Brunneroma: a rare cause of obstruction and bleeding of the digestive tract. Case report

Guzy hamartomatyczne gruczołów Brunnera występują niezwykle rzadko, stanowiąc zaledwie około 5% guzów dwunastnicy. Lokalizują się przede wszystkim w początkowym jej odcinku i rozpoznawane są przypadkowo w trakcie badań endoskopowych oraz obrazowych jamy brzusznej. Część z nich jest przyczyną wtórnych patologii układu pokarmowego, takich jak ostre i przewlekłe krwawienie (37%) lub wysoka niedrożność mechaniczna przewodu pokarmowego (37%), czy też rzadziej występujących, jak ostre zapalenie trzustki czy żółtaczka mechaniczna. Prezentujemy opis przypadku leczonej w naszym ośrodku 53-letniej chorej z nawracającymi epizodami krwawień do górnego odcinka przewodu pokarmowego, prowadzącymi do głębokiej anemizacji, których przyczynę rozpoznano z opóźnieniem. Chora w trakcie diagnostyki wymagała przetoczenia łącznie 14 j. koncentratu krwinek czerwonych.Hamartomatic tumours of Brunner’s glands are very rare and account for only 5% of tumours of the duodenum. Brunneromas are often diagnosed unexpectedly during endoscopic or radiological investigation. They may be the reason for digestive tract bleeding or duodenal obstruction. Brunneroma is an aetiological factor for acute pancreatitis and jaundice. We present the case of a 53-year old woman who had repeated episodes of digestive tract bleeding which cause secondary anemia. The cause of the bleeding was recogised when the patient was being given 14 units of packed red cells

A simple and low-cost technique of creating a Negative Pressure Wound Therapy (NPWT) machine on the example of a severe phlegmon of lower limb in lower socio-economic area.

The Negative Pressure Wound Therapy (NPWT) is an approved method of healing lower extremity ulcers of various origin, accelerating the wound closure process, thus decreasing the hospital-stay time and lowering the cost of the treatment. Although it is scarcely needed in developing countries such as Kenya, there is a lack of official supplier of the NPWT equipment. We present an improvised method of constructing a reliable and effective NPWT dressing form widely available tools in a case of treating a post-traumatic phlegmon in a HIV-positive patient

Phosphorylation of thymidylate synthase affects slow-binding inhibition by 5-fluoro-dUMP and N4-hydroxy-dCMP

Endogenous thymidylate synthases, isolated from tissues or cultured cells of the same specific origin, have been reported to show differing slow-binding inhibition patterns. These were reflected by biphasic or linear dependence of the inactivation rate on time and accompanied by differing inhibition parameters. Considering its importance for chemotherapeutic drug resistance, the possible effect of thymidylate synthase inhibition by post-translational modification was tested, e.g. phosphorylation, by comparing sensitivities to inhibition by two slow-binding inhibitors, 5-fluoro-dUMP and N4-hydroxy-dCMP, of two fractions of purified recombinant mouse enzyme preparations, phosphorylated and non-phosphorylated, separated by metal oxide/hydroxide affinity chromatography on Al(OH)3 beads. The modification, found to concern histidine residues and influence kinetic properties by lowering Vmax, altered both the pattern of dependence of the inactivation rate on time from linear to biphasic, as well as slow-binding inhibition parameters, with each inhibitor studied. Being present on only one subunit of at least a great majority of phosphorylated enzyme molecules, it probably introduced dimer asymmetry, causing the altered time dependence of the inactivation rate pattern (biphasic with the phosphorylated enzyme) and resulting in asymmetric binding of each inhibitor studied. The latter is reflected by the ternary complexes, stable under denaturing conditions, formed by only the non-phosphorylated subunit of the phosphorylated enzyme with each of the two inhibitors and N5,10-methylenetetrahydrofolate. Inhibition of the phosphorylated enzyme by N4-hydroxy-dCMP was found to be strongly dependent on [Mg2+], cations demonstrated previously to also influence the activity of endogenous mouse TS isolated from tumour cells

Subcutaneous T-Cell Lymphoma. A Clinical and Histopathologic Study of An Additional Case

A case of a 62-year-old woman with recurrent subcutaneous nodules, fever and pancytopenia diagnosed as subcutaneous T-cell lymphoma is presented. Incision biopsy revealed lobular panniculitis with an inflammatory infiltrate of atypical T lymphocytes. She was treated with 7 courses of CHOP with transient remission, and she died af ter 17 months of disease from fatal hemorrhagic com plications due to the hemophagocytic syndrome

