการศึกษาในครั้งนี้เน&นไปที่กระดูกเต(าประเภทเต(าเหลือง (Indotestudo elongata) เนื่องจากเปNนสัตวQที่พบมากที่สุดในพื้นที่แหล(งโบราณคดีที่เลือกศึกษา การศึกษาในครั้งนี้ผู&เขียนได&นําวิ ธีการวัดขนาดส(วนต(าง ๆ ของกระดูก (Osteometry) ซึ่งทําให&ทราบถึงขนาดโครงสร&างของประชากรทางโบราณคดีที่พบในแต(ละพื้นที่ อีกทั้งยั งทําให&ทราบรูปแบบวิธีการล(าสัตวQของ มนุษยQในอดีตอีกด&วย นอกจากนี้ ผู&เขียนยังศึกษาสัตวQเลื้อยคลานและสัตวQสะเทินน้ําสะเทินบกควบคู(ไปกับเต(า ผลจากการศึกษาโดยใช&วิธีการวัด ขนาด พบว(าขนาดของเต(าที่ถูกล(าสะท&อนให&เห็นวิถีชีวิตของคน แม&ว( าจะอยู(อาศัยในบริเวณที่มีสภาพแวดล&อมที่แตกต(างกัน อีกทั้งยั งพบความ คล&ายคลึงกันของวั ฒนธรรมแม&ว(าจะอยู(ในช(วงเวลาและภูมิภาคที่ต(างกัน อย(างไรก็ตาม ผู&เขียนได&วางแผนในการศึกษาด&านโบราณคดีสัตววิยาผ(าน กระดูกเต(าโดยละเอียดในอนาคต โดยเน&นศึกษาในพื้นที่ทวีปเอเชียตะวันออกเฉียงใต&เพื่อให&ข&อมูลครบถ&วนและสมบูรณQมากยิ่งขึ้