The Effect of Instruction of Islamic life Skills on Self-regulation Learning Strategies, Identity Styles and Development of Moral Sense in Students

For downloading the full-text of this article please click here.Background and Objective: Islamic life skills are the abilities that develop by emphasizing religious instructions and continuous practice, prepare adolescents for encountering life problems and increase their social and mental abilities and skills. Accordingly, the need for interventions at the education level to prevent social harms is more highly felt. The present study examined the effect of instruction of Islamic life skills on self-regulation learning strategies, identity styles and development of moral sense in students.Methods: This was an interventional study involving a clinical trial in which a quasi-experimental pretest-posttest design was used. The statistical population included all the high school students in male-only schools in the first grade in region 22 of Tehran, who were selected using multi-stage cluster sampling and out of which Shahid Motahhari School was randomly selected. Forty students were selected from this school using accessible sampling, who were assigned to experimental (n=20) and control (n=20) groups. The former received eight weekly sessions of intervention in the form of instruction of Islamic life skills. The data collection instruments included Motivated Strategies for Learning Questionnaire (MSLQ), Identity Styles Questionnaire (6G-ISI) and Defining Issues Test (DIT). The collected data was analyzed using covariance analysis. In this study, all the ethical considerations were observed and the authors reported to conflicts of interest.Results: Based on the findings, instruction of Islamic life skills caused improved scores in self-regulation learning strategies (metacognitive=0.27 and cognitive=0.59). It also led to changes in normative identity (0.43) and commitment (0.76). Instruction of life skills accounted for 37% of the variance in students’ development of moral sense.Conclusion: Instruction of Islamic life skills enables students to develop an independent identity as a pious adolescent committed to religious values, develop their ability to define issues, improve their self-regulation learning strategies and change their knowledge, values and opinions into real abilities.For downloading the full-text of this article please click here.Please cite this article as: Norouzi-Kouhdasht R, Mahdian MJ, Babaei A, Raoufi K, Rajabzadeh Z, Karamkhani M. The Effect of Instruction of Islamic life Skills on Self-regulation Learning Strategies, Identity Styles and Development of Moral Sense in Students. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2020;6(1):116-130. https://doi.org/10.22037/jrrh.v6i1.1815

A Study of the Relationship between Leadership Styles and Employees' Behavioural Outcomes with respect to the Mediating Role of Organizational Politics

ABSTRACT The present study was conducted with the aim of investigating the relationship between leadership styles and employees' behavioral outcomes with respect to the mediating role of organizational politics. The research methodology was applied and descriptive-correlational in terms of purpose and conduction respectively. Statistical population included all the employees of Social Security Organization of Lorestan Province of Iran in year 2013; and 183 employees were selected as the sample size by using stratified random sampling method. In order to collect data, 5 standard questionnaires were used including transformational leadership of Bass and Avolio, William's transactional leadership, Balfour & Wechsler's organizational commitment, Chun's organizational citizenship behaviour and Karatepe's organizational