PROGRAMMABLE LOGIC DEVICES AS A TOOL IN STRUCTURE'S DAMAGE DETECTION APPLICATIONS

Programmable logic devices is one of the most dynamically developing fields of technology today. It is widely used in many kinds of signal acquisition as well as data processing systems mainly because of it's large flexibility and contin­uously growing abilities. It gives a designer a powerful tool, which allows for the creation of almost any kind of logic topology and any kind of data processing system, which additionally may be freely reprogrammable without any phys­ical changes in the platform device. This paper briefly describes programmable devices technology contribution in the development of various SHM (System Health Monitoring) systems. The SHM systems mentioned in this paper have already been designed, built and successfully tested on real structures

Przypadkowo, śródoperacyjnie wykryty rak żołądka ― jak nie prowadzić diagnostyki

Do rozsiewu choroby nowotworowej ― głównej przyczyny niepowodzeń w leczeniu gruczołowego raka żołądka i połączenia przełykowo-żołądkowego najczęściej dochodzi drogą limfatyczną do węzłów chłonnych jamy brzusznej, wewnątrzotrzewnową (carcinosis peritonei) czy krwionośną (do wątroby płuc, kości, ośrodkowego układu nerwowego). Tematem pracy jest prezentacja przypadku 66-letniej pacjentki z wykrytym przypadkowo, podczas otwartej cholecystektomii guzem żołądka o zaawansowaniu regionalnym. Rozpoznanie zweryfikowano otwartą biopsją śródoperacyjną bez resekcji guza. Pomimo późniejszej gastrektomii z limfadenektomią D2 i zaawansowania pT2N1M0 leczenie zakończyło się niepowodzeniem w wyniku rozsiewu wewnątrzotrzewnowego. W omówieniu poddano ocenie sposób prowadzenia diagnostyki oraz potencjalne przyczyny niepowodzenia leczenia, wartość kliniczną czynników prognostycznych w przewidywaniu wystąpienia i dróg rozsiewu choroby nowotworowej. Omówiono również najczęstsze drogi rozsiewu gruczolakoraka. W diagnostyce śródoperacyjnej przypadkowo wykrytego raka żołądka o zaawansowaniu miejscowym T2-T3 należy unikać otwartej biopsji chirurgicznej

Analiza uwarunkowań jakości życia u chorych z chromaniem przestankowym poddawanych nadzorowanemu treningowi na bieżni

