Bortezomib w II linii leczenia szpiczaka plazmocytowego po nieskutecznej terapii talidomidem

Plasma cell myeloma (PCM) constitutes 10% of all diagnosed haematological malignancies. Whenever indicated, such patients aged below 65 years receive a regimen of cytotoxic treatment along with autologous hematopoietic stem cell transplantation (auto-HSCT). Using a case study example of a 62 year old man, this article describes a standard regimen for treating patients in Poland from this age group, who qualify for the auto-HSCT.Szpiczak plazmocytowy (PCM) stanowi 10% wszystkich nowotworów hematologicznych. U chorych poniżej 65. roku życia, u których są wskazania do rozpoczęcia terapii, stosuje się leczenie cytotoksyczne wspomagane autologicznym przeszczepieniem krwiotwórczych komórek macierzystych (auto-HSCT). W niniejszej pracy przedstawiono opis przypadku 62-letniego mężczyzny leczonego z powodu PCM. Na jego przykładzie omówiono standardowy model postępowania w Polsce u pacjentów poniżej 65. roku życia będących kandydatami do auto-HSCT

Znaczenie metabolizmu glukozy w diagnostyce oraz terapii nowotworów układów krwiotwórczego i chłonnego

A growing number of studies is currently carried out to determine the alterations in cellular metabolism of tumor cells and their infl uence on proliferation of cells and tumor growth. The survival of tumor cells depends on the availability of nutrients, mainly glucose. Glucose in a tumor ismetabolized primarily in the process of glycolysis, which takes place even under unlimited oxygen availability. In this review, we present the current view of interactions between metabolic and signaling pathways in cancer cells, with hematological malignancies as a major focus. We also discuss potential applications of metabolism-modulating agents in the diagnosis and therapy of tumors.W ostatnich latach podkreśla się znaczenie zmienionego metabolizmu komórek nowotworowych w procesach związanych z ich proliferacją i wzrostem. Przeżycie komórek nowotworowych w znacznej mierze zależy od dostępności składników odżywczych, głównie glukozy. Przemiany glukozy w nowotworach odbywają się przede wszystkim na drodze glikolizy, do której dochodzi także w warunkach nieograniczonego dostępu do tlenu. W artykule przedstawiono aktualne spojrzenie nazależności, które występują między szlakami metabolicznymi a szlakami przekazywania sygnałów w komórkach nowotworowych, ze zwróceniem szczególnej uwagi na nowotwory układów krwiotwórczego i chłonnego. Przedyskutowano również potencjalne zastosowanie modulacji procesów metabolicznych w diagnostyce i terapii nowotworów hematologicznych

Efficacy of bendamustine combined with rituximab in the treatment of relapsed follicular lymphoma — a case report and review of the literature

Chłoniak grudkowy (FL) jest najczęściej spotykanym chłoniakiem indolentnym. U większości pacjentów wyjściowo stwierdza się wysoki stopień zaawansowania choroby, a rekomendowanym leczeniem I linii, przy spełnionych kryteriach kwalifikacji do leczenia, jest immunochemioterapia. W ostatnich latach wykazano wysoką skuteczność rytuksumabu w połączeniu z bendamustyną(R-B) zarówno w pierwszej linii leczenia, jak i u chorych z nawrotowymi lub opornymi na leczenie chłoniakami indolentnymi. W pracy opisano przypadek chorej z nawrotowym FL, u której uzyskano długotrwałą częściową remisję w wyniku zastosowania schematu R-B w kolejnej linii leczenia.Follicular lymphoma (FL) is the most frequent indolent lymphoma. The majority of patients had a high baseline disease severity, where the recommended first-line treatment is immunochemiotherapy. In recent years, it has been shown that bendamustine combined with rituximab (R-B) is effective both in the first-line treatment and in patients with relapsed or refractory indolent lymphomas. The following paper describes the case of a patient with relapsed FL, in which the long-term partial remission was achieved as a result of the R-B scheme in the next-line of treatment

Skuteczność lenalidomidu u chorego na szpiczaka plazmocytowego współistniejącego z zespołem mielodysplastycznym związanym z izolowaną delecją chromosomu 5q–