politics. In order to analyze the data, the path analysis and ttest through smartPLS software were used. The results revealed that there is a positive and significant causal relationship between transformational leadership style and employees' behavioral outcomes (organizational commitment and citizenship behavior). However, no relationship was observed between transactional leadership style and employees' behavioral outcomes. Besides, employees' perception of organizational politics mediates the relationship between transactional leadership style and organizational commitment

شرح فعالية انعكاسات الصلاة في بناء السلامة

سابقه و هدف: امروزه سلامت انسان‌ها بیش از پیش یکی از مهم‌ترین نگرانی‌های قرن 21 شناخته می‌شود. این در حالی است که توجه محققان به ابعاد مختلف سلامت انسان‌ها جلب شده است و تنها سلامت جسمانی مد نظر نیست. در این زمینه، نماز یکی از فرائضی به شمار می‌رود که می‌تواند نقش مهمی در سلامت روانی، جسمانی، اجتماعی و معنوی انسان‌ها داشته باشد. ازاین‌رو، پژوهش حاضر با هدف تبیین کارایی پرتوهای نماز در ساختار سلامت انجام گرفته است. روش کار: پژوهش حاضر از نوع مطالعات مروری است. بر اساس منابع کتابخانه‌ای آثار و پرتوهای نماز بر ابعاد سلامت بر مبنای اسناد موجود تفسیر و نتایج با یافته‌های مربوط به پژوهش‌های صورت‌گرفته، توصیف شد. داده‌های لازم از طریق اسناد بایگانی‌شده افزون بر قرآن و نهج­البلاغه؛ کتاب‌های تخصصی دیگر، مقالات و منابع دست‌اول اسلامی، روایی و فقهی به دست آمد. مؤلفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند. یافته‌ها: بر مبنای نتایج این تحقیق مشخص شد که نماز رابطۀ مستحکم و مثبتی با ابعاد چهارگانۀ سلامت جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی دارد که تحقیقات میدانی نیز این تأثیر را تأیید می­کند و در موارد اندکی رابطۀ بین نماز و سلامت ضعیف گزارش شده است. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های به‌دست‌آمده، نماز در افزایش رضایتمندی و سلامت نقش مهمی ایفا می‌کند و می‌توان توجه به این مسئلۀ مهم را با توسعۀ برنامه‌های تربیتی مناسب در نظام ساختاری و محتوایی کتب درسی و رشته‌های مختلف در سطح آموزش عالی بیش از پیش گسترش داد. همچنین با پدیدآوردن توان و ظرفیت مقابله با مشکلات و سختی‌ها، تقویت نظام ارزشی مطلوب، برنامه‌های فرهنگی و کارگاه‌های مناسب تا حد امکان از ابتلا به بیماری‌های مختلف جلوگیری کرد.   استناد مقاله به این صورت است: Yarahmadi M, Mahdian MJ, Karamkhani M, Norouzi-Koohdasht R, Hasani-Rad T. Explaining the Effectiveness of Saying Prayers in the Structure of Health. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2021;7(3):172-186. https://doi.org/10.22037/jrrh.v7i3.29171Background and Objective: Today, human’s health is known as one of the most important concerns in the 21st century. However, researchers have focused on different dimensions of health rather than only on the physical health. In this respect, saying prayers is one of the obligatory religious practices that can play an important role in human’s mental, physical, social, and spiritual health. Accordingly, the present study was aimed at explaining the effectiveness of saying prayers in the structure of health. Methods: This is a review study. Using library sources, the effects of saying prayers on different dimensions of health were described based on the existing sources of interpretation and the related research findings. The data were collected using archived documents as well as the Quran and Nahj al-Balaghah and other specialized books, articles, and primary narrative and fiqh (Islamic jurisprudence) sources. The authors reported no conflict of interest. Results: Based on the findings, there is a strong and positive relationship between saying prayers and the four dimensions of health including physical, mental, social, and spiritual health. The results of field research confirm this effect and in few cases the relationship between saying prayers and health has been reported to be weak. Conclusion: Based on the findings, saying prayers plays an important role in increasing the feeling of satisfaction and health. Attention to this important issue can be increased more than ever before by developing and including appropriate educational programs in the structure and content of the textbooks in different fields and at higher education levels. In addition, by developing the capacity and ability to cope with the problems and difficulties, reinforcing an appropriate value system, cultural programs and workshops, we can prevent different diseases.   