Wstęp. Zaburzenia układu sercowo-naczyniowego w ostatnim czasie stały się obszarem zainteresowań osób skupiających się na ocenie jakości życia pacjentów. Holistyczna ocena stanu pacjenta sprowadza się nie tylko do sfery biologicznej, ale także skupia się nad samopoczuciem i możliwościami funkcjonalnymi chorego. Cel pracy. Celem pracy była analiza predyktorów jakości życia u pacjentów z chromaniem przestankowym poddawanych nadzorowanemu treningowi na bieżni. Badania miały opisać związek pomiędzy treningową zmianą dystansu chromania, a aktualnym samopoczuciem chorego. Materiał i metody. Do badań włączono 19 kolejnych osób z chromaniem przestankowym, leczonych w Poradni Angiologicznej Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie. Badania pro-wadzono w okresie od 03.2017 do 04.2018. Kryterium włączenia do badań stanowiło potwierdzone rozpoznanie PAD w skali Rutherforda 2 i 3. Pacjenci zostali poddani nadzorowanemu treningowi na bieżni przez okres 3 miesięcy (3 treningi tygodniowo; łącznie 36). Chory kontynuował wysiłek na bieżni do po-jawienia się bólu o średnim natężeniu, następnie odpoczywał do całkowitego ustąpienia dolegliwości bólowych. W celu oceny aktualnego samopoczucia chorych, przeprowadzono autorski kwestionariusz jakości życia przed rozpoczęciem treningu, po 18 i 36 treningu. Wyniki. Stwierdzono występowanie istotnej różnicy w ocenie satysfakcji życiowej między pierwszym i trzecim pomiarem (p=0,048), przeciętna różnica wyniosła ok. 10 pkt na 175. Wykazano występowanie dodatniej zależności między wielkością zmiany dystansu, a poprawą jakości życia chorego (p=0,02). Wyznaczono równanie regresji liniowej, które pozwoliło określić wpływ takich zmiennych jak: wiek, płeć, status palenia, BMI, czas trwania choroby na poprawę jakości życia pacjentów z chromaniem przestankowym poddawanych nadzorowanemu treningowi na bieżni. Wnioski. Potreningowa poprawa dystansu chromania wpływa na poprawę jakości życia u pacjentów z miażdżycą kończyn dolnych. Wzmacnia to argument o zasadności rozpowszechnienia nadzorowanego treningu na bieżni, jako jednej z ważnych składowych leczenia zachowawczego osób z miażdżycą za-rostową kończyn dolnych.Introduction: Cardiovascular system disorders have recently become more popular for people explore the quality of life of patients. Holistic assessment of their condition is not only to the biological sphere, but also focuses on the patient's well-being and functional abilities. Aim of the study. The subject of the study was an analysis of predictors of life’s quality for patients with intermittent claudication undergoing supervised treadmill training. The research described the relationship between the training change in the distance of claudication and the patient's current well-being. Material and methods. The study included 19 people with intermittent claudication treated at the Angiological Clinic of the University Hospital in Krakow. The research was last from 03.2017 to 04.2018. The inclusion criterion was the confirmed diagnosis of PAD in the Rutherford 2 and 3 scale. The patients have undergone supervised treadmill training for 3 months (3 trainings a week, total 36). The patient continued his effort on the treadmill until a medium intensity pain appeared, then he rested until the pain subsided completely. In order to assess the current well-being of the patients, an original quality of life questionnaire was made before the training, after 18th and 36th training. Results. There was a significant difference in the assessment of life satisfaction between the first and third measurement (p = 0.048), the average difference was about 10 pts to 175. There was a positive relationship between the distance change and the quali-ty of life (p = 0.02). The linear equation regression was detemined, which allowed to determine the influence of such variables as: age, sex, smoking status, BMI, duration of the disease on improving the quality of life of patients with intermittent claudication undergoing supervised treadmill training. Conclusions. The posttraining improvement of claudication distance improves the quality of life in patients with atherosclerosis of the lower limbs. It is a strong argument that supervised treadmill training should be a one of the important components of the conservative treatment of people with peripheral artery disease

Predictors of Class I epilepsy surgery outcome in tumour-related chronic temporal lobe epilepsy in adults

Objective. Temporal lobe tumours, especially low-grade gliomas and glioneuronal tumours, are common causes of seizures in patients referred for epilepsy surgery. We here present our experience of surgical treatment of patients with intractable chronic epilepsy associated with temporal lobe tumours, focusing on the long-term surgical outcomes and the features associated with better seizure control.Methods. In this study, we retrospectively analysed 44 consecutive patients from a total of 182 with refractory temporal lobe epilepsy presenting with long-term intractable epilepsy due to a temporal lobe tumour who were surgically treated at our institution between 2005 and 2015 with post-surgical follow-up of at least two years. All patients underwent a standard pre-surgical evaluation that included: history and physical examination with a description of the seizure semiology, serial scalp EEG recording, brain MR imaging, and a detailed neuropsychological evaluation. Our surgical strategy comprised tumour resection, and combined mesial temporal and neocortical resection in most cases.Results. No patient died during surgery or the postoperative course. Seven patients had postoperative complications, of whom two had permanent hemiparesis due to ischaemic stroke. At the final follow-up, a favourable seizure outcome (Engel Class I) was found in 37 patients (84%), including 31 (70.5%) in Engel Class IA (excellent result). Two (4.5%) patients presented with an Engel Class II outcome (unfavourable outcome). Five patients (11.5%) were in Engel Classes III or IV (surgical failure). We found that completeresection of the hippocampus along with tumour and temporal pole removal was strongly associated with seizure freedom (p = 0.015). Pathological diagnosis was also a significant prognostic indicator of tumour-related seizure freedom. Patients with a diagnosis of a glioneuronal tumour benefited from more seizure freedom after resection compared to those who had a low-grade glioma (p = 0.024).Conclusion. The most appropriate management of tumour-related chronic temporal lobe epilepsy in adults appears to be tai-lored temporal lobe resection including tumour and hippocampal complex removal. Surgical treatment of tumoural temporal lobe epilepsy demonstrates excellent results in terms of seizure improvement, especially in patients with glioneuronal tumours