Treatment-related extension of survival has recently been observed in patients with plasma cell myeloma (PCM). However, chemotherapy also increases he incidence of other cancers for this patient group; myelodysplastic syndrome (MDS) being a classic example. A rare case-study is presented of a patient diagnosed with PCM coexisting with MDS associated with isolated del 5q– (MDS 5q–). After lenalidomide treatment, partial remission from PCM was observed, also accompanied by, partial cytogenic remission of MDS 5q–.Ze względu na znaczne wydłużenie przeżycia chorych na szpiczaka plazmocytowego (PCM) coraz częściej obserwuje się u nich występowanie innych nowotworów. Klasycznym przykładem jest rozwój wtórnych do zastosowanej wcześniej chemioterapii zespołów mielodysplastycznych (MDS). W niniejszej pracy opisano rzadki przypadek chorego, u którego stwierdzono współistnienie PCM oraz MDS związanym z izolowaną del 5q– (MDS 5q–). Zastosowanie lenalidomidu pozwoliło na uzyskanie częściowej remisji cytogenetycznej MDS oraz częściowej remisji PCM

The CRBN, CUL4A and DDB1 Expression Predicts the Response to Immunomodulatory Drugs and Survival of Multiple Myeloma Patients

Immunomodulatory drugs (IMiDs) are effective in the treatment of multiple myeloma (MM), myelodysplastic syndrome with deletion of chromosome 5q and other haematological malignancies. Recent studies showed that IMiDs bind to cereblon (CRBN), a substrate receptor of the CRL4–CRBN complex, to induce the ubiquitination and degradation of IKZF1 and IKZF3 in MM cells, contributing to their anti-myeloma activity. We aimed to determine whether the CRL4–CRBN complex proteins’ expression predicts the prognosis of MM patients treated with IMiDs. Here, we evaluated the expression of CRL4–CRBN complex proteins and their downstream targets with immunohistochemistry (IHC) staining in 130 bone marrow samples from MM patients treated with thalidomide or lenalidomide-based regimens. We found that the expression of CRBN and CUL4A was associated with the superior IMiD-based treatment response (p = 0.007 and p = 0.007, respectively). Moreover, the CUL4A expression was associated with improved PFS (HR = 0.66, 95% CI 0.44–0.99; p = 0.046) and DDB1 expression showed a negative impact on OS both in the univariate (HR = 2.75, 95% CI 1.65–4.61; p = 0.001) and the multivariate (HR 3.67; 95% CI 1.79–7.49; p < 0.001) analysis. Overall, our data suggest that the expression of DDB1, CUL4A and CRBN assessed by IHC predicts the clinical course of MM patients and identifies patients with a high probability of responding to IMiD-based therapy

Statins Impair Glucose Uptake in Tumor Cells1

Statins, HMG-CoA reductase inhibitors, are used in the prevention and treatment of cardiovascular diseases owing to their lipid-lowering effects. Previous studies revealed that, by modulating membrane cholesterol content, statins could induce conformational changes in cluster of differentiation 20 (CD20) tetraspanin. The aim of the presented study was to investigate the influence of statins on glucose transporter 1 (GLUT1)-mediated glucose uptake in tumor cells. We observed a significant concentration- and time-dependent decrease in glucose analogs' uptake in several tumor cell lines incubated with statins. This effect was reversible with restitution of cholesterol synthesis pathway with mevalonic acid as well as with supplementation of plasma membrane with exogenous cholesterol. Statins did not change overall GLUT1 expression at either transcriptional or protein levels. An exploratory clinical trial revealed that statin treatment decreased glucose uptake in peripheral blood leukocytes and lowered 18F-fluorodeoxyglucose (18F-FDG) uptake by tumor masses in a mantle cell lymphoma patient. A bioinformatics analysis was used to predict the structure of human GLUT1 and to identify putative cholesterol-binding motifs in its juxtamembrane fragment. Altogether, the influence of statins on glucose uptake seems to be of clinical significance. By inhibiting 18F-FDG uptake, statins can negatively affect the sensitivity of positron emission tomography, a diagnostic procedure frequently used in oncology