Please cite this article as: Yarahmadi M, Mahdian MJ, Karamkhani M, Norouzi-Koohdasht R, Hasani-Rad T. Explaining the Effectiveness of Saying Prayers in the Structure of Health. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2021;7(3):172-186. https://doi.org/10.22037/jrrh.v7i3.29171خلفية البحث وأهدافه: ازداد الاهتمام بسلامة الإنسان أكثر فأكثر حتى أصبحت تعتبر أحد أهم بواعث القلق في القرن 21. وقد جذبت الأبعاد المختلفة لسلامة الإنسان اهتمام المحققين، ولم يقتصر الأمر على السلامة البدنية. وتعتبر الصلاة في هذا المجال إحدى الفرائض التي يمكنها أن تلعب دوراً مهماً في السلامة النفسية والبدنية والاجتماعية والمعنوية للإنسان. ومن هنا، فالدراسة الحاضرة تهدف إلى تبيين فعالية انعكاسات الصلاة في بناء السلامة. منهجية البحث: تعتبر الدراسة الفعلية من نوع الدراسات الاستقصائية التي تقوم على أساس المصادر المكتبية بتفسير آثار وانعكاسات الصلاة على أبعاد السلامة طبقاً للوثائق الموجودة، وتوصيف النتائج مع المعطيات المرتبطة بالدراسات السابقة. وقد تم الحصول على البيانات اللازمة من خلال الوثائق المخزنة مضافاً إلى القرآن ونهج البلاغة والكتب التخصصية الأخرى والمقالات والمصادر الإسلامية الروائية والفقهية التي تعتبر من الدرجة الأولى. ولم يلحظ مؤلفو المقالة أي تضارب للمصالح. الكشوفات: بناءً على نتائج هذه الدراسة فقد تبين أن للصلاة علاقة قوية وإيجابية بالأبعاد الأربعة للسلامة: البدنية والنفسية والاجتماعية والمعنوية. كما قد أيدت الدراسات الميدانية هذا التأثير أيضاً. وقد ظهرت العلاقة ضعيفة بين الصلاة والسلامة في بعض الموارد. الاستنتاج: طبقاً للمعطيات الحاصلة فإن الصلاة تلعب دوراً مهماً في زيادة الإحساس بالرضا والسلامة، ويمكن توسيع الانتباه إلى هذه المسألة المهمة أكثر فأكثر من خلال تطوير البرامج التربوية المناسبة في النظام البنيوي والمضموني للكتب الدراسية والفروع المختلفة في مستوى التعليم العالي. كما أنه يمكن الحيلولة من الابتلاء بالأمراض المختلفة من خلال خلق القوة والاستعداد لمواجهة المشاكل والصعوبات، وتقوية النظام القِيَمي المطلوب، وإقامة البرامج الثقافية والورشات المناسبة.   يتم استناد المقالة على الترتيب التالي: Yarahmadi M, Mahdian MJ, Karamkhani M, Norouzi-Koohdasht R, Hasani-Rad T. Explaining the Effectiveness of Saying Prayers in the Structure of Health. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2021;7(3):172-186. https://doi.org/10.22037/jrrh.v7i3.2917

The relationship of organizational spirituality with public health and occupational stress

For downloading the full-text of this article please click here.Background and Objective: Universities of medical sciences are the pioneers of improving health and prompting science, and faculty members are considered their most valuable assets. Therefore, spirituality in the university environment can improve general health and reduce occupational stress. The purpose of this study was to investigate the relationship of organizational spirituality with general health and occupational stress of faculty members of Lorestan University of Medical Sciences.Method: This research is a descriptive-correlation study. The statistical population consisted of all faculty members, 132 of whom were randomly selected. The questionnaire of spirituality in the workplace was occupational stress and general health scale. Data were analyzed by Pearson correlation and multiple regression analysis. In this research, all the Ethical issues were observed and authors declared no conflicts of interest.Results: The organizational spirituality enhances general health and reduces occupational stress (P>0/05). The meaningful factors of work, the sense of correlation and the alignment with organizational values were significantly affected by β=0.25, β=0.27, β=0.26, on general health at the level of 5%, as well as the components of spirituality in the work environment, there is a significant effect on occupational stress with β=-0.17, β=-0.18, respectively. The correlation coefficient between organizational spirituality and general health is 0.60 and in case of job stress is -0.39. That means with increase of organizational spirituality, general health also increases and subsequent job stress decreases.Conclusion: The results show that the organizational spirituality raises general health and reduces occupational stress. Therefore, it is recommended that directors and faculty members of Lorestan University of Medical Sciences should promote the quality of spirituality at university level by implementing pathology and development programs.For downloading the full-text of this article please click here.Please cite this article as: Norouzi Kouhdasht R, Mahdian MJ, Parmouz M, Shahbazi Moghadam Gh.The relationship of organizational spirituality with public health and occupational stress. J Res Relig Health. 2019; 5(2):23- 36. doi:  https://doi.org/10.22037/jrrh.v5i2.1815

رابطه‌ی معنویت سازمانی با سلامت عمومی و استرس شغلی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی لرستان

خلفية البحث وأهدافه: إن جامعات العلوم الطبية قادة تحسين الصحة وانتاج العلم، وينبعي أن يعمل اعضاء هيئة التدريس بإعتبارهم اصولاً ثمينة ضمن محيط معنوي وفي اطار الصحة العامة دون التوتر الوظيفي. الغرض من هذا البحث، دراسة العلاقة بين المعنوية الإدارية وبين الصحة العامة والتوتر الوظيفي لدى اعضاء هيئة التدريس في جامعة لرستان للعلوم الطبية. منهجية البحث: تم اجراء هذا البحث وفق المنهج بتبعه والترابطي. اشتمل المجمتع الاحصائي جميع اعضاء هيئة التدريس وتم اختيار 132 منهم بصورة عشوائية طبقية وطلب منهم استكمال استبيانات المعنوية في محيط العمل والتوتر الوظيفي والصحة العامة. تم تحليل المعطيات وفق معامل الارتباط عند بيرسون وتحليل الانحدار الخطي المتعدد. تمت مراعاة جميع الموارد الاخلاقية في هذا البحث واضافة الى هذا فإن مؤلفي البحث لم يشيروا الى اي تضارب في المصالح. الكشوفات: وفقا للكشوفات هناك علاقة ذات دلالة احصائية بين المعنوية الإدارية وبين الصحة العامة والتوتر الوظيفي (05/0>P). اضافة الى هذا فإن الارتباط بين المعنوية الإدارية مع الصحة العامة كان يعادل 60% والاجهاد التنظيمي 39/0-. وهذا يعني أن مع ارتفاع نسبة المعنوية الإدارية تزداد الصحة العامة ايضا، كما ان الاجهاد التنظيمي ينخفض تبعا له. إن العوامل الدالة احصائية للعمل والشعور بالتضامن والمواءمة مع القيم الإدارية مع  درجة 25/0=β، 27/0=β و 26/0=β  على التوالي كان لها تأثير كبير على الصحة العامة عند مستوى 5%. كما أن للمعايير المعنوية في محيط العمل مع نسبة 17/0-=β و 18/0-=β على التوالى أثرا كبيرا على التوتر الوظيفي. الاستنتاج: اظهرت النتائج أن المعنوية الإدارية تزيد من نسبة الصحة العامة وتقلل نسبة التوتر الوظيفي، لهذا ينصح المدراء واعضاء هيئة التدريس أن يزيدوا نسبة المعنوية في الجامعة من خلال القيام ببرامج التنمية وعلم الأمراض.   يتم استناد المقالة على الترتيب التالي: Norouzi-Kouhdasht R, Mahdian MJ, Parmouz M, Shahbazi-Moghadam Gh. The Relationship of Organizational Spirituality with Public Health and Occupational Stress. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2019;5(2):23-36. https://doi.org/10.22037/jrrh.v5i2.18152Background and Objective: Universities of medical sciences are the pioneers of improving health and prompting science, and faculty members are considered their most valuable assets. Therefore, spirituality in the university environment can improve general health and reduce occupational stress. The purpose of this study was to investigate the relationship of organizational spirituality with general health and occupational stress of faculty members of Lorestan University of Medical Sciences. Methods: This research is a descriptive-correlation study. The statistical population consisted of all faculty members, 132 of whom were randomly selected. The questionnaire of spirituality in the workplace was occupational stress and general health scale. Data were analyzed by Pearson correlation and multiple regression analysis. In this research, all the Ethical issues were observed and authors declared no conflicts of interest. Results: The organizational spirituality enhances general health and reduces occupational stress (P>0/05). The meaningful factors of work, the sense of correlation and the alignment with organizational values ​​were significantly affected by β=0.25, β=0.27, β=0.26, on general health at the level of 5%, as well as the components of spirituality in the work environment, there is a significant effect on occupational stress with β=-0.17, β=-0.18, respectively. The correlation coefficient between organizational spirituality and general health is 0.60 and in case of job stress is -0.39. That means with increase of organizational spirituality, general health also increases and subsequent job stress decreases. Conclusion: The results show that the organizational spirituality raises general health and reduces occupational stress. Therefore, it is recommended that directors and faculty members of Lorestan University of Medical Sciences should promote the quality of spirituality at university level by implementing pathology and development programs.   Please cite this article as: Norouzi-Kouhdasht R, Mahdian MJ, Parmouz M, Shahbazi-Moghadam Gh. The Relationship of Organizational Spirituality with Public Health and Occupational Stress. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2019;5(2):23-36.https://doi.org/10.22037/jrrh.v5i2.18152سابقه و هدف: دانشگاه‌های علوم پزشکی سکان‌دار عرصه‌ی بهبود سلامت و تولید علم هستند و اعضای هیئت علمی که دارایی ارزشمندی محسوب می‌شوند باید در محیطی دارای معنویت و سلامت عمومی و بدون استرس شغلی فعالیت کنند. هدف این پژوهش، بررسی رابطه‌ی بین معنویت سازمانی با سلامت عمومی و استرس شغلی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی لرستان بود. روش کار: این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعه‌ی آماري شامل كليه‌ی اعضای هیئت علمی بود که 132 نفر به صورت تصادفی طبقه‌یی انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌ها‌ی معنویت در محیط کار، استرس شغلی و سلامت عمومی را تکمیل کردند. داده‌ها از طریق روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد. در این پژوهش همه‌ی موارد اخلاقی رعایت شده است و نویسندگان مقاله هیچ‌گونه تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند. یافته‌ها: بر اساس یافته‌های به‌دست‌آمده، بین معنویت سازمانی با سلامت عمومی و استرس شغلی رابطه‌ی معنی‌داری وجود داشت (05/0>P). علاوه‌براین، ضریب همبستگی بین معنویت سازمانی با سلامت عمومی برابر 60/0 و استرس شغلی 39/0- بود. بدین معنا که با افزایش معنویت سازمانی، سلامت عمومی نیز افزایش؛ و استرس شغلی متعاقب آن کاهش یافت. عوامل معنادار بودن کار، احساس همبستگی و همسویی با ارزش‌های سازمانی نیز به ترتیب با 25/0=β، 27/0=β و 26/0=β بر سلامت عمومی در سطح 5 درصد؛ و مؤلفه‌های معنویت در محیط کار به ترتیب با 17/0-=β و 18/0-=β بر استرس شغلی تأثیر معنادار داشت. نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که معنویت سازمانی سلامت عمومی را افزایش؛ و استرس شغلی را کاهش می‌دهد. بنابراین، به مدیران و اعضای هیئت علمی توصیه می‌شود که با اجرای برنامه‌های آسیب‌شناسی و توسعه، معنویت را در سطح دانشگاه افزایش دهند. استناد مقاله به این صورت است: Norouzi-Kouhdasht R, Mahdian MJ, Parmouz M, Shahbazi-Moghadam Gh. The Relationship of Organizational Spirituality with Public Health and Occupational Stress. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2019;5(2):23-36.https://doi.org/10.22037/jrrh.v5i2.18152 &nbsp

بررسی تأثیر آموزش آداب و مهارت‌های زندگی اسلامی بر راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، سبک‌های هویتی و رشد اخلاقی دانش‌آموزان

خلفية البحث وأهدافه: ان مهارات الحياة الاسلامية هي الطاقات التي تنمو مع التأكيد على التعاليم الدينية والمثابرة المستمرة عليها وتجهز الشباب لمواجهة قضايا الحياة و زيادة قدراتهم و مهاراتهم النفسية-الاجتماعية. لهذا السبب نشعر بضرورة لبعض التدخلات اكثر من قبل لكي نتمكن من الحد من الأضرار الاجتماعية على مستوى التعليم والتربية. إن الهدف من الدراسة هذه هو مناقشة تأثير تعلم أداب ومهارات الحياة الاسلامية على إستراتيجيات التنظيم الذاتي للتعلم، أنماط الهوية والنمو الاخلاقي عند التلاميذ. منهجية البحث: هذه الدراسة هي من نوع الاختبار السريري. لقد شمل المجتمع الاحصائي للدراسة، التلاميذ الصبيان في المرحلة الثانوية الاولى في المنطقة رقم 22 بمدينة طهران وحيث تم إختيارهم بأسلوب أخذ عينات عنقودية متعددة المراحل؛ بنحو تم فيه إختيار عدد من الثانويات من بين المدارس الثانوية في المنطقة 22 ومن بين هؤلاء تم اختيار ثانوية الشهيد مطهري لمجتمع هذه الدراسة و تم وضع 40 شخصا من تلامذتها وبأسلوب أخذ العينات المتاحة وبشكل عشوائي في مجموعتي اختبار (20 شخص) ومراقبة (20 شخص). الأشخاص الخاضعون للاختبار في مجموعة الاختبار تلقوا في ثمانية جلسات أسبوعية تداخل تعليم مهارات الحياة الاسلامية. وكانت أدوات تجميع المعلومات هي الاستمارات الاستراتيجية في التنظيم الذاتي للتعلم (MSLQ)، أنماط الهوية (ISI) واصدار الاحكام الاخلاقية (DIT) وتمت مناقشة المعلومات بأسلوب تحليل التغاير. تمت مراعاة جميع الموارد الأخلاقية في هذا البحث وإضافة إلى ذلك فإن مؤلفي البحث لم يشيروا الى اي تضارب في المصالح. الكشوفات: استنادا الى النتائج الحاصلة، ان تعلم مهارات الحياة الاسلامية أدى الى التغيير في العلامات الاستراتيجية في التنظيم الذاتي للتعلم (ما وراء المعرفة= 27/0 و المعرفة= 59/0) وأدى هذا التعلم الى حدوث تغييرات في متغيرات الهوية السلوكية (43/0) والإلتزام (76/0) وكذلك أظهرت نتائج هذه الدراسة أن 37% من مجموع التباين او الفروقات الفردية في النمو الاخلاقي للتلاميذ، كانت مرتبطة بتعلم أداب ومهارات الحياة الاسلامية. الاستنتاج: تعلم مهارات الحياة الاسلامية سوف يجعل التلاميذ قادرين على الوصول الى هوية مستقلة عن أنفسهم كشاب متدين ذي تمسك بالقيم الدينية، نمو أصدار الحكم الاخلاقي وتحسين أستراتيجيات التنظيم الذاتي للتعلم وهذا الأمر يساعدهم على أن يتحول علمهم، قيمهم ووجهات نظرهم الى طاقات وقدرات حقيقية.   يتم استناد المقالة على الترتيب التالي: Norouzi-Kouhdasht R, Mahdian MJ, Babaei A, Raoufi K, Rajabzadeh Z, Karamkhani M. The Effect of Instruction of Islamic life Skills on Self-regulation Learning Strategies, Identity Styles and Development of Moral Sense in Students. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2020;6(1):116-130. https://doi.org/10.22037/jrrh.v6i1.18153Background and Objective: Islamic life skills are the abilities that develop by emphasizing religious instructions and continuous practice, prepare adolescents for encountering life problems and increase their social and mental abilities and skills. Accordingly, the need for interventions at the education level to prevent social harms is more highly felt. The present study examined the effect of instruction of Islamic life skills on self-regulation learning strategies, identity styles and development of moral sense in students. Methods: This was an interventional study involving a clinical trial in which a quasi-experimental pretest-posttest design was used. The statistical population included all the high school students in male-only schools in the first grade in region 22 of Tehran, who were selected using multi-stage cluster sampling and out of which Shahid Motahhari School was randomly selected. Forty students were selected from this school using accessible sampling, who were assigned to experimental (n=20) and control (n=20) groups. The former received eight weekly sessions of intervention in the form of instruction of Islamic life skills. The data collection instruments included Motivated Strategies for Learning Questionnaire (MSLQ), Identity Styles Questionnaire (6G-ISI) and Defining Issues Test (DIT). The collected data was analyzed using covariance analysis. In this study, all the ethical considerations were observed and the authors reported to conflicts of interest. Results: Based on the findings, instruction of Islamic life skills caused improved scores in self-regulation learning strategies (metacognitive=0.27 and cognitive=0.59). It also led to changes in normative identity (0.43) and commitment (0.76). Instruction of life skills accounted for 37% of the variance in students’ development of moral sense. Conclusion: Instruction of Islamic life skills enables students to develop an independent identity as a pious adolescent committed to religious values, develop their ability to define issues, improve their self-regulation learning strategies and change their knowledge, values and opinions into real abilities. Please cite this article as: Norouzi-Kouhdasht R, Mahdian MJ, Babaei A, Raoufi K, Rajabzadeh Z, Karamkhani M. The Effect of Instruction of Islamic life Skills on Self-regulation Learning Strategies, Identity Styles and Development of Moral Sense in Students. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2020;6(1):116-130. https://doi.org/10.22037/jrrh.v6i1.18153سابقه و هدف: مهارت‌های زندگی اسلامی توانایی‌هایی هستند که با تأکید بر آموزه‌های دینی و تمرین مداوم پرورش می‌یابند و نوجوانان را برای روبه‌رو شدن با مسائل زندگی و افزایش توانایی‌ها و مهارت‌های روانی-اجتماعی آماده می‌کنند. ازاین‌رو، لزوم مداخلاتی که بتواند در سطح آموزش و پرورش از آسیب‌های اجتماعی پیشگیری کند، بیشتر از قبل احساس می‌شود. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش آداب و مهارت‌های زندگی اسلامی بر راهبردهای یادگیری خودتنظیمی، سبک‌های هویتی و رشد اخلاقی دانش‌آموزان بود. روش کار: این پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی بود. جامعۀ مورد مطالعه دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطۀ اول منطقۀ 22 شهر تهران بودند که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند؛ بدین صورت که از بین مدارس منطقۀ 22، چند دبیرستان انتخاب شدند و از بین آنها دبیرستان شهید مطهری جامعۀ پژوهش قرار گرفت و 40 نفر از دانش‌آموزان آن به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و به شیوۀ تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی‌های گروه آزمایش در هشت جلسۀ هفتگی، مداخلۀ آموزش مهارت‌های زندگی اسلامی دریافت کردند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه‌های راهبردهای یادگیری خودتنظیمی (MSLQ)، سبک‌های هویتی (ISI) و قضاوت اخلاقی (DIT) بود و داده‌ها به روش تحلیل کوواریانس بررسی شد. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند. یافته‌ها: بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، آموزش مهارت‌های زندگی اسلامی موجب تغییر در نمرات راهبردهای یادگیری خودتنظیمی (فراشناختی= 27/0 و شناختی= 59/0) شده و این آموزش تغییراتی در متغیّرهای هویت هنجاری (43 /0) و تعهد (76/0) به وجود آورده است. همچنین نتایج این مطالعه نشان داد 37 درصد کل واریانس یا تفاوت‌های فردی در رشد اخلاقی دانش‌آموزان مربوط به آموزش آداب و مهارت‌های زندگی اسلامی بوده است. نتیجه‌گیری: آموزش مهارت‌های زندگی اسلامی دانش‌آموزان را قادر می‌سازد که به هویت مستقلی از خود به‌عنوان یک نوجوان متدین با پایندی به ارزش‌های دینی، رشد قضاوت اخلاقی و بهبود راهبردهای یادگیری خودتنظیمی دست یابند و به آنان کمک می‌کند که دانش، ارزش‌ها و دیدگاه‌های خود را به توانایی‌های واقعی تبدیل کنند. استناد مقاله به این صورت است: Norouzi-Kouhdasht R, Mahdian MJ, Babaei A, Raoufi K, Rajabzadeh Z, Karamkhani M. The Effect of Instruction of Islamic life Skills on Self-regulation Learning Strategies, Identity Styles and Development of Moral Sense in Students. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2020;6(1): 116-130. https://doi.org/10.22037/jrrh.v6i